Mijn vriend heeft naast onze dochter, nog 2 kinderen van 13 en 15. Zij zijn zolang als ik me kan herinneren altijd al om het weekend bij ons. Ging altijd helemaal prima maar we merken dat ze veel met hun eigen ding bezig zijn, heel logisch gezien de leeftijd. Ze wonen hier 200 meter vandaan bij hun moeder maar naast die weekenden, komen ze eigenlijk nooit spontaan langs, dit vinden we heel jammer maar je doet er niks aan. We hebben de laatste maanden het idee dat ze het echt als een verplichting zien om naar ons toe te komen in die weekenden. Ze lopen heel vaak naar hun moeder en gaan daar dan zitten, gamen, of weet ik veel wat. We vinden eigenlijk dat het verplichte er een beetje af moet, en denken dat ze dan vaker zullen langskomen. Maar we willen ze natuurlijk niet het idee geven dat we ze hier niet meer willen hebben in het weekend. Hoe kunnen we ze dit nou subtiel vertellen. Dat ze gewoon altijd welkom zijn, ook altijd mogen komen slapen als ze daar zin in hebben maar niet meer verplicht die weekenden. Gewoon als ze zelf willen en zo niet dan niet, even goede vrienden. Ze komen ook steeds later als ze bij ons zijn in het weekend en ze gaan zondags steeds eerder weg. Ik vind persoonlijk dat ze nu oud en wijs genoeg zijn om zelf te bepalen wanneer ze komen toch? Hun vader is het hier overigens helemaal mee eens , alleen weten we niet hoe we dit uit kunnen leggen..
ik zou gewoon iets zeggen in de trant van: die verplichte weekenden bij paps gaan we afschaffen. Je mag zelf weten wanneer je bij wie bent. Gewoon waar jullie zin in hebben.
Misschien gewoon eens met zn vieren om de tafel gaan zitten en open en bloot vragen hoe zij het "verplichte" zien en of zij het evt anders zouden willen zien. oid Wel aangeven dat jullie hen graag zien en veel van ze houden... Dus eerst nog niet zeggen dat je het zelf evt anders zou willen , leg eerst de bal eens bij de kids. Moet zeggen dat wij op een gegeven ogenblik onze (stief)dochter echt heel weinig zagen. Dochter van vriend, we woonden ongeveer 135 km van elkaar af, dus sowieso lastig om ook even tussendoor langs te wippen. OP een bepaald ogenblik was het denk ik dat we mekaar misschien 6 keer per jaar zagen ofzo UIteraard werd er wel veel gebeld. Wij waren het op een bepaald ogenblik zat dat ze iedere keer zei dat ze het wel zou zie, ze plande niet zover vooruit etc etc. Toen hebben wij het omgedraaid... oké zij zou aangeven wanneer ze wilde komen, dan zouden wij kijken of het in de agenda paste. 9 van de tien keer ging dat goed (okay zagen we haar nog niet vaak).... totdat wij een keer absoluut niet konden, gingen met vrienden een week weg... toen keek ze wel raar op haar neus We zien haar nu nog niet veel hoor... wonen inmiddels op dik 3 uur reisafstand van elkaar en zij woont samen. Dus is het al heel anders.
Gewoon zeggen en misschien eerst met de moeder bespreken? Ze zijn idd op een leeftijd dat ze andere dingen gaan doen en andere plannen voor de dag hebben bijvoorbeeld uit slapen daar zijn het pubersvoor haha. En vragen hoe ze het zelf zien en benadrukken idd dat je ze niet weg wil hebben maar jullie ze er in vrij willen laten. Succes.