Hallo lieve dames, een vraagje. mij ben nu 36 weken zwanger van mijn derde kindje en deze ligt sinds een paar dagen in een onvolkomen stuitligging. Mijn verloskundige heeft mij verzocht na te denken of ik een draaipoging wil doen. Ik ben nu alle voors en tegens aan het nalopen. maar ik vroeg mij af. Heeft de baby ook pijn tijdens zo’n draaipoging. En waarom hebben jullie wel/niet een draaipoging gedaan? Wat waren jullie afwegingen?
Ja ik heb een versie gehad! De baby voelt er vrij weinig van omdat er een buiklaag en baarmoeder en vruchtwater tussen zit. Plus die is wat druk van je andere organen en als je drukt of bukt etc wel gewend. Ik heb het wel gedaan omdat ik liever geen keizersnede wilde en er tijdens en na de versie goed gekeken naar de baby. Ik voelde me tijdens de versie veilig en het viel me echt mee bij mij lag er ook een voet en een navelstreng als voorliggend deel, dus vond het ook een eng idee dat die als eerste zouden uitzakken bij gebroken vliezen (waar het bij mij ook mee begon), en dat zou direct een spoed situatie zijn (dan sluit de bloedtoevoer mogelijk af). Met een onvolkomen stuit sluiten de billen het af en zou ik het minder spannend vinden.
Die van mij lag ook in stuit en ik besloot geen draaipoging te doen, ook mede omdat ze de slagingskans bij mij niet hoog achtten (smalle baarmoeder, strakke buikspieren). Ik had een vk die erg bekend was met stuitbevallingen en ik ben doorverwezen naar een gyn die hierin gespecialiseerd was. Voor mij was dat echt een verademing en ik heb een prima bevalling gehad.
Hier lag nummer 3 ook in stuit. Ik heb er toen heeeeeel veel over gelezen en over nagedacht. De risico’s afwegen, in gesprek geweest met een gyn. Wat mij de doorslag gaf om wel een draaipoging te doen is het (ietwat) verhoogde risico op complicaties voor de baby tijdens een stuitbevalling. Ik had goed vertrouwen in mijzelf om een stuitbevalling te gaan doen ( het was nummer 3 tenslotte en ik ben heel goed in bevallen ( al zeg ik het zelf ) ) maar voor mijn baby kon ik het risico niet nemen, hoe klein deze dan ook is. De gyn verzekerde me dat als een baby niet wil draaien dit ook niet gaat gebeuren. Het enige wat ze doen is zachtjes duwen tot halverwege en dan maakt de baby zelf de koprol af. Sommige baby’s krijgen ze niet eens zover, en sommige baby’s draaien terug, maar de meeste baby’s draaien netjes door. Na de draaipoging controleren ze nog even het hartje, zuurstof, waar ligt de navelstreng, enz. Het doet geen zeer voor de baby want ze forceren niet, ze drukken de baby niet in een onnatuurlijke positie, en ze volgen de baby in de zin van dat bij ‘protest’ ze niet doorduwen. Maar volg je gevoel hierin. Als jij het gevoel hebt dat dit niet goed is voor je baby dan moet je het niet doen. Dat hoef je niet te verklaren of uit te leggen. Als jij het niet wil dat gebeurd het niet, en dat is oke! Mijn ervaring: Met 37 weken (geloof ik) hebben ze een poging gedaan maar de baby zat al te diep ingedaald. De gyn kon er niet meer bij dus draaien ging niet meer. Toen zijn we gaan focussen op een stuitbevalling. Foto’s laten maken van mijn bekken (om de doorgang te meten), en gepraat over hoe de bevalling eruit zou gaan zien. Waar ik woon is het protocol; Pijnstilling is verplicht, halverwege het persen moet je even stoppen (niet toegeven aan persween) want ze moeten de baby draaien, en de baby moet er binnen een relatief korte tijd uit vanwege de zuurstof die tijdelijk is afgesloten doordat de navelstreng wordt dichtgedrukt tussen het lijfje en het geboortekanaal. Omdat het hoofdje pas als laatste komt, en samen met de schoudertjes het zwaarste zijn om eruit te krijgen is dat even ‘spannend’ vanwege de tijdsdruk. Eigenlijk altijd gaat dat goed hoor! Maar het wel zo’n verhoogt risico punt waardoor ik toch wel een draaipoging wilde doen. Maar toen, met 40 weken zwangerschap precies had ik de hele dag een mega drukke baby, alsof ze via mijn navel eruit wilde zeg maar. Met 40+1 had ik een controle afspraak in het ziekenhuis en toen bleek mevrouw uit zichzelf te zijn gedraaid. Met 41+1 weken is ze geboren met haar koppie eerst dramaqueen
Mijn jongste is met 36 weken via een versie gedraaid. Ze lag de hele zwangerschap dwars en een deel in stuit. Vaginaal bevallen had mijn voorkeur, dus dan moest ze wel met haar hoofdje omlaag liggen. Ik zag er vreselijk tegenop, het was echt een verstand (het is beter voor het kind en de moeder om vaginaal te bevallen) versus gevoel (ze ligt nu eenmaal zo en laat haar dan lekker liggen) kwestie. Ik had besloten het één poging te geven. Iemand op het forum (@zegenwens ) hielp me wel met het idee dat als ze echt niet gedraaid wilde worden, het niet zou lukken of ze terug zou draaien. Maar dat als het wel zou lukken, ze dat blijkbaar ook oké vond. De draaipoging deed eventjes pijn, maar het viel me heel erg mee. Vooraf en achteraf lag ik aan de ctg en je mag ook pas naar huis als dat er weer goed uitziet. En uiteindelijk vaginaal bevallen dus. Een stuitbevalling zou ik nooit hebben aangedurfd.
