Daar gaan we dan, derde zwangerschap na twee verschrikkelijke miskramen. Beide kindjes verloren in het eerste trimester, twee curettages waarvan een nog nagecuretteerd moest worden "ze hadden per ongeluk de placenta vergeten te verwijderen". Fijn, daar sta je dan op koninginnedag in een plas met bloed. Niet bepaald het beste recept om te beginnen aan een nieuwe zwangerschap, maar goed, je probeert dan ergens toch vertrouwen in je lichaam te hebben. Dit keer gelukkig geen bloedverlies of onhandelbare krampen. Lijkt allemaal goed te gaan! Mijn werksituatie is rustig, geen stress, zou het dit keer dan eindelijk lopen zoals "het hoort"? Heb in de afgelopen jaren al een biljoen keer deze website geraadpleegd en ontdekt dat ik niet de enige bent waarbij het niet gaat zoals "het hoort". Sterker nog, er zijn zelfs vrouwen die veel ergere dingen meemaken. Wat voel ik me dan stom als ik jullie met mijn vragen opzadel maar als jullie mij als 'anonieme lezer' al zoveel moed en kracht hebben gegeven, kan ik niet wachten om mijn situatie op tafel te gooien...... 7 WK inmiddels overleefd (hoop ik), de eerste afspraak met vk is precies over een week. Mocht ook naar het ziekenhuis en onder behandeling van specialisten, maar ik wil ook 'normaal' zijn. Ik ben jong, bijna midden 20, dit hoort niet op mijn leeftijd zeggen ze in het ziekenhuis. Mijn vriend is bezorgt en wilde wel onder intensieve controle. Is het raar dat ik hier niet voor kies? Ik ben abnormaal moe, misselijk, hoef maar naar een kraan te kijken en ik moet al plassen! Probeer veel te rusten ivm 'mijn situatie' maar mijn omgeving (lees: schoonfamilie) merkt op dat ik 'dikker' ben of zoals zij het graag noemen 'fors'. Natuurlijk weten ze niet dat ik zwanger ben, dat weet niemand nog, maar come on, ze wrijven het er echt in! Mijn vriend klapt dan dicht en houdt zijn mond terwijl ik 100 excuses probeer te bedenken. Al jankend en boos kom ik thuis en vermijd alle spiegels en ramen. Ik ben echt niet dik (1m60 en op zijn zwaarst nu 64kg) maar zij praten mij een complex aan. Mijn vriend kan mij niet troosten want door mijn boosheid wijs ik hem even af (hij neemt mij dat niet kwalijk). Is het normaal om zo vroeg al aan te komen? Hoe overleven jullie de eerste drie maanden???
aller eerst gefeliciteerd met je zwangerschap. Wat een zware tijd hebben jullie gehad en wat een rot opmerkingen van je schoonfamilie. Probeer dat vanje af te zetten. Hoe je de eerste drie maanden door komt? Ik op dit moment dag voor dag. Ik kijk niet te ver vooruit. Succes en ik duim voor een goede echo over een week. Tanna
Hallo, ik had ook al zo snel een buikje hoor, helemaal niks van de schoonfamilie aantrekken. Die onzekerheid blijft denk ik,helaas. Ik hen niet eens dezelfde meegemaakt maar ben pas sinds paar dagen aan het genieten omdat ik onze meid al goed voel bewegen. Ik denk dat als je je beter voelt bij verloskundige dat je daar ook moet blijven,ik loop wel bij de gyn maar zo bijzonder is het niet,na 10 minuten staan wij altijd buiten. Ik wil je enorm veel succes wensen, hoop dat de kleine lekker blijft plakken! xx
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik snap goed hoe je je voelt, heb zelf ook 2x een mk gehad... probeer steeds beetje bij beetje vooruit te kijken, bijv. 1e afspraak vk, 1e echo, moment waarop je het je familie wil gaan vertellen, op je werk, daarna 20 wk echo, evt. pretecho etc. Dat zijn steeds leuke momenten redelijk kort op elkaar om naar uit te kijken. Hielp bij mij wel. Achteraf zal je zien dat het best snel is gegaan Heel veel succes komende weken en probeer ervan te genieten. Enne die opmerkingen over dik zijn, lekker proberen te negeren, jij weet wel beter toch
Ach meisje wat maken die kilo's nu uit, je bent bezig een mensje te maken en alles wat je te veel aankomt dat gaat er daarna wel weer af. Bij mij was er bijvoorbeeld dertig kilo bijgekomen bij de zwangerschap van mijn eerste en dat was er na tien maanden weer af. Doe lekker rustig aan! Ik wens je een hele goede zwangerschap toe en ik hoop dat je (schoon)familie straks superblij reageert wanneer jullie het vertellen.
