hallo ik moet even van me afschrijven, ik heb een dochtertje van 2 jaar die sinds kort naar de psz gaat, ik ben 25 weken zwanger en ik werk in de zorg nu 50 % van mijn uren (28) nu 16 uur vanwege bekkeninstabilliteit en diabetes. Maar oh ik word zo niet goed van vanalles, merk dat ik me kwaad maak onder het typen, ik ben al meer dan een week aan't zeggen dat ik moe ben slaap slecht zit niet lekker in mijn vel etc. Eerst begon het met mijn man, dat ik zei dat ik het op de een of ander manier niet meer geregeld krijg, alles is me te zwaar huishouden etc. ik chageneer me eraan dat hij overal alles laat slingeren zoals lege flessen drinken naast de bank, brood gesmeerd hagelslag op de aanrecht laten staan, sokken en t shirt naast het bed. dit zijn van die eeuwige discussies die geregeld voorbij vliegen hier, verfpotten wat al 4 weken op de gang staat boven (vertik het om het op te ruimen) maar het blijft staan want hij gaat er verder mee ja wanneer???? hij is moe zegt hij als hij klaar is met werken, ok hij heeft een zwaar beroep maar ik ben ook moe, doucht de kleine nog niet meer, moet alles tig keer vragen doe jij haar douchen ja doe ik, uiteindelijk ga ik haar toch maar zelf douchen want het wordt te laat zijn al een uur verder, en ze is moe en moet naar de psz. als ik er iets van zeg krijgen we de grootste ruzie. Nu begint mijn moedere te zeuren ik zie je nog niet meer, ja mam ik heb het druk ben blij als ik het allemaal geregeld krijg, je hebt nu toch meer tijd je werkt nog maar halve dagen (van half tien tot half twee het is een rot tijd, moet de kleine halen voordat ik thuis ben is het half drie)en de klein gaat naar school. ja dat heb ik ook altijd moeten doen met twee kinderen maar ik ging altijd naar mijn moeder of koffie drinken etc. ja ze werktte niet:x. Nu ook niet ligt de hele dag op de bank, ik werd boos en zei ja je kunt me ook eens komen helpen met de ramen of zo, jaaaa kreeg ik als antwoord ik voel me ook niet goed, ik heb het ook altijd moeten doen hoor en je hebt er nog maar een. ja mam je hoefde niet te werken, en ik werk niet voor niks minder uren nu, maar dat willen ze niet horen. ik werk inderdaad minder uren nu, maar de bedoeling was dat ik mijn rust zou nemen, maar nee ik moet poetsen want de hond is aan de rui, verzorg de hond borstelen, kind, huishouden,tuin en noem maar op, het enigste wat ik vraag is een beetje hulp, ik weet dat ik niet de enige ben veel moeders doen het. maar ohhhhh ik maak me boos doe ik nu zo moeilijk????? het is een heel verhaal geworden, maar moest het echt even kwijt.
Kom voor je zelf op laat de bom maar even barsten jij ben 25 weken zwanger en heb er nog suiker bij ook. Dat kan een behoorlijke aanslag zijn op je lichaam en vandaar je ook moe kan zijn. Sterkte... en leg het je moeder uit hoe jeje voelt misschien wil ze je wel helpen. En soms kunnen mensen niet ruiken zo als je je voelt en anders met je verloskundige/gyn er over hebben neem aan dat je bij een gyn zit. Inverband je suiker.
Is het geen idee om een huishoudelijke hulp in te huren? Dan kan je hopelijk wel wat meer rusten. Als je man daar bezwaren tegen heeft, dan moet hij maar wat meer doen. Het kan toch niet zo zijn dat hij denkt dat je wel doorgaat met alles doen in het huishouden terwijl je nu minder mobiel bent?
nee meid je doet helemaal niet moeilijk! en als ik jou was zou ik de boel de boel laten en alleen nog voor je dochtertje en jezelf zorgen. dat ze het zich maar allemaal bekijken! dan zien ze vanzelf wel wat jij allemaal doet!! succes!
dat is het net, ik blijf het zeggen dat ik het niet trek en waarom maar op de een of andere manier dringt het tot niemand door! begin al langzaam te denken dat het aan mij ligt dat ik zo moeilijk doe.
Klinkt als mijn man (lege flessen enzo) Ik snap het wel hoor. Ik heb een gewone gezonde zwangerschap, en ik heb ook behoefte aan wat hulp, en vooral begrip! Gelukkig heb ik lieve ouders en schoonouders die graag helpen. Ook mijn man doet zijn best, die is druk met het kamertje enzo.
