ja die dingen doe ik ook altijd wel maar ja dan loop je er wel voor weg.. het wordt er niet minder van... en wat ik nu dan ook krijg daardoor is dat ik bijv. al "paniekerig" wordt als ik op een plek/moment bent waar ik niet snel even wat kan gaan doen.. dan voel ik me opgesloten en wordt het alleen maar erger.. maar het idee dat ik zo op kan staan om wat te doen.. geeft een veilig idee..
Ik herken deze angst. IK vraag me eigen ook af of dat jullie ook angst hebben om dingen alleen te doen? Als je alleen de stad in gaat bijv voel je je eigen dan prettig? . IK had daar heel erg veel last van. IK durfde niet veel dingen alleen te doen en als ik alleen de stad in ging voelde ik me eigen onzeker en vooral als iemand mij aansprak. IK wist ook nooit zo goed wat ik moest zeggen tegen iemand als ik in een gesprek zat. Werd dan ook echt knal rood en begon ook gelijk te zweten. Die angst beinvloedde mijn hele leven en ik was dat spuugzat. DUs ik wilde er wat aan doen en ik dacht de engiste manier om die angst te overwinnen is om alles te doen wat ik eng vond . Dat heb ik ook gedaan ik ging overal naar toe in mn uppie, voerde telefoongesprekken sprak veel mensen aan die ik kon. Het zweet gutste vaak van mn lijf af en ik kwam regelmatig niet uit mn worden maar ik probeerde door te zetten. EIndelijk naar een paar jaar mezelf voor de leeuwen te gooien kan ik eindelijk zeggen dat ik van de ergste angst af bent Ben zo trots op mezelf maar ik moet wel zeggen ik moet mezelf blijven trainen want ik merk dat deze angst gewoon in mn zit en nooit helemaal weg gaat maar ik heb die angst nu aardig onder controle. IK wens jullie veel sterkte met jullie angst en ik hoop ook dat jullie er snel van af zijn. Groetjes Chantal
Ik heb er ook last van, als zolang ik me kan herinneren. Het is de laatste jaren wel wat minder geworden. Het is echt heel vervelend, dan vraagt bijv. een collega hoe mijn vakantie was en dan .
nou dit stuk had ik kunnen typen zeg! heb echt precies hetzelfde.. vooral op mn werk ja, als mn baas n vraag steld:S of gewoon als er iemand ons kantoor binnenkomt en vraagt of er n bepaald peroon op de zaak is... Ik vraag me ook contstant af wat andere mensen van mn denken (ook tijdens een gesprek) en wordt daardoor onzeker.. Als ik het gevoel heb dat ik er goed uitzie (niet moe enz) dan heb ik het ook minder. Of als ik zelf de vraag stel of n gesprek aanga, heb ik het ook niet.. Dat ff opstaan doe ik ook vaak maar soms kan dat gewoon niet haha, dat zou helemaal raar overkomen! Maar ja tis heeeel vervelend, maar ik merk dat het al helpt nu ik weet dat er meer mensen last van hebben
ja er ging een wereld voor me open toen ik eens op internet ging surfen.. er is zelfs een bloosforum maar vind het wat onoverzichtelijk... maar wat jullie zeggen dat herken ik helemaal...en ik heb ook vaak dat als ik in gesprek ben en diegene vraagt mij ineens iets dan krijg ik ero ok last van maar zolang ik de controle heb valt het reuze mee... over dat make up.. tja wil ook geen barbiepop zijn want dan voel ik me ook niet zeker...
Dingen gaan tellen als je een bloosaanval voelt opkomen helpt ook. En natuurlijk je realiteitsbeeld bijstellen naar normaal en beseffen dat jij helemaal niet zo belangrijk bent als je zelf wel denkt! Zo kritisch als je naar jezelf kijkt, zo kijkt een ander helemaal niet naar je. Maar goed, dat is heel moeilijk uit te voeren, want je hoofd weet het wel maar je lijf laat je in de steek. Het is ook erg vermoeiend om je zo van jezelf bewust te zijn de hele tijd. Wat zou het heerlijk zijn om met alleen maar blinden om te gaan, of de hele dag een masker te kunnen dragen he? Dan zou je kunnen laten zien wie je bent, zonder belemmert te worden door dat gebloos. En als je wat gedronken hebt, dan is die vervelende rem ook weg. Maar ja, 's ochtends al beginnen met alcohol lijkt me ook niks Bij mij kwam het voort uit schaamte, doordat mijn moeder mij vaak voor gek zette en me het gevoel gaf een raar kind te zijn. Het heeft me heel veel tijd gekost om in te zien dat dat helemaal niet zo is. En ik zie nu ook in dat ik er niet ben voor het entertainment van anderen. Laten zij mij maar vermaken! Vroeger dacht ik dat ik altijd het gesprek op gang moest houden, moet je gewoon eens proberen om dat niet te doen, lucht ook al lekker op. Vooral als anderen naar jóu toekomen.. zij komen toch naar jou toe?
ja ik ga ook weleens als ik bij de kassa ben (ook zoiets vervelends) dan ga ik opnoemen wat ik inpak (in mijn hoofd uiteraard) dan ben ik ook niet zo bezig met het rood worden... Woensdag was een vriendin jarig en zag er al de hele tijd tegenop om heen te gaan.. uiteindelijk gegaan met danisha en viel wel mee maar heb echt een ontzettend warm hoofd wat elk moment rood kan worden.. hebben jullie dat ook op zulke momenten?
