Ik dacht dat ik tegen mn vriend aan het praten was maar die liep dus niet meer naast mij. Was dus tegen anderen aan het praten. Sleutels op de voordeur heb ik ook al gehad. Hadden hier de hele nacht erop gezeten. Als mensen zwaaien op straat zwaai ik meestal terug om er dan achter te komen dat het niet op mij was Ik ben heel slecht in gezichten herkennendus dan denk ik 'zwaai maar' anders krijg je achteraf te horen dat je zo onvriendelijk bent ofzo
mijn nieuwe telefoon op het dak van de auto leggen en wegrijden het was op dag 1 van onze vakantie in spanje nooit meer terug gevonden.
Ik heb vaak van die domme dingen... Een tijdje terug een weekend weg geweest met meerdere mensen in een huis. Super gezellig, schoonfamilie en onze buren.. Zijn we een dag naar Veenhuizen geweest, en ik kwam erachter dat ik mijn nieuwe telefoon niet kon vinden, en raakte een beetje in paniek... ML zegt, ach hij ligt gewoon in de auto. Hopelijk zijn de ramen nog heel, en ligt je telefoon nog in de deur.. Aangekomen bij de auto... Ligt mijn telefoon nog OP het dak!!!! Met het geluid op standje vol gas. Er waren minsten 5 appjes binnen gekomen, en 3 gemiste oproepen! En dat op een overvolle parkeerplaats. Hij heeft daar gewoon minstens 6 uur gelegen. Ben er de hele dag naar van geweest. Ik was met een vriendin boodschappen aan het doen. Ik rij voor, en zij zou de kar terug brengen. Stapt er ineens een wildvreemde man in :S Zit daar een paar seconden, en komt dan tot het besef dat het de verkeerde auto is. Ik heb me kapot gelachen.. Hij ging door de grond...
Oh deze is echt fantastisch, you made my day, ik heb voor het eerst sinds lange tijd de slappe lach gehad. Ik zie je zo zitten haha. Zou mij ook zomaar kunnen overkomen overigens, maar gelukkig nog niet gehad. Wel eens gaan zitten op de bijrijdersstoel omdat ik eerst mijn tas daar wilde leggen. maar dat was gelukkig op een parkeerterrein waar niemand me zag
Een paar jaar geleden had ik een auto, die aan de bestuurderskant wel openging van binnen, maar van buiten naar binnen niet. Ik ging toen boodschappen doen terwijl het keihard regende en waaide. Ben ik net uitgestapt valt de deur dicht met mijn vest tussen de deur. Mocht ik aan iemand vragen of zij mijn vest wouden vasthouden terwijl ik de deur aan de binnenkant moest opendoen. Ik zou hem anders in een plas moeten leggen en dat wou ik nou ook weer niet.
Oké. Ik heb even getwijfeld of ik het zou plaatsen, straks zijn hier mensen die mij herkennen. Maar ach, wat kan het schelen.Zijn jullie er klaar voor? Gênantste moment ever. (En vast sorry voor het lange verhaal) Ik was met oudste zoon in een binnenspeeltuin. Daar hebben ze een 'vulkaan': een soort springkussen dat 6 meter tegen de muur op gaat. Daar kan je tegenop rennen, op klimmen, vanaf glijden, etc. Mijn zoon is niet bepaald een waaghals, maar het was rustig en dan durft hij wat meer. En warempel: met een beetje aanmoediging klom hij tot het topje van de vulkaan. Ik apetrots... Maar toen het volgende: hij durfde er natuurlijk nooit meer af. Kak. Na 10 minuten lullen als Brugman was het me wel duidelijk dat hij er nevernooit zonder hulp af zou komen. Dus heb ik (ik die een trauma heen overgehouden aan de bok, altijd als laatste gekozen werd met gym en nu aardig wat kilo's teveel meedraagt. Do the math) met AL MIJN MOED besloten dat ik dan maar dat ding op moest klimmen om hem te halen. Gruwel. Maar dat deed ik. Gelukkig zitten aan de zijkant van die vulkaan knoppen voor houvast (zoals op een klimwand) voor mietjes zoals ik. Ik besloot dat maar te proberen. En warempel, tegen mijn verwachting ik haalde ik de volle zes meter tot bovenaan!!! YES! Euforie! Tot mijn voet weggleed van zo'n knop en ik hulpeloos op mijn buik over die knoppen heen naar beneden schoof... Ik had een tuniek aan die door die knoppen helemaal aan gort gescheurd werd en mijn bh ook, maar ze hebben me ook geremd. Halverwege de vulkaan bleef ik hangen aan de zoom van mijn kapotte tuniek en mijn uitgescheurde, maar stevige bh, die waren hangen achter een knop een meter boven mijn hoofd. Hing ik daar, uit mijn kleren gescheurd (gelukkig lag ik op mijn buik enne had ik nog een vest aan) op 3 meter hoogte en lekker in het zicht voor alle papa's en mama's die ondertussen van hun koffie genoten, geen enkele aandrang voelden om me te hulp te komen en me waarschijnlijk lekker uit konden lachen zo. Ik had me ook goed bezeerd. De enige optie was: zien dat ik weer grip kreeg, dan eerst weer een stuk terug naar boven klimmen om mijn kleren los te haken van die knop en dan naar beneden te glijden. Dat is me gelukkig gelukt zonder nog meer blunders te maken. Daarna heb ik mijn vest stevig dicht geknoopt, mijn jas aangedaan en ben ik maar een medewerker gaan halen die mijn zoontje kon redden... Het schaamrood staat me nog op de kaken als ik daar aan terugdenk. En oh God, wat hoop ik dat er niemand is die dit nu leest en denkt: 'JA! Daar was ik bij! Ik heb je zien bungelen!' GÊNANT!!!
Niet mijn blunder persoonlijk, maar ik was er onderdeel van: Bij een picknick waren we met een paar meiden dringend op zoek naar een plekje om te plassen. We waren in een groot park/natuurgebied en er was daar simpelweg geen wc. We besloten om met zijn drieën te zoeken naar een redelijk dicht bosje, en per plasbeurt zouden de andere twee de wacht houden en de boel een beetje uit het zicht proberen te onttrekken. De eerste ging goed. De tweede niet. Ze zat nèt op haar hurken, wij aan 2 kanten van haar de andere kant op kijkend. Ze trok haar broek van haar kont af, en op dat moment werd ze ineens vanachter dat bosje aangestaard door een stuk of 15 kleine jongetjes in de uitvoering van een Scouting groep op ontdekkingstocht Ik hoefde bijna niet meer, want ik pieste zowat in mijn broek van het lachen Ze durfde absoluut niet nog een keer ergens anders in de wilde natuur, dus hebben we maar de fiets genomen naar de bewoonde wereld om een gewone wc te zoeken
Ik kan hier niet eens om lachen. wat erg voor je dat niemand je hielp. Ik had je zeker geholpen. En daarna had ik thee voor je gehaald en hadden we samen gelachen. Wat zijn mensen toch vreselijk. Weet dat er ook nog mensen bestaan die wel om een ander geven.
Lief van je, dankjewel... Inmiddels kan ik er wel om lachen gelukkig, of nou ja, lachen... Ik kan er wel luchtig op terug kijken. Maar op dat moment dacht ik echt KILL ME NOW!
Zo werkte ik ooit in een autoshowroom als receptioniste. Het was die bewuste dag verschrikkelijk heet, en alles was van glas en doorzichtig daar. Er stommelden een paar verkopers de receptie ruimte binnen onder toeziend oog van een paar klanten om papieren aan mij te vragen die ze voor de verkoop van een auto nodig hadden. Ondanks de hitte zag ik er netjes uit in wit bloesje en kleurige netjes gestreken wikkelrok met kleine hakjes. Ik draaide me om om de papieren te pakken en terwijl ik terug draai ten over van al die mensen voel ik dat er iets niet klopt. Angstig keek ik naar onderen om er tot mijn afgrijzen achter te komen dat de knoop van mijn wikkelrok eraf gesprongen was, en mijn rok, door het omdraaien én het verkoelende briesje van de ventilator, vrolijk als een pauwenstaart achter mijn kont wapperende terwijl het koord wel nog gewoon om mijn middel zat gestrikt... Ik kon wel door de grond zakken....
Een blunder die godzijdank niemand heeft gezien, anders had ik nooit meer durven werken geloof ik . Ik ging op mijn bureaustoel zitten, maar ik ging op het randje zitten en de stoel schoof weg en ik viel dus achterover op de grond. Heb ook wel eens sex gezegd ipv zes op mijn werk. Gelukkig wordt er ook wel Duits gepraat op mijn werk dus het had ook nog een slecht uitgesproken sechs kunnen zijn . Alleen wel gek dat je dat dan tegen een Nederlands sprekende collega zegt Ben eens midden op het schoolplein gestruikeld. Pfff dan kan je wel door de grond zakken. Deed nog flink pijn ook. Fietshelm van mijn jongste was toen ook kapot en dat weten ze zelfs nog, dat ik haar helm kapot had gemaakt doordat ik viel
Geen blunder van mij, maar van mijn man kan er nog om in een deuk liggen als ik er aan denk. We waren op visite en vrienden van ons sparen munten. Nu lieten ze trots hun collectie zien, zegt mijn man deze euromunten komen die uit Marokko Iedereen lag in een deuk natuurlijk, bij mijn man viel het kwartje iets later. Op verjaardagen wordt er natuurlijk nog weleens een grapje over gemaakt
Jij je portemonnee, ik mijn tas met daarin alles wat ik bezit sleutels, portemonnee, telefoon reserve speen, favo knuffel van mn dochter, luiers en doekjes etc. etc. Heb vroeger wel eens naar school gefietst en was nog midden in het dorp het voelde zo gek bij mn been dus ik kijk, hing mn string van de dag ervoor er half uit. Heb als een malle om me heen gekeken en hem uit mn broekspijp geschud alsof mn leven er vanaf hing en snel doorgefietst... Durfde daarna niet meer om me heen te kijken of iemand het hele tafereel gezien had...
ik heb er ook nog 1 in de categorie euro... ik moest een keer voor werk naar Italië in 2006. Dag van tevoren dacht ik ga nog even naar de bank, lires halen. Ik tien minuten gefietst, stond bij de bank voor de deur en realiseerde me toen goddank net op tijd dat ze daar natuurlijk ook al weer vier jaar de euro hadden
Hier vorig jaar op mijn werk. Ik werk in een dokterspraktijk en een aantal jaren geleden is onze vloer achter de balie verhoogd zodat we meer op ooghoogte van de patient zouden zitten. Nu was ik al nooit een fan van dit idee maar dat terzijde. Het houdt dus in dat we een soort flinke opstap hebben, oftewel een trede. Nu maakten we altijd al eens grapjes dat er eens iemand met zijn stoel vanaf zou vallen of iemand zou struikelen en dit laatste gebeurde. Ik had een patient aan de balie of zijn urinekweek al bekend was. Ik naar ons lab gelopen en ik kwam gehaast terug om de uitslag mee te delen maar mijn laars blijft hangen achter die opstap en ik val dus echt mijn volle gewicht plat naar voren. Gelukkig heb ik kunnen voorkomen dat ik met mijn gezicht vol op de grond zou vallen doordat ik uit een reflex mijn handen naar voren stak. Mijn collega's zaten aan de telefoon en gaven een harde gil en die man gaf ook een harde kreet waarop er direct één van onze artsen uit hun kamer kwam gerend. Ik voelde me zo ontzettend opgelaten en ik had ook enorme pijn maar gelukkig wel goed afgelopen. Ik ben een week lang stijf in mijn bovenlichaam geweest en allebei mijn knieen waren blauw en mijn duim was gekneusd maar ik moet er niet aan denken dat ik vol met mijn gezicht op de punt van het bureau was gevallen. Die man komt nogal eens bij ons op de praktijk maar als die me ziet zegt die altijd blijf jij maar zitten meissie haha.