Ik zou beginnen met zijn was/strijk te laten liggen, alleen voor jezelf en je dochter te koken en om al zijn zooi te laten liggen waar het ligt. Wie weet valt het kwartje dan wel. Ik vind iig dat je je absoluut niet aanstelt.
heb ook zo en man en ik moet zeggen dat ik de hoop al opgegeven heb dat hij gaat veranderen. Ik hoop voor jou dat je de gouden tip gaat krijgen dan neem ik hem direct over maar helaas zijn sommige mannen zo verwent door hun moeder dat je het er zelfs niet uit kunt kloppen.
idd, een vriendin van mij zat ik een soort gelijke situatie. Die is dus echt in staking gegaan, deed alleen dingen voor haar en hun kindje. Dus koken, wassen en alles he??? Het is niet netjes hoor, maar soms kun je gewoon niet anders.
Het ligt echt niet aan jou. Je zit niet voor niets nu 50% in de ziektewet. Als je niet kan werken, dan kan je ook niet het hele huishouden op je schouders dragen. Dat moeten jouw moeder en man echt aan hun verstand worden gepeuterd, of je nou in staking gaat of een huishoudelijke hulp inschakelt. Hoe dan ook, doe er wat aan, want het is niet gezond voor jou en je ongeboren kindje als je je hierover blijft opwinden.
Hè? ik had daarstraks iets gepost dacht ik, maar nou staat het er toch niet bij.... vraag je man om samen met jou een oplossing te bedenken (dat doen ze graag ) ipv alleen te 'klagen' dat het allemaal niet meer gaat. Ik zeg zéker niet dat je je aanstelt, maar ik denk dat je meer bereikt als je kijkt op wat voor manier mannen communiceren, da's anders dan vrouwen. Meeste mannen snappen er niks van, dat je eigenlijk om hulp en steun vraagt, als je 'klaagt'. En vraag je moeder of ze bij jou komt ipv jij bij haar, en of ze je dan wat werk uit handen kan nemen. Spelen met je oudste, of even helpen met de was, weet ik het wat er gedaan moet worden (en wat je moeder kan). De meeste moeders vinden het volgens mij best fijn om iets voor hun kind te kunnen doen.
Jouw man klinkt als mijn man.... die wezens zien gewoon niet dat ze een spoor van troep achter zich laten wat wij dan weer achter hun kont opruimen. Dat er eten op tafel staat, de keuken daarna als bij toverslag weer schoon is, zijn wasje gestreken in de kast hangt, ze realiseren zich vaak niet wat een moeite dat kost. Ze kunnen er niks aan doen, aldus mijn man . Ik kan er ook flink link om worden hoor! Advies: denk aan jezelf en zorg goed voor jezelf nu. Verwacht niet van anderen dat ze ineens inzien dat je het zwaar hebt, want dan ga je je alleen maar lopen ergeren aan je man/moeder/... . dat kost je dan alleen nog maar extra energie, en die kun je nu hard genoeg gebruiken voor jezelf. Mijn zwangerschap gaat ook niet over roosjes deze keer. Heb PUPPP gehad (gelukkig goed gereageerd op behandeling) en hang steeds tegen pre-eclampsie aan met hoge bloeddruk en eiwitten. Ik slaap al maanden bizar slecht. Had ook geen hulp, onze familie woont op 1,5 uur rijden, en ik werkte (heb nu verlof) fulltime, plus nog een kleintje thuis. Ik heb dus een advertentie gezet voor een poetshulp, hoewel mijn man zich afvroeg waarvoor ik die nodig had (alles is toch altijd al schoon? Ja duh!). Ik vind het heerlijk om een hulp te hebben! En ik hoef haar ook niet "dankbaar" te zijn want ik betaal haar voor haar diensten (snap je wat ik bedoel, ik wil geen dankjewel hoeven zeggen tegen moeder/smoeder ofzo). Wat hier ook wel hielp is dat mijn man een paar keer mee is geweest naar de gyn, die heel goed uitlegde hoe intens moe ik door alles was. Toen zijn bij hem de oogjes wel open gegaan
