ff klagen over vriendlief!!!

Even een dikke knuff....

Ik herken veel hoor, hier is manlief ook zo....al moet ik zeggen dat hij me nu wel meer serieus gaat nemen en me heel af en toe even mee helpt in het huishouden....maar soms maakt hij er ook een potje van en maakt giga veel zooi overal en opruimen ho maar.
En laat ik nou een hekel hebben aan zooi om me heen haha wordt er helemaal kriebelig van dus ga dan zelf maar opruimen.

Hij is ook een beetje gefrustreerd dat ik niet meer zoveel zin in sex heb en noemt me daarom een egoist, omdat ik niet wil en geen zin heb en geen zin maak (volgens hem).

Euhm die had de mijne ook kunnen zijn..... heb gister weer gezegt als ik uitgezwangerd ben en weer op de been ben dan komt het allemaal wel weer goed (hoop ik haha)

Volgens mij, nou ja weet wel zeker dat ze het gewoon niet inzien dat een zwangerschap veel van je lichaam vraagt en je niet alles meer kan doen dan voorheen..... en hij maar klagen dat hij het zooooo zwaar heeft..... ja zekers....

 

je bent samen zwanger! en dan reageer ik op t laatste stukje tekst! mijn man klaagt ook over de sex maar hij leest wel vol interesse t blad zwanger en ik heb een boek gekocht van kluun help me vrouw is zwanger. dan kan die er vast een beetje aan wennen! zoals ik al zij je bent het samen, en moet je ook samen de zwangerschap delen! miss moet je eens vragen waar zen interesse liggen en of die vragen heeft t is ook voor hem spannend en ingewikkeld natuurlijk!

 

herkenbaar.....

mn vent heeft nu "het licht" gezien.... nouja eigenlijk meer omdat de vk heeft gedreigd om me verplicht op te laten nemen ivm serieuze rommels...


Begrijp dat het jullie eerste kindje is.... wat ik nog even wil meegeven is om Nu alvast afspraken te maken ivm de nachtonderbrekingen enzo....
want als je vriend beetje op mijn man lijkt.... denk ik dat je daar straks dan ook aardig alleen voor staat.....

 

Jeee wat vervelend meid, mijn man betutteld me juist van hem moet ik rustig aan doen en vooral niet te veel poetsen en tillen. Als hij thuis is kookt hij dan ook altijd en loopt vaak naar zolder voor de was ook de wasmand met was hasld hij naar beneden zodat ik het kan strijken.( maar deze dingen deed hij voordat ik zwanger was ook wel af en toe) qua sex ja hij weet inmiddels dat mijn zin in sex wel terug komt na de bevalling dus maakt hij er nu geen punt van bij de 1e vond hij het lastiger, omdat hij bang was dat mijn zin nooit meer terug zou komen. Nu Probeerd hij me soms de hele avond te verleiden massage kriebels over mijn rug borstel mijn haar en dan weet ik dat hij echt graag wil dan probeer ik ook zin te maken hoor! Meestal 1x per week of zo! Daar kunnen we op dit moment bijde prima mee leven. Probeer met je vriend te praten en echt tot hem door te dringen. We gaan dit weekend samen weg heb er echt zin in en verheug me zelfde met mijn 34 weken zwangere buik op een vrijpartij, hihi

 

hahaha zo herkenbaar!

en hij noemt jouw een egoist omdat je geen seks wilt, geen zin wilt maken??
hij is meer de egoist.. jij moet energie voor 2 hebben momenteel.
Oh en dan nog haha hij kan weglopen voor je hormoonbuien, jij loopt je buien *buik* achterna.

ehhh daar ben je vrouw voor? Het is net alsof ik mn eigen man hoor praten in het begin lol.
Hier is het gewoon de regel 'wie als eerste thuis is kookt'
Nu ben ik dat gelukkig niet meer altijd hahaha, *rondje extra op de rotonde net als de reclame*

Hij reageert wel heel erg bot trouwens hoor. Jij bent toch niet de enige die besloten heeft voor een kindje, volgens mij was hij daar bij toen het gebeurde dus moet hij een beetje indimmen ook.
Straks zul je ook die periodes hebben dat je moe bent omdat de kleine veel energie van je vraagt in het begin, ik hoop dat hij het dan al wel inziet dat het zwaar is.

