Een aantal weken geleden was zoon zijn boekje met pokemon kaarten kwijt. Hij had het op jufs bureau gelegd zoals tijdens de les de bedoeling is. Groot verdriet toen het daar niet meer lag. Juf gevraagd of zij het had gezien of er iets van wist, en hee, twee dagen later bleek het volgens het appje vsn juf in de meeneembak te liggen, waar het de dagen daarvoor volgens zoon écht niet lag. Vreemd, maar oké. Eergisteren kwam zoon uit school met een nieuw halfvol boekje. Huh? Ja, die waren van A, maar die wilde ze niet meer dus had ze aan zoon gegeven. Nou zijn pokemon kaarten het meest begerenswaardige voorwerp in groep 3 en de motor van het schoolpleinleven van die knulletjes, dus heel vreemd. Dit kan je natuurlijk niet zomaar aannemen. A is niet eens een vriendje dat komt spelen oid, we hebben niks van die ouders. Juf ingelicht dat dit speelde. Zoon wist te vertellen dat de broer van A op dezelfde tijd zwemles had als zoon. En we troffen diens moeder en broer in het zwembad, en broer kijkt in het boekje, en zegt dat dat helemaal de kaarten van A niet zijn! De volgende dag kwam uit dat de kaarten van klasgenoot B waren, die was er eergister niet (dus blijkbaar waren de kaarten al eerder ontvreemd of op school blijven liggen). Blijkbaar was het A toch te heet onder de voeten geworden en heeft hij ze daarom weggegeven. Dus de kaarten zijn in beide gevallen weer terug bij de rechtmatige eigenaar. Maar toch steekt het, dat dit soort dingen blijkbaar herhaaldelijk gebeurt in groep 3. Juf onderneemt wel actie, maar houdt het naar ouders toe onder de pet. Gebeurt dit bij jullie in de klas ook? En hoe gaat juf ermee om?
Hier mogen ze geen Pokemon kaarten meer mee naar school nemen. Na een aantal voorvallen waren de leraren er klaar mee. Snap ik ook wel. Kost ze veel te veel tijd om zich hiermee bezig te houden.
Hier mag er niks van speelgoed mee, want de juf heeft geen zin in gedoe als er iets kwijt raakt of stuk gaat. Ik zou die kaarten ook bewaren voor na school, kunnen ze dan samen elkaars collecties bekijken. Van de juf zou ik wel verwachten dat ze hier klassikaal even iets over zegt, dat je dus van andermans spullen afblijft.
Hier wel eens dingen gehad waarvan je denkt heel frappant, maar niet zo duidelijk als in jouw verhaal. Vanaf toen stelde ik altijd de vraag ( als ze iets mee wilden nemen naar school) wordt je heel verdrietig als het kapot gaat of als je het kwijt raakt? Is het antwoord ja , dan is meenemen naar school niet heel verstandig. Weet wel van een andere klas dat er, op een gegeven moment, een verbod kwam om fidget dingen mee te nemen. Was constant geruzie over welke dan van wie was.
Het wordt hier afgeraden om spullen mee naar school te geven waar je kind veel waarde aan hecht, omdat er op deze leeftijd toch vaak iets kapot gaat/ meegenomen wordt door de verkeerde. Alleen op hun verjaardag mogen ze hun lievelingsitem meenemen (iets kleins) en die legt de juf dan in een speciale la met naam van het kind erbij. Die la gaat op slot.
Hier was het meenemen van speelgoed, frummelspul en gadgets ook altijd verboden op school. Ik vind dat de leraren hun tijd beter kunnen besteden dan zich bezig houden met alle gedoe daarover. Een algemeen gesprek door de juf met de klas over hoe je in het algemeen omgaat met andermansspullen en over stelen vind ik wel heel belangrijk.
Het is ook een leerproces. Hier mogen geen spulletjes van thuis mee, maar zijn wel eens de potloden van dochter ontvreemd. Elk kind heeft zn eigen potloden in een etuitje. Zij verdrietig want ze was er heel zuinig op. Toen heb ik de juf wel aangesproken op 1 hoe het kan dat spullen van mijn kind uit haar bureau verdwijnen en 2 hoe gaan we om met andermans spullen.. daar is over gesproken in de klas en toen was t klaar. Ze heeft nieuwe gekregen van de juf. Ik weet nog hoe ongemakkelijk ik me eronder voelde (diefstal) maar ik vermoed dat de kinderen het soms zien als "ik heb iets gevonden, nu is t van mij"
En daarom geef ik alleen 3 of 4 kaarten mee naar school om mee te ruilen of als ze kwijtraken dat t niet erg is en een les is om beter op zn spullen te leggen. Ik noem het geen diefstal, zoon kan ook iets vinden in bv zijn bak op school en zeggen 'zat in mijn bak, dus is het nu van mij' of dat een bal in speeltuin is blijven liggen en hij neemt t mee naar huis bv. Pokemonkaarten mogen wel mee naar school hier, gaat verbazingwekkend goed al die tijd. Tenminste in klas van zoon. Oudere klassen hebben wel meer problemen.
