hai dames. mijn vriend kwam gister thuis van werk en ging eten en begon er weer over dat hij het vrijgezel leven mist, en dat hij zijn oude leven ook mist. dit is al eerder ter zake geweest paar jaar terug toch had hij voor (ons)gekozen we gingen samenwonen. en nu hebben we een kindje net 5 maanden oud, hij zei gister het gevoel is weg, ik wil niet meer leven zo, ik weet niet hoe het komt dat de gevoel weg is. we zijn uit elkaar gegroeit waar ik hem al eerder voor gewaarschuwd had, een kindje krijgen is niet niks, jij gaat werken en komt moe thuis maar ik ben ook aan het werk(thuis) aan het werk.dus ook moe. we zijn echt uit elkaar gegroeit hij is nu gisteravond weggegaan naar zijn ouders.voor een paar dagen.om na te denken. (schoonouders die mij het liefst zien vertrekken dan komen) dus nou ben ik bang dat het nooit meer goed zal komen. hij wilt mij niet verlaten en zijn kleine zoontje ook niet. ik vroeg hem hou je nog van me , weet ik niet meer want het gevoel is weg, ik voel de kriebels niet meer, ik ben bang dat t strax helemaal weggaat, want ik wil jullie niet kwijt. ik vind het zo moeilijk, ik hoouu nog zoveel van hem. en het beangstigd mij ook om mijn zoontje alleen op te moeten voeden, maar het lukt andere alleenstaande moeders ook met moeite maar ze vechten ervoor. dat wil ik ook. wat moet ik nu doen? liefs loesmari
Jeetje dat is niet niks , tuurlijk lukt het je alleen ook wel maar dat is niet wat je in gedachten had toen jullie een kindje kregen ... maar een ding weet ik wel liefde dwing je niet , maar van zijn kant vind ik het ook wel makkelijk , ik bedoel als je al langer samen bent is het toch normaal dat de kriebels niet meer zo duidelijk aanwezig zijn , het gevoel word anders dat is heel normaal, en dat vrijgezelle leventje daar had hij bij na moeten denken voordat hij aan een kindje begon ... heel veel sterkte hiermee ,
Meid, meid toch... wat moet je doen. Pfff, wat een rot situatie! Ik denk dat je alleen maar af kunt wachten, hem absoluut niet dwingen want dan ziet hij het helemaal niet zitten. Misschien als hij even weg is dat hij jou en zijn zoontje mist. Ik heb ook een soort gelijk iets meegemaakt. Manlief hield ook niet van mij en ging er vandoor (ook naar zijn moeder die mij liever ziet gaan dan komen). Na een week kwam hij erachter dat een leven zonder mij toch niks voor hem was, maar hij was erg eigenwijs. Hij heeft het nog een week volgehouden en kwam toen terug. Gelukkig! Wij hadden toen nog geen kindje maar ik had het wel heel moeilijk, ik hou ook van hem! Ik hoop voor je dat hij (op tijd) in de gaten krijgt hoeveel hij je mist en wat hij allemaal heeft en eventueel gaat opgeven. Zorg ervoor dat je er voor hem bent als hij je nodig heeft. Praat met hem, vraag hem wat er is veranderd (behalve dan de komst van jullie kindje). Ik zou het anders ook niet weten, wat een rot situatie! Ik wens je heel veel sterkte meid! Liefs Brussie
Wat vervelend zeg Echt geen leuke thuiskomer zo. Ik weet maar al te goed hoe je je voelt, alleen ik had toen geen kind. Je voelt je machteloos, want het is zijn gevoel en daar kun jij niks an veranderen. Ik zou hem in ieder geval niet pushen, laat m maar even die 2 dagen ofzo. Mss dat je schoonouders wel met hem praten? Hij zal toch terug moeten komen om te praten want zomaar weggaan is helemaal geen stijl. Das denk ik t enige, gewoon afwachten,,,,,klinkt zo nutteloos, machteloos en dom maar als t zijn gevoel is kun jij daar niks aan veranderen. Meid ik hoop dat ie tot inkeer komt! Of op zn minst een goed gesprek met je aangaat. Heel veel succes en sterkte met de situatie (((KNUF)))
och meissie! wat vreselijk voor jullie! en ik denk dat ookal zouden jullie uitelkaar gaan, dat jij het alleen ook wel zou redden! voor de rest kan ik niet zo veel advies of wat dan ook geven aangezien ik nog nooit in zo'n situatie heb gezeten.. ik kan alleen maar zeggen sterkte en heel veel succes met alles! xxx Swiggy
bedankt allemaal voor jullie berichten. ik ben nu echt kapot. hij beld enet met me dat hij nog niet wist wat hij moest doen. het gevoel is weg en hij wilt weer van me gaan houden en bij mij blijven. alleen vind hij het moeilijk om dat nu te beslissen ik had tegen hem gezegd dat ik hem alle tijd en ruimte geeft om erover na te denken, zodat hij een goede besluit kunt maken. hij bleef mij vragen of moet ik het weer gaan proberen? het liefst zeg ik tuurlijk kom naar huis, maar dan doet hij het op mijn advies en dat wil ik niet. hij is totaal in de war is geschrokken van zijn eigen gevoelens.ik ben niet bij je weg zei hij: ik weet het gewoon ff niet meer. nou komt hij morgenavond naar huis om te praten en om maandag weer naar zijn werk te gaan, want hij moet wel geld blijven verdienen, maar jah ik zie wel. ik hou jullie op de hoogt, nogmaals bedankt. ik mis hem zoveel he, we hebben ook een huilbaby en nu voel ik me dubbel machteloos, Terence moet ik troosten en ik wil tegelijk dat t god komt tussen mij en mijn vriend.
