hoi ik ben nicolle ik heb altijd heel graag kinderen gewildt maar mij lijkt het heel eng om te bevallen ik gestopt met de pil omdat ik toch wel graag kinderen wil ik ben 27 jaar en ik ben er eigenlijk wel aan toe wie had er nog meer last van groetjes nicolle
T is niet zo'n slachtpartij als sommigen denken hoor. Ja, lekker is het niet, maar het is meer dan de moeite waard en als je het niet aankunt kun je altijd pijnstilling krijgen. Dus daar zou ik het zeker niet voor laten als ik jou was.
Ik was ook best bang voor de bevalling... of meer het onbekende eigenlijk... Op het moment zelf was het zeker geen pretje (zal er geen doekjes om wikkelen) maar je bent echt zo alles weer vergeten. Ik kon vlak na mijn bevalling al helemaal niet meer omschrijven wat ik precies voelde. En iderdaad, wordt het je te heftig: pijnstilling is the answer! Ik heb er veel aan gehad.
Ik denk dat geen enkele vrouw graag bevalt... Het is zeker geen feestje, maar de vergeethormonen doen hun werk snel en grondig. Ik kan me nu echt niet meer herinneren hoe het voelde.
Het is mijn hobby ook absoluut niet, maar het overkomt je op dat moment en je ondergaat het, iets anders doet er niet toe. Je leeft van wee naar wee en er komt een einde aan. Zoveel vrouwen zijn je al voor gegaan, jij kan het ook, ik weet het zeker! En pijnstilling is ook steeds vaker mogelijk. Ik heb er in ieder geval van genoten
He Nicole Ook ik hier wilde eigenlijk nooit kindjes want dat bevallen...NOT MY CUP OF THEE! Dat heb ik heel lang volgehouden, voelde me nooit thuis tussen mensen met kindjes die er urenlang over konden zwijmelen. Mijn vriend wilde ze wel heel erg graag maar heb toch lang de boot afgehouden. Ik weet niet eens hoe dat gevoel veranderde, maar het veranderde. Een eigen kindje, van ons eigen tweetjes...We zijn er voor gegaan. En toen ik net zwanger was, drukte ik dat gevoel dat ik moest gaan bevallen een keertje gewoon weg. Dat was nog erg ver weg. Maar toen die 40 weken naderde keek ik zelfs naar uit. Die zwangerschap maakt je er ook wel klaar voor hoor. Je voelt je kindje in je buik, het reageert op je en je wordt dan ook wel erg nieuwsgierig ernaar. De bevalling viel reuze mee. Ik zou hem zo over willen doen. Niet vanwege de pijn en de krachtsinspanning, maar het gevoel je kindje, waar je zo naar uitgekeken hebt in je armen te houden. Zo prachtig! Meid, ga ervoor...die bevalling is ondanks de pijn (die reuze meevalt) en de inspanning de moeite waard en echt de kroon op een mooie tijd.
De bevalling zelf is geen pretje. Maar wel een van mn mooiste ervaringen die ik niet zou willen missen.
De weeen en alles vond ik verschrikkelijk, de persweeen waren wel weer goed te doen en als ik nu in Sam z'n wiegje kijk.... t is alle pijn en ellende dubbel en dwars waard geweest! Laat je niet door enge verhalen over bevallingen van de wijs brengen!
Meid ik herken je gevoel hoor, maar ik zal kort en eerlijk zijn in geloofde het nooit als ze me vertelden dat je de pijn weer snel vergeten was.... broodje aap verhaal dacht ik dan al snel. Maar nu ruim 5 weken na de bevalling zeg ik en die bevalling was er echt niet een als uit een boekje Ik zou zo een tweede willen, de pijn vergeet je snel en ja het cliché klopt dus.
