Toen woensdag op de echo bleek dat ons kindje met 7 weken en 6 dagen gestopt was, gingen we lamgeslagen naar huis. Niet weer.... Vorig jaar hebben we dit ook al meegemaakt. Met precies dezelfde termijn. Nu zijn we dus in totaal bijna 2 jaar bezig, en hebben twee mislukte zwangerschappen achter de rug. En staan we dus nog steeds met lege handen. En nu? Nu wacht ik op de curettage (woensdag). Mijn lijf heeft nog niks door, en gedraagt zich erg zwanger, wat voor mij heel zuur is. Daarbij ben ik heel onrustig. Wil niet wakker zijn, wil niet slapen, wil niet thuis zijn, wil niet weg. Wil geen mensen om me heen maar wil ook niet alleen zijn. Om gek van te worden. Ik weet heel goed dat dit soort dingen gebeurd met een reden, het kindje zou sowieso niet levensvatbaar zijn. Maar toch vraag je je af..waarom wij? Waarom twee keer? Wat doen we fout? Wat doe ik fout? Het voelt als falen. Ik wou dat ik de klok vooruit kon zetten, dat het vast woensdagavond was. Dan heb ik al deze ellende achter de rug en kan ik aan verwerken beginnen. Sorry, lang verhaal, maar het helpt me soms een heel klein beetje om het van me af te schrijven...
Wat ontzettend akelig zeg. Kan je me gevoel een klein beetje voorstellen, maar het is natuurlijk absoluut geen falen van jou. Je doet niks fout. Hoop dat je steun kan vinden bij je man/vriend en snel door deze vervelende periode heen kunt komen. Het is soms gewoon allemaal heel erg oneerlijk. Heel veel sterkte gewenst.
Hey meid, wat een verschrikkelijk nieuws! En dan weer een curettage. Dat is ook erg vervelend. Kan me voorstellen dat je gewoon verder wilt. Ik heb zelf ook net m'n 3e mk achter de rug (nou ja, zit er nog middenin eigenlijk) en vraag me ook af wat ik toch fout heb gedaan. En het antwoord is: niks. Het is gewoon domme pech. Gelukkig staan wij niet met lege handen, heb een prachtige dochter. Dat is wel een troost. Ik hoop dat het jullie heel snel wat beter af gaat. Maar het blijft gewoon k*t.... Heel veel sterkte!
He Liesben, Helaas weet ik maar al te goed in wat voor situatie je nu zit. Wij hebben de zwangerschap van 16 wkn af moeten breken toen bleek dat ons kind niet levensvatbaar was. Om onduidelijke redenen stootte mijn lichaam haar niet zelf af en moest we zelf de knoop doorhakken. Daar zaten een aantal dagen tussen en die periode heb ik in een soort mist beleefd....ik vond het zo raar dat de wereld om me heen maar doorging en wilde wel van de daken schreeuwen of iedereen wel doorhad waar wij doorheen moesten. Ik vond het vreselijk dat ik me nog zo zwanger voelde en wilde het op een gegeven moment zo graag achter de rug hebben. Je leeft op een soort automatische piloot...ik ben er van overtuigd dat je lichaam je op die manier beschermd tegen het verdriet en wat er nog gaat komen. Stapje voor stapje zal je dit weer moeten verwerken.... Ik wens jullie heel veel sterkte de komende tijd en geef de hoop nooit op op betere tijden, hoor!
Thnx meiden. En Babs, je zegt het goed...je wilt het wel van de daken schreeuwen. Nu helemaal, het is mooi weer. Iedereen is blij, lekker buiten, zwembadjes in de tuin, BBQ's. En ik? Ik sluit me binnen op.
Laat de buitenwereld ook maar lekker even voor wat het is. Dit kunnen jullie toch het beste met z'n tweeen verwerken... Wij moesten toen ook op een woensdag naar het ziekenhuis en voor mijn gevoel was dat een eeuwigheid weg. Mijn man hing alleen maar voor de tv in het weekend en ik heb het van me afgeschreven op een forum, daar had ik echt behoefte aan. Ik hoop voor je dat het snel woensdag is...dan kun je beginnen met de verwerking!
Oh arme Liesben, Ik vind het zo rot voor jou en je lief! Ik schrok er ook echt even van. Ik lees nl. af en toe mee op het 35-plus forum (ik ben ook niet de jongste meer), maar dat was al weer even geleden. Ik kan me zo voorstellen dat dit een deuk in je vertrouwen slaat .. En dat het zo'n pijn doet, zeker omdat het de tweede keer is en zo lang geduurd heeft bij elkaar. Echt naar voor je! Ik wil nog wel even zeggen dat mijn zus van bijna 42, na ook een aantal miskramen, nu behoorlijk ver is in haar zwangerschap (over de 30 weken), dus het kan nog allemaal hoor! Heel veel sterkte met het verwerken hiervan en een hart onder de riem! (en sterkte woensdag met de curettage). Duimelot
Lieve Liesben, ontzettend veel sterkte met het verwerken van het verlies. Ik hoop voor je dat je de rust kunt vinden, om daarna weer verder te gaan met het toch proberen zwanger te worden. Neem er uiteraard de tijd voor. Het is niet niets. Ook ik weet daar helaas van alles van, maar het draait nu niet om mij. Liesben, sterkte sterkte sterkte. Knuffel van Zijvandehoek
Hey Liesben, wat verschrikkelijk meis. Ik zal voor je bidden dat je snel zwanger bent van een gezond kindje!
Wat vreselijk zeg ! Hoop je gauw weer zwanger mag zijn en alles goed gaat, maar voor nu veel sterkte in deze moeilijke tijd !
Ik wil je alvast veel sterkte wensen voor woensdag en een dikke knuffel geven! Aan het mooie weer heb je ook helemaal niets als je je zo ellendig voelt. Sterkte!!
Zo, inmiddels de curettage achter de rug. En alles is goed gegaan. Nu ben ik heel moe, en voel me heel leeg. Maar ik hoop nu aan verwerken toe te gaan komen. Bedankt voor alle lieve reacties!
soms vind ik het moeilijk om te reageren als iemand een mk heeft gehad.. dat omdat het bij mij na 2 miskramen goed is gegaan.. Toch wil ik je laten weten liesben, dat ik je alle geluk wens op de hele wereld en dat ik zo voor je hoop dat je je als je je wat beter voelt echt moet aansluiten bij de 3 keer is scheepsrechtclub! en dat ik hoop je niet meer onder een steen te moet opzoeken! ik doe het graag hoor, maar ik zit er liever op en kletsen over alles wat er allemaal nog voor je ligt.. meiss, het is niet eerlijk, ik weet het, het is mooi gezegd als je weet dat het ergens wel goed voor is geweest en dat het niet voor niks gebeurd.. maar het verdriet, het onbegrip en de leegte blijft toch..zoals je weet, weet ik er ook alles van.. Ik hoop voor je dat je je snel weer wat sterker voelt en dat de leegte zal worden opgevuld met iets heel moois.. een hele dikke knuffel voor een lief zp dinnetje!
Liesben... wat lees ik nu Verschrikkelijk! Heel erg veel sterkte met dit verlies! Liefs Saskia (IUI in mei-clubje)