Jee meid Wat een *&^%$#@ situstie zeg. Heeft hij niet gewoon de kriebels (hebben mannen ook wel voordat ze gaan trouwen) hij heeft natuurlijk nu een hele grote verandwoordelijkheid, niet alleen jou maar ook zijn zoon. Daarom mist ie zijn vrijgezelle leven natuurlijk, maar daar had ie eerder aan kunnen denken! Vind het wel makkelijk hoor, het gevoel is weg, het is ook moeilijk, maar ook voor jou, jullie waren eerst met z'n tweetjes en nu de zorg voor een klein wezentje... Meid heeeeeeeel erg veel sterkte hoop dat jullie er uit komen! Een dikke knuffel jessica
ik mis hem zoveel he, we hebben ook een huilbaby en nu voel ik me dubbel machteloos, Terence moet ik troosten en ik wil tegelijk dat t god komt tussen mij en mijn vriend @hou je rustig meis, weet het klink makkelijk gezegt, maar je kleine voelt het als jij verdrietig bent. Nogmaals veel sterkte. jessica
och hemeltje, ikwou dat ik je ergens mee kon helpen meid! wel goed dat hij super eerlijk is iig over zijn gevoelens ... toch? kijk, hij kan ook zomaar opstappen en zeggen'; ik hou niet meer van je Ajuu! en heel erg geod van je dat je de tijd en ruimte geeft! hij heeft dat mss wel ff nodig, maar uitklijken ermee dat hij niet teveel naar zijn ouders luistert. want mss omdat zijn moeder jou liever niet meer heeft, dat zij dat ff lekker kan inpraten bij hem he. zo van, kijk ze belt je helmaaal niet, houd zij nou wel van jou dan? dat soort dingen. ik zal niet zeggen dat ze dat doet, maar hier heb ik wel ervaring mee en daar moet je donders mee uitkijken hoor meis! voor de rest, kop op! en dat hij wel weer van je wil houden, zegt ook al wel wat! dikke kus Swiggy
misschien is het een idee om samen in relatietherapie te gaan. ik weet dat dit meteen heftig klinkt, maar je kan met iemand praten die er totaal onbevooroordeeld tegenover staat. er gebeurt nogal wat als je een kindje krijgt, en een huilbaby is heel zwaar. het is logisch dat je daar allebei erg van in de war kan raken, want je kan het gewoon niet overzien voor je een kindje hebt wat er allemaal veranderd. praat met elkaar, en kijk of je samen met een buitenstaander erover kan praten. iedereen heeft tijd nodig om aan een nieuwe situatie te wennen, sommige meer dan andere. misschien vind hij het gewoon moeilijk om zich in te passen in de nieuwe situatie, ten slotte ben jij niet meer gewoon zijn vriendin, maar ben je nu ook mamma, moet hij je delen, en moet hij zoeken naar zijn nieuwe rol als pappa. geef niet op, want jullie hebben iets kostbaars samen, en dat is het waard om hard voor te vechten. en bespreek het samen met iemand ,en niet met een bevooroordeelde schoonmoeder, die jou het liefst kwijt is. veel sterkte, lidwina
Meid wat een rot situatie! Zoals je het nu doet is goed vind ik, je moet hem de ruimte geven. Als je hem die niet geeft voelt ie zich benauwend en denkt ja hier voor wil ik mijn vrijgezelle leven terug. Hij moet denk ik wennen aan zijn nieuwe leven, het is een hele verandering als je kindje hebt. Wat veel mensen ook denken is als de kleine is geboren dan pakken we ons oude leventje weer op. FOUT HELEMAAL FOUT zodra de kleine geboren is heb je een ANDER leven. Wij vrouwen zijn veel sterker dan mannen, wij accepteren de situatie en proberen er goed mee om te gaan. Misschien is partner angstig maar voor wat ? ja dat weet ik niet. Mijn advies is blijf met elkaar praten en dwing hem niet tot een keuze. Hij zal vanzelf merken dat ie niet zonder zijn vrouwtje en kindje kan(hoop ik). Groet Hanan
Vind ik een goed idee. Relatietherapie. Probeer dit eens om samen met je vriend te doen. Het is natuurlijk wel erg makkelijk gezegd van hem. Ik wil mijn eigen leven terug....had tie toch eerder over na moeten denken. Veel sterkte meis.
