Begin april voelde ik me heel erg slecht. Snelle hartslag, slaaptekort doordat yoshua nog niet doorsliep, moe, angstig. Ik ben toen naar de ha gegaan (dacht echt dat ik iets erg had zo eng was het allemaal) en daar kwam uit dat ik oververmoeid was en daar de klap van kreeg. Medicijnen gehad om mn hartslag te verlagen en het dringende advies om het rustiger aan te doen en meer tijd voor mezelf te nemen. Door de medicijnen werd mn hartslag al snel rustiger en voelde ik me daardoor ook minder angstig. Na een maand of 2 ging het weer zo goed dat ik de medicijnen kon afbouwen. Gelukkig bleef het goed gaan. Tot afgelopen maandagnacht. Ik kon niet slapen voelde me zenuwachtig, mn hart voelde ik weer kloppen (net als de vorige keer) en kon niet meer tot rust komen. Nu heb ik hier nog last van. Als ik afleiding heb voel ik me prima, maar zodra ik tot rust wil komen gaat het mis en sla ik op hol lijkt wel. Nu weer begonnen met mn medicijnen en hopen dat ze weer net zo goed werken als de vorige keer. Ik weet inmiddels dat het psychisch is want anders zou ik er met afleiding ook last van moeten hebben. Mn concentratie is op dit moment ook niet best dus afleiding zoeken is erg lastig want een boek lezen of een serie kijken is moeilijk. Waar dit alles nu vandaan komt weet ik niet precies. Er zijn wel wat kleine dingen, maar dat ik daar nu zo heftig op reageer vind ik heel bijzonder. Geen idee wat ik met dit topic wil, maar misschien zijn er mensen die dit herkennen. Dat zou fijn zijn.
Ik heb niks nuttigs te vertellen hierover maar wil je wel veel sterkte wensen. Hopelijk gaat het snel wat beter. Gebruik je de medicatie om je hartslag naar beneden te krijgen nog steeds of was dat tijdelijk? Misschien anders toch even weer bij de HA aan de bel trekken. Ik heb het ook een tijdje gehad en je kan je er inderdaad heel naar door gaan voelen, hier komt het door de zwangerschap en had er vanochtend toevallig last van.
Ik had dit twee maanden na de geboorte van onze dochter ook; angstig, duizelig, hoge hartslag. Ik sliep niet terwijl onze dochter wel sliep; niet handig . Ik ben mindfulness gaan doen, dat heeft echt geholpen om de dingen te accepteren maar ook om mijn lijf in rust te brengen wanneer ik wakker in bed lig, maar ook in het dagelijks leven. Maar als ik nu een nacht heel slecht slaap merk ik het die dag erna ook, dan heb ik weer hartkloppingen en ben ik heel emotioneel. En dan ben ik bang dat het weer van kwaad tot erger gaat. Dus ja, ik herken het. Ik praat er dan wel veel over, afleiding werkt goed en die mindfulness oefeningen ook. Maar die periode was gewoon zo naar dat ik maar moet accepteren dat het de komende jaren een ding blijft. Weet je, ik denk ook dat als onze dochter groter is, ik makkelijker rust tussendoor kan pakken, maar dat lukt nu gewoon (nog) niet altijd. Dus ik probeer het maar te accepteren.
Hoe slaap je de afgelopen tijd? Heb je een drukke periode (achter de rug)? Misschien ook even kijken naar wat je eet en drinkt, en hoeveel. Lastig hoor dat je het nergens direct aan kunt linken. Misschien kan je een map maken van dingen die in de planning staan, dingen die er spelen en de afgelopen tijd gebeurd zijn. En dat je daarmee wat meer duidelijkheid krijgt. En als het erger word of niet overgaat toch even een bezoekje aan de ha brengen.
