ok...............misschien krijg ik wel halve zp over me heen, maar ik erger me iedere dag wel kapot aan mjn nieuwe buren.:x Waarom ik misschien anti-zeurders over me heen krijgen; deze buren zijn in de plaats gekomen van een 86 jarige alleenstaande oma. totaal geen last van dus. Maar goed: het is een samengesteld gezin met twee kinderen: jonger dan wij, ik denk begin/halverwege de twintig. Jongetje is rond de vier, vijf, meisje rond de twee/drie jaar. Leuke kindjes op zich. Maar het is meer de ouders....... Het meisje krijgt alleen (wat ik dan kan horen he, maar daar heb ik het nu dan ook over) maar negatieve aandacht. Het is continu: S., niet doen, NEEEEEEEEEEEEEEEEEE, ik ZEIIIII NEEEE! Ik probeer een beetje met hoofdletters ook het kabaal uit te drukken. Het kleine meisje zelf roept driehonderd keer per dag mama, kijk, mama, mama. En mama doet niets met haar in de tuin. Reageert niet. Alleen als ze dus iets niet mag. En dat doet ze nu dus ook, misschien wel om maar aandacht te krijgen. En dat maar op een negatieve manier, dat denken we. Vreselijk. Hele dagen zijn ze in de tuin (als we de deur open hebben of zelf buiten zitten word je echt gek van het geschreeuw) en als we de deur dicht hebben, komt het geschreeuw via de babyfoon van mijn zoon boven, weer fijn in de huiskamer.:x Beide kindjes moeten ook veel huilen: het is er continu stress. Want dan loopt het meisje bijv. met een open beker en haar moeder had dan gezegd: NIET LOP-UH ERMEE! En blijkbaar deed ze dat dan wel en is gevallen met glas en al. Het meisje huilde de hele boel bij elkaar en huilde om haar mama. HEt gaat me dan door merg en been dat haar moeder dan alleen maar zegt: JA EIGEN SCHULD, JA HUIL MAAR, EIGEN SCHULD. DAG S.! Pfff, ik weet niet of ik het goed uitleg en of jullie er een beeld van krijgen, maar mijn eigen zoontje schrikt er vaak gewoon van, vanwege het geschreeuw tegen elkaar en het gehuil. Dan kijkt hij naar mij en wil bijna ook gaan huilen. Dan zeg ik maar: kindje is even verdrietig, komt zo wel weer goed. We waren al van plan om te gaan verhuizen, maar wilden het uitstellen ivm de slechte woningmarkt en niet teveel verlies willen lijden. Maar vandaag gaan we denk ik beslissen het te koop bord toch maar in de tuin te gaan zetten. Misschien vinden sommigen van jullie het overdreven, ik weet het niet, en tuurlijk maken kinderen geluid, maar dit is alleen maar negatief geschreeuw. Ik word er gek van.......en mijn man sinds hij nu bij elkaar een paar weken vrij heeft gehad ook.....:x Zo, ik ben het even kwijt!
Pff, nee dat klinkt niet erg gezellig.. Misschien heeft mama ook nog wat last van stress van de verhuizing met 2 kids.. Maar ja.. wat doe je eraan.. lastig verhaal, maar ik begrijp je reactie wel goed hoor!
He bah dat lijkt me ook zeker naar om te moeten horen allemaal. Zou ook niet weten wat je eraan moet doen...
Heb je al kennis gemaakt met ze? Je weet natuurlijk nooit in wat voor situatie ze zitten. Daarmee wil ik het schreeuwen niet goed praten maar meer het principe aankaarten van: wie goed doet, goed ontmoet. Misschien houdt ze na een kennismaking wat meer rekening met jullie als buren.
He bedankt. Wil ook geen zeurkous zijn, maar ik vind t echt niet gezellig dit. En vooral zo ontzettend zielig voor het meisje van hiernaast en ook voor mijn eigen zoontje. Bah. Fijn dat ik t effe kan luchten hier.
Ja snap het wel goed! Leuk is het niet voor de kinderen! Je kan ook buro jeugdzorg bellen en dit neerleggen datje je zorgen maakt,en last ervan hebt omdat je zoontje ook zo reageerd! Sterkte ermee!
Novaa, ze kwamen netjes kennis maken, daaraan was nog niets te merken. Hij zou er eerst alleen met zijn zoontje komen te wonen, later bleek zij en haar dochter erbij in te trekken. Hij vroeg toen nog (ze gingen nog wat verbouwen) of ons zoontje nog sliep, dan hielden ze daar rekening mee. Ik zei jij meestal ergens tussen 12.30 en 15.00 is hier meestal rust. (of iets minder, maar gewoon rond die tijden). Begon hij wekenlang standaard om 13.00 of 13.30 te boren! Ik vond dat niet rekening houden met...... en nee, ik had echt geen zin om erheen te gaan. Misschien ook niet goed, maar nee, hij wist het toch al eigenlijk....