Super bedankt voor jullie lieve reacties en felicitaties! Vaak vergeet ik om naast al die zorgen en rot opmerkingen ook nog lekker te genieten want het blijft toch een mooi wondertje! Goede tip om alles stap voor stap, beetje bij beetje te doen en de latere zorgen voor later laten. Dat ga ik ook zeker proberen. Ben blij als ik de eerste fase door ben zodat ik mijn lichaam, zorgen en geluk niet meer hoef te verbergen. Zal ook veel schelen als ik het eindelijk met mijn moeder en beste vriendinnen kan delen!
Lieverd allereerst een dikke knuffel. De ene komt aan in het eerste trimester en de ander valt af.. Bij jayden viel ik af tot week 25 daarna kwam ik langzaam aan. Nu heb ik al een buikje.. *darmenbuikje* En mensen hebben altijd wel wat aan te merken op je uiterlijk of iets.. lekker laten kletsen, jij weet wat voor wonder er in je buik groeit en je vriend ook. Alles komt weer goed meis!
Lieve Corina, Bedankt voor je lieve reactie en gefeliciteerd met je nieuwe zwangerschap! Ik probeerde in het begin niks van de reacties aan te trekken maar ja ben toch iets te zwak daarvoor. Nog een paar weekjes volhouden en dan komt alles inderdaad goed, heb genoeg goede voorbeelden!
Ja en dan slaan ook nog de hormonen toe dat je de reacties even niet meer trekt.. Je kunt dit meis! Je bent sterker dan je denkt. En hier kan je altijd je ei kwijt, er is altijd een luisterend oor voor je. Geniet van je zwangerschap
Meid, ik hoop voor je dat alles goed gaat en dat je volgende week een prachtige echo hebt! Probeer je schoonfamilie zo veel mogelijk te vermijden (voor zover dit kan, ik snap dat je soms 'moet') Trek je er niks van aan, al snap ik dat het moeilijk is. Mijn schoonmoeder kan ook zulke opmerkingen maken (zoals tijdens het bekijken van onze trouwfoto's, zegt ze in een kamer vol mensen: Goh, ik wist niet dat je zulke stevige bovenarmen had... Dan wil je het liefst ook even heel boos worden en verdrietig tegelijk). Weet je zeker dat ze niks door hebben en dat ze met hun opmerkingen er proberen achter te komen of ze gelijk hebben? Misschien kan je samen met je vriend een reden verzinnen waarom je wat aankomt, bijvoorbeeld door medicijnen omdat je... nou ja, vul maar in. Dan heb je tenminste iets waarmee je je kan verdedigen. Of gewoon niet meer langsgaan, ik vermijd bezoekjes nu ook zoveel mogelijk (niet omdat ik zwanger ben ofzo, meer omdat schoonmoeder vreselijk kan drammen over verschillende zaken, daar heb ik dus niet elke keer zin in). Sterkte ermee, en bedenk dat je, als je weer een opmerking krijgt over er dikker uit zien, er een prachtige reden voor hebt!
Bedankt! Dat hoop ik ook! Pfff en zo te horen heb jij het ook niet makkelijk met zo'n schoonmoeder. Kan er soms echt woest om worden! Toevallig heeft mijn schoonmoeder ongeveer een maand geleden (nog voordat ik van mijn zwangerschap afwist) een droom gehad dat er iemand in haar omgeving zwanger was. Mijn vriend is haar jongste zoon, grootste trots en troetelbeertje waardoor ze gelijk bezorgd naar ons toekwam met de vraag of wij haar iets moesten vertellen, uiteraard ging ook deze vraag gepaard met de opmerking "want we vinden je wel dikker nu". Ik was diep in shock en barstte bijna in tranen uit gezien dit aan een volle eettafel gebeurde terwijl mijn zus op visite was... Ik probeer ze wijs te maken dat ik wat aankom omdat ik geen stress meer heb op het werk. Maar blijkbaar ben ik niet overtuigend genoeg!
Ja ik kan soms ook echt woest worden. En mijn man zegt dan ook niks (wat zijn we toch blij met het sterke geslacht he). Het meest idiote vind ik soms nog wel dat ze die opmerkingen durft te maken terwijl haar eigen zoon (mijn zwager) haast breder is ondertussen dan dat ie lang is. Ik bedacht me net... misschien moet je schoonfamilie vertellen dat je even weer aan de pil bent en dat je daardoor wat dikker wordt Of de volgende keer dat ze er weer over beginnen gewoon weer zeggen: tsja, ik heb het wat minder druk op het werk, minder stress en nu kom ik weer wat aan. Geloven ze je dan nog niet dan zeg je: tsja, dan niet, een andere reden heb ik er niet voor.
Hahahahahaha weer aan de pil, dat is een goeie Emma!!! Echt vreselijk dat die mannen er dan zo bij blijven staan alsof hun moeder over het weer aan het praten is, grrrrrrrrr. Ikzelf pas drie keer in mijn schoonmoeder dus net als bij jou heeft zij eigenlijk niet het recht om zo'n opmerking te maken!! Ben nu al bang voor haar reactie op de zwangerschap of het bemoeien met de opvoeding. Wat een hel!