Wij wonen in een de grote stad. Mijn dochter van 6 mag nu nog niet alleen buitenspelen van mij. Er zijn best veel kinderen, met name van allochtone afkomst, die wel alleen mogen buitenspelen. Soms al vanaf 2/3 jaar 😮 Een ouder broertje of zusje last dan wel ooit op. 🤐 Maar goed, 6 jaar is natuurlijk een ander verhaal. De straat waar wij wonen is een drukke straat en er wordt ontzettend hard gereden, en is onoverzichtelijk door geparkeerde auto's. En ze is ook best naïef. Is het gek dat ze nog niet mag buitenspelen? Gezien bovenstaande situatie bedoel ik. Hoe lang kan ik het nog rekken haha. En uiteindelijk zal ik moeten loslaten. Wie heeft tips? Ze kan geen kloklezen bijv.
Ik zou kijken naar de buurt waar je woont. Een drukke straat ? Wat voor kinderen zijn dit ? Als er veel hangjongeren zijn zou ik het niet doen. En heb jij vanuit huis zicht op de speelplein? En hoe veilig is het speelplein (bijvoorbeeld oversteken van een drukke straat, netjes bijgehouden Door de gemeente en zijn er langsrijdende auto's). Spelen er ook Nederlandse kinderen of alleen groepen buitenlandse? Die hebben misschien toch andere ideeën over veiligheid (laten hun kind tot laat op straat, geen toezicht op te jonge leeftijd etc). Alleen bij een veilig speelplein met nette kinderen en toezichtmogelijkheden door jou.zou ik dit doen.
Er zijn geen hangjongeren (niet direct hier, wel verderop). De speeltuin is veilig, maar ik heb er dus geen zicht op. Ze zou dan ook niet mogen oversteken, maar ja..... luistert ze daar naar? Ze rijden echt vreselijk hard. Ik wil haar om die reden echt niet buiten laten. Plus daarbij: wat als ze glas tegen komen, scherpe dingen of drugs. Nog nooit gezien hier hoor maar een kind kan dat moeilijk inschatten. Ik kan haar niet tot d'r 16 binnen houden. Maar hoe oud dan en hoe kan ik ze goed voorbereiden ?
Ik woon in een niet zo grote stad maar wel aan een drukke straat. Mijn dochtertje is nu 7, bijna 8, en ze mag pas sinds ongeveer 4 maanden alleen buiten spelen met vriendinnen uit de klas. Misschien ben ik wel overbezorgd maar zelfs op deze leeftijd kunnen ze nog niet goed onverwachte situaties inschatten. Ze kan nu wel goed met het verkeer overweg en ik prent ze steeds weer in waar ze mogen spelen, dat ze bij elkaar blijven en met niemand mee mogen gaan, zelfs al kennen ze die persoon. En ik laat mijn zoontjes van 5 en 3 zeker niet alleen met hun zusje naar buiten gaan, ze is nog niet groot genoeg voor die verantwoordelijkheid. Dus ik vind het helemaal niet gek van je
Haha fijn om te weten. Hoe heb je het stap voor stap aangepakt? Eerst samen en dan vijf minuutjes alleen laten ofzo?
Mijn zoontje van bijna 5 mag nog niet alleen buitenspelen in een vrij rustig straatje.....laat staan in de omgeving die jij beschrijft. Mijn zoontje mag het nog niet omdat hij de gevolgen van dingen nog niet overziet. Hij raapt zeker rotzooi van straat, gaat bij de sloot kijken terwijl hij weet dat het gevaarlijk is. Ook zal hij zo met iemand mee gaan uit nieuwsgierigheid. Kortom, een onderzoekend jochie wat echt nig begeleidt moet worden. In het voorjaar mag hij alleen buiten spelen, maar ik zal in het begin op de achtergrond aanwezig zijn, om de vijf minuten kijken, dan om de 10 minuten etc...Het hangt gewoon ook erg van je kind af. Mijn vader had dit weekend een goede tip over loslaten en je kind zelfstandig maken met een voorbeeld: mijn broertje en ik mochten alleen naar school toen ik zeven jaar oud was (stukje fietsen en 1 drukke weg over). Wat ik niet wist is dat mijn vader achter ons fietste om te kijken of het echt goed ging. Al snel zag hij dat we heel voorzichtig waren en goed oplette...wij blij dat we alleen mochten en mijn ouders gerustgesteld..
