Laatste voeding

En daar was je. Ineens werd mijn tweede dochter op mijn buik gelegd en enthousiast begon je te drinken bij me. Wow, wat een mooi moment.

Jouw grote zus werd zes weken te vroeg geboren en kon niet zo goed drinken bij me. Alles was te vermoeiend. Als ze zo lekker bij me lag, dan viel ze binnen een minuut in slaap, waardoor ze veel te weinig dronk. We hebben gekozen voor mijn melk door een flesje. Dat heeft ze een jaar lang gedronken, maar uit mijn borsten wilde ze nooit meer drinken.

Daarom voelt dit moment als speciaal. Je drinkt alsof je leven ervan af hangt. Dit ziet eruit als een goede start. Trots loop ik met je door het ziekenhuis. Ik mag je gewoon mee naar huis nemen. Het voelt alsof het haast niet klopt. Thuis drink je weer bij me, heel de dag door. Wat ben ik trots.

Maar in de volgende dagen val je wat af. Dat kan. Jouw zuster is nog niet ongerust. Maar je blijft maar afvallen. Het lijkt toch echt alsof je goed drinkt. Iedereen kijkt mee, niemand snapt het. Na vijf dagen moeten we naar het ziekenhuis. Je bent veel teveel afgevallen. Huilend kom ik daar aan. Dit gaat toch niet nog een keer gebeuren? Je blijkt helemaal uitgedroogd te zijn. Je bloed is zelfs al helemaal stroperig. Terwijl ik zie dat er nu bij jou ook een sonde je neusje in verdwijnt, moet ik alleen maar huilen. Ik heb zo mijn best gedaan om je binnen te houden deze zwangerschap. Je bent niet te vroeg geboren en ook jij belandt nu in het ziekenhuis. Ik kan er niet bij.

We krijgen een kamer samen. Je bent de kleinste op de kinderafdeling. Je grote zus snapt er niets van. Ze krijgt een zusje en is mama en haar zusje gelijk kwijt. Je drinkt nauwelijks zelf (via de sonde word je volgestopt )en spuugt veel omdat ze in het ziekenhuis vinden dat je nu zoveel weegt en dus 80 ml moet kunnen drinken. Ze gooien het zelfs op reflux. Ik zie aan je dat je een hekel krijgt aan drinken, maar de artsen luisteren niet als we aangeven dat je misschien iets minder moet elke voeding. Nu spuug je iedere keer halve voedingen uit.

Niemand snapt waarom je niet drinkt. Ondertussen lig je al twee. Weken in het ziekenhuis en het verbetert niet. Er worden onderzoeken gestart. Slikfoto's, veel bloedonderzoeken, scans van je hersentjes en ik moet zelfs zien hoe ze een katheter je kleine lijfje in duwen. Uiteindelijk moet je zelfs op andere voeding dan mijn melk om snel aan te komen. Dit doe je dan gelukkig ook. Eindelijk mogen we je zelf laten drinken. Je ligt nu drie weken in het ziekenhuis. Je hebt je sonde eruit getrokken. Blijkbaar was je er klaar mee.

We gaan door met het wegen, bv, wegen, fles ritueel maar nu zonder aanvullen via de sonde. De eerste voedingen gaan niet zo, maar al heel snel ga je uit jezelf ontzettend veel drinken. Je krijgt nu zelf honger! Je wordt niet zo vol gestopt dat je ervan moet spugen, het voelt veel lekkerder voor je. De volgende dag drink je nog meer. Je haalt de intake. En dat blijf je doen. Omdat je er net aan zit willen ze je toch een sonde indoen. We vechten ervoor dat dit niet gebeurt. We geloven namelijk in je. Dit gaat je lukken. Natuurlijk houden we je in de gaten thuis.

En daar gaan we.....eindelijk weer naar huis. We zijn een maand verder. Spannend vind ik het. We doen thuis lang over voeden, maar je drinkt genoeg. Ik durf je slecht bv te geven. De Weegschaal is niet accuraat en ik wil wel dat je genoeg binnen krijgt. Ik geef je 1 voeding per dag. Reflux heb je trouwens helemaal niet. Je hebt nooit meer gespuugd.

Heel langzaam merk ik dat het onwijs goed gaat. Weken lang drink je perfect. Ik durf het steeds meer een beetje los te laten en ik merk dat ik niet meer alles van elke voeding opschrijf. Het gaat goed. Ik durf je zelfs meer bij mij te laten drinken. We wegen je eens per week bij het cb.

Steeds meer begin je bij mij te drinken. We ruilen steeds een flesvoedingen om voor borstvoedingen. Ik geef je zelfs in het openbaar borstvoeding. Dat is nog een heel gehannis met zo'n tepelhoedje. Haha! Je bent 5 maanden als je bij mij in bad zit er je ineens mijn tepel pakt en begint te drinken. Dit lukt. Zonder hoedje! Joepie! Sinds die tijd drink je alleen maar zonder. Je drinkt elke voeding en overal. Ik knuffel je en ben zo verliefd op je. Wat een fijn momentje van ons twee.

Ik had nooit verwacht dat we dit met elkaar zouden mogen delen in het ziekenhuis. Wat bijzonder. Op het werk kolf ik en dat gaat prima. Mijn borsten zijn dat gewend van toen ik je grote zus bv gaf. Toen hebben ze een jaar lang melk af moeten kolven. En ook nu geven ze weer makkelijk melk.

Een jaar ging voorbij. Een jaar met heerlijke momenten. Je bent gek op eten en je drinkt nog maar twee keer per dag bij me, maar je vind het heerlijk. Als ik je wakker maak, trek je zelf aan mijn shirt. Zo geef je aan dat je wil drinken. Samen wakker worden en samen kroelen voor het slapen. Als je bij me ligt, zing ik zachtjes voor je en aai ik over je armpjes en je beentjes.

Morgen zijn we anderhalf jaar verder. Samen zijn we aan het afbouwen. Je trekt niet meer aan mijn shirt. Het is goed zo. Je ontbijt met je grote zus en in de avond knuffelen we nog wat af en lezen we boekjes. Af en toe heb je nog een voeding gedronken, om af te bouwen. Morgen zal je laatste keer zijn. Precies anderhalf jaar ben je dan. Ik ben trots dat je het toch geleerd hebt en ik ben je dankbaar voor alle mooie momentjes. Toch is het even slikken dat het over is.

 

Bedankt voor jullie lieve reacties. Ik ben inderdaad heel dankbaar dat het uiteindelijk toch nog zo heeft mogen lopen allemaal.

Lynn is door de molen gehaald in het ziekenhuis. Alles is bekeken, maar er is uiteindelijk niets gevonden (gelukkig ook maar natuurlijk). Ze noemen haar dus gewoon een hele langzame starter. Reflux had ze niet. Thuis heeft ze nooit meer gespuugd. Wij hebben steeds het idee gehad dat 80 ml op dat moment teveel was voor haar lijfje en dat ze daardoor zo is gaan spugen.

Vanavond was het zover. De laatste voeding. "Lynn, kom je drinken"? "Nee", zei ze ook gewoon. Maar toen ze eenmaal gezellig bij me lag, had ze het toch wel weer snel door. Ze dronk rustig en lief en keek me heel de voeding aan. Ik heb haar gekroeld en zachtjes over haar armpjes en beentjes geaaid. Wel raar dat dit straks ineens helemaal over is. Na lang drinken liet ze mijn tepel los en deed ze haar duim gelijk in haar mondje. Het was zo grappig, alsof ze het voelde en de duim voortaan de tepel ´vervangt´.

 

Wat een lieve reacties weer. Dank jullie!