Vanmorgen was een vriendin van mij hier om het een en ander te regelen omdat ik binnenkort op haar kids ga passen. Ze vertelde me toen dat haar vader vage klachten had en naar aanleiding van longfoto's en andere klachten moest hij gisteren bloedprikken en kreeg hij vandaag een echo van zn galblaas. Je voelt hem al aankomen waarschijnlijk..... de lieve man heeft kanker. Ze weten nog niet waar het precies zit maar wel dat hij uitzaaiingen naar zn lever heeft. Nu wil ik haar natuurlijk helpen en steunen, maar ik weet eigenlijk niet zo goed hoe. Ik ga zodra ik op haar kids ga passen hele dagen oppassen ipv alleen de ochtenden omdst haar moeder (die de middagen zou doen) wel wat anders aan haar hoofd heeft. Maar wat kan ik nog meer doen? Ik heb het met mn oma meegemaakt 4jaar geleden en je wordt geleefd. Ik was toen zwanger van daymian en ik weet echt niet meer wat voor hulp ik prettig vond. Het enige wat ik me nog kan herinneren is dat ik het zo fijn vond dat ik een gastouder had die er altijd was als ik naar mn oma wilde en alyssa niet mee kon nemen of als het later of vaker werd dan normaal. Dit ga ik dus uiteraard ook voor haar doen, maar wat kan ik nog meer doen?
Idd als je de kindjes de hele dag hebt even een ovenschotel van bijvoorbeeld macaroni of lasagne maken of een grote pan soep die ze thuis alleen hoeft op te warmen. Haar hoofd staat in deze tijden niet naar eten koken en daar heeft ze waarschijnlijk ook geen puf voor en zo krijgen de kindjes toch gezond eten binnen. Verder zou je kunnen aanbieden om af en toe toch wat leuks met de kinderen te doen. Ze krijgen veel mee van de spanningen thuis en is het even goed om eruit te zijn en ook hier zal je vriendin niet echt aan denken omdat ze druk is met andere dingen. Of een keer boodschappen doen voor haar etc. etc. Alle hulp in welke vorm dan ook is welkom dat weet ik zeker!
ik denk dat je haar al heel veel helpt door de zorg van de kinderen zo op je te nemen, en altijd voor haar klaar te staan, en zoals de andere hebben gezegd inderdaad eens eten te koken, boodschapje mee te nemen. waar ik heel veel aan heb gehad waren de mensen die er weken na het overlijden óók nog waren, en begrepen dat ook na weken maanden mensen soms nog moeite ermee hebben.
Ik denk dat wat je nu al doet goud waard is voor haar! Verder inderdaad wat extra eten maken/haar te eten vragen en een luisterend oor. Maak je geen zorgen je doet genoeg; er voor haar zijn!
Ik heb het met mn oma meegemaakt (al is dat natuurlijk iets verder weg dan je vader), dus ik weet helaas uit ervaring dat ook als het achter de rug is/lijkt het nog niet klaar is. Als het allemaal rustig is begint het verwerken pas en dan heeft ze uiteraard ook nog steun/hulp nodig. Af en toe eten maken is een goed idee. Heb ook al gezegd dat ze altijd mag komen als ze dr ei kwijt moet of gewoon het ergens anders over wil hebben.
Of de kindjes al in bad steken zodat zij dat 's avonds niet meer hoeft te doen en meer tijd in haar gezin kan steken. Super dat je dit wil doen!
Dat ze zich geen zorgen hoeft te maken over haar kindjes omdat jij al zo voor haar klaarstaat is toch al helemaal fantastisch! Misschien inderdaad een keer wat in huis doen (als je bij haar oppast), of een keer koken?
Alsof ze niet genoeg aan dr hoofd heeft belt gisteren haar oppas dat ze ziek is. Gelukkig kon ik op haar jongste passen en met wat kunst en vliegwerk konden haar andere 2kids ergens anders terecht. Morgen mag ik op haar jongste en middelste passen. Vanavond belde ze me op dat ze zo blij is dat ik wil oppassen en hebben we het ook nog over de rest gehad. Het zit echt ff niet mee voor haar (en haar gezin en de rest van de familie).
ik vind dit zo'n mooie zin. dit toont echt aan dat je het allemaal met liefde doet! Iedereen zou een vriendin als jou moeten hebben! ik denk dat verdere tips al gegeven zijn en dat jij in al precies weet wat je moet doen.