Inderdaad kunnen dit soort spullen beter niet naar school meegenomen worden. Dit gebeurd nou eenmaal onder kinderen. Soms nemen kinderen iets mee omdat ze het ook heel graag zouden willen hebben, daarna beseffen ze pas wat het inhoudt als je dat doet en krijgen ze spijt. Anderen denken, hé het ligt hierin dus is t nu van mij. Zoveel dingen die het kinderbrein nog moet leren, impulsen onder controle houden, oorzaak-gevolg, moreel besef. Het is in ontwikkeling en de één is daar sneller en beter in dan de ander. Die dingen gebeuren dus en daardoor kun je beter waardevolle spullen thuislaten.
Net als bij de voorgaande reacties mag het hier ook niet mee. Komt te vaak voor dat er gezeur door komt. Bij de oudste is ook wel eens spul uit zijn laatje gestolen.
Geen speelgoed mee De enige dag dat het wel mag is op vrijdag voor de vakanties maar dan zou ik nog niet iets meegeven waar ze veel waarde aan hechten pokemon kaarten zijn hier ook populair maar het mag niet van school er is altijd gedoe dus na schooltijd mogen ze ruilen etc
In de groepen 1-3 moeten spulletjes in een speciaal bakje tijdens schooltijd. Volgens mij hebben ze liever niet dat ze te veel spullen meenemen van huis, maar het is ook niet echt verboden. Vanaf groep 4 is het wat losser. Nu in groep 6 heeft mijn zoon ook zijn Pokémonkaartenboekje meegehad en geruild. Weet niet of er gedoe was, ik heb het niet meegekregen. Ook hebben ze pop its en squishy achtig spul geruild en dat kan ik alleen maar aanmoedigen. In plaats dat iedereen nu zo een stom ding koopt en binnen enkele dagen er niet meer naar wordt omgekeken, kunnen ze het beter in de klas rond laten gaan. Of het altijd allemaal "gerecht en naar waarde" wordt geruild weet ik niet, dat moeten ze ook leren. Verbaasd was ik alleen toen de juf een berichtje stuurde dat ze op de laatste dag iets om te spelen mochten meenemen en dit mocht ook "met een batterij, snoer en op Wi-Fi zijn"...wel op eigen risico. Wat gaan ze dan doen? Allemaal op hun tablet of telefoon naast elkaar in de klas gaan spelen??? Nu, ik heb even fijntjes uitgelegd dat als de tablet kapot gaat of weg komt hij de hele vakantie zonder zit....ik snap wel dat het cool is (ook in de ogen van je vrienden) om je tablet mee naar school te mogen nemen, maar dat moet nu echt niet zijn. Uiteindelijk heeft die het ook niet meegenomen. Heb trouwens achteraf begrepen dat de wifi op school "prut" was.
Ik ben zelf juf en zou ook echt geen zin hebben om bezig te zijn met Pokemon kaarten en welke kaarten van wie zijn. Als het als school al mag zou ik als juf zeggen ‘meenemen is op eigen risico’. Zit je toch niet op te wachten dat je je daarmee bezig moet houden. Sneu voor je zoontje want ik snap dat hij graag mee doet op het schoolplein. Maar als klasgenoten niet te vertrouwen zijn wordt het er niet leuker op.
Wat sneu voor je zoontje! Ik zou ze niet meegeven, maar wij hebben hier ook echt decks en enkel originele kaarten. Dat geldt niet voor iedereen, dus dan is de situatie al heel anders. Hopelijk komt het met inmenging van de juf goed!
Ik zou het ook helemaal snappen en aanmoedigen als die dingen niet meer mee mochten. Maar het mag en het gebeurt (alleen in de pauzes, vandaar dat ze onder lestijd bij de juf liggen), en zoon wil dan ook graag meedoen en dat snap ik. Wij leggen hem uiteraard wel uit dat dit op eigen risico is. Hij had een klein mapje gekregen voor zijn verjaardag, en we hebben hem aangeraden alleen die kaarten mee te nemen die hij wil ruilen. Maar het is toch ook een kwestie van showen. Het is aan hem, en hij wil ze toch meenemen. Nou ja vooruit.
Prima toch, je hebt het duidelijk uitgelegd en verteld wat de risico's zijn. Hij besluit het toch mee te nemen, dan kan het twee kanten op. Het gaat goed of hij heeft heel veel verdriet en een hele wijze les geleerd.