Ik ben wel enigszins bekend met psychische klachten helaas. Na de geboorte van mn oudste (dochter) heb ik een pnd en een burn out gehad en heb daar toen anti depressiva voor gehad. Nu is het denk ik meer werk gerelateerd ondanks dat ik net vakantie heb gehad. K kan het helaas niet rustiger aan doen want ik ben Gastouder en niet werken is geen geld. Binnenkort veranderen er weer een aantal dingen en ik merk dat dat spanning geeft. Ik heb al een afspraak staan bij de ha maar degene bij wie ik wil heeft pas woensdag over een week plek. (Op een dag dat ik ook vrij ben) Ik heb de afspraak gemaakt maar als ik me na het weekend nog zo voel ga ik de afspraak verzetten en dan maakt het me niet zoveel uit bij wie ik dan kan. Mindfulness heb ik wel het een en ander gehoord maar hoe dat in zn werk gaat weet ik niet. Kan je dat zelf leren of moet je naar een therapeut? Ik zit nu op het punt dat ik wel begeleiding nodig heb denk ik. (Vooral omdat het ook terug komt en ik dat heel eng vind)
Probeer je bij zo'n paniek gevoel te concentreren op je ademhaling. Duw de adem naar je buik, niet je borst. Paar seconden in via de neus, middenrif omlaag en dan langzaam uit via je mond. Steeds wanneer je gedachten afdwalen denken aan je adem. Mindfulness kan zeker helpen. Je hebt ook apps die je kunnen helpen. Sterkte!
Ik heb een cursus mindfullnes voor moeders gedaan, daar zaten veel moeders bij met dezelfde issues als wij zeg maar . Ik dacht dat het zweverig zou zijn, maar het is juist heel praktisch. Als ik bijvoorbeeld niet kan slapen dan krijg ik ook hartkloppingen, om dan niet in paniek te raken pas ik oefeningen toe. En soms helpen die oefeningen ook om in slaap te vallen. Ik had het in mijn eerdere post over acceptatie, en ook dat helpt, een heel leuk (relativerend) boek is 'Voluit leven' Dat boek heeft mij ook geleerd om tijdens paniekmomenten (iets) rustiger te blijven.
Ja ik herken het...paniekaanval... Vorig jaar gehad en er moeilijk uit gekomen. Wel gelukt zonder medicijnen door te sporten en mediteren. En echt rust houden.
Hier ook regelmatig last van paniek aanvallen, en heel vervelend want ik ben er dan 80% zeker van dat ik dood ga.. Ik merk ook als ik t eenmaal met iets heb gehad, bijvoorbeeld avonds in bed dat ik de volgende denk als het maar niet weer gebeurd... en tadaaa daar komt de paniekaanval.. Echt heel vervelend want ik ben er echt heeel gevoelig voor.. alleen al dit lezen word ik wiebelig van en ga ik op mn ademhaling letten en juist dan gebeurd het... Nja anyway, doe ff rustig aan en doe iets om je af te leiden, serie kijken, boek lezen.. iets waar je je echt in kan verdiepen
Het klinkt idd als paniekaanval of hyperventilatie. Laatste ken ik maar al te goed. Is bij mij chronisch geworden. Begonnen in stress periode, maar daarna gebleven. Wel kunnen verminderen. Stress en emoties lokken nog wel uit, maar ook verkeerde houding. In het begin was ik overtuigd een hartaanval te krijgen, zo eng voelt t. Dit werd ook bevestigd door arts. Dat t daarop kan lijken, ze kon angst wegnemen door tips te geven. Ontspannen, ontspannen en ontspannen. Zorg dat je je rust pakt.
Ademhaling werkte bij mij ook niet, daardoor werd het minder en viel ik niet meer flauw maar bleef het probleem bestaan en werd het steeds meer uitgebreid dus kreeg ik paniek aanval door totaal los staande dingen en ik begon de paniek aanvallen steeds vervelender te vinden. Flauwvallen resetten het gewoon en probleem opgelost of zo dacht ik. De psycholoog heeft uitgelegd dat het enkel is omdat de fight or flight mode dan gewoon te makkelijk ophol slaat en dat moet gereset worden.. Dat is voor iedereen anders. Voor de een helpt ademhalings oefeningen de ander mindfulness, weer een ander heeft meer baat aan CBT of EMDR of combi therapie. Ga maar een keer met een psycholoog praten, die kan je helpen het beter te begrijpen en een manier te vinden dat het beste werkt voor jou om het "op te lossen"
Ademhalingsoefening / mindfulness geeft mogelijk wat controle over de klachten. Dus kan ondersteunen in rustiger te worden. Veelal haalt het de oorzaak niet weg. Als het aanhoudt zou ik een doorverwijzing vragen voor oorzaak en gevolg klachten
