Wanneer hebben jullie aan je kindje verteld dat je zwanger was en wat was daarbij je overweging? Mijn man en ik hebben het er nu al heel vaak over, dus grote kans dat mijn zoontje er al wat van meekrijgt, maar wat is nu het goede moment om het echt te vertellen? Vrijdag komt de moeders-voor-moeders-consulente, over 2 weken moet hij mee als we naar de vk gaan.... ik wil hem wel een beetje vertellen wat we daar gaan doen. Maar het duurt nog zo lang, het is nog zo abstract voor hem. Ergens wil ik hem ook het verdriet besparen mocht het misgaan... en ik wil nog niet dat hij zn mond voorbij praat tegen allerlei vage kennissen.
Hier een beetje hetzelfde "probleem". Wij hebben met 7 weken de eerste echo, daarna gaan we het toch maar wereldkundig maken omdat m'n darmen nu al een hoop ruimte innemen Als we het hebben verteld aan de mensen die we persoonlijk willen spreken dan gaan we het denk ik ook aan onze dochter vertellen. Vind het wel moeilijk, want wat als het dan toch nog mis gaat...
Met 9 weken, na 3 echos wist onze 4jarige het. Toen mocht ook iedereen het weten. Onze 2,5jarige weet t wel, maar snapt er de ballen niet van
Ik heb het mijn dochter verteld dat ik 6 weken was en dus naar de gyn voor de eerste echo gingen. Ze is op de creche ook helemaal dol op de baby's dus had niet anders verwacht als grote anthousiasme Ze vond het prachtig en staat al van ja dan ga ik de luiers verschonen en de fles geven hihi Qua voorbij praten helemaal niks, ze is best op zichzelf en zegt het niet uit haarzelf
hmm ik ga vrees ik pas met 10/11 weken de eerste echo krijgen, dus dat is zowiezo nog wel erg lang wachten (ook voor mij!) Maar ik ken een treurig verhaal van vriendin die een miskraam kreeg met 13 weken en haar zoontje moest toen nog maanden daarna de echo-foto iedere avond voor hij ging slapen een kusje geven. Dat vond ik zo zielig, daar zou ik mijn kindje echt voor willen beschermen
Onze zoon wist het met ongeveer 8-9 weken, toen is hij mee geweest naar de eerste echo. De reden? Geen oppas. En hij had bij de vorige zwangerschap ook al twee keer een echo gezien, dus hij weet echt wel wat dat betekent. Dus het was deels noodgedwongen. Maar we vonden het ook geen punt hoor. Vorige zwangerschap (ging wel mis) wist hij het ook en hij heeft er geen trauma aan overgehouden. Hij was er toen bij de tweede echo bij. En ook weer bij de 12 wkn wcho toen bleek dat het mis was. Hij heeft me zien huilen en hij heeft me getroost, maar ik geloof niet dat hij er zelf verdriet om gehad heeft. Die buikbaby's zijn nog veel te abstract joh, dat zegt ze nog niet zoveel. Hij heeft en nog een paar keer over de baby's in mama's buik gehad. En dan zei ik dat die baby's weg waren. Dat accepteerde hij gewoon. En na een tijdje had hij het er niet meer over. We hebben onze zoon nu wel uitgelegd dat de baby pas komt als het eerst zomervakantie is geweest en dat daarna de blaadjes van de bomen vallen en dat we dan nog even moeten wachten en dat dan pas de baby komt.
Mijn dochter hoefde ik het niet te vertellen, haha. Ik was weer misselijk, en ze merkte op dat ik ook zo moest spugen toen haar broertje in mijn buik zat. Of ik soms weer een baby kreeg. .
Zoon (4) en dochter (nog net geen 3) verteld toen ik 3 maandenn was. Het voelde verkeerd om het wereldkundig te maken maar niet aan de kinderen te vertellen. Zoon vindt het geweldig en dochter laat niet zoveel merken. Ze vraagt regelmatig ofmde baby nog in de buik zit.
hier ook geen oppas met de 1e echo (11 weken) dus toen hebben we het haar verteld. De meeste mensen wisten toen al dat ik zwanger was. Ik heb toen gezegd je krijgt een broertje of zusje maar dan moet mamas buik eerst nog heel dik worden, "wanneer is dat dan mama" nou eerst moet het nog warm worden en moeten we nog naar het strand en daarna komt de baby. Dat pikte ze goed op.
Mijn dochterje van net 3 jaar kwam de badkamer binnen terwijl ik een zwangerschaps test deed, meteen vragen natuurlijk wat dat was en waarom Heb haar maar verteld dat er een baby in mijn buik zit en dat vertelde ze ook meteen aan oma, tussen neus en lippen door. Verder heeft ze er nooit meer naar gevraagt en praat er niet meer over. Ik laat het maar zo voorlopig.
Wij hebben het verteld met 12 weken omdat dan het risico dat het eventueel mis ging kleiner werd. Maar zelfs 6 maanden wachten duren heeeeeeel lang voor zo'n kleintje.
Hier meteen verteld bij de eerste echo. Hoe gezellig ze het ook (proberen te) maken, de 'behandelkamer' van de verloskundige is toch echt een medische omgeving, met zo'n echo-apparaat en behandeltafel. Dus dochterlief vroeg met een angstig gezichtje of mama ziek was... tsja, dan moet je wel vertellen dat het er wel uitziet zoals bij de dokter, maar dat we daar waren om een leuke reden En ander praktisch puntje: favo spelletje van DL was in die tijd springen - en op dr billen laten vallen - op mn buik. Vond dat toen toch effe wat minder tof, dus uitgelegd dat ze dat alleen nog maar bij papa mocht doen. En natuurlijk dan ook een reden erbij verteld. Aan een simpel "mag niet" heeft een kind niet veel. Ik vind het echt verbazend dat ouders pas 3 maanden voor de bevalling hun kinderen kunnen inlichten, dat zou hier al voor zo veel praktische problemen en heel veel kritsche vragen hebben gezorgd. Vind dit wel de makkelijkste weg eigenlijk.
Hier wist ze het al met 6 weken. Met 6 weken wist hier de hele wereld het al omdat er zo veel veranderde in ons leven. Omdat ik niet meer kan werken en zo ziek ben dat er altijd hulp moet zijn. Ik heb het niet bewust vertelt, maar ze zei het zelf. Dus ze pikte er heel wat van op!
Wij zitten met hetzelfde, inmiddels an een paar goede echo's gehad en de kritieke punten van eerdere miskramen voorbij maar we hebben het nog niet verteld. 3 juli nekplooimeting en als die goed is, gaan we het haar vertellen.. Ze is overigens ook meegeweest naar de verloskundige voor de echo's maar ze snapt er niks van... Scheelt misschien dat we in het voortraject ook veel echo's hebben gehad voor follikelmetingen en ze daar ook vaak bij was..
We hebben de zwangerschaps test gewoon overdag gedaan waar zij ook gewoon bij was. Toen was ze nog geen 3,5 eerst snapte ze de blijdschap niet, maar al snel wist ze dat er een baby in mama's buik zat en heel knap heeft ze dit geheim gehouden. Zelfs na de 20 weken echo wist ze dat ze een zusje kreeg, maar dat was ons geheimpje, dat vond ze zo geweldig spannend...
MIjn oudste van 4 wist het al met een week of 7 denk ik. Gister is hij ook mee geweest naar de echo en dat vond hij prachtig haha. ''Kijk papa baby in de zee"" hahah Mijn jongste van 2,5 begrijpt het nog niet echt.
Hier maakte het geen enkele indruk. De oudste heeft totaal niet gereageerd op beide zwangerschappen na hem. Echt helemaal niet. En de tweede was nog te jong toen ik zwanger was van nummer drie.
Onze meiden waren 3 jaar en 3 maanden toen ik positief testte. Ik heb niets verteld tot de 2e goede echo met bijna 10 weken, daarna wisten ze het. Wilde ze de teleurstelling besparen mocht het mis gaan.met 10 weken hebben wij het ook bekend gemaakt.
Vlak voordat ze mee moest naar de VK. (Week of 10?) Ik had Bobbi wotd grote broer gekocht en dat verteld, dat ze grote zus werd. natuurlijjk snapte ze (gelukkig) niet alles, maar ze pikken zat op hoor.. liever zo dan dat ze het op een andere manier horen. (S)ouders vonden het maar niks, vroeger werden de brusjes 'ineens' geboren en was je gewoon grote zus