Misschien herkenbaar, misschien niet. Ik worstel ermee. Sinds de komst van den je e eerste is er veel veranderd. Dat geldt denk ik voor iedereen. Maar wat ik vooral ervaar is dat mijn relatie met mijn vriend en mezelf erg is veranderd We werden papa en mama, de eerste 2, 5 jaar latten we. Toen trok hij in. Er hadden sinds de geboorte van ons meisje natuurlijk onze aandacht te verdelen, maar sinds weer samenwonen is het meer broer-zus dan wat anders. We wilden graag en b tweede en gelukkig werd ik weer zwanger. Maar van een relatie kun je nu amper spreken. Als team doen we het super, hij is ook een geweldige vader. Maar ons partner-zijn stelt niets meer voor. Gezellig samen dingen doen, knuffelen of echt intiem zijn het komt nog maar zeer spaarzaam voor. Ik werk uit noodzaak 4x9 uur en onze dochter eist Veel van ons. Vooral van mij. Vrijwel nooit kom ik aan mezelf toe, dingen die ik leuk of fijn vind. Ik heb veel te doen,wederhelft werkt in ploegendienst, en nu ik zwanger ben en weer bi heb ben ik moe. En steeds meer verlies ik mezelf, zo voelt het. Begrijp me niet verkeerd :een gezin is mijn liefste wens geweest en ik ben reuze dankbaar dat het me gegeven is. Maar ik zou zo graag weer een beetje mezelf terugvinden, mijn levenslust zijn om creatief bezig te zijn. En ik wil mijn relatie terug, want wat het nu is is genoeg voor de kinderen, maar niet voor mij. Dus mijn vraag is: wie herkent dit? Hoe houden jullie de relatie met jezelf en je partner goed?
Tja wij hebben sinds de geboorte van onze zoon ook een zware tijd gehad. De liefde ik voelde voor mijn zoon overheerste alles waardoor ik mijn vriend heel erg naar achter duwde wij zijn bijna uit elkaar gegaan. Maar de liefde voor elkaar overwon.
Lijkt mij toch ook Saar.. Plus als je met 1 al het idee had geen tijd voor elkaar te hebben en je wilde bewust een tweede.. Tsja, dan weet je dat je straks NOG minder tijd zal hebben, zeker die eerste periode.. Wij maken soms gewoon tijd.. Kleine meid een middagje naar oma en wij samen op pad.. Soms aansluitend samen ergens iets eten en daarna lekker ons meisje ophalen, vertroetelen en naar bed om de avond ook nog samen te hebben
Tijd maken en gewoon dingen doen! 'T hoeven geen dagen te zijn.. Wij zijn bijv. Gister gaan skydive en daarna heerlijk wezen eten. Even tijd voor samen. Je bent niet alleen mama, ook nog een vrouw / vriendin & gewoon hellen.. beetje tijd voor jezelf / Samen moet kunnen..
het is eigen keus natuurlijk maar snap 1 ding eigenlijk niet mijn mening hierover: je relatie was eigenlijk al ruk want dat is het als je een broer en zus relatie gaat krijgen en toch maak je de keuze voor een 2de. ik persoonlijk zelf had eerst relatie eens op orde gaan stellen ipv weer voor een kindje te gaan. heel waarschijnlijk komt er straks door alle drukte en zorg voor 2 kindjes nog meer druk op je relatie en eindig je straks met 2 kindjes op ''straat''.
Wat valt hier nou niet aan te snappen? We snappen toch allemaal een kinderwens? TS, er verandert zo veel, je bent niet de enige die het gevoel ervaart dat ze verschrikkelijk veel veranderd is. Je relatie verandert ook en het is natuurlijk super voor alle mensen bij wie dat niet zo is, maar de realiteit is dat de komst van een baby niet onderschat moet worden en dat veel mensen ervan gaan wiebelen. Je werkt 36 uur, je hebt de zorg voor je kind en er is gewoon geen 'tijd' of energie over, ook al ligt je kind om 7 uur in bed. Ik snap dat. Want het gaat om hoe je naar elkaar kijkt, wat je van elkaar verwacht, hoe je je verbonden voelt. En door de drukte voel jij je nu minder verbonden met je man. Kun je het bespreken met hem, dat je dat samenzijn mist?
Als je 41 bent heb je niet echt veel tijd meer..... Maar goed. Ik hoopte op enige tips/bijval en zit echt niet te wachten op afkrakerij. Mods: mag deze op slot?
Jammer dat je om een slotje vraagt Maar ik snap je reactie goed gezien de reacties.... Ik denk echt dat er veel mensen zijn die het wel begrijpen hoor. ps om onduidelijkheid te voorkomen, ik heb t niet over alle reacties hoor, maar ik lees wel onbegrip of een soort 'eigen schuld, had je kunnen weten' en daar zit ts echt niet op te wachten.