Ik heb vanavond heel lang met mn man gepraat hierover en we zijn beide tot de conclusie gekomen dat Hulp nodig is omdat de oorzaak aangepakt moet worden. Ik sta op dit moment bijna constant in de fight organisatie flight modus en die kan ik niet resetten. We zijn er Door ons gesprek vanavond wel achter gekomen dat we eigenlijk best wel wat heftige dingen hebben meegemaakt de afgelopen jaren. Ik denk dat ik nu (echt nu net) een vermoeden heb van wat de trimmer deze keer was. 2,5jr geleden heeft mijn man een longontsteking gehad waarvoor hij opgenomen is geweest in het ziekenhuis. Op zich al heftig maar hij is getransplanteerd nierpatiënt en dus had hij een verhoogde kans op afstoting. 3 weken geleden werd yoshua op vakantie ziek en heel veel hoesten, hierdoor is mijn man aangestoken en kreeg hij het weer benauwd. Toevallig moest hij voor controle naar het ziekenhuis dus even alles extra gecheckt. De arts zei toe dat hij het goed in de gaten moest houden omdat hij bang was dat het bronchitis kon zijn en dan zit je weer met het risico op afstoting. Nu na onze vakantie is hij helemaal opgeknapt en was het gelukkig geen bronchitis. Ik denk dat de angst voor afstoting toch meer speelt bij mij dan ik al die jaren heb gedacht. Poeh, weer een heel verhaal. De afspraak bij de ha ga ik verplaatsen naar een eerder moment (dan maar bij een ander) het is alleen lastig omdat ik de oudste 2 iig niet mee wil nemen en mn oppas mogelijkheden niet heel ruim zijn. (Mn lieve schoonouders zijn op vakantie ) Dat is dus ook nog een extra hindernis. Op mn ademhaling concentreren werkt bij mij alleen maar averechts, daar wordt het alleen maar erger van, dus dat probeer ik zo min mogelijk te doen. Wat fijn die herkenning en tips.
Ik had toen ik mijn waarde van vitamine b12 erg laag had last van hartkloppingen duizeligheid en zat ook zeker niet lekker in mijn vel. Ooit bloed geprikt? Had zelf meer klachten dan dat, zoals extreem moe, maar wie weet...
Vitamine b12 is nog niet geprikt en daar ga ik wel om vragen. De vorige keer waren mn vitamine d goed, hb was goed en nog wat dingen. Ik ben me een beetje gaan verdiepen in vitamines en mineralen omdat ik wel vaker gehoord heb dat tekorten ook psychische klachten kan geven. Magnesium kan ook heel veel vage klachten geven dus dat wil ik ook laten controleren. Heb inmiddels een aardig lijstje met dingen dat ik wil bespreken. Ik viel gisterenavond redelijk snel in slaap en voel me nu al wat beter dan gisteren. Ik hoop dat het zo blijft en dat ik de cirkel weer op de een of andere manier doorbroken heb. (Voel me nog steeds wel gespannen, maar niet meer zo extreem)
Ik heb jaren geleden (denk wel 12) haptonomie gedaan.. ik had last van hyperventilatie.. (ook angstig destijds) Had een heel erge rotperiode achter de rug.. heeft mij heel goed geholpen.. Niks zweverigs aan.. hoop dat je je snel beter voelt! Angst is je ergste vijand..helemaal angst voor de angst.
Is je bloed getest op schildklier hormonen? Deze klachten geven versnelde schildklier werking ook. Zelfs depressie, hartkloppingen, paniekaanvallen etc
Schildklier is getest in april en was goed. Ik ben ook erg licht en moet nodig een paar kilo aankomen. Vandaag was helaas toch helaas niet zo'n goede dag als ik gehoopt had. Had een veverjaardag waar ik niet onderuit kon maar voelde me daar zo naar dat ik na een uurtje al naar huis gegaan ben. Ben thuis op de bank gaan liggen met wat meditatie filmpjes van YouTube en daarna ging het wat beter, maar voel me nu nog steeds niet fijn. Kan Door stress altijd moeilijk eten dus dat maakt ook dat ik me niet fijn voel. Straks nog even wat proberen te eten en dan toch maar ff strijken (dan doe ik iig nog iets nuttigs voor mijn gevoel) en hopen dat ik weer net zo goed in slaap kom als gisteren. Bah, wou aan de ene kant dat het al maandag was zodat ik de ha kan bellen en aan de andere kant ook niet omdat mn man dan weer aan het werk is en ik ook weer moet werken.