Oh dat snap ik helemaal. Maar het leuke is dat het bijhouden zelf geen drol kost (in deze context mag ik de uitspraak wel doen hè haha). En in principe maakt het aantal lezers ook niet uit want mijn doel zou niet zijn om er geld mee te verdienen of ik weet niet hoeveel volgers te krijgen. Nee dan zou ik me veel te verplicht voelen. Maar als ik dan toch voor mezelf dingen wil bijhouden, dan wil ik het ook wel ‘mooi en geordend’. Dan vind ik het dus wel echt de moeite waard om het visueel een beetje mooi te maken. Alleen als je daar eenmaal tijd in gaat steken, dan is het dus zonde om helemaal geen lezers te hebben aangezien het je ook tijd kost en je er zin in moet hebben.. snap je. Als ik zou denken ‘te veel gedoe, geen zin meer in’, dan zou het evengoed prima zijn. Ik heb geen behoefte om een carrière als professioneel blogger / vlogger / influencer te starten. Mij nie bellen!
Ik heb heel actief geblogd rond de tijd dat mijn oudste geboren is. Allemaal openbaar en na een tijdje had je dan een "vast" groepje dat elkaar volgde (ook in het echt ontmoet en nog steeds heel leuk contact met een paar). Ik had er veel aan toen, om van me af te schrijven, herkenning te vinden, en het is ontzettend leuk nu om terug te lezen. Na een tijdje ging het openbare me tegenstaan; kreeg ik ineens commentaar van via-via kennissen die ik niet zo mocht. Ik heb m'n blog toen afgeschermd en heb nu alweer jaren alle stukjes over m'n kinderen of met foto's achter een wachtwoord voor een select groepje bekenden. Sommige posts staan zelfs helemaal privé, alleen voor mij te lezen. Heel soms laat ik nog wel een soort column openbaar staan. Ik blog ondertussen een stuk minder en praktisch alleen voor mezelf, maar het blijft fijn, schrijven. En ik vind het ook leuk om toch alles netjes in een overzicht bij elkaar te hebben, beetje met kleuren en fonts rommelen af en toe, wat html aanpassen, foto's bewerken, etc. Als ik ingelogd sta, zie ik zelf alle posts (dus zonder wachtwoordblokkade) keurig opgemaakt onder elkaar, een digitaal herinneringenalbum met archief erbij. Ik word daar wel blij van Dus hier een ja! Edit: heb hierdoor weer helemaal zin om dit weekend weer eens te sleutelen aan m'n blog! Ik zit bij WordPress trouwens.
Dan zit er natuurlijk ook tijdsdrang achter. Je hebt een deadline bij zo'n blad. Maar met een blog online is dat natuurlijk anders. Of iemand dat nu leest of niet haalt niet uit. En of je dat nu elke vrijdag post of maar net hoe het jou uitkomt maakt ook niet zoveel uit. Maar als je maar heel sporadisch iets nieuws op je blog zet of heel onregelmatig, dan gaan lezers ook afhaken. Ik lees soms wel wat blogs, één volg ik al jaren. Een ander heb ik een tijdje gevolgd, maar zij postte uiteindelijk zo weinig dat je op den duur gewoon niet meer kijkt, want "er zal vast nog niks nieuws staan" En uiteindelijk vergeet je dus gewoon te kijken. @Nina Sanders, je schrijft erg leuk en best kans dat ik jouw blog zal gaan volgen, maar je zal eerst goed moeten bedenken wat je wil. Hier kun je lekker anoniem dingen posten, maar hoe anoniem blijf je als je een blog start? Een blogpost met foto's is nu eenmaal leuker, maar wil je jezelf of je kinderen online hebben? Kun je het volhouden of wil je het nu zo graag omdat je nu weer veel beleeft met je baby erbij? Ik zou gewoon beginnen met in word lekker van je af te schrijven. En rustig hierover na te denken.
Op dit moment in Sales maar voorheen bijv ook binnen de educatieve sector (schoolexamens, maar ook lesmateriaal binnen de horeca).
