Hi meiden, Helaas moet ik morgen een curretage ondergaan. Vorige week heb ik te horen gekregen met ruim 11 weken dat het hartje met ruim 8 weken al gestopt is... Omdat er geen tekenen zijn dat het uit zichzelf gaat komen en ik dit ook niet af wil wachten omdat ik dit te zwaar vind, heb ik een curretage aangevraagd. Voor mij is het de eerste keer dat ik geopereerd ga worden en een narcose krijg. Ik ben er zo enorm bang voor Ben bang evengoed iets te voelen, bloedingen/complicaties te krijgen enz. Wat zijn jullie ervaringen en hoe gaat het in zijn werk allemaal? Liefs..
Ik heb er niks van gevoeld. Ze stellen je echt op je gemak gewoon aangeven dat je bang bent. Je word in slaap gebracht en als je wakker word is het allemaal voorbij. Ik mocht twee uur later naar huis.
Ik heb geen ervaring met een curretage, maar wel met narcose. Je hoeft er echt niet bang voor te zijn. Je voelt er niets van en valt gewoon in slaap. En ben meerdere keren onder narcose geweest en heb nooit niets van de ingreep meegekregen. Begrijp dat zo een eerste keer spannend is, helemaal in deze verdrietige situatie, maar gaat vast goedkomen. Sterkte meid!
Hee wat verdrietig! Ik heb helemaal niks gemerkt van de curretage of narcose. Ik werd kortdurend opgenomen. Er werd een infuus geprikt waarover je medicijnen krijgt om in slaap gebracht te worden. Daar merk je niks van. Als je wakker wordt ben je nog wat groggy maar dat trekt snel weg. Mocht ook snel weer naar huis toen ik goed wakker was en had geplast. Daarna nog wel een paar dagen thuis gebleven van werk maar dat was ook meer ivm mijn emotionele toestand. Sterkte!
Ik lig toevallig net op mn kamer in ziekenhuis na curretage. Moest vanochtend Cytotec innemen en 11u er zijn en was om 13u aan de beurt. Was bang dat de Cytotec al zn werk zou doen voor ik op de operatie tafel lag maar zelfs nu na de ingreep nog niks gevloeid. Beetje moe nog, geen pijn, alleen vanaf vanochtend al gigantische honger! Niet misselijk gelukkig. Nu wachten tot ik mag eten. Zag er ook erg tegen op maar viel me alles mee.
Ik krijg donderdag ook een curretage onder narcose, wilde ongeveer dezelfde vraag stellen. Ik ben niet bang voor de narcose, ik vraag me wel af hoe lang het herstel ongeveer is. Vandaar dat ik even meelees.
Wat verdrietig! Ik heb in december een curettage gehad, en uiteindelijk is het mij lichamelijk allemaal hartstikke meegevallen. Ik zag vooral tegen de narcose op, en toen ik de operatiekamer werd ingereden werd ik ineens heel zenuwachtig. Maar je krijgt van tevoren al een valium om je iets te kalmeren. En ik had een hele aardige anesthesist die mij op m'n gemak stelde. Van de narcose zelf heb ik niks gemerkt, ik was al weg voor ik met m'n ogen kon knipperen. Toen ik wakker werd, was ik heel even woozy maar dat was met een paar minuten bijgetrokken. Verder mocht ik na 4 uurtjes naar huis ofzo. Moest eerst wachten tot ik had geplast, maar dat hadden ze niet verteld (anders was ik al veel eerder naar de wc gegaan). Denk dat ik een dag of 2 nog gevloeid heb en dat was het wel, verder geen heftige napijn gehad. Heel veel sterkte morgen! @Roodborstje2 en jij veel sterkte donderdag!