Herkenbaar ja! Ik had ook sterk dat gevoel van ‘ze ligt zo omdat dat blijkbaar beter ligt voor haar dan andersom’. Ik was zelf voornamelijk bezorgd om de navelstreng. Wat als de navelstreng om haar nekje zit en ze dus niet kan draaien? Dus wat dan als wij haar gaan forceren om te draaien, dan hangen we d’r op? Ik heb dat toen voorgelegd aan de gyn en hij zei heel droog dat van ophangen geen sprake is want de zuurstof gaat nog niet via de luchtpijp …….. oja ( #pregnancybrain ) En daarbij ook het verhaal dus dat ze niet forceren. toch ben ik blij dat ik die vragen heb gesteld want mijn gevoel was doorslaggevend voor mij.
Ik heb ook al meerdere versies gehad. Bij mijn tweede een rond de 36 weken (dwars) én dag van inleiding weer want ze was weer in stuit gedraaid. Ik kreeg na het draaien direct een sluitlaken om tijdens de inleiding zodat de kans kleiner was dat ze terug zou draaien. Beide keren prima ervaring. Het draaien zelf voelt heel drukkend, niet fijn maar deed geen pijn. Was ook snel achter de rug. Ik wil gewoon echt geen stuitbevalling en geen keizersnede, als ik even kan kiezen. Ze houden je goed in de gaten dus dit lijkt me ergens de optie met de minste nadelen. Nu lag madam met 35 weken in stuit, met liggingsecho week erna goed, en tijdens controle in ziekenhuis afgelopen dinsdag weer in stuit. Meteen een versie gedaan. Was alleen en ging allemaal heel snel. Maar dit meisje liet zich niet goed draaien, ze doen bij ons maximaal 3 pogingen en daar heeft ze gebruik van gemaakt. Vanaf 2e poging met spier verslappende medicatie. Maar ik heb het gevoel dat ze alweer verkeerd ligt. Maandag weer controle. Als ze verkeerd ligt gaan ze een nieuwe versie doen met direct inleiden. De gyn noemde het namelijk een instabiele ligging en ze willen voorkomen dat ze in stuit ligt op moment dat bevalling op gang zou komen, omdat draaien dan heel moeilijk is.. Al met al zou ik het zeker een poging wagen hoor!
Met 36 weken draaipoging gedaan was gelukt, zelf gevoel toen we zhuis uit waren al weer terug gedraaid was. 36,6 kwam ik voor ballon, en idd weer in stuit weer draaipoging en sluitlaken lag ook al klaar. Maar deze keer vond hij de draaipoging niet leuk hartslag daalde enorm. Gestaakt uren aan de ctg en werd een keizersnee met 37 weken.
Ik hebben bij mijn tweede dochter laten doen op 38 weken. Ik zou het persoonlijk niet meer laten doen. Ik vond het erg pijnlijk. Ik had nadien ook blauwe plekken op mijn buik. Ze is twee keer gedraaid maar draaide meteen weer terug in de oude positie. Ik ben er van overtuigd nu dat het zijn reden heeft dat de baby zo ligt en zou het niet meer forceren. Uiteindelijk is ze de dag voor de keizersnede nog zelf gedraaid op 39 weken en is ze gewoon geboren op 39+5.
Fijn om ervaringen te lezen. Mijn baby lag vandaag met controle ook in stuit; ze heeft nog een week om te draaien en anders moeten we naar de gynaecoloog. Voor mijn gevoel draait ze ook nog alle kanten op, dus ik heb op zich goede hoop maar vind het toch ook wel een beetje spannend.