Afgelopen vrijdag kregen wij van de gynaecoloog het bericht het nu toch zeker was dat onze zwangerschap was geëindigd in een miskraam. Het vruchtje was niet groter dan 5 weken en de afgelopen week niet gegroeid, terwijl ik 9 weken in verwachting "hoorde" te zijn. Omdat ik de afgelopen week al door een hel ging heb ik besloten om vrijdag nog te beginnen met de "tabletjes". Ik had overal gelezen dat dit hevige pijnen en veel bloedverlies zou geven, dus dacht ik dan heb ik in ieder geval het weekend en ik bereidde me op het ergste voor. Zoals gezegd dus vrijdag om 1900 de eerste tablet genomen en maar hopen dat er deze 24 uur iets zou gebeuren zodat ik de vaginale niet hoefde te nemen. Nou er gebeurde mooi niets. De verloskundige belde nog om te kijken hoe het ging en zij zei normaal begint er dan wel iets op gang te komen nou nog even afwachten. Zaterdag om 2000 begonnen met de eerste 4 vaginale tabletten en m'n buik reageerde een heel klein beetje maar nog steeds geen druppel bloed te vinden, 3 uur later weer 2 tabletten ingebracht en ja er kwam wel 1 druppel bloed maar geen buikkrampen of weeachtige pijn, 3 uur later weer de volgende 2 ingebracht en weer een druppel bloed, dit nog 2x herhaald en om 1100 zondag s morgens toch de vk gebeld, zij vertelde dat ze eigenlijk dit niet vaak meemaakte en dat ik de gynaecoloog toch maar even moest bellen. Dus gebeld en omdat ik niet leegbloedde kon dit wel tot maandag (vandaag) wachten. Inmiddels was ik niet alleen geestelijk gebroken maar ook lichamelijk want sinds ik het nieuws op 6 januari te horen kreeg heb ik nauwelijks geslapen. Vanmorgen naar de gynaecoloog geweest en een inwendige echo gehad en wat blijkt zonder pijn en veel bloedverlies ben ik de vrucht toch verloren. De vruchtzak was ook al bijna helemaal weg en hij zag alleen nog wat "prut" zitten. Hij zei dat het bloedden ongeveer maximaal drie weken kon duren maar ook binnen een week kon stoppen. Het zag er dus allemaal goed uit. Hij zag wel dat ik geestelijk gebroken was maar dat zal z'n tijd nodig hebben. Wat ik met mijn verhaal wil zeggen is dat je je niet moet laten afschrikken door alle slechte pijnlijke en bloederige verhalen want zo hoeft het dus niet te gaan. Ik wens iedereen die dit meemaakt heel veel innerlijke kracht en sterkte want hiervoor had ik nooit kunnen begrijpen welke pijn en hoeveel verdriet een miskraam doet.
Op de eerste plaats sterkte met het verlies van jullie kindje! Ik begrijp je woorden, dat je nooit had gedacht dat een miskraam zo zwaar zou zijn. Zo voelt dat voor mij ook. Begin december zijn wij ons kindje met een miskraam verloren en het heeft echt wel een paar weken geduurd voordat ik er helemaal weer bovenop was. Ik had ook nooit gedacht dat een miskraam zo heftig was! Op het forum was ik ook ontzetten geschrokken van de verhalen over cytotec. Hoefde jij daar maar 1 pilletje van te nemen? Ik had er 8 mee gekregen van de gynaecoloog welke ik om de vier uur moest innemen, (ik mocht de nachten overslaan). Uiteindelijk heb ik er ook helemaal niet veel last van gehad, ook helemaal niet veel bloed verloren met die pillen. Na die dagen ben ik terug geweest naar de gynaecoloog en daar bleek mijn baarmoeder helaas nog niet helemaal schoon, maar het vruchtje was ik al wel verloren en het grootste gedeelte van het baarmoederslijm ook. Ik ben het dus met je eens dat de verhalen over cytotec hier op het forum vooral heel heftig zijn, maar het kan ook erg meevallen..
He lizzy, Ik heb 1 pil gekregen welke ik oraal in moest nemen en 24 uur later 4 pilletjes vaginaal na 3 uur weer 2 vaginaal en dat 3x herhalen. In totaal dus 12 vaginaal en 1 oraal. Was wel blij te horen dat ik bijna al schoon ben terwijl ik het vruchtje gisteren pas verloren ben.
Fijn om te lezen dat jij niet zoveel pijn hebt hoeven hebben! Zelf heb ik vorige week maandag de tabletten vaginaal ingenomen. Maandag ochtend 4 en dinsdag ochtend 4. Bij mij was dit de 3de keer en bij de eerst 2 keren ben ik zelfs flauw gevallen. Dit maal niet, maar ik zit nu nog steeds in de ziektewet omdat ik zeer vermoeid ben en niet alleen geestelijk, lichamelijk is dit ook een zware aanslag op je lichaam. Mooi dat jou lichaam zo goed heeft gereageerd op cytotec en dat je er weinig last van hebt gehad. Sterkte met het een plekje te geven.
Ha Puk, Wat erg om te lezen dat dit al jouw derde keer is. Voor mij was het de eerste keer en ik moet zeggen dat ik echt geen seconde had verwacht dat dit zou gaan komen, toen ik het nieuws kreeg sloeg de grond onder mij weg. Ik weet dat het heel rot is voor velen op dit forum te lezen dat ik door de pil heen zwanger ben geworden omdat jullie allemaal al zo lang willen en proberen. Maar eenmaal gewend aan het idee opnieuw een baby te krijgen was dit kindje zo gewenst en welkom, psychisch maakt dit je kapot. Ik ben vandaag wel naar mijn werk gegaan en merk dat mij dit juist goed heeft gedaan omdat ik nu met anderen bezig ben ipv met mijzelf, maar net was even zwaar. Een client vroeg of ik haar babytje tijdens de behandeling even wilde beethouden in de hoop dat ze in slaap viel, een heftig moment voor mij. Ik hoop voor jou dat je lichaam ook snel weer hersteld en geestelijk is het een weg te gaan, ook voor mij, maar op een gegeven moment komen we bij een punt dat we het verlies een plekje kunnen geven, vergeten nooit. Heel veel sterkte en ik hoop voor jou dat je snel een goede en voldragen zwangerschap mag hebben met als bekroning een mooie prachtige baby.