Ik heb niet echt een tip... Maar wil wel even zeggen dat ik het heel erg voor je vind. Dit hoort juist zo'n leuke tijd te zijn.
Ik zou als hij zelf beld, vragen of hij met jou om de tafel kon gaan zitten, en alle positieve en negatieve dingen op te noemen. Heeft hij meer negatieve dingen, tja dan zal hij een beslissing moeten maken. Heeft hij het rijtje van positieve dingen langer?dat spreekt voor zich. Het is voor mij makkelijk gezegd, maar ik wou niet hetzelfde als die andere meiden zeggen. Sterkte met alles, denk ook wel dat Terence een huilbaby is, ook meespeelt.Misschien kun je eens samen een weekendje weg, zonder hem? Mensi.
Meid, wat een rotsituatie! Ik denk dat het goed is dat hij even zijn eigen gedachten op een rijtje zet en dat jullie dan om de tafel gaan. Hij moet zich echter wel realiseren dat zijn "oude" leventje zowiezo voorbij is; ook als jullie uit elkaar zouden gaan, blijft hij een kind hebben, en dat is nu eenmaal net zoveel zijn als jouw verantwoordelijkheid. Met iemand leven die geen gevoelens voor je heeft, lijkt mij geen optie, maar vluchten voor al "het nieuwe" evenmin. Hopelijk komen jullie eruit!
meisje vind het echt erg voor je. ik hoop van harte dat alles goed komt. soms kan ff op afzondering zitten wonderen doen. blijf rustig en kalm alle skomt wel op zen pootjes terecht heel veel liefs
He verdomme,da's natuurlijk geen geweldig nieuws! Ik weet niet direct wat ik moet zeggen.... Ik hoop dat het snel goedkomt en wens je heel veel sterkte!
ik vind het nogal wat hoor eerlijk gezegd. en je vrijgezelle leventje missen? vind het een beetje beledigend naar jou toe, en daarbij is hij toch geen puber meer. je hebt een verantwoordelijkheid naar je gezin toe, en ondertussen zit jij er lekker mee. en aangezien dit de 2de keer is zoals je zegt, zou ik hem nu heel goed na laten denken en een weloverwogen keus maken. want anders ga je het in de toekomst nog vaker meemaken. mischien klinkt het wat hard, maar dat bedoel ik niet zo hoor. ik wens je alle sterkte toe. maar laat alsjeblieft niet met je sollen.
allereerst wil ik je heel veel sterkte wensen. misschien voelt ie dat ie iest minder belangrijk is geworden omdat jullie nu samen een kleintje kebben die ook aandacht opeist+dat je nog steeds aan het ontzwangeren bent. denk dat je m niet te veel moet pushen maar wel laat zien dat je m niet zonder slag of stoot laat gaan. mocht het echt niet gaan,meis als ex-alleenstaande ouder kom je er ook echt wel. denk ook een beetje aan jezelf al is dat nu ,zeker nu,heel moeilijk sterkte
Tjonge wat een situatie! Ik heb hetzelfde meegemaakt (geen kindje) een jaar of 4 geleden. Hij zag het niet meer zitten en wilde ook weg. Ook hij vond dat verschrikkelijk. Wat hebben we gedaan: veel praten, tijd voor elkaar nemen maar elkaar wel vrij laten. Heb je geen mogelijkheid om je kindje een paar daagjes bij iemand te laten logeren (je ouders of zo). Ga er met z'n tweetjes uit en herken weer wat je zo leuk in elkaar vond. Praat ook over de dingen die je mist. En wat kun je er aan doen om die te 'veranderen'. Al met al: praten praten praten. Het heeft ons veel goed gedaan. We zijn er sterker uitgekomen dan ooit! Een relaties is niet zomaar iets, daar moet je wel aan blijven werken. Heel veel succes. en een dikke zoen!