Help! Onze dochter is net 16 maand en ze is de afgelopen week veranderd van een pittige, maar lieve dame in een vreselijke niet te houden tiran.... Ze huilt om alles en om niks, is boos op alles en op niks en kan daarbij een driftbui krijgen waar je u tegen zegt. Ze wil in alles haar zin hebben. Die krijgt ze natuurlijk niet en bij de eerste beste "Nee" zet ze het op een krijsen. Ik denk dat het komt door de sterke ontwikkeling die ze nu doormaakt of zo. Ze weet heel veel, begrijpt alles, maar kan nog niks zeggen. Ook best frustrerend lijkt me. Maar ik wil gewoon even héél graag horen van mede-mama's dat ze niet de enige is en dat het weer overgaat.
Oh ja hoor, het gaat zeker weer over! Zit ze niet in een sprongetje toevallig? Die van mij kon dat ook zo ontzettend goed op die leeftijd. Tot hoofdbonken aan toe. Maar ze is nu weer dat pittige, lieve meisje gelukkig.. (behalve als ze moet slapen 's middags. )
hier hetzelfde. Ik hoop ook dat het snel over gaat. Er wordt gesmeten met speelgoed. En vooral heel hard en hysterisch gehuild als ze haar zin niet krijgt.
Heel herkenbaar hoor. Hier is het soms ook al met het spelen met de duplo. Krijgt ze 2 blokjes niet van elkaar -> brullen / gooien.... Tegenwoordig ga ik dan even rustig naast haar zitten en ga het samen met haar in orde maken. Dit lijkt wel wat effect te hebben. Als nu iets niet lukt, komt ze met die dingen naar me toe. Denk dat het een fase is. Ze kunnen al zoveel, maar ook zoveel nog niet! En zich uiten op de goede manier moeten ze ook leren natuurlijk.
Hier eentje van 14 maanden die ook in die fase zit, maar in iets lichtere mate denk ik. Maar om alles wat niet lukt/mag krijsen, stampvoeten, speelgoed smijten, wegduwen. Tja....ik negeer het negatieve gedrag en leid hem af met een puzzel of boekje. In ieder geval iets samen. Dat lukt wel aardig. Maar ik zie nu al op tegen de peuter pubertijd .
Welkom in de prachtige fase die peuterpuberteit heet! Er zullen nog vele genante, tenenkrommende, frustrerende en energievretende momenten volgen de komende tijd Mijn advies: zo min mogelijk NEE zeggen. Daarmee bedoel ik niet dat je alles maar moet toestaan, maar dat je de NEE positief brengt en het in een opdracht verwerkt. Wat ik hier bijv. doe: zoon doet een la open met spullen waar hij niet bij mag (hier is dat standaard de chips- en koekla). Ik zeg dan geen NEE, maar zeg: doe de la maar weer dicht voor mama! En als hij het dan doet uitvoerig 'dankjewel' en 'grote jongen' zeggen uiteraard. Opdrachten snappen ze vaak wel...NEE snappen ze niet. Hier werkt het als een trein! En natuurlijk het welbekende afleiden (Kijk! Een vogel in de tuin! ). Dat werkt hier ook prima.
zeker niet de enige, hier loopt ook een collega-dramaqueen rond. Het beste werkt: de dingen die het niet waard zijn negeren en bij alles waar je absoluut iets van wil zeggen proberen het goede voorbeeld te geven door rustig te blijven praten en niet al te boos te worden. Ook proberen wij zelf zo min mogelijk het woordje " nee" te gebruiken. Ze nemen het nl over omdat ze zelf ook steeds nee horen. Ik moet zeggen dat het wel lijkt te werken hier.
Haha, hier ook een klein gifkikkertje ! Het was altijd al een pittig ding met een sterk willetje, maar nu ontwikkelt zich dat wel door zeg maar. Als het haar niet zint, gaat ze heeeeel dramatisch met haar handjes zitten wapperen en ontzettend overdreven ademhalen (van die hyperventilatie-geluiden met uithalen). Ik probeer ook te vermijden om steeds NEE te zeggen. Het schijnt dat ze dat ook nog niet begrijpen. Als je zegt: NEE, niet de la open doen, horen ze alleen "la open" en gaan ze 'm juist wel open doen. Dus doe ik het vooral zoals Mikki het beschrijft, dat werkt wel het beste. Plus bijkomend voordeel dat je jezelf minder politieagentje voelt, komt de sfeer ook ten goede.
Dit doe ik ook inderdaad. Werkt tot nu toe heel erg goed! (Behalve bij de voorraadkast waar het lekkers ligt ).
Hey meiden! Bedankt voor alle reacties en tips. Ik ga het nee zeggen ook maar eens in een leuk doosje presenteren. Wie weet helpt het! Trouwens, manlief ging net weg met 'r, wilde ze de jas niet aan. Toen hij zei "doei Esmee" en zich omdraaide rende ze achter 'm aan en trok ze de jas maar wat graag aan!