Ik hou een online blog bij waar meerdere mensen dingen voor schrijven die te maken hebben met ouderschap, kinderwens etc. Alles omtrent kinderen en ouders eigenlijk. We hebben er al een tijdje geen posts op gehad, helaas. Ik zou het wel leuk vinden om een bijdrage van jou te krijgen, misschien blaas je het nieuw leven in
In heb een blog om onze ervaring met emigreren naar het buitenland met kinderen te delen, gestart vanuit het oogpunt dat wij het wiel gevoelsmatig helemaal opnieuw moesten uitvinden terwijl we toch echt de eersten niet zijn. Heb niet enorm veel volgers, en dat is ook niet m’n doel (heb ik ook echt niet genoeg tijd voor), en eerlijk gezegd nu we echt gesetteld zijn valt er weinig nog te schrijven. Maar het is wel leuk ons hele proces later terug te kunnen lezen en hier en daar een keer benaderd te worden door mensen die ook plannen hebben om te emigreren.
Ik hou al vanaf dat ik 15 was een dagboek bij voor mezelf. Gewoon geschreven. Het zijn echt m'n diepste gevoelens. Waarvan ik ook niet zou willen dat iedereen dat zou lezen. Ik vind het vooral waardevol voor mezelf. Mijn zoon van 8 vind het heel interessant. Hij heeft voor zichzelf nu ook een schriftje. Waar hij af en toe in schrijft. En hij vraagt mij weleens voor te lezen uit mijn eigen dagboek. Hij is echt een gevoels mens en kan zich goed in mij verplaatsen. Maar ik zou mijn dingen nooit in een blog gaan zetten
Ja!!! Ik was degene wie jou dit heeft aangeraden. Doen!! Ook ben je volgens mij een perfect persoon om filmpjes op YouTube te maken.
Ik denk dat ik altijd wel ergens schrijf hahaha. Maar over een blog of iets bijhouden in welke vorm dan ook, daar ben ik nog over aan het nadenken. Ik hoef het natuurlijk ook niet openbaar te maken. Maar iets ‘mooi’ vastleggen op schrift vind ik zelf dus wel erg leuk. Hoewel beelden soms veel meer zeggen dan woorden, ben ik ook altijd nog erg fan van het creatief gekozen woord om uiting te geven aan hoe ik me op dat moment voel en hoe de wereld er op dat moment uitziet vanuit mijn bril • ik moet zeggen contactlens. Dus meer de expressieve functie van taal. Ik ben er nog niet helemaal uit.
Wat leuk zeg! Wat voor achtergrond heb jij hiervoor gehad? Mijn dochter is ook best goed op papier met woorden. Maar dat is vaak zo 'vaag' om er bepaald werk aan gekoppeld te zien zeg maar.
Lijkt me heel leuk om te lezen, ik ben dus een echte bloglezer en ook juist van de dagelijkse dingen, heerlijk en interessant vind ik dat . Het klinkt inderdaad als passend voor jou, schrijven omdat je het leuk vindt en super mooie herinneringen om te bewaren.
Dat zou je kunnen filteren natuurlijk, Maar je zou het ook kunnen bundelen in boekvorm voor jezelf. Er zijn tal manieren daarvoor(persoonlijke druk!) Ik zou jou columns wel lezen en ook volgen. Zelf lees ik vaak mama blogs en die zijn vaak te zoetsappig. Ik houd van eerlijke verhalen lezen en ook ongecensureerd. Maar goed, mocht je wel starten zal ik het lezen
Als je t niet doet om aan te verdienen, zou je ook kunnen overwegen om aan je kinderen te schrijven. Een soort dagboek? Evt digitaal...
Dat is juist het leuke, ik heb een hele niet alledaagse achtergrond, maar daardoor wel denk ik bepaalde ervaringen opgedaan die ik anders niet had opgedaan. En daarna een kwestie geweest van gewoon bedrijven benaderen en zeggen dat je voor ze wilt werken. Ik heb de bachelor theater-, film- en televisiewetenschap gedaan met een theaterpracticum en een televisiestage. Ik wilde echter wat breders als master en heb toen voor bedrijfsjournalistiek gekozen als hoofdstroming binnen de master communicatiewetenschap. Je kunt dus zeggen dat het een combinatie van indrukken en ervaringen is op het gebied van drama, audiovisuele mediavormen, journalistiek en het analytisch benaderen van vraagstukken die er voor zorgen dat ik dus niet concreet en praktisch ben opgeleid voor een bepaalde functie. En misschien dus ervoor hebben gezorgd dat ik heel lang geen baan kon vinden . Ik heb het er maar vaak op gegooid dat ik breed inzetbaar ben door een academische achtergrond en een goede dosis nieuwsgierigheid want heel veel meer kon ik niet zeggen