Maar het is net alsof ik mn eigen man hoor praten toen ik zwanger was.. ik moest ook alles doen, eten koken, huis schoonmaken, hond uit laten *tot week 39 gedaan toen lukte het niet meer door BI*, de andere beesten verzorgen en fulltime werken.
En dan vond hij het gek dat ik om 9 uur om kantelde op de bank als ik even stil zat.

Dus een HELE dikke knuffel en lang niet elke man snapt het hoeveel energie het vreet van een vrouw!
Hij zou eigenlijk met de VK moeten praten dan hoort hij het ook van een ander en misschien 'gelooft' hij het dan wel.

En stoom afblazen mag altijd hier natuurlijk!

 

Toen ik zwanger was van de eerste heb ik eerlijk gezegd een hele eenzame zwangerschap gehad. Mijn vriend klaagde ook constant over de sex, het huishouden en vond dat ik teveel over de beeb praatte.

Aangezien ik mijn familie ver weg heb wonen ben ik daarom heel vaak eenzaam geweest en hebben we vaak ruzie gehad waarin hij hele nare dingen tegen mij zei die ik nu liever niet herhaal.

Hij is de hele bevalling bij me gebleven en heeft me heel goed bijgestaan....een half uur nadat de kleine er was is hij naar huis gegaan en bleef ik met de kleine alleen achter in het ziekenhuis.

Toen de kleine er eenmaal was werd het er allemaal niet veel beter op....het was ik en de kleine en ik voelde me totaal niet gesteund en ik heb de eerste maanden ook nooit hulp van hem gehad. Toen ik het ziekenhuis uitkwam, 2 dagen na de bevalling, liep hij voorop met de maxicosi en zat al in de auto toen ik er ook eindelijk een keer aan kwam strompelen. Eenmaal thuis gekomen heeft hij me afgezet en is hij naar een vriend gegaan. Hier is er geen kraamzorg dus ik heb vanaf die dag alles zelf gedaan...ik stond dus 2 dagen na de bevalling 's avonds al meteen te koken!

Pas 1,5 jaar later heb ik erover kunnen praten, omdat ik eerst alleen maar gedacht heb aan mijn kleine ventje en aan het 'overleven'....(gelukkig ben ik verder niet in een postnatale depressie terecht gekomen.) Ik heb er in die periode met niemand over gepraat en daarna begonnen er bij mij hele boze gevoelens boven te komen en daar heb ik wel een klap van gehad. Ik ben bijna weggegaan maar heb dit niet gedaan voor mijn kind, voor ons kind. Ik heb doorgezet en we hebben er uiteindelijk over kunnen praten. Om een lang verhaal kort te maken.
(hihi wat je noemt KORT hihi)...........hij was gewoon vanaf het moment dat ik zwanger was ontzettend bang, bang om er niet klaar voor te zijn. Hij zag mij veranderen (niet alleen lichamelijk natuurlijk...maar wij vrouwen veranderen nu eenmaal wanneer we moeder worden) en wist niet of hij het allemaal wel aan zou kunnen. Nu zul je denken...slap excuus...en dat is misschien ook wel zo...en nog hebben we soms onze moeilijkheden, maar hij is nu (eindelijk) een goede vader voor zijn zoon, en onze kleine vent is helemaal gek met zijn pappa. Nu ik zwanger ben van de tweede is hij veel minder bang en ziet hij er ook naar uit om nog een kindje te krijgen omdat hij nu weet hoe leuk het is...DIt wil niet zeggen dat wanneer we de keuze hebben gemaakt voor een tweede kindje dat ik heel bewust ben van het feit dat ik ook deze keer heel veel alleen zal moeten doen.