ja het is moeilijk we hebben hier al jaren die discussie over helpen in het huishouden, ik was eerst heel erg alles moest superschoon, dat heb ik me al afgeleerd. daar had hij dan weer gelijk in, dat ik anders geen leven heb. Het ergste is mijn man zegt laat de boel toch de boel, zal hem wat al onploft hier de boel daar doet hij dan niet moeilijk over als ik een keer geen zin in heb, of eens niet strijk en het zo in de kast leg doet hij niet moeilijk over en begrijpt het. Maar ja wat heb ik daaraan, moet het uiteindelijk toch zelf opruimen, dus ja ruim het toch maar op. waar ik me gewoon over opwind is dat zowel mijn man en moeder zo makkelijk doen, ik doe anderhalf uur tot 2 uur over de badkamer en die is 2 m2 bij wijze van. ja dan laat het liggen, ja hallo wie doet het dan? moet al 20 keer vragen om een vuilniszak uit de prullenbak te halen. Mijn schoonmoeder wilt me wel helpen als ik het vraag, maar ja ze let al op mijn dochter en ik wil hulp van mijn partner en van mijn moeder zo moeilijk is het toch niet. of ja hulp zou het fijn vinden als er enigszins begrip zou zijn, van goh zou ik je even helpen of zal ik dat even voor je doen. de boel de boel laten is hier dus geen optie want ik moet het uiteindelijik toch opruimen. we hebben hier talloze discussies over gehad, hij helpt me dan wel een paar dagen en dan begint het weer, want heb ik wel het idee hoe zwaar zijn werk wel niet is? jawel dat heb ik wel, en vaak heb ik ook zoiets van ja hij heeft hard gewerkt etc. maar ik heb ook wel eens zon dag van ja pfff en dan wil ik op hem kunnen terugvallen en dat kan ik dan niet want dan is hij ook moe.en ik wil gewoon niet hoeven te vragen wil je de tafel afruimen of doe jij de kleine even douchen en naar bed brengen. zou mooi worden als ik zo zou doen, nee schat je word niet gedouchd vandaag want mama is moe, of nee ik blijf liggen want ik heb geen zin om op te staan, blijf maar lekker in bed liggen. mama ik heb honger, nee schat mama heeft hard gewerkt dadelijk en een uur later boterham maken. och ja zal me er maar bij neer leggen, en af en toe eens zeuren, dat lucht dan wel op
Hoi Sunny03 heel veel sterkte!!! ik zit al vanaf 11 mei 100% in de ziektewet ook omdat ik erg last heb van bekkeninstabiliteit loop 2x in de week bij de fysio heb ook erg last van urine verlies heb een dochtertje van 2 jaar oud (die al lang niet meer smiddags een dutje doet) zit nog niet op de psz (zal wel na de zomervakantie worden dat ik bericht krijgt) heb haar verleden jaar ingeschreven ik heb ok een hele luie vent met 2 linkerhanden hij zeg ook van ik ben moe als hij uit zijn werk komt en lig meer/vaker op de bank te pitten na het eten gezellig hoor pffff maar begrip voor mij now way wij hebben ook vaak bonje over vanalles en dan zeg mijn vent weer van ja moet je rustig aan doen moet je niet het huishouden doen enz nee de boel de boel laten wat ik ook niet ken wel heb ik een lieve moeder die komt hier 2 a 3 x in de week soppen maar de rest van de dagen moet ik het zelf doen ook wat jij heb een hond en dan heb ik er nog 2 die verharen veeeeeeeeeeeeeel dus elke dag moet er gestofzuigt worden en dat doet voor mij bekken erg pijn ook heb ik een papagaai die echt rotzooi maakt heb af en toe de neiging om hem los te laten buiten (doe ik toch niet ben dierenvriend) ook ik ben nu 25 weken zwanger en ben ok niet mezelf al vanaf het begin van me zwangerschap heel raar en schuldig voel ik me wel er door lijk net of ik dit kind niet welkom is of zo terwijl wij bewust voor de 2e hebben gekozen maar echt genieten zoals van de 1e nee dat doe ik niet misschien komt dat ook dat ik erg pijn heb van me bekken en dat het de 2e is het nieuweheid is eraf je weet alles al het is gewoon geworden en heb het drukker met een kind van 2 jaar oud maar goed mijn man heeft ook van de vk gehoort dat ik niet meer zoveel trappen mag lopen,en ons dochtertje van 16 kilo steeds moet gaan optillen ,en dat ik echt rust moet nemen anders belang ik straks in een rolsteol of verplicht rust in bed of in het ziekenhuis en dat het kindje nu al kleiner is dan gemiddelt dor rust gaat het kindje groeien maar nog doe mijn vent geen pleuris en dan zeg ik ok vaak tegen hem als we bonje hebben ik had er nooit aan moeten beginnen aan de 2e alles komt op mijn af en