Ik ben een vrouw van 40 jaar en heb een lieve vriend en twee schatten van kinderen. Ik heb bijna geen contact met familie en onze beide ouders leven niet meer. Vrienden hebben we ook niet,helaas. Ik merk dat ik daar wel behoefte aan heb,lekker met iemand leuke dingen ondernemen. Ik wil mijn sociaal netwerk uitbreiden,omdat ik dat ook belangrijk vind voor mijn kinderen.
😂 TS, moeders van school waar je een klik mee hebt een keer vragen voor een kop koffie, of als je kinderen vriendjes of vriendinnetjes te spelen hebben een keer een kop koffie of thee aanbieden als ze opgehaald worden? Een teamsport gaan doen of iets anders wat je leuk vindt om te doen? Wandelgroepje, toneel? Vaak vind je bij mensen waar je interesses mee deelt net wat makkelijker aansluiting..
Oh oh oh.. Ts, wat vervelend! Ik kan me voorstellen dat je behoefte hebt aan contact. Zitten je kindjes op school? Misschien kan je een van de moeders uitnodigen voor een kop koffie en zien of dat klikt. Bij een sportclub gaan, of gewoon een sportschool. Normaal volg ik groepslessen en daar klets ik ook altijd met iedereen, daar zou je misschien best eens iemand kunnen vinden. Of deel je woonplaats hier, er zijn vast meerdere zp'ers die behoefte hebben aan contact. Ik heb ook aardig wat contacten hier opgedaan
Ik zou ook een oproepje hier plaatsen, heb ik ook gedaan en sinds dien contact met iemand waarvan de kinderen bij mijn kinderen op school zitten en wij ook nog eens op hetzelfde hofje woonde toendertijd was echt puur toeval maar zo leuk! En nu kennen we elkaar al 2 jaar.
Heb je een hobby? Moeders van school? Leuke buren? Misschien via een van deze wegen contact zoeken met anderen.
Ik heb ook weinig vrienden, en ik moet zeggen, ik vind het een zegen. Na mijn scheiding 8 jaar geleden had ik helemaal niemand en ik bouwde een kring van vrienden en kennissen op in korte tijd, allemaal dezelfde interesse, en had een paar jaar lang een heel erg druk sociaal leven. Achteraf bleek dat vele vriendschappen een illusie waren, en ik hield een handvol vrienden over, waarvan ook het merendeel wegviel na een hoop achterbaks gedoe. 2 mensen uit die tijd bleven over. De een daar ben ik mee getrouwd, en de andere was een zeer dierbare vriend, die 2 jaar geleden overleed aan kanker. Heel voorzichtig heeft zich een vriendschap ontwikkeld met iemand die bij mij in de buurt woont. bij toeval kwamen we elkaar tegen. Zij had net als ik vaak haar neus gestoten in het vertrouwen van de verkeerde "vrienden" En ik weet niet eens wie er nu meer moeite had met zich openstellen voor weer een vriendschap, al denk ik dat ik er zowiezo veel moeite mee had. Maar ik merkte aan haar dat ze zo oprecht en écht was naar mij toe, dat ik voelde dat ik niet meer moest twijfelen. Mijn vraag aan jou, Melanie, is: Als je diep in jezelf kijkt, ben je dan zelf klaar om vrienden/vriendinnen in je leven toe te laten? Heb je vertrouwen? In jezelf, in anderen? Je hoeft mij niet te antwoorden hoor, als je zelf het antwoord kent is het goed. Ik stel deze vragen ook slechts vanuit mijn eigen ervaringen. Bij mij bleek de oorzaak van dat ik op een bepaald moment een geïsoleerd leven leidde, namelijk grotendeels bij mezelf te liggen. Ik heb er veel moeite voor moeten doen om weer te durven vertrouwen op iemand, op mijn vriendin. En ik kan je zeggen, dat gaat nog steeds met vallen en opstaan. Ik ben nog steeds soms bang dat ik stomme dingen doe of zeg, die ervoor zorgen dat onze vriendschap een deuk oploopt. Anderzijds is er ook mijn man. Hij heeft nauwelijks vrienden, 1 verre vriend die hij met mazzel eens per jaar ziet, met heel veel moeite. Ik zie aan hem dat hij goed contact kan maken, maar contacten onderhouden, dat lukt hem niet en dat snapt hij niet. Pure onzekerheid van zijn kant, en vreselijk jammer, want ik weet, hij heeft zo ontzettend veel te bieden. Voor sommige mensen is het nu eenmaal moeilijk om contact te maken en/of te onderhouden, en anderen zoals ik hebben zo vaak hun neus gestoten dat ze het niet meer aandurven. Ik kan uit jouw verhaal niet opmaken wat de oorzaak is dat je zo weinig contacten hebt, en ik zou je graag willen helpen met tips, maar dat is zo wel lastig. Ik hoop dat je met mijn gedachten spinsels een stukje verder komt, en wellicht kun je met een beetje hulp straks fijne vriendschappen opbouwen. Groetjes van Bloem
Ik heb om de zelfde reden geen vrienden meer. Ik ben erg vaak in de malijng genomen.maar toch heb ik nu sinds een paar maanden weer behoefte aan contact.en samen met iemand leuke dingen te doen. Maar ook om lekker tekletsen over vrouwen dingen. Ik onderneem wel dingen met mijn vriend maar soms mis ik contact met een vrouw. Sommige dingen begrijpen vrouwen gewoon beter dan mannen. Ik vind het best wel lastig om weer open te staan voor contact,maar mijn behoefte aan maatje is toch wel groter dan mijn angst. Ik vind het heel fijn dat je gereageert hebt.
Mooie stap die je wil zetten voor jezelf. Je zou bijv. lid kunnen worden van de ouderraad op school, teamsport of hobby of cursus in een groep gaan doen, collega op het werk waar je eens buiten het werk wat mee kunt afspreken, moeders van vrienden van je kinderen waar het mee klikt wellicht, vrijwilligerswerk gaan doen. In elk geval vraagt het initiatief van jezelf om je sociale netwerk uit te breiden. Het begint meestal met meer sociale contacten op doen in het algemeen en dan groeien daar vaker vriendschappen uit. In sommige plaatsen heb je ook netwerkcoaches. Misschien ook wel bij een welzijnsorganisatie bij jou in de buurt. Succes!
Nou, ik vind dat niet zo'n rare reactie. Het is toch gewoon een onduidelijk verhaal? Wil ze tips of is dit een contactadvertentie? Essentiële info voor je überhaupt kunt reageren. On topic: weet je hoe het kom dat je weinig contact hebt? Zijn contacten weggevallen (en waarom dan) of heb je nooit gemakkelijk contact gelegd? We kunnen wel zeggen: start een eetclub in je woonplaats, maar dat heeft weinig zin als je bijvoorbeeld bang bent om contact te leggen of zelden tijd hebt of niet van je partner mensen thuis mag uitnodigen. Kortom: werk aan de oorzaken.
Misschien moet je het ook eens op een ander niveau bekijken. Je hoeft niet meteen op zoek naar een nieuwe BFF (bij wijze van spreken dan ), je kunt ook contacten die je al hebt op werk/school/ waar dan ook een beetje uitbouwen. Maak een praatje, stel een keer voor om iets gezamenlijks te doen: keertje naar de film of een restaurant uitproberen, met de kinderen iets leuks doen etc. Zo kunnen contacten langzaam groeien en heb je meer aanspraak. Heb je mensen in je omgeving waarbij dat zou kunnen?
Ik begrijp die reacties niet in de trant van; ik heb geen vrienden want dat is gedoe of die kwetsen je. Dat is toch geen manier van leven? Als je een keer gekwetst word, ja dat kan, gebeurd ons allemaal hoor. Je stoft jezelf af en gaat weer door. Niet zo zwaar aan tillen en lekker laten praten. Je leeft maar 1 keer. Beetje sneu om dan maar alleen in een hoekje te gaan zitten...
Wat zoek je? Gezellige mensen om samen leuke dingen mee te doen? Of diepgaande gesprekken? In mijn ogen begint het met het eerste en groeit het mogelijk uit tot het tweede. Vaak ook niet. Ik had een heel groot sociaal netwerk, maar bij het gros bleef het oppervlakkig. Nu hebben we een paar goede vrienden en dat is prima. Naast ons werk, gezin en verplichtingen hieromheen kunnen we toch niet met iedereen afspreken. Maar je moet dus bij het begin beginnen. Je wil mensen vinden met dezelfde interesses. Daarom is het handig om te kijken bij sport- of hobbyclubs. Of inderdaad via school. De ouders daar zitten in dezelfde fase als jullie, dus dat geeft gespreksstof. Nadeel is wel dat in die fase mensen juist weinig tijd en ruimte hebben voor nieuwe contacten. Naast gezin, werk en hun al bestaande sociale netwerk... maar je kunt al wel - hoe stom het ook klinkt - een voorselectie maken. Bijvoorbeeld de moeders die vaak bij school staan. Die werken niet of minder en hebben vaker tijd om even een bakkie mee te doen. En op het plein zelf kun je al peilen met wie het klikt. Zelf heb ik nu weer een groot sociaal netwerk omdat ik Ingress ben gaan spelen. Bij onze faction (the Enlightened) is het heel gezellig en gaan we vaak samen op pad. Afgelopen vrijdag nog een terrasje gepakt. Van 8 tot 12. Daarna nog wat rondgelopen voor het spel. Maar ik weet niet of dat wat voor je is... pm maar alsnje vragen hebt.
Wat vervelend dat je niet begrijpt dat sommige mensen het heel moeilijk kunnen hebben met het feit dat ze keer op keer belazerd zijn door zogenaamde "vrienden" Beetje sneu om daar gelijk een oordeel over te vellen als je iets niet eens begrijpt. Ik vraag me werkelijk af of je vrienden werkelijk bij je terecht kunnen als ze ergens helemaal van over de zeik gaan. Of geef je dan dezelfde lauwe reactie? "Niet zo zwaar aan tillen want anders ben je sneu" Zal een erg armoedige vriendschap zijn stel ik me zo voor....
Dat had ze dan ook gewoon kunnen vragen. Goh TS, waar ben je naar op zoek? Wat zou je graag willen weten? Niet zo kort en bot. Of word jij graag zo aangesproken? TS er zijn al veel goede tips gegeven. Miss heb je inmiddels al wat persoonlijk contact met mensen hier. Succes in ieder geval! Goed dat je t bespreekbaar maakt.