Mijn vriend twijfelt of we het financieel wel redden als er een 2e zou komen... We verdienen gezamenlijk ongeveer 3500 per maand. Het gaat hem meer om de lange termijn, school, studie enzo. Qua uitzet is er dan niet veel meer nodig. We hebben 2 auto's nodig voor het werk. En ik heb mijn familie niet in de buurt en wil daarom graag de vrijheid hebben om weg te gaan. Met de trein is dat te ver en te omslachtig. Houden jullie al rekening met de toekomst? Wij sparen nu 50,- per maand voor ons meisje bedoeld voor school enz. Ben zeer benieuwd!
Ik denk dat je financieel gezien niet in de toekomst Jan kijken. Ik denk dat je het met 3500 heel goed hebt financieel en op dut moment gewoon moet doen zoals het nu gaat. Wij sparen 15 euro per maand voor onze dochter plus de kinderbijslag en hoe het in de toekomst loopt zien we dan wel. Geen zorgen maken
Wij houden zeker rekening met de toekomst! Wij leven nu al jaren alleen op het inkomen van mijn vriend en dan zitten we netto ongeveer op 2800 per maand. Prima te doen (naar onze mening) met 2 kids nu. Voor nu sparen we gewoon de volledige kinderbijslag. Voorheen ging dat rechtstreekt naar de spaarrekening van onze zoon en nu onze dochter er is delen we het dus door 2 en krijgen ze ieder een helft. Zo krijgen ze dus om de 3 maanden een leuk bedrag op hun rekening. Ook zetten we elke maand 35 op elke spaarrekening. Op deze manier sparen vinden we erg fijn en als ze 18 zijn hebben ze ieder een leuk gevulde bankrekening. Inmiddels ben ik ook afgestudeerd en druk opzoek naar een baan. Als ik een baan gevonden heb willen we eventueel het spaargeld wel iets verhogen, maar ergens vinden we dat ook onnodig. Als we met deze bedragen doorgaan mogen ze absoluut niet klagen als ze 18 zijn!
Ik vind zelf ook dat we het best moeten kunnen redden.... Ik probeer hem hier van te overtuigen al een poosje....
Mijn vriend is ook enorm bang voor financiele problemen en dat was vorig jaar ook de reden dat hij twijfelde of we wel voor een tweede moesten gaan. Hij heeft een heel goed inkomen, maar ik merkte dat het bij hem vooral de last op zijn schouders was. Hij was namelijk de enige die inkomen had (ik studeerde nog) en hij was enorm bang dat als er iets zou gebeuren dat we dan geen geld meer hadden. Het feit dat ik nu ook kan solliciteren en straks hoogstwaarschijnlijk ook een leuk inkomen krijg maakte het voor hem gelukkig ineens veel makkelijker. Wat trouwens hielp om hem in eerste instantie in te laten zien dat hij écht niet mag klagen wat zijn inkomen betreft was dat ik hem liet lezen met welke bedragen andere gezinnen het moeten doen én het redden. Daar had hij dus nooit een idee van, dat er ook mensen van 400 per maand rond konden komen. Ik liet hem echt gewoon topics lezen zodat hij zelf ook las dat het écht kan en dat hij dus écht niet mag zeuren!
Gewoon sparen zoals je nu doet... Je kan NOOIT weten hoe de toekomst er voor jullie uit komt te zien... Mijn ouders hebben ook altijd goed gespaard voor onze opleidingen (4 kinderen) en de oudste 3 hebben allemaal een BBL opleiding gedaan (hebben ze niets van kosten aan gehad) Mijn broertje is nu net 16 en daar hebben ze kosten aan vanwege zijn opleiding. (wel erg fijn voor mijn ouders )
Ja dat is het hier ook wel hoor. Hij werkt in het bankwezen en we hebben de hypotheekrente onder personeelscondities (3,2%) en hij is bang dat hij er bij een volgende ontslagronde zelf ooit bij komt te zitten en dan moeten we de huidige rente betalen. En dat hij bij een nieuwe baan minder salaris zal krijgen etc etc....
Ik moet eerlijk zeggen van 3500 euro rondkomen per maand vind ik heel wat. Aangezien ik momenteel zonder werk zit en we het met het salaris van mijn vriend moeten doen, hebben wij heel wat minder per maand aan salaris. Meer dan 1500 euro minder. Wij komen ook wel rond, dat is het probleem niet, maar persoonlijk snap ik echt niet dat je vriend bang is dat jullie daar niet van rond kunnen komen. Veel mensen verdienen niet eens zo veel in de maand. Toen ik nog fulltime werkten zaten we nog geen eens op die 3500 euro met zijn tweetjes. Ondanks dat kunnen ook wij nog gewoon sparen voor onze kleine man dus wij maken ons niet zo veel zorgen.
pffff hier een heel stuk minder te besteden hoor en nummer 2 is onderweg. Gewoon alle vaste lasten op een rij zetten en optellen. Trek dat af van je inkomen en zie wat je over heb voor boodschappen, benzine, kado's en weet ik wat allemaal. Tja en als hij bang is om bij de volgende ontslag procedure te zitten....das allemaal koffiedik kijken. Mijn man had niets door en werd op kantoor geroepen. Je functie vervalt aju vast contract..... Je kunt je toekomst niet uitstippelen
Verder kopen ik nooit dure kleertjes omdat ik dat niet nodig vind. Heb ook niks met merken behalve Noppies maar dat koop ik als de sale er is. Verder zweer ik bij Zeeman, Wibra en H &M. De uitzet ook groot en deels 2e hands. We zijn toch al best bewust bezig dacht ik!
