Mijn beste vriendin wil een babyshower voor mij organiseren. Heel lief natuurlijk, maar of ik dan alle e-mailadressen voor haar had. De helft (wat oudere dames) heeft geen e-mailadres. Een vriend blijft sms'en wanneer we kunnen afspreken, het lukt maar niet tot een datum te komen. Morgen komt mijn moeder helpen in huis, dan moet het toch enigszins toonbaar zijn. En krijg net pas een e-mail terug van Zwanger Fit dat ik vanavond kan komen (na een paar dagen van tevoren te bellen en te mailen en geen gehoor te krijgen...). En of het geen probleem is of ik niet bij het vrijgezellenfeest van schoonzus kan zijn, want ze willen de datum verschuiven van begin mei naar juni (waar ik dan liever dicht bij huis ben). Wat ik super jammer vind, want ik wil er heel graag bij zijn (al dan op eigen vervoer of een bepaald dagdeel)! Voorbeeldjes van deze week. Frustrerend! En waar ik normaal mijn hand nergens voor omdraai (met een beetje uitstelgedrag zo nu en dan), merk ik dat ik behoefte heb aan andere dingen. Zo wil ik graag nog graag wat nieuwe kussens voor op de bank en een ander vloerkleed kopen. Wil ik lekker nog kunnen winkelen voor de baby. Het geboortekaartje uitzoeken en met mijn man op de laatste minuut besluiten lekker ergens te gaan eten. Kortom: mij lekker buitensluiten van de wereld en van dat kleine meuk - gezeik af zijn. Dat ervaar ik al een aantal dagen zo, maar na een slechte nacht slapen ben ik er voor mijn gevoel helemaal klaar mee. Herkenbaar voor iemand? Spui lekker met mij mee.
Heerlijk he die hormonen . Nu nog geen last van maar bij mijn zoontje tegen het einde had ik ook nergens zin in haha. Succes met al die plannen!
Frustrerend he! Vooral dat het niet op lijkt te houden, wat je ook doet. Bij mij zijn het wat kleine dingen en mijn ex die maar om geldzaken blijft zeuren. Ik word gék van die gast. Ik ben enorm coulant richting hem op financieel gebied maar nog steeds heeft hij het gevoel dat hij te kort komt. Vreselijk zulke mensen.
Heel herkenbaar!! Of mensen die 'vrienden' zijn, waar je sinds je zwanger bent niks meer van hoort maar dan wel in de laatste weken van je zwangerschap ineens langs willen komen en zogenaamd bezorgt zijn hoe het met je gaat en op die manier proberen een plekje te 'kopen' om vroeg in de kraamtijd langs te kunnen komen... Ik zou zeggen lekker cocoonen, niet teveel van de buiten wereld willen of je leven door laten leiden en vooral nog even genieten van de tijd die je nog hebt tot jullie kleintje zich aandient. Rot hormonen!!
Oh ja die zogenaamde interesse. Ik begrijp niet zo goed waar dat vandaan komt. Bang om vergeten te worden misschien? Mijn zus hoor ik nooit bijvoorbeeld en nu wil ze ineens bijna elke dag contact over d app. Zo irritant en doorzichtig.
Dank je MamaMel! Ik ben de hele zwangerschap hormoon - vrij geweest, maar het lijkt zich nu behoorlijk op te stapelen... Ratatosk: oh, vreselijk, die mensen die altijd maar tekort komen voor hun eigen gevoel... Gaan die hormonen ook goed van borrelen! Brisje: precies ja... terwijl je er dan geen zin meer in hebt. Dat vrijgezellenfeest steekt mij nog het meest eigenlijk, heb er gewoon van moeten huilen en ben er nu zó boos om... Wordt het plan van begin mei met een aangepast programma (zodat jij er ook bij kunt zijn de hele dag, werd er gezegd) gewijzigd naar helemaal geen vrijgezellenfeest voor mij. Is de vriendin van mijn broer, dat steekt behoorlijk! Ben er helemaal niet goed van... bah.
Ik zou het dan aangeven over dat vrijgezellenfeest snap dat dat heel belangrijk voor je is. Misschien hebben ze dat niet zo in de gaten... Die vriendin wordt namelijk wel de tante van jouw ukkie, dus ik verwacht dat als je dat aangeeft zij wel bijdraaien of het mogelijk aanpassen. Bespreek het anders ook eens met je broer als je schoonzusje een te hoge drempel is.
Ik kan me zo bij jullie aansluiten! Ik wil ook alleen maar cocoonen. Om nog niet te spreken over al die 'vrienden' die al maanden nergens te zien zijn maar nu langzaam allemaal over oppassen, wandelen en vasthouden als de tweeling er is beginnen over de app!
Ik herken het helemaal! Ik heb volgende week een bruiloft van mijn nichtje. Duurt van 13:00u tot 21:00u. Hoe verzin je het? Een vriendin wil ook die week per se langskomen en verwacht dat ik een complete rijsttafel in elkaar heb gedraaid... en ik wil gewoon lekker hangen en samen zijn voordat de baby komt...
Dank je Brisje, het vervelende is dat ik dit vernomen heb van de zus van mijn schoonzus. Ze willen het naar juni verplaatsen zodat het samenvalt met het feest van mijn broer, dus de avond samen afsluiten. Begrijp ik totaal, is ook hun feest, maar het lijkt mij niet dat het van mijn schoonzus afkomt om dan te zeggen: kom jij maar helemaal niet. Die zou namelijk in dat geval nog iets samen willen doen met zijn tweetjes (of zo) en dit mij face to face zeggen. Maar mijn broertje is de organisator van broers vrijgezellenfeest en die gaat even opheldering vragen bij de zus van schoonzus (organisator van haar feest). Hij was er immers ook niet van op de hoogte. Ach ja. Komt ook vast weer een oplossing voor.
Noujaaaa IndieChick, die vriendin durft. Lijkt mij toch dat je een zwangere vriendin lekker in de watten wilt leggen (wat ik dus ook echt waardeer aan mijn vriendin). En zo'n lange bruiloft ook nog.
Hoe herkenbaar Hier met name op het werk, kan echt veel minder hebben van de patienten die bellen met allerlei vage en ongeduldige dingen. Thuis ook, als ik thuiskom en vriendlief vertelt enthousiast wat hij allemaal geregeld en gedaan heeft en of ik hier naar wil kijken en dat formulier wil ondertekenen enz enz. Laat me met rust, minstens een uur aaaaaaahhhhhhh denk ik dan.
Heel herkenbaar maar een vrijgezellenfeest in Mei kan toch prima? En adem in adem uit, vriend raakt per 15 april zijn baan kwijt en heb besloten me er niet druk om te maken alles komt op zijn pootjes terecht
Herkenbaar!! Hier ook.... mensen willen maar afspreken terwijl ik eigenlijk gewoon lekker thuis wil zijn met mijn gezinnetje. En op school willen al die kinderen ineens mijn zoontje uitnodigen. En ik heb dan echt zo iets van : pffffff waarom nu.... Hormonen....
Zoooo herkenbaar! De hele wereld lijkt de laatste weken een "claim"op te leggen, en dat voelt voor mij alleen maar als meer en meer stress, temeer omdat mijn baby misschien vroeger gaat komen, en er nog maar weinig tijd overblijft. Vervelend trouwens van dat feest! Maar... misschien is er nog een oplossing voor? Ik herken het trouwens ook in kleinere dingetjes. Zo heb ik vandaag al mijn advertenties weer van MP verwijderd, omdat ik dat gezeur van mogelijke-wel-niet-klanten zoooooo zat was! :-D
Hahaha, superherkenbaar! De laatste weken heb ik me opgesloten in huis en was mijn uitstapje van de dag de wandeling naar de supermarkt en weer terug. Met het excuus dat ik last van mijn bekken had en supermoe was de hele tijd en druk met school... Viel allemaal best mee, maar had er gewoon even helemaal geen zin in. Wel vervelend dat ineens "vrienden" veel contact met je willen, terwijl je van je echte vrienden ineens minder hoort, terwijl ik wel behoefte had aan kletsen met hun. Helaas is dat nog niet anders Van 1 van de beste vrienden van mijn man hebben we bijvoorbeeld sinds de bevalling nog helemaal niks gehoord, niet eens een berichtje op FB.
'Fijn' om te weten dat ik de enige niet ben. Fijn tussen haakjes omdat het voor niemand fijn is natuurlijk! Bedankt voor de lieve woorden, ik denk dat het om een misverstand gaat wat de wereld uit geholpen gaat worden. Maar niet leuk natuurlijk als al alles op je afkomt op één dag. Ben gisteren gaan sporten en dat scheelde ook al een hoop, kwam als een zonnetje thuis. Tweekids: heel veel sterkte! Kan mij voorstellen dat werkeloosheid ook een druk legt op je gezin. *knuffel*