He meis, veel succes...en schrijf het lekker van je af....dat helpt altijd!

 

och meis...dat was hier dus precies hetzelfde...4 keer trainen, 1 keer wedstrijd spelen en hij is met de eerste maar 1 keer tijdens de hele zwangerschap mee geweest voor een echo en verder niet! ( en dat was alleen om de geslachtsbepaling)

Nu is het wel anders, de eerste keer is hij mee geweest maar de tweede keer (nekplooimeting) lag ik er weer alleen..over 2 weken gaat hij als het goed is wel weer mee

 

Thanx!

Weet je wat het is...hoe meer jij erover praat...hoe meer hij er niet over praat...en daarom wil jij er weer over praten, juist omdat je geen reactie krijgt, maar dat werkt dus averechts, want daardoor krijgt hij juist een 'verstikkend' gevoel....in ieder geval zo was het bij mij.

Probeer het er maar eens voorzichtig met hem over te hebben...waarschijnlijk is hij gewoon bang om pappa te worden, want hij voelt een hele verantwoordelijkheid en denkt dat jij niet meer de oude wordt, maar dat jij altijd een 'hormonale bom' blijft! hihi...(mijn vriend heeft wel eens gezegd...'waar ben ik in vredesnaam aan begonnen!')

 

Ik vind het wel hele botte reacties hoor, van je vriend! Misschien moet je hem eens dit topic laten lezen!

Veel dingen komen mij heel bekend voor, zo ging het namelijk ook toen ik zwanger was van de tweeling. Ik kreeg totaal geen begrip!

Tijdens die zwangerschap heb ik hem veel moeten uitleggen, keer op keer op keer op keer! Tijdens de bevalling leek het kwartje pas te vallen bij hem .. toen hij eenmaal zag wat er 8 maanden in mijn buik had gezeten!
Hij wist dus al die tijd totaal niet wat hem te wachten stond .. hoe gek dat ook voor ons vrouwen klinkt!

Nu ben ik opnieuw zwanger!
En, echt waar, vriend neemt mij nu heel veel uit handen! Hij heeft nu echt begrip en besef over wat gaande is in mijn lichaam en wat er komen gaat!

Hopelijk draait je vriend gewoon bij! Betrek hem zo veel mogelijk in wat jij nu meemaakt!

 

zoo ik vind het echt niet kunnen hoe je vriend tegen jou doet! En schrik ook van de reacties van sommigen die hetzelfde hebben meegemaakt.
Ik ben ook zwanger van onze eerste en we wonen zelfs net samen, ik heb geen werk en hij werkt fulltime. En zelfs hij wil me vaak helpen met het huishouden, en maakt hij zich druk om mijn BI. Hij zorgt ervoor dat ik mijn rust neem en hij doet elke dag de afwas. En wij hebben ook een stuk minder sex, tuurlijk baalt hij daar van. Maar gelukkig gaat hij dan niet van die nare dingen zeggen, hij begrijpt het wel. We praten vaak over hoe het tussen ons gaat en of ons iets dwars zit, hierdoor hebben we een stuk minder vaak ruzie dan in het begin.

Als het mijn vriend was zou ik denk ik eerst proberen hem rustig uit te leggen hoe jij je voelt, en dat je echt meer steun nodig hebt.alles is voor hem natuurlijk ook nieuw Door dingen rustig uit te leggen dring je vaak beter tot iemand door. En werkt dat niet, dan zou ik wel flink uit mijn slof schieten

 

Moet eerlijk zeggen dat ik best wel schrik als ik dit allemaal lees.
Mijn man was tot een week of 20 ook niet zo met de beeb bezig. Vanaf het moment dat wij weten dat we een zoontje krijgen, is hij echt zo bijgedraaid.
Ik heb een hele fijne zwangerschap, met een paar keer even een schrikmoment (veel bloedverlies en ziekenhuisopname).

