Jamila at altijd wel redelijk goed maar de laatste week is er een hoop veranderd. Jamila krijgt hapjes die ik zelf maak (gemixed) en van het eten dat ik zelf maak een aantal stukken in het handje (stronkje brocoli, sperzieboontjes etc), fruit hetzelfde en smiddags krijgt ze een koekje/soepstengel/rijstewafel. En eigenlijk at ze altijd heel erg goed zelf maar de laatste week gaat alles wat ze in haar handje krijgt om de grond. Is dit de fase van ik gooi het op de grond en jij pakt het weer? Of zal ze er gewoon geen trek in hebben? Heeft het misschien met doorkomende tandjes te maken, ze krijgt er namelijk weer twee bij. En wat doen gewoon ook stukjes blijven aanbieden of hier even mee stoppen daar toch alles op de grond beland?
Finn kan dat ook heel goed. Denk dat het een fase is. Inderdaad: eens kijken wat ze doet als ik het op de grond gooi.
Is hier een fase geweest, ik negeerde het, en nog steeds, want soms doet hij het nog. Soms vraagt hij er wel weer om, maar dikke pecht, hij gooit het bewust op de grond, dan raap ik het niet meer op
Hier idem dito, al maanden en het wordt alleen maar erger. Ook is hij zeer geinteresseerd in hoe het valt en neerkomt, hij kijkt alles wat hij op de grond gooit na. Bij het cb zeiden ze "aha ik zie dat hij in de gooifase zit", kortom is inderdaad een fase. Kennelijk hoort het erbij en ontwikkelen ze zo hun motoriek...?! Gaat wel over schijnt (duim duim)
Gooien ze alleen eten op de grond, of ook andere dingetjes, zoals speelgoed enzo? En inderdaad, wat is er een leukere manier om aandacht te krijgen, als jij iets gooit en mama het steeds weer opraapt. Gaat écht weer over hoor. Misschien tijdelijk toch weer zelf even voeren?
Mirre heeft het ook een tijd gedaan, nu minder. Heeft hier echt met trek te maken. Geen trek = gooien. We zeggen meestal 'nee' en pakken het op: 'geef maar aan papa/mama' / 'leg maar op je bordje'. Als ze dat doet > goed zo etc Inmiddels zijn we zo ver dat ze nee schud als ze iets pp de grond gooit