Lieve allemaal, Een week geleden heb ik een (uitwendige) pretecho laten maken om mijn termijn te bepalen. Vanwege de CB digital ging ik erg twijfelen aan mijn termijn en wilde graag wat zekerheid. Helaas een hele vage echo met heel slecht zicht maar kwam op ongeveer 6+4/6+5 uit. Ook (nog) geen hartactie te zien, wel een mogelijke tweede vruchtzak. Sinds zondagavond last van bruinverlies met heel af en toe een sliertje rozig/rood. Vk gebeld woensdag gebeld, assistente aan de lijn gehad en die wilde wachten tot maandag omdat ik dan toch al een echo gepland had staan. Het bruinverlies is de ene dag erger dan de andere dag, zeker bij een drukke, actieve dag is het meer. Verder geen krampen Ik word er zo zenuwachtig van, er zijn al tig scenario's door mn hoofd gegaan. Ik was tot vorige week juist heel relaxed, het blijft uiteraard altijd wel spannend maar ik stond er heel positief in. Nu is er van die positieve gedachte weinig meer over, het huilen staat me nader dan het lachen. Alles is al in m'n hoofd voorbij getrokken, zou 1 van de 2 het niet gered hebben? Zouden ze het allebei niet gered hebben? De hoop is natuurlijk nog steeds dat alles goed is maar ik krijg steeds meer moeite daar in te blijven geloven. :'( Nog 2 dagen aftellen...
Hoi Dyson, Wat vervelend voor je! Hopelijk krijg je maandag goed nieuws! Nog even in spanning zitten helaas. Ik hoop voor je dat het niets ernstigs is!!!
Kan me voorstellen dat het huilen je nader dan het lachen staat! Vreselijk spannend, niks aan! Ik duim voor je dat je maandag goed nieuws krijgt!
Thanks dames! Nog even nagelbijten, gelukkig een lief, klein meisje dat de aandacht goed voor zich op weet te eisen zodat mijn aandacht niet alleen maar bij haar brusje is.
Helaas, het heeft niet zo mogen zijn. Waar we vorige week nog een blobje cellen zagen was er gisteren alleen nog een lege vruchtzak over. En ik voel me net zo leeg. Geen brusje voor de verjaardag van de kleine meid. Mijn hele huisje-boompje-beestje-plaatje dat ik in gedachten had is in 1 keer stuk geslagen. Geen minimaal leeftijdsverschil tussen dochter en brusje. Sinds gisteren ook helderrood verlies, ik hoop dat de rest nu vanzelf los gaat komen. Heb bij de vk aangegeven dat ik het liefst zsm naar de gyn wil en niet afwachten (dat was voor het helderrood verlies). Vandaag belt ze terug en heeft ze als het goed is een afspraak voor me bij de gyn. En vanochtend word je dan toch wakker en hoop je die fractie van een seconde toch nog even dat het allemaal een nachtmerrie was en je nog steeds zwanger bent van brusje. Helaas. Gelukkig zijn we al gezegend met een wondertje en zet de kleine meid haar grootste glimlach op zodra ze me ziet, zou ze het aanvoelen dat mama getroost moet worden?
Dyson, ik wens je heel veel sterkte. Jij had toevallig ook in mij geopende topic gereageerd, ik dacht dat bij jou echt alles oke zou zijn, maar helaas mocht het bij jou ook niet zo zijn. Ik weet precies hoe het voelt, het idee loslaten van een kindje wat nog in 2014 geboren ging worden. En het huisje, boompje, beesthe gevoel herken ik ook. Onbewust heb je al van alles in je hoofd, en dat moeten we loslaten helaas. En mijn dochtertje van 15 maanden is, ook veel knuffeleriger deze dagen, dus ik denk dat de kids dat aanvoelen.
Vandaag de afspraak bij de gyn gehad en cytotec mee naar huis gekregen. Ik kreeg nog een laatste echo, mijn laatste bevestiging en laatste blik op brusje. De vruchtzak zag er al niet meer zo rond en mooi uit als maandag, er was dus al wel wat gaande. Thuis rond 11:30 de cytotec ingebracht en sinds een uurtje of twee gebeurt er ook echt wat. Flink bloedverlies en stolsels maar (nog) geen krampen. Maandag over een week terug voor een controle echo.
Hopelijk ben je dan weer helemaal ''schoon'' tijdens de controle echo al hoe dubbel ook.. Nogmaals heel veel sterkte!
De cytotec deed zijn werk goed. Helaas bleef er een stukje weefsel zitten dat bloedingen bleef veroorzaken. Omdat ik was voorbereid op heel veel bloedverlies met stolsels maakte ik me nog niet echt zorgen, zelfs niet na 12 uur... Toen ik in korte tijd 4 keer ben flauwgevallen geprobeerd een gyn te bereiken. Geen gehoor. Vk maar gebeld die onmiddellijk een ambulance onze kant op heeft gestuurd. Met extreem lage bloeddruk afgevoerd naar het ziekenhuis waar ze me vrij snel onder narcose hebben gebracht en een currettage hebben uitgevoerd. Achteraf realiseren we pas dat we veel te lang hebben gewacht en dat het ook heel anders af het kunnen lopen. Maar wisten wij veel wat ons te wachten stond. Ik vond het allemaal zo meevallen omdat ik nagenoeg geen kramp heb gevoeld dat ik dat bloedverlies ook wel mee vond vallen. Je zit er ook niet bij met een maatbeker om te kijken hoeveel bloed je verliest en ik voelde me ook niet mega-beroerd. Het is een hele rare week geweest maar ik zeker omdat ik lichamelijk nog even helemaal niks kan (kan amper alleen naar het toilet) en niet met werk bezig hoef te zijn krijg ik rustig de gelegenheid alles te verwerken.
Jeetje zeg!! Heftige week.. Pas goed op jezelf.. Gelukkig heb/krijg je rustig de tijd om alles te verwerken.. Doe rustig aan..
Jeetje, wat erg zeg. En ik snap wel dat je het niet eens door had. Echt veel uitleg krijg je er helaas niet bij. Gelukkig dat het nu weer beter met je gaat. En fijn dat je de tijd krijgt om het te verwerken, heel veel sterkte.