Mijn man doet echt alles voor me, zeker na mijn 2 dagen ziekenhuis, mag ik echt geen zware dingen meer van hem doen. konijnenkooi verschonen doen we samen, hij stofzuigt, tilt de was naar boven en beneden, poetst de badkamer, dweilt, enz.
Met de sex is het tijdens de hele zwangerschap al minder, ik heb gewoon niet zoveel zin. Vanaf week 32 dat ik met een heftige bloeding (na al 2x eerder een bloeding te hebben gehad, die niet zo heel erg was) in het ziekenhuis heb gelegen hebben wij geen sex meer gehad. Ik heb het idee dat ik het nu meer mis dat hij, maar hij wil gewoon geen risico nemen. Hij zegt zelf ook dat dat straks wel weer komt.
Vooral ik voelde me in het begin daar moeilijk onder omdat IK het gevoel had dat ik hem tekort deed....hij heeft er minder moeite mee omdat hij weet dat het wel weer goed komt en we straks hopelijk een prachtig kindje hebben!

Wel is het zo dat de spulletjes kopen, de naam verzinnen, lijstjes maken enz. meer van mij uitgekomen is. Het is niet zo dat hij dat niet wil, maar dat vind ik zelf gewoon leuk om te doen. Ik heb bijv. een lijstje met 20 namen opgeschreven en daar heeft hij in geschrapt wat hij niet mooi vond. De kleurtjes voor de kamer enz hebben we wel samen uitgezocht, maar alle losse frutsels op de kamer laat hij lekker aan mij over!

Mannen zijn nou eenmaal anders dan vrouwen, zij bekijken het vanaf de zijkant zeg maar. Hier veranderde er echt iets toen je mijn buik begon te zien en toen we eenmaal wisten wat het zou worden!
Hopelijk draaien jullie mannen een beetje bij en krijgen ze snel in de gaten dat het niet zo makkelijk/ vanzelfsprekend is om een kindje bij je te dragen, het wordt gewoon steeds zwaarder!!

Knuffels voor jullie in ieder geval!

 

Jeetje, ook ik ben verbaasd van alles wat ik hier lees. Ik heb nog nooit een wasmand naar beneden getild in zijn bijzijn, kattenbakken mag ik nu al niet meer aankomen terwijl ik net een maan geleden de pil heb laten staan...

Ik zou het echt niet accepteren als hij zich zo zou gaan gedragen als hier in dit topic wordt beschreven. Je hebt samen een huishouden hoor! Beetje ouderwets om te gaan lopend roepen dat jij als vrouw daar voor moet zorgen!!!

Succes ermee, en ik hoop dat die mannen nog bijdraaien

 

ehm sorry maare jullie wilde toch samen zwanger worden?? dus dan maak je toch samen opofferingen??? okee mijn vriend was tot ongeveer 2 wkn terug ook niet echt hoffelijk. maar als ik een dag te moe was om iets te doen... maakte het hem echt niet uit, deed hem dat wel dan ging hij het maar lekker zelf doen... sinds het buikje begint te groeien, is hij wel liever geworden hoor... maar shoppen kaartjes uitkiezen, kamer inrichten thja.. daarbij zeg ik zelf laat dat maar aan mij over


dikke knuffel meid en geeft die kerel volgende keer maar een slag tussen de ballen... heeft hij voorlopig ook geen zin in sex

 

pff mannen we kunnen er een boek overschrijven. helaas zijn ze niet allemaal t zelfde en elke man reageerd er anders op. ik zou eens goed gaan prate met je man over hoe jij over de zaken denkt, want dat is wel belangrijk! straks is t kind geboren en dan denkt die nog dat je alles alleen af kan.. ben je mooi klaar mee! nee je moest nog net geen misbruik van ze maken hihi