Thanks lieve meiden, dit helpt enorm..! Ik moet het ook loslaten, je hebt er toch geen invloed op, maar dat is wel enorm lastig... Roodborstje, jij ook veel sterkte.. heftig dit allemaal hè X
Wat heftig voor je. Ik ben in januari gecureteerd. Ik zag er enorm tegenop maar het is me alles mee gevallen. Al blijft het natuurlijk verdrietig. Veel sterkte. Xxx
Krijg je narcose of sedatie? Ik heb dat laatste gehad. Ideaal. Kon echt binnen het uur na wakker worden naar huis. Maar ook al krijg je narcose hoef je je daar ook geen zorgen om te maken. Ze zijn heel goed in wat ze doen. En voor je het weet zie je de anesthesist in blijere tijden. Ik heb na mijn missed abortion twee gezonde kinderen gekregen en binnenkort de derde.
Ik ben benieuwd hoe het met je gaat TS, hopelijk is de narcose je meegevallen. Sterkte met je herstel.
Wat verdrietig Blomma. Ik denk dat tegen de tijd dat jij dit leest, alles al achter de rug is. Het is mij destijds toch 'meegevallen'. Het blijft erg verdrietig natuurlijk. Maar ik heb ook een spontane miskraam gehad en daar heb ik echt flìnk pijn van gehad. In die zin was een curettage onder narcose minder heftig. Ik weet nog wel dat ik erg verdrietig was. Maar juist toen ik in de OK echt begon te huilen, werkte de narcose ineens en was ik weg. Voor mijn gevoel was ik een tel later wakker, maar toen was alles dus al achter de rug. Na de narcose was ik wel nog moe, maar ik denk dat dat ook gewoon het verdriet en de emotionele achtbaan was. Dat put ook uit. Veel sterkte met je herstel, lichamelijk maar vooral ook emotioneel.
Thanks voor alle berichtjes allemaal x Geloof het of niet, maar vannacht is het allemaal uit zichzelf gebeurd. Zaterdagavond begon ik wat oud bloed te verliezen, zondag steeds wat meer en kreeg ik er savonds kramp bij. Dat werd gisteren erger, toen ik smiddags een stolsel verloor... Dit had ik niet verwacht.. Rond 23.30 verloor ik 3 grotere "dingen", ik heb niet gekeken nl, en dacht dat dat het wel was. Toen begon ik echt steeds heviger te vloeien een paar uur later en heb ik de vk gebeld. Ze kwam en heeft wat gekeken naar hoe ik bloedde en wat verbanden gezien, daar schrok ze niet erg van gelukkig. En net op dat moment verloor ik voor mn gevoel echt een tennisbal achtig iets en ws is dat het vruchtje geweest.. Zij wilde er nog naar kijken maar zat al te diep in de wc... Toen ben ik naar bed gegaan, uurtje weggezakt misschien.. nog paar keer eruit geweest en wat stolsels verloren. Vanmorgen was het bloeden al een heel stuk minder gelukkig. Wel naar het ziekenhuis geweest en kreeg daar een inwendige echo. Alles was helemaal schoon in de baarmoeder, bij de baarmoeder mond nog wat stolsels, maar dat was niet erg en zou ik nog wel verliezen.. Dus ja, het kreeg een iets andere wending allemaal.. Aan de ene kant ben ik heel blij dat mn lijf dit zelf heeft gekunt, aan de andere kant was dit echt wel traumatisch, voor zowel mij als mijn vriend... moet zeggen dat de pijn wel meeviel (hoewel ik nu nog wel wat na-pijn heb), maar de hoeveelheid bloed en troep schrok ik echt van... Ze hadden nog op HB geprikt, maar dat was 7.3, niet schrikbarend laag..
Wat goed dat je lichaam het zelf heeft gedaan. Is echt beter voor je dan curretage. En het is ook heftig. Ik heb 2 jaar terug een mini bevalling moeten doen, althans had weeën, maar er kwam niks en moest t alsnog. Dus ben blij voor jou dat het gewoon los kwam. Maar het blijft zeer verdrietig. Sterkt e