Owwwww zo herkenbaar maar dan niet bij mijn buren maar bij mijn ouders. Als je daar in de tuin zit gaat het dus ook de hele tijd zo.. Misschien heel kinderachtig maar tegenwoordig maken we geluiden terug als: nou nou, so hallo hey, nou gezellige boel etc en moet zeggen daardoor is het wel wat rustiger. Maar ik kan er ook niet tegen en snap wat je bedoelt... Komt over als een overspannen moeder die duidelijk geen zin heeft om met haar kinderen bezig te zijn. Maar onthoud wel als je verhuist kan je het misschien NOG erger treffen heh? Ik zou gewoon reacties terug plaatsen.. Desnoods eens aan de buurvrouw vragen of het toch allemaal goed gaat? En de negatieve reacties hier... Maak je niet druk... Filter gewoon de positieve/zinvolle eruit en de rest lekker laten ouwehoeren... Op ieder topic is er wel iemand die het weer naar het negatieve trekt en zolang er niet op gereageerd wordt heeft diegene er ook geen lol in
Buro Jeugdzorg........tja, ik zat er weleens aan te denken, maar ik denk dat het feit dat het meisje eigenlijk nooit positieve aandacht krijgt niet echt een misdrijf is...... tis wel gewoon heel, heel zielig. Als je haar mama ziet, zou je dit ook echt niet denken (zoals je ook wel vaker wordt gewaarschuwd dat je niet aan het uiterlijk iets kan opmaken haha): tenger gebouw, jong, vrolijk, leuk uitziend. Maar echt alleen maar schreeuwen. En roken. Maar dat terzijde. Maar ik vind t gewoon niet leuk meer om in de tuin te zitten! Merk dat ik soms maar extra positieve opmerkingen tegen mijn zoontje maak om de sfeer hiernaast wat te temperen naar hem toe.
De vraag is alleen of je het op lost door te verhuizen. Wie weet waar je dan naast komt te wonen. Ik zou daar dus wel even goed over nadenken, want straks heb jij je huis verkocht met behoorlijk verlies en dan krijg je hetzelfde weer naast je. Ik kan het mij heel goed voorstellen dat je er last van hebt, maar misschien kun je eens proberen met de buren te praten. Ga er eens op de koffie, dat maakt dingen al makkelijker bespreekbaar, nu erger jij je er alleen maar aan en soms als je er over de vloer komt (en dus dingen weet over de thuissituatie) vallen dingen op hun plek. Het is ook wel een extreme overgang, van een rustige bejaarden naar 2 twintigers met jonge kinderen. Probeer dus eens contact te maken en vooral niet op alles te gaan letten, daar maak je het jezelf namelijk ook niet makkelijker mee. Want ook al mocht je je huis te koop zetten, het is nog niet verkocht dus je zult nog een tijdje hiermee moeten dealen.
Laatst ging het meisje blijkbaar met een keukentje bezig: mamaaaaaaaaaa mamamaaaaaaaaaaaaa, wil jij een ijsje van mij? Ik kon haar reactie toen niet horen. (meisje praat al net zo hard als haar moeder, echt extreem, je hoort het aan de andere kant van het huizenblok). Maar toen kwam papa via de achterkant: papa, wil jij pizza? papa? papa? Nee, ik hoef geen pizza.
Wat je ook kan doen, iedere keer als ze schreeuwt even overdreven kuchen... Dan is ze er van bewust dat je luistert en na een paar keer merkt ze ook dat je het iedere keer doet als ze schreeuwt en raakt ze zich er misschien van bewust
Het is ook niet DE reden dat we gaan verhuizen hoor, maar we hadden het eigenlijk weer even uitgesteld. En nu gaan we ook niet met spoed (gezien het feit dat we geen giga verlies willen lijden), maar we gaan waarschijnlijk wel het te koop bord plaatsen..... en tuurlijk: nieuwe buren hebben we ook niet voor het uitzoeken, begrijp ik.
Ik hoop niet dat je van roken een aso wordt anders vind ik mezelf een leuke aso haha Maar, onwijs vervelend natuurlijk.. Ik zou toch eens aanbellen en aangeven dat je zoontje er verdrietig van word als hij het hoort..
Zal het nog een tijdje aankijken. Misschien een beetje de stress dat ze aan elkaar moeten wennen! Anders zal ik daarna toch eens met zn gaan praten.
Ik zou het ook even aankijken idd, om nu gelijk bureau jeugdzorg te gaan bellen, vind ik zeer overdreven. Ik zou gewoon ook even kennis gaan maken, misschien dat je dan wat meer indrukken krijgt.
Dit zou ik dus nooit doen, het op je kind gooien. Zij heeft er zelf last van, dus kan ze dat toch gewoon zeggen. Maar dan nog zou ik eerst proberen kennis te maken. Tijdens een kopje thee/koffie praat het makkelijker toch en is er vaak ook meer begrip op te brengen. Dat van die slaaptijden kan hij verkeerd verstaan hebben en dat hij daarom op die tijden boorde. Daar had ik ze gewoon op aangesproken, ze hebben het immers met je overlegt. Maar oke, ik ben altijd een voorstander geweest van het leren kennen van je buren, op die manier kun je elkaar namelijk ook makkelijker op dingen aan spreken, maar is er ook meer begrip voor sommige situaties. Als je elkaar regelmatig spreekt lopen dingen namelijk minder snel de spuigaten uit omdat je het tussendoor kunt benoemen en je dan voor je gevoel er iig iets over gezegd hebt.
Als die mensen net verhuisd zijn zal dat ook wat stress geven. Bij zowel de ouders als de kinderen. Dan zal het een tijdje wat minder gezellig zijn. Maar het is inderdaad heel vervelend. Persoonlijk zou ik het nog even aankijken en als het na de zomer niet minder wordt een gesprek aangaan over de "last" die jij van ze hebt.
Gewoon contact gaan leggen. Praatje maken enzovoorts.. Dan krijg je een opening als je het weer hoort, dan kan je zeggen, heej buuf gaat het allemaal ? kan ik je ergens mee helpen? Dan breng je het positief en niet als een ' bemoeizuchtige buurvrouq'. Jeugdzorg?? beetje veel te drastisch heej..