Ik was ook bang voor de bevalling. Altijd al geweest. Als ik naar hoogzwangere vrouwen keek dacht ik al "dat moet pijn doen". Maar zelf zwanger zijn en met nog een dag weeën te gaan ben je zo nieuwsgierig naar je nieuwe wondertje... je gaat er dan voor. Voor die tijd dus geen zorgen, maar da's achteraf makkelijk praten... ik weet het.. Gr. Danielle
De mens lijdt het meest door hetgene dat hij vreest, toch? Zou er niet teveel stil bij staan. Ik had ook geen makkelijke bevalling en natuurlijk vergeet ik nooit dat het verrekte pijn deed, maar ik houd me er totaal niet meer mee bezig, voorbij, dat hebben we gehad. Als je bang bent zou ik het vantevoren wel met je VK overleggen, dat je eventueel een ruggenprik ofzo kunt krijgen. Of in ieder geval die mogelijkheid hebt, misschien een fijn idee of je er nou gebruik van maakt of niet.
Hoi Nicole. Je moet je kinderwens zeker niet laten varen omdat je de bevalling eng vindt. Natuurlijk ben je een beetje 'bang' voor het onbekende. Maar geloof me het is het echt allemaal waard. Mijn bevalling was geen pretje, maar als ze mij zouden vertellen dat een volgende bevalling weer zo zou verlopen, zou dat voor mij nog geen reden zijn om het niet te doen. Wat ik ermee wil zeggen...zodra je je kindje ziet ben je opslag alles vergeten. Je krijgt er zoveel moois voor terug. Tijdens de zwangerschap leef je er ook wel naar toe. In het begin kan je het je mss niet voorstellen, maar hoe dichter je bij de datum komt...hoe meer je gaat verlangen naar je kindje. Zodra je bevalling begint ga je er helemaal in mee en vergeet je alle angsten meteen. Ik heb ook geen een moment tijdens de bevalling geroepen of gedacht "dit nooit meer" het is zo'n mooie ervaring ondanks dat het niet volgens het boekje ging. liefs Chantal
Hoi Dolfijn26. Hier ook zo één die 't eng vind. Maar ja, iedereen komt erdoor heen en dood ga je er ook niet aan, dus 't komt vast goed. Ik had laatst een droom dat ik moest bevallen en dat manlief nog op kantoor was. Ik was in het ziekenhuis want ik zou net nog even onderzocht worden of alles goed was toen de bevalling begon. Mijn moeder was er ook bij en ik zei dat ze mijn man moest bellen en dat er nog een wiegje geregeld moest worden (beetje vreemd). Maar het mooie was dat ik heel relaxed was en zoiets had van: laat maar komen. Daardoor werd ik wel gerust gesteld. Van tevoren je angst met de VK bespreken is een goed idee. Ik ben ook bang voor aanrakingen van vreemden, vooral van mannen (heeft wel een oorzaak) maar dit zou echt voor drama's kunnen zorgen. Dus echt zulke dingen aangeven hoor, dan kunnen ze er rekening mee houden.
Tis niet mijn hobby, maar ik heb het al twee keer gedaan! De eerste keer vond ik minder heftig dan de tweede keer...bij mijn laatste bevalling (in 4 uur!) zei ik nadien: "Ik doe het NOOIT meer" en voila...drie dagen later denk ik: "Ach, nog een keer is echt niet zo erg..." Ik zou zeker je angst bespreken met de VK...je stelt je echt niet aan, ik ken genoeg mensen die bang zijn voor de bevalling. Maar echt, na 40 weken ongemak..kijkt iedereen uit naar de bevalling. En het is met stip op 1, één van de allermooiste dingen die ik in mijn leven heb gedaan!
ik sluit me er helemaal bij aan dat je het zo bent vergeten. ik ging naar het ziekenhuis om ingeleid te worden heb die nacht ervoor helemaal niet geslapen was gesloopt. ik had wee na wee geen moment rust en ja het doet pijn. persen viel me reuzen mee kwam helemaal tot rust. ik moet wel zeggen dat het in 4.5 uur was gepiept en nogmaals het is de moeite waard.
Sja, het maken vond ik superleuk en de baby in de armen maakte heel veel goed. Het enige waar ik tegenop zie bij een eventueel 3e kindje.... ruim 39 weken zwangerschap en de bevalling Groet van Kiki
Ik heb er ook jaren over in gezeten om te bevallen, maar toen ik zwanger was heb ik er niet meer bij stil gestaan. Je bent er opeens klaar voor. IK heb niet echt een super bevalling gehad en er 34 uur gedaan, maar ik zou het zo weer willen doen. ( alleen dan zonder rugweeen graag ) Heel veel succes als je zover bent!