Jeetje, wat niet leuk om dit uiteindelijk toch te doen; mijn eigen topic aanmaken... maar het is tijd! Ik hoop echt dat ik dit topic over een tijdje uit kan printen en in kan lijsten omdat er onderaan de tijdslijn staat; JEEEH bevallen van een gezonde baby! Hierbij een soort tijdslijn om aan te geven hoe we op dit punt zijn gekomen: -Augustus 2006: laatste pil ingenomen -September t/m november 2006: ongi blijft uit -December 2006: naar HA, Primolut gekregen om cyclus op te starten. -31 december 2006: ongesteld geworden! Nu gaan we ECHT beginnen, wat waren we ervan overtuigd dat 2007 ons jaar zou worden! -Januari 2007 t/m augustus 2007: zeer onregelmatige cyclussen variërend tussen 27 dagen en 68 dagen. -September 2007: op naar de gyn, diverse onderzoeken gehad -Oktober 2007; eerste ronde Clomid 50 slaat aan! Ik heb nu dus een normale eisprong dankzij de pillen. Zaadkwaliteit vriend getest: ligt rond de 40% van wat normaal is helaas. Maar wel goed genoeg om zelf te proberen! -4 januari 2008: ZWANGER! Afspraak voor 2e zaadonderzoek afgezegd! Toch voelt het na 2 dagen al niet meer goed, ik ben niet blij, heb geen zwanger gevoel. Iedereen richt zich maar op: in september worden jullie papa en mama, en toch voel me ik geen moment zo. -17 janauri 2008: echo bij gyn, wel vruchtzakje te zien maar geen hartslag, we zijn volgens hem gewoon wat minder ver dan we denken. Eigenlijk weet ik genoeg: na mijn eisprong hebben we geen sex meer gehad, ik KAN niet minder ver zijn! -24 januari 2008: het gaat mis, ik word ongesteld. Ondanks dat ik het eigenlijk van het begin af aan wist is de klap toch groot. Ik had zo gehoopt dat ik ernaast zou zitten en het toch goed zou gaan. Vrouwelijke intuïtie blijkt toch sterker dan we hoopten. -Maart 2008: 1e ongi na miskraam, nu kunnen we weer verder. -April / september 2008: meestal 28 dagen cyclus, 2 uitzonderingen van een paar dagen later, helaas geen zwangerschap te bekennen. We gaan in september 3 weken op vakantie en is het daarna niet gelukt dan weer terug naar de gyn. -29 september 2008: afspraak bij gyn. Afgesproken dat we tot januari 2009 zelf proberen. De Clomid werkt nog steeds dus er staat ons niets in de weg. Als het na die 3 maanden niet gelukt is gaan we verder praten. Wel voor die tijd alsnog het 2e zaadonderzoek doen. -21 oktober 2008: uitslagen 2e zaadonderzoek gekregen, nog slechter dan de vorige keer. Gyn geeft eerlijk aan dat het niet veel zin heeft door te gaan tot januari, beter om de afspraak te vervroegen. Het lijkt nu alsof mijn vriends lichaam een soort afweerreactie heeft tegen de zaadcellen, veel witte bloedcellen (of zoiets) en de zaadcellen lijken wat aan elkaar te klonteren. Moet verder uitgezocht worden zodat we ook kunnen kijken voor welke behandelingen we in aanmerking komen. -12 november 2008: volgende afspraak gyn... Zo dat is het medische verhaal, ik zal het aanvullen zodra de afspraak is geweest. Uiteraard kan ik nog vertellen hoe zwaar de afgelopen 25 maanden emtioneel zijn geweest, dat ik niet 1 vriendin meer heb die niet zwanger geworden of bevallen is in die tijd, dat 6 september (mijn uitgerekende datum) een vreselijk moeilijke dag was, dat we soms vreselijk veel moeite hebben positief te blijven, dat ik vanaf december 4 dagen ga werken omdat ik het niet meer trek alles bij elkaar, dat het soms onmenselijk is al die gelukkige zwangeren te zien en horen, dat het soms onmogelijk is blij voor ze te zijn en niet te laten merken dat er bij ons vanbinnen een wervelwind aan emoties rondgaat, iets dat schreeuwt dat de wereld niet eerlijk is en WIJ allang aan de beurt waren... Maar dat zal ik niet doen want iedereen op dit forum kent die gevoelens maar al te goed helaas Ik kan gelukkig wel vertellen dat er meer goede dan slechte dagen zijn, sommige van onze vriendschappen veel hechter zijn geworden door dit alles en dat boven alles onze relatie van 8 jaar nog nooit zo sterk is geweest als nu. Zoals jullie zien hou ik ervan dit soort berichten positief te eindigen Ik schrijf dit om mensen hier op de hoogte te houden maar ook vooral als een therapie voor mezelf denk ik. Meiden, dat was 'm voor nu, dikke knuffel Cindy