Dit heb ik ook weleens gegoogled. Gelukkig heb ik het niet zo heel erg dat het mijn leven beheerst maar ik weet precies waar jullie het over hebben. Het enige wat helpt is je angsten aangaan en het accepteren. Dit is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Maar dit is het enige wat je kan bevrijden. Want we zijn allemaal mensen en waarom is het erg als anderen dat zien. Als je snel bloost dan zal je dit waarschijnlijk altijd blijven houden dus je kan het maar beter accepteren. Anabella Ik had ook altijd het gevoel dat ik het gesprek op gang moet houden maar dit hoeft helemaal niet. En al helemaal niet als het persoonlijke vragen zijn. Vroeger ging ik dan heel uitgebreid antwoorden bij collega's maar het gaat hun eigenlijk niks aan. Lauraatje Ja dat heb ik ook weleens dat ik het de hele tijd warm heb. Dan kan ik ook niet rustig zitten. Wat bij mij helpt is om me thuis op mijn wangen te focussen en vaak voelt dat hetzelfde aan als wanneer ik het wel warm heb (hoop dat je het snapt). Dus dan is mijn conclusie dat het tussen de oren zit.
Ik bloos ook regelmatig maar heb er niet echt last van. Soms wel natuurlijk maar niet zo dat ik er dingen voor laat om me zwaar opgelaten voel. Wat mij altijd helpt als ik iets tegenkom waar ik bang voor ben (zoals in dit topic dus blozen) is een 'ladder van erg' maken. Je maakt dan een schaal van 0 tot 100. Bij 0 is alles dik in orde. Bij 100 is het complete heelal weggevaagd. Op die schaal van 100 zet je dan, waar jij vindt dat het hoort, erge gebeurtenissen. Uitbreken oorlog, hongersnood, overlijden familieleden, noem maar op. En dan zet je ook je eigen angst op de ladder van erg. En die blijkt zelden boven de 10 uit te komen. Want wees eerlijk, blozen stelt weinig voor als je het met zulke dingen vergelijkt. Dit helpt mij enorm om te relativeren. Ik bloos niet direct minder maar vind het wel minder erg. Misschien kunnen sommigen van jullier hier ook iets mee. Alhoewel ik me ook realiseer dat het niet voor iedereen zo 'gemakkelijk' zal gaan.
wat appart zeg.. ik denk ook wel eens van: er zijn ergere dingen! bijv als iemand wat aan me vraagt en ik voel t opkomen dan denk ik aan een oude vriendin die aan leukemie is gestorven of aan mijn schoonmoeder die ernstig ziek is (tja tis niet leuk om daar aan te denken) maar dat klopt idd dan is dat blozen ineens niet eens zon ramp en wordt het minder... En dat van die blinden, denk ik ook wel eens, dat zou makkelijk zijn!
ja zo heb ik morgen een feest waar ons gezicht dus geschminkt worden in het oranjesfeer.. OLEE OLEE OLEE OLEE hahahahaa
ja ik dus echt het blozen...bang dat anderen het zien, het raar vinden, er om lachen.. het begon met onzekerheid en nog wel beetje maar het is echt overgegaan in een angst voor het blozen zelf..
Ik bedoel dan idd die dingen die je opnoemt na het blozen. Dat komt idd overeen met een sociale angst/fobie. Ik herken het wel hoor, heb zelf ook een sociale fobie, alleen dan geen bloosangst. Maar weet je, als ik in gesprek ben met iemand en diegene gaat blozen. Dan denk ik echt niet dat diegene gek is, stom is, raar is en dat ik diegene dan daarom maar nooit meer wil spreken. Ik zal het eerder schattig vinden (sorry, weet dat jullie dát niet willen horen ) dan dat ik het stom vind. Ik ken ook niemand die wel zo zou denken wanneer een ander bloost. En als je het eens omdraait. Als jij met iemand staat te praten en diegene begint te blozen. Vind jij diegene dan stom, raar, gek of wat dan ook? Nee toch? En als jij er geen big deal van maakt, dan zal de ander dat ook niet doen. Hoop dat je (jullie) er iets aan hebt. Kan de tips van mezelf ook nog niet op mezelf toepassen hoor Maar probeer het wel.
Een sociale angst/fobie lijkt er ook op alleen zijn de symptomen anders. De tips zijn indd erg moeilijk om toe te passen in de praktijk. Als het de ander is die er last van heeft dan heb je er alle begrip voor maar als het jezelf overkomt dan ben je medogenloos. Wat ook helpt is als je er niet vanuit gaat dat iedereen op jou zit te letten. Want iedereen is toch alleen maar met zichzelf bezig.