Als ik jou hoor dan zou het van mij ook niet mogen. Je kan wel eens met haar oefenen, kijk vanaf een afstandje. Mijn zoon was 4 toen hij alleen mocht buiten spelen, maar de speeltuin is recht tegen over ons huis. Ik sta dus vaak bij het raam te kijken. Hij mag niet de speeltuin uit, gebeurt dat wel dan moet hij naar binnen. Hij luistert er overigens erg goed naar, want hij is nog nooit uit de speeltuin gegaan, behalve om z'n vriendinnetje op te halen, maar dat meldt hij eerst bij ons.
Alleen stad of dorp zegt nog niet zoveel, eigenlijk. In ons vorige huis woonden we aan een weg in een woonwijk. Niet superdruk, maar ook niet heel rustig. Langs die weg staan meer dan 200 huizen en dan nog zijstraten en pleintjes met woningen. Al huishoudens & bezoek & bezorgers e.d. rijden over die weg. Officieel is het een 30 km zone, maar regelmatig stumpers die te hard rijden. Wij woonden ook nog eens bij een onoverzichtelijke bocht. Onze zoon speelde daar (eind 5, net 6) nooit alleen buiten. Wat daar trouwens ook mee speelde, was dat hij daar geen leeftijdsgenootjes in de buurt had, de jongste was drie jaar ouder en dat vind ik nog best veel op die leeftijd. Dus als hij buiten zou spelen, zou dat ook echt 'alleen' zijn. Dus opeen gegeven moment hadden mijn man en ik op zich wel het gevoel dat het zou kunnen, maar we hebben het niet gestimuleerd. En onze oudste vroeg er ook nooit naar, had de behoefte niet. Nu wonen we -in dezelfde wijk- op een doodlopend pleintje, waar maar 8 huizen aan grenzen. Iedereen kent elkaar, weet bij welk gezin elk kind hoort. Hier speelt hij al vanaf dag 1 buiten. Ineens vroeg hij erom en wij vinden het voor hem veilig genoeg. Wel hebben we duidelijke afspraken gemaakt hoe ver hij mag. Nu nog even alleen op het pleintje. Binnenkort gaan we wel afspraken maken dat hij wat verder mag, maar in eerste instantie wel zonder over te steken. Dat vind ik wel weer spannend hoor! Maar wie weet denk ik daar over we paar weken of maanden wel wee anders over. We moeten er eerst maar eens voor zorgen dat hij deze buurt goed leert kennen. En op het moment staat het buiten gebeuren voor ons even op een wat lager pitje.
Hier rijden best veel auto's door de wijk, sommige echt veel te hard. Ze is nu bijna 5 en dat vind ik echt nog te jong, in het voorjaar mag ze wel voor ons huis op de stoep spelen en ze mag ook alleen naar een vriendje (1x oversteken recht voor ons huis), maar verder echt naar het pleintje (waar ik haar niet kan zien en waarvoor ze meerdere keren moet oversteken) wil ik nog niet. Ik denk dat dat met 6 jaar wel gaat.