Hey Cindy, niet leuk, maar wel goed dat je een topic voor jezelf opent. Hier kun je je ei echt kwijt. Ik ga je volgen en wens je veel succes met het verloop van alles. Liefs Hope
Hoi Cindy, jullie hebben ook al een lange weg afgelegd, ik hoop dat het eind van die weg nu snel in zicht is en er daar en wondertje op je wacht. Hier kun je inderdaad lekker je ei kwijt, iedereen hier kent de gevoelens die je hierboven omschrijft helaas. Maar toch rapen we ons ondanks alles weer bij elkaar elke keer en blijven positief in onze hoop op een beepje. Ik wil je heel veel succes, sterkte, moed, kracht en geduld toewensen meid. Ik blijf je ook volgen. Liefs Zora
Hoi Cindy, Inderdaad heel veel meegemaakt en het is niet makkelijk geweest allemaal voor jullie. Vooral het spontaan zwanger worden en dan ineens niet meer is heel naar. Ik wens je veel succes met de komende behandelingen en hoop dat jullie snel weer worden verrast met en nieuwe zwangerschap. Toi toi toi! Liefs Vanilia
hoi cindy, wat een verhaal, hoop meegemaakt al. zwanger geweest en dan toch miskraam, en dan nu ook de mmm. meid ik wens je heel veel succes.
heel veel suc6 meid! ik kan niet zeggen welkom bij de mmm want t is helemaal niet leuk om hier te zijn! zie je liever zo snel mogelijk weg gaan liefs marieke
Nou kleine update; ik heb voor het eerst ovu testen gebruikt deze maand. Had ik voorheen nooit gedaan omdat ik door de echo's wel wist wanneer ik ongeveer ovuleerde en ik het soms ook voel. Maarja, toch nieuwsgierig. De eerste dagen helemaal niks, op dag 4 voelde ik (dacht ik dus) een eisprong maar geen 2 strepen. Gisteren en vandaag ineens toch op dag 6 en 7 van de testen 2 strepen. We hadden eigenlijk bedacht deze maand een rustmaand in te lassen, ik ben al heel de week een beetje ziek, kwam dus goed uit. Maarja, dan sta je met die positieve ovu test in je handen wetend dat je volgende maand nóg verder de MMM ingaat... dus toch gisteravond maar geprobeerd en wie weet vanavond ook nog even lol hebben samen GR. cin
Even een zelfmedelijden update Ik ga een paar uur in de week naar de sportschool, ik vind die uren heerlijk omdat ik dan even niet aan alle gedoe hoef te denken... nou die vlieger gaat dus ook niet meer op op de dinsdagavond want mijn stepinstructrice is 15 weken zwanger! Zou ik mensen soms instralen ofzo? Want iedereen om me heen in maar zwanger!
Ja ik had er gisteren tijdens de les echt even moeite mee. Was bijna halverwege gestopt toen ze opmerkingen maakte over zwanger zijn en babies. Kreeg helemaal een dikke keel. Maarja, ik vind die les wel geweldig dus ik ga volgende week gewoon weer. Als het een keer echt niet gaat leg ik haar na de les wel uit waarom ik ben gestopt. Ik hoop dat er een tijd komt dat ik haar als voorbeeld kan gebruiken (dat ze zo goed doorsport tijdens haar zwangerschap). Mijn beste vriendin is vandaag voor het eerst naar de verloskundige. Ga dus vanavond weer heel erg mijn best doen om haar opgewekt op te bellen en te vragen hoe het was.
ik snap het.... maar het blijft zo moeilijk mijn vriendin is nu 6.5 week zwanger van de 2e afgelopen maandag had ze wat bloed verlies en moest ze voor een echo niets aan de hand gelukkig aan de andere kant ik had bloedverlies en het werd een miskraam vond het even zo oneerlijk maar idd erg blij gedaan voor haar en dan daarna even janken he succes vanavond!
Ja alleen het lullige is dat ik nog niets gehoord heb, begin nu toch een beetje ongerust te worden... weet niet zo goed of ik het nog een keer moet proberen of even afwachten...
Ja ze heeft inmiddels laten weten dat ze nog geen 1e echo heeft gehad maar dat ze een afspraak mag inplannen om die te laten maken. Nog even spannend dus.