straks ook 2 kinderen aankleden enz pfffffffffffffffffff snachts eruit enz hoe ga ik dat doen in me eentje ?? kon beter alleenstaande moeder zijn hier moet ook nog hoop gedaan worden zoals kasten en laatjes leegruimen zoveel troep erin ik kom er haast niet aan toe of moe of te druk bezig met het huishouden,dieren,kind van 2 jaar oud en nog werk ik niet meer dan kom ik nog tijd te kort mannen waarom hebben wij die eigenlijk voor alleen voor hun zaad en verder??????????????pffffffff ik wens je echt heel veel sterkte !!! en hoop dat je moeder en je man het toch gaan inzien dat je hulp moet hebben en als ze nog steeds niet willen helpen dan doe je het zelf maar dan wel stap voor stap en dag voor dag ik doe dat ook op de dagen dat mijn moeder niet komt en als we een dagje weg gaan dan doe ik helemaal nix in het huishouden en ga ik op pad ik ken niet het huishouden doen en dan een dagje erop uit want dan schiet het sneller in me bekken en ken ik echt niet meer lopen,zitten of staan het is gewoon hopenloos als ik dit had met mijn 1e zwangerschap nou dan had ik niet 10x maar 100000000x over nagedacht over de 2e wondertje
Mijn tip: Als je wilt dat je man iets doet, moet je hem dat zeggen. Niet hopen dat hij het uit zichzelf doet. Dit bespaart je zó veel teleurstelling en ergernis.
hallo citta, je haalt me de woorden uit mijn mond, zo voel ik me met momenten ook, ik heb nog niet eens buikfoto's gemaakt ben nog niet eens uitgebreid gaan babyshoppen ( al heb ik niet veel nodig) maar gewoon dat lekkere babygevoel hebben. de babykamer heeft hij wel zo goed als klaar gemaakt laatst,(we hadden wel het programma gezien help mijn man is klusser) daarna is hij begonnen en erna was het over en staan de emmers verf nog boven, de emmer met water en verf heeft bijna twee weken op de badkamer gestaan, heb iedere dag gevraagd wil je die opruimen, en je raad het al uiteindelijk heb ik het zelf gedaan. hij zegt wel van je moet rustten, doe het rustiger aan je luistert ook niet, hij ook niet. moeilijk he, misschien heeft hij ook wel babystress? je hoort het vaker he dat mannen veranderen als een vrouw zwanger is. ook voor jou veel sterkte en voor de dames met mannen die niks doen of weinig doen. sta er eigenlijk wel van te kijken hoeveel dames dit zelfde probleem hebben helaas.
Ik sta er van te kijken hoe weinig jullie hier aan willen doen en hoe lang dat door blijft sukkelen. Praat erover met jullie mannen, dat ze wat meer moeten doen, ze begrijpen geen hints. En als ze dat niet willen, zoek dan naar een poetsvrouw in plaats van alleen maar doorgaan met klagen. Echt, help me die houding te begrijpen, want ik had allang het heft in eigen handen genomen als ik in jullie situatie zat. Als mijn vriend niet wat huishoudelijke taken zou willen overnemen terwijl ik met bekkeninstabiliteit zat, dan zou ik onmiddellijk iemand inhuren, en gaat hij maar een keertje minder drinken in de stad met collega's/vrienden.
ook toevalig ik heb ook geen ene buikfoto ik schaam me diep elke ochtend denk ik van zo straks eerst een foto en huo de dag is weer om een album maken voor de baby wat ik wel gedaan heb bij de 1e en nog steeds bij houd elke week wat ze ken en doet enz vergeet ik ook gewoon babykamer is wel klaar alleen nog maar het hemeltje en mijn tas inpakken voor het ziekenhuis ja ook dat heb ik zelf gedaan de muren geverft van mijn dochtertje want die kreeg een peuterkamer en gelijk de babykamer geverft kleertjes heb ik maar online bestelt geen zin om te shoppen en heb ook niet al te veel nodig want het word het zelfde geslacht bedanktjes heb ik ook al 2 maanden geleden afgemaakt het is alleen geboortekaartjes nog te bestellen en een afdruk te krijgen * maar om de moed om daar heen te gaan pffffffffffffffffff echt te erg wij kunnen elkaar handjes geven hwaaaaaaaaaaaaaaaa erg he blijven lachen meid en ik zeg ook altijd ook tegen de vk niet klagen maar dragen