Welke zijn eerst samen gegaan zodat ze de weg goed wist. En daarna heb ik haar gewoon met een vriendinnetje laten gaan zolang ze zelf wilden. Meestal is dat op deze leeftijd toch niet langer dan een half uur want dan moet er geplast worden of wordt er iets anders bedacht om te spelen. Wat ik ze wel steeds inprent voor ze weggaan (en heel grappig want ik hoor steeds van alle vriendinnetjes dat alle moeders dit zeggen ): - niet met iemand meegaan, zelfs al kennen je die - bij elkaar blijven, zelfs als iemand moet plassen komen jullie allemaal terug - als er grote kinderen zijn thuis komen, voordat er ruw of vervelend wordt gespeeld
Ben wel benieuwd naar waar je woont nu. Hier ook hartje grote stad... en eigenlijk pas sinds deze zomer mag ze zelf oversteken. Maar moet dat wel eerst even komen zeggen en vertellen waar ze heen gaat. Toch speelt ze al buiten vanaf een jaar of... bijna 4. Puur omdat ik wilde dat ze regels kende als ze bij een klasgenootje WEL buiten zou mogen spelen. Aanvankelijk letterlijk enkel hier voor de deur. Toen dr vriendinnetje eind van het blok woonde.. mocht ze tot eind van het blok... Dochterlief zei ooit: ja maar mam... ik kan dat best hoor. Toen maar gezegd dat ik weet dat ZIJ het kan. Maar dat ik minder vertrouwen heb in andere mensen en dat IK nog even moet oefenen. Maar het is lastig... eigenlijk moet je gewoon je eigen gevoel volgen. Dat doen die andere ouders die hun 3-jarige alleen op pad laten tenslotte ook. Maar op een zeker moment moet je er toch aan geloven. En het is fijn als ze dan al een beetje heeft geoefend
Mijn dochter wordt 8 en heeft nog nooit alleen buitengespeeld. Wel eens de vuilniszak weggooien alleen maar verder niet. Moet wel zeggen dat ze er nooit om vraagt en de tuin hier prima vind. Ik zou met 6 jr zeker in de situstie van de straat met hard rijdende autos het nog niet doen.
En ik maar denken dat ik zo streng ben wat dat betreft. Hier mogen ze al wel buiten spelen vanaf ongeveer 4jr maar wij wonen in een doodlopende straatje in een rustige woonwijk. Ik prent ze wel in dat ik wil weten waar ze heen gaan. Dus als ze in de straat achter ons gaan spelen met vriendjes/vriendinnetjes dat ik dat wel wil weten. Zo niet dan kunnen ze met hun 6 en 8jr toch echt in de tuin komen. Straks wordt het anders want dan gaan we in een dorp wonen, maar wel aan een wat drukker straat. Speeltuintje aan de overkant en een speelveld achter ons. Daar zullen ze dus vaker wat verder uit het zicht zijn. Op zich gaat dat best want dat doen ze nu als ze bij opa en oma zijn ook al. In jou situatie zou ik ook terughoudend zijn. Ik zou mee gaan en ze zelf laten opletten. Alleen spelen zou ik in het zicht doen. En hele duidelijke afspraken maken.
Met 6 hebben ze echt nog geen overzicht op een situatie. Bijv spelen met de bal en rolt over straat. Een kind dat zo jong is pakt vaak eerst en dan kijken. Is ook nog erg lastig om snelheid van een auto in te schatten en zeker als ze harder rijden dan gemiddeld.
Hier hetzelfde. Wij wonen dan niet in een straat waar hard wordt gereden, maar echt veilig vind ik het niet. Voor het huis is ook nog eens een singel. Ik twijfel ook wanneer ze zelf naar buiten kan. Ik vind het heel lastig. Zelf ben ik opgegroeid in een dorp en ik mocht ook niet van het terrein af totdat ik een jaar of 10/11 was, vanwege hardrijdende auto's, maar dat lag meer aan een overbeschermende moeder.
Ik zou vooral kijken naar wat ze eraan heeft. Zelf mocht ik vanaf 6 jaar samen met andere kinderen uit de straat in het bos spelen (wij woonden aan de rand vd bos). Samen uit samen thuis principe, alleen mocht niet. Maar wij wonen nu midden in een stad, en ik zie dl niet alleen buiten spelen (los van af en toe stoepkrijten met buurkinderen). Gewoon omdat er niet zoveel te doen is. Hele dag in een speeltuintje rondhangen vind ik ook lang niet zo leuk/nuttig. Ze krijgt straks gewoon wat meer georganiseerde activiteiten en in het weekend gaan we de natuur in ofzo.