Ik ken een gezin met 3 kinderen die ook moeten rondkomen van gemiddeld zo'n 1500,-. (Man werkt in seizoensgebonden branche en zit veel thuis omdat er geen werk is, vrouw werkt op oproepbasis in de zorg). Zij doen het prima, komen altijd uit en hoeven nergens geld voor te lenen o.i.d. Kinderen lopen er netjes bij, zij zelf ook, ze hebben een autootje maar die gebruiken ze zo weinig mogelijk en doen veel op de fiets en doen zelfs af en toe leuke uitjes met de kids. Niks aan de hand dus! Met 3500,- heb je mijn inziens geen reden tot zorgen, daarmee moet iedereen het wel kunnen redden. Wel hangt het er natuurlijk van af wat voor levensstandaard je gewend bent. Wij zelf hebben ± 2.500,- netto per maand (man verdient prima als accountmanager en ik werk zo'n 12-16 uur in de zorg). Wij redden het ook uitstekend, zitten met een puber op de middelbare school (mijn stiefzoon) en een dreumes die 2 of 3 ochtenden naar de gastouder gaat. Het gaat prima zoals het gaat, we sparen wat - ook voor de kinderen later - en doen af en toe leuke dingen. De ene maand blijft er iets meer over dan de andere maand en als het even tegenzit blijft er ook wel eens niets over, maar ach. Ik leef niet om te werken, ik werk om te leven en wij zijn allesbehalve materialistisch ingesteld. (Overigens komt dat doordat we allebei jaren geleden zijn gescheiden en dan ga je ineens heel anders kijken naar wat je hebt. Voorheen was dat toch heel anders, met mijn ex samen verdienden we het driedubbele van nu maar gelukkiger ben ik er niet van geworden ) Ons geluk zit in de basis en wat dat betreft zit het helemaal goed. Wel hebben we pas geleden onze hypotheek onder de loep genomen en daar zijn we weer heel wat wijzer van geworden. Lagere maandlasten, meer aflossen en nog een aantal dingen beter geregeld. Dat kan wel heel slim zijn om dat af en toe te doen.
Wat een gigantische onzin zeg. Het is toch niet meer dan normaal om je zorgen te maken over de toekomst? Niet iedereen ziet het zitten om krap te moeten leven. Mijn vriend wilde dolgraag een tweede, maar maakte zich ontzettend veel zorgen over de financien. Niet dat het nodig was, maar hij vond het gewoon doodeng dat we het dan misschien niet zouden redden. En dat terwijl anderen zich daar niets bij voor kunnen stellen als ze horen hoe hoog zijn inkomen is. Tja, iedereen ervaart het anders en heeft een andere achtergrond en de een maakt zich sneller zorgen dan een ander.
Nou ik ben het wel eens met bosi333, als je 3500 netto verdient en niet buitensporig duur woont oid, dan lijkt het mij eerder een smoesje, daar moet je toch van rond kunnen komen. En als antwoord, wij hebben ongeveer hetzelfde inkomen en redden het prima met 3 kids. We houden niet echt rekening met de toekomst, want dat valt toch niet te voorspellen.
Dat denk ik soms ook wel eens terwijl hij, toen ons meisje 5 maanden was wel weer een 2e wilde maar ik er nog niet aan toe was.
Wij vinden het heel belangrijk om ons ook op de toekomst voor te bereiden. Wie zegt dat in de toekomst bijvoorbeeld het basispakket tot 18 jaar nog steeds gratis blijft... En wat je dan nog krijgt aan kinderbijslag ed.? Mijn ouders hadden het best moeilijk met 3 kinderen terwijl mijn vader heel goed verdiende. Maar daarom konden ze overal de hoofdprijs voor betalen en waren particulier verzekerd voor 5 gezinsleden. Er waren jaren bij dat wij niet op vakantie konden omdat ze voor 3 kinderen schoolgeld moesten betalen, boeken en reiskosten. Mijn broer had een busabonnement van toen 250 gulden. Mijn moeder werkte toen niet omdat mijn vader een eigen bedrijf had en vaak laat thuis en vroeg weer weg. Dit hadden ze bewust zo afgesproken. Ik heb dit niet als negatief ervaren hoor dat helemaal niet want ik heb een zeer gelukkige jeugd gehad. Maar ik denk dat als je nu niet een begint een buffertje op te bouwen het nog best moeilijk gaat worden in deze tijden...
Ik ben het hier helemaal mee eens, kom op 3500 euro is behoorlijk veel geld! Als je nou 1500 euro te besteden hebt dan kan ik me dat heel goed voorstellen. Ik snap trouwens ook niet zo goed wat er mis is dat pubers/studenten zelf werken voor hun geld. Ik ben er niet minder van geworden! Ook al zou de studie voor mijn kinderen volledig kunnen betalen, ik zou het niet doen.