Hallo. Ik dacht dat het vanzelf wel over zou gaan maar niet dus!! Onze zoon wilt met heel veel dingen alleen maar dat ik dat doe en niet zijn vader, zo frustrerend voor mijn vriend!! Naar bed brengen, in bad/douche doen en vandaag was het zelfs zo erg dat zijn vader geen drinken voor hem mocht pakken, dat moest ik doen!! Raar hoor....mijn vriend doet echt heel veel met onze zoon, spelen, stoeien echt van alles....wat zouden we hier aan kunnen doen?! Ook het probleem bij wegbrengen naar de peuterspeelzaal is weer terug...huilen, huilen, huilen.....mijn niet los willen laten, hij zit er nou al een jaar! Het eerste half jaar ging het ook zo, daarna ging het goed en nou na de vakantie is het weer raak....laatst zat ik daar zelfs te huilen doordat hij zo overstuur was, ik voelde me zo'n slechte moeder die haar kind daar overstuur achterlaat. De leidsters zeggen dat het over is als ik weg ben en dat het dan de rest van de ochtend goed gaat.....maar ik zit met zo'n rot gevoel.....pfff. Sorry voor het lange geklaag maar weet echt niet wat we hier aan kunnen doen, heb al zoveel geprobeerd....
Ik lees mee, ben benieuwd naar reacties. Hier ook een erg eenkennig peutermeisje (2-en-een-half). Mama moet alles doen, papa mag werkelijk helemaal niks. Wij geven daar niet aan toe, dus papa pakt ook gewoon drinken, legt haar op bed, of wat dan ook. Met alle drama's die daar bij komen. Het gekke is, als ik niet thuis ben, gaat t wel goed. Weet iemand hoe lang deze fase duurt?
Ook hier een dochter die heel veel dingen alleen met mij wilde doen: eigenlijk al vanaf dat ze 9 mnd was! En inderdaad ook helemaal geen problemen als ik er niet ben, maar oh wee als haar vader iets wil doen/helpen als ik er ook ben. Maar.....het is het afgelopen jaar een stuk minder geworden! Naar bed brengen en haren wassen blijft mama's taak, maar alle andere dingen mogen inmiddels ook door papa gedaan worden. Volhouden dus! Het wordt ooit minder!
Ook hier een dochter die heel veel dingen alleen met mij wilde doen: eigenlijk al vanaf dat ze 9 mnd was! En inderdaad ook helemaal geen problemen als ik er niet ben, maar oh wee als haar vader iets wil doen/helpen als ik er ook ben. Maar.....het is het afgelopen jaar een stuk minder geworden! Naar bed brengen en haren wassen blijft mama's taak, maar alle andere dingen mogen inmiddels ook door papa gedaan worden. Volhouden dus! Het wordt ooit minder!
Ik ben ook nog aan het wachten tot het over gaat. