Haha nou zie je het al voor je: Mevrouw, die botbreuk repareren we later wel. Eerst 10 kilo aankomen aub...
@tulip: volgens mij is het hebben van wat reserve (geen enorme hoeveelheden dus) gewoon prettig omdat je lichaam wat meer verbruikt terwijl je wellicht minder binnen krijgt. mensen vallen als ze ziek zijn vaak af.. met wat reserve kan je dat beter missen dan wanneer je altijd al broodmager was. maar dat lijkt me geen goed excuus om 20 kg te zwaar te zijn?
Ik zit met een lengte van 1.72 en een gewicht van (voor de zwangerschap) 66 kilo al in maat 40, soms 42. Dus hoe krijg jij het voor elkaar om dan in maat 42 te passen???? En ik ben bang dat je met deze lengte en gewicht toch idd echt obesitas hebt. Ik zit al aan de zware kant van gezond gewicht tegenwoordig.... Dat jij er qua gezondheid (nog) niets van merkt, wil niet zeggen dat het geen effect op je lijf heeft he?
Sorry hoor, maar BMI is relatief, niet zaligmakend en die grenzen zijn per persoon verschillend en niet zo keihard. Ook al ben ik zelf niet meer dik, ik walg ervan dat we tegenwoordig maat 36 moeten hebben en maat 42 als te dik wordt bestempeld, terwijl dit nog niet zo heel lang geleden de norm was en nu nog her gemiddelde. Dat je met een BMI boven de 25 direct ongezond bent is onzin. Sommige mensen zijn nu eenmaal dikker, net als sommige nu eenmaal dunner zijn. Het gaat erom dat je het gewicht dat bij jou past, en iedereen snapt wel dat dat geen 100+ moet zijn.
romy whaha saskia, ja das zeker met die reserves, maar zoals heleentje het schreef leek het net alsof het anders levensbedreigend is ofzo
t lijkt me wel lachen eigenlijk als er geen doktoren meer hun beroep uit mogen oefenen als ze een bmi hebben van boven de 25.......ze moeten toch een goed voorbeeld geven aan hun patienten? Ben weleens benieuwd hoe ze daarop zouden reageren....... Hier bmi 28 trouwens....
ik snap niet zo goed waarom mensen (en dan met name artsen en specialisten) zo vastpinnen op een BMI. dit is een berekening van lengte en gewicht. turlijk is het goed om ook daarnaar te kijken, maar er zou veel meer naar het werkelijke vetpercentage gekeken moeten worden, want dat is juist de boosdoener.(met name opgehoopt buikvet) dat doe je niet met een rekensommetje maar met scans/foto's Een minder zwaar persoon kan namelijk wel meer vet in zijn/haar lijf hebben dan een wat zwaarder persoon.
Ik ben eerst bij een dietiste geweest, dat vond ik echt 3 x niks. Elke x soort van controle gevoel enzo.. Ik heb op een gegeven moment de knop omgezet en ben mijn eetschema/leefpatroon gaan bekijken. Daar zaten aardig wat kinken in de kabel (ben emotionele eter). Dus eerst via psych wat zaken op een rijtje gekregen en toen dus mijn eetpatroon aangepast. Ik at graag laat op de avond nog allerlei toestanden, at niet regelmatig op een dag en ook vooral veel zoete/slechte dingen. Dit is nu mijn eetschema: - ontbijt: 2 volkoren boterhammen met vruchtenhagel (heb lage suiker in de ochtend dus dit is prima voor mij) - tussendoor rond half 11/11 uur: Evergreen/Sultana/Liga - lunch: 2 volkoren boterhammen met zo veel mogelijk mager beleg, dus runderrookvlees, kipfilet of sandwichspread etc.. - tussendoor rond 3 uur/half 4: grote bak fruit of 3 Verkade Digestives/ Eierkoek etc.. - avondeten: normale portie van aardappels/vlees en groente ZONDER sausjes of andere toestanden. Dat werkt voor mij goed, heb de hele dag geen honger dus ga ook niet snoepen of snacken. Ik eet elke zondag iets wat ongezonder is, ook voor de kleine man, dus lekker patatjes of pizza ofzo.. Mijn maag is intussen stuk kleiner geworden dan die was, dus ik kan ook stuk minder tegelijktijd eten en dat scheelt ook al een hoop. Vol is nu gewoon ook echt vol. En ik drink eigenlijk alleen maar water of als ik dat echt zat ben, doe ik er scheutje Slimpie limonadesiroop door voor de smaak.
Nou, niet bepaald.... Dus ik krijg -sorry als ik dan iemand beledig- bij 87 kilo en 1.70, echt rollade-achtige taferelen voor ogen bij maat 40/42....
dat vraag ik mij ook af hoe dat precies zit. Want ik ken iemand die ongeveer hetzelfde bmi als ik heeft (21) en die is qua benen en armen enz. echt broodmager, niet om aan te zien, waar ik lekker wat vetjes heb zitten, maar zij heeft een vetlaag rond dr buik, das niet normaal. Maar dat lijkt mij dan toch veel ongezonder dan overal wat ronder zeg maar??
@rozemarijke: tja het is maar net hoe je je kleding draagt he merk trouwens wel dat nu ik beter in de normale maten pas.. ik sneller iets pak wat net wat ruimer zit. normaal had ik dan de hoogste van de gangbare maten en was dat geen optie.. en het was niet alsof het niet paste dan. Nu heb ik 42 als broekmaat en pas ik vaak ook de 44 nog even om te kijken wat er nou echt beter zit @tulip: voor bmi tussen 21 en 25 doe ik het hoor kan best NOG wat meer missen wat dat betreft maar ik ga er niet zwaar voor op dieet. nu wel koolhydraatarm aan het eten maar dat heeft niks te maken met mijn gewicht (en ben er ook slechts 2,5kg van afgevallen trouwens) nadeel van bmi is je met enkel bmi weinig kunt een fanatieke sporter.. zal ook een hoog bmi hebben. gewoon omdat je spieren meer wegen dan vet. daarentegen vermoed ik niet dat een arts tegen iemand die erg gespierd is zal zeggen "hmm u bent wat aan de zware kant" Terwijl hij dat tegen iemand met een bmi van 25 (compleet opgebouwd uit vetkwabben) wellicht wel zal zeggen. gewoon omdat te veel vet (ongeacht bmi) niet goed is. en helaas betekent dat je NU geen klachten hebt.. niet dat je gewrichten niet harder slijten dan bij een lager gewicht.. dat er niks dichtslibt etc... daar kom je altijd pas later achter. en kan je ook gebeuren als je wel magertjes bent.. alleen is de kans dan gewoon net even minder groot.
Hahaha, omg krijg gelijk van die "hotter than my daugther" beelden voor mijn netvlies! Ik had bij 1.74m en 109kilo echt al maatje 48/50. Dus kan me inderdaad ook niet zo goed voorstellen dat je bij 87kg maat 40/42 hebt. Ik heb nu met me 69kg maat 38/40.
Volgens mij is het gewoon een tijdelijke rage, net als bij de rest van ons mensen en kinderen, het is een hype in de medische wereld. over vijf jaar is de belangrijkheid ervan vast al weer minder, dan is er weer iets anders wat de nadruk heeft. Je bent als vrouw wel mooi de pineut trouwens als je een gyn treft die met deze 'hype' meedoet. Vijf jaar geleden werd je zonder pardon geholpen in dat geval als je moeilijk zwanger wordt, vandaag de dag mag je eerst afvallen, anders word je niet geholpen. Gelukkig bij ons niet aan de orde geweest, zo'n gyn, maar ik vind het voor die vrouwen die het wel zo treffen, erg oneerlijk.
voor alle bmi-fans en haters Nieuwe meetmethode voor obesitas ontwikkeld | nu.nl/gezondheid | Het laatste nieuws het eerst op nu.nl
Ik vind het overigens bijzonder dat bijna iedereen met overgewicht het probeert goed te praten (ik leef gezond, ben misschien wat steviger maar niet dik, je leeft langer. Diëten is minstens net zo slecht etc.etc.). Waarschijnlijk heb je overgewicht omdat je of teveel eet en/of te weinig beweegt, of dit in het verleden gedaan hebt. Aanleg om wat zwaarder te zijn kan, maar obesitas heeft in 4% van de gevallen maar een medische oorzaak. Ik snap best dat het niet fijn is om te horen maar over het algemeen raak je minder snel zwanger met flink wat over- en ondergewicht. Dat wordt niet gezegd om mensen af te vallen(ha ha), dat zijn feiten. Mensen met overgewicht blijven vaak herhalen hoe lekker ze in hun vel zitten maar als ze dan uiteindelijk af vallen blijken ze zich toch een stuk beter te voelen en geven ze toe vaak ongelukkig en onzeker te zijn geweest. Ik vind er verder niks van, en snap dat afvallen lastig is, maar je BMI ontkennen kan ook niet toch?
Ik snap precies wat je voelt. Ik heb een BMI van 31. Ook tijdens mijn zwangerschap was ik dus te zwaar. Tijdens de 20 weken echo is er de vorige keer tegen mij gezegd dat ivm mijn gewicht er wellicht problemen zouden zijn met het kindje goed te kunnen checken. Nou dat kwam even hard binnen. Toen ze eenmaal aan het kijken waren, gaf mevrouw toe dat er eigenlijk 0,0 problemen waren met het zien van het kindje. Maar het was toch al gezegd. Ook moest mijn suiker extra worden gecontroleerd etc. etc. Ik werd er gek van. Terwijl mijn bloeddruk tot aan de bevalling aan toe keurig was, mijn bloedwaardes prachtig (ook met het meten van de suikercurve). Ik ben ook niet veel aangekomen tijdens mijn zwangerschap. Ik weet dat het beter zou zijn als ik 20 kg lichter zou zijn, maar het lukt me niet. Ik ga nu sinds enkele maanden 3x per week een uur sporten en daar ben ik ook nog niets van afgevallen (en nee ik ben niet meer gaan eten). Ik val wel af (heel langzaam), maar alleen als ik echt nooit meer een lekker tussendoortje eet en daar pas ik voor. Mijn man zit precies goed met zijn BMI. Hij had vroeger zelfs ondergewicht en als je ziet wat voor rotzooi die wegwerkt :x Hij geeft zelf ook toe dat als ze bij hem cholesterol/bloeddruk e.d. gaan checken dat hij waarschijnlijk een stuk beroerder uit komt als mij. Om mijn lange verhaal kort te maken. Ik begrijp je frustratie helemaal en ik vind dat de medische wereld af en toe een beetje verder moet kijken als alleen dat nummertje (BMI). Sommige mensen hebben nu eenmaal een stevigere bouw als anderen, maar zijn misschien 10x gezonder.
Hier werd 4 jaar geleden al gesproken over BMI door mijn gyn en vruchtbaarheidsbehandelingen... Toen had ik met mijn lengte van 1.68 een gewicht van 77kg...dus dat kon iets minder, maar ik was toen 12kg afgevallen, dus gyn was al erg tevreden. Helaas na jaren vol hormonen en emo-eetbuien is alles (en meer) er weer bij op gekomen! En nu ben ik ook eerlijk: Ik ben gewoon (één van) de eerste die er voor uitkomt...ik ben te zwaar!!! En ja, dat is ongezond! Maar er wordt hard aan gewerkt! Na de zwangerschap van F.iene woog ik al 3.1kg minder dan voor de zwangerschap en er zijn nu (vandaag) 5kg vanaf! Dus in totaal 8.1kg minder dan voor mijn zwangerschap! En ik voel me er stukken beter bij!