hoi allemaal, onze zoon is 22 maanden, en sinds een paar weken heeft hij last van driftbuien/ woede uitbarstingen. nu hebben we die eigenlijk vrij goed onder controle door consequent en duidelijk naar hem te zijn... maar soms krijgt hij dan zo'n huil aanval wat over gaat in schreeuwen gillen alles, en hij is ook niet meer stil te krijgen of ik moet echt royaal mijn stem verheffen ... zaterdagnacht om 02.30 begint hij te huilen, terwijl hij ligt en ik kan zijn fopspeen nergens vinden en opeens gillen krijssen alles ... de fopspeen hoor ik dat hij die uit bed gooit uit gif vervolgens gaat zijn knuffel en hij is niet stil te krijgen we hebben hem 30 min zo laten gillen .. maar ja we hebben nog een zoon die werd er wakker van uit eindelijk hebben we een ijskoud washandje in zijn nek gelegd waar hij van schrok en dat hebben we 2x moeten doen en toen was het over .. wie heeft er een goude tip voor me want ik kan er echt bijna niet meer tegen... gister middag was hij zo "vervelend" door alles op de grond te gooien, en te schreeuwen dat ik in tranen ben uitgebarsten ...
In plaats van dat koude washandje had ik hem opgepakt en hem vastgehouden tot hij rustig werd. Want zoals je het beschrijft werd hij ergens wakker van en dan wil hij zich alleen maar veilig voelen.. Mijn zoontje is ook een klein driftkikkertje, hij ligt nu soms zelfs op straat languit te schoppen met zn beentjes als ie zn zin niet krijgt. Ik laat hem gewoon liggen en loop door, als hij merkt dat het geen zin heeft staat hij vanzelf een keer op en komt achter me aan. Het gebeurt nu steeds minder dus het lijkt te werken. En ook thuis is hij regelmatig (zo'n 2 keer per dag bedoel ik dan) driftig, dan gaat hij ergens mee gooien of slaan. Ik geef hem dan "straf", laat hem een minuutje afkoelen op een vaste plek en daarna bespreek ik met hem wat ie verkeerd heeft gedaan en moet ie mij een knuffel geven. Hij begrijpt dat al goed en het werkt super goed. Als hij iets fout doet hoef ik hem nu maar aan te kijken en dan loopt ie met een schuldbewust gezichtje zelf al naar die plek toe. En als ik hem vraag wat ie verkeerd heeft gedaan gaat ie dat uitbeelden, dus hij begrijpt het goed. Consequent blijven is het enige dat je kunt doen.. op deze leeftijd is het vooral de frustratie van zich niet goed kunnen uiten en ja hij moet gewoon leren dat sommig gedrag niet mag. Volhouden dus!
herkenbaar en moeilijk. Ik weet ook niet hoe ik het met 2 zou doen... Bij de oudste was het vaak toch: Laten uitrazen en contact proberen te blijven maken. Zéker snachts omdat het dan vaak een soort van droom leek te zijn, waaruit ze niet wakker werd. Dus snachts was het dan vaak: Wil je dit? Wil je dat? Moet mama dit doen? Of dat? Moet papa komen? etc etc. Tot ze iets vond wat ze wilde en dan kalmeerde ze uiteindelijk wel. Maar rustig blijven praten dus en áls ik haar aan mocht raken, dan bleef ik haar rustig over haar handje aaien ofzo. Maar ik moet zeggen dat ze vaak zó boos was dat je echt niet aan haar mocht komen in zo'n bui...
nee precies, natuurlijk heb ik hem doen knuffelen maar dat wilde hij niet ... ik heb echt alles al doen proberen hij werd kwaad dat ik hem uit bed haalde en troosten en rtoen werd hij kwaad dat ik hem in bed legde echt niets is goed
Pardon? :x Ja gek he dat het toen over was.. die was natuurlijk bang voor weer zo'n koud ding in z'n nek, dat doe je toch niet! :x
Nee, nou ik zou het ook zo 1,2,3 niet doen, maar denk dat TS ermee wilde bereiken dat haar zoontje even "uit de situatie" kwam door even wat heel onverwachts te doen?! Laten we dr niet afvallen, ze vraagt hier om hulp! Niet om te horen wat ze allemaal fout doet? Ik heb zelf ook een temperamentvol driftkikkertje die elke dag wel een keer driftig wordt. Vaak helpt het hier om heel begripvol te blijven. Hij wordt ok niet voor zn lol zo driftig. Ik probeer te verwoorden wat ik denk dat er is. Vragen of hij kwaad is en zo ja waarop, of is hij soms verdrietig? Door zich begrepen te voelen kruipt hij vaak al helemaal bij me en is de bui weer snel over. Maar soms wil dat ook niet hoor en laat ik hem "afkoelen" op een vaste plek, in ons geval gaat ie dan naar de gang. Daarna leg ik hem nogmaals uit waarom hij daar heen was gegaan en laat ik hem sorry zeggen en geven we een knuffel. Met dingen gooien gebeurt hier ook helaas weleens. Dat is iets wat ik niet tolereer. Ik waarschuw hem meestal een keer en pak dan heel consequent hetgene af waarmee hij gooit. Wat hier ook goed werkt is toch proberen het positieve te benadrukken. Soms heb je van die dagen dat je zo in een negatieve spiraal zit dat je jezelf alleen maar hoort mopperen. En dat je kind alleen maar irritant kan doen voor je gevoel. Maar door af en toe wat humor te gebruiken doorbreek je dat en is je peuter ook wat gezelliger...
Wij hebben hetzelfde 1x s nachts gehad met ons zoontje. Gillen snachts is toch geen driftbui? Dan zitten ze midden in een droom. Ik ben met hem rondjes gaan lopen, licht aan gedaan en hem helemaal wakker gemaakt. Toen wat drinken gegeven, een tegen hem gepraat, en weer in slaap gewiegd.
sorry hoor ik kom hier voor hulp en niet voor stom commentaar !!! .. als je zo radeloos bent en hij blijft zo in zijn driftbui en huilbui hangen probeer je alles
hoe moeten we het dan noemen, niets wat we deden is goed... hij wilde niet bij me zijn, hij wilde niet drinken hij wilde niet knuffelen en vooral niet wiegen.. begrijp me niet verkeerd maar we hebben echt alles al geprobeert hoor .... het is niet alleen deze ene nacht maar het is ook overdag
wat wij ook nog weleens deden was vragen of papa/mama weg moest gaan? (snachts) en soms riep ze dan 'jaaaa!' en dan lieten we haar even alleen en viel ze daarna vrij snel in slaap. Maar oke, zoals ik al zei, proberen wij dus op zo'n moment heel veel tegen haar te praten om 'iets' te doorbreken.
Meid wat erg dat je je zo radeloos voelt. Ik heb ook wel een temperamentvol mannetje hier die mij wel eens radeloos maakt en in tranen laat uitbarsten of me helemaal uitput hahaha. Maar hij is een stuk rustiger geworden nadat hij merkte dat ik zijn negatieve gedrag: -negeerde -in de hoek even laten afkoelen en telkens terugzetten -zijn lievelingsknuffel geven en even in je armen nemen en over bol aaien -positief benaderen en tegen hem praten en grapjes maken -muziekje aan en dansen - afleiden met iets met een hoge stem en te enthousiast gaan doen. Hier ging t allemaal wel werken. Je kunt t beste altijd terug reageren met positiviteit. Ik snap je heel goed hoor en soms helpt niets en gaan ze maar door, maar ik zou dan snachts heeeeel zachtejes tegen hem praten en niet groot licht aan, drukke handelingen etc.... ja makkelijk gezegd dan gedaan natuurlijk, maar hopelijk heb je er wat aan . ! geruststelling: naar mate ze ouder worden , word t gedrag ook minder ( hier iig wel) en worden ze rustiger. Wie weet is ie bang in t donker, nare droom, ziet ie dingen die er niet zijn of die jij niet ziet.... succes meid en ik snap dat washandje wel, is om hem af te koelen en ff afleiden met iets... Ik duim voor je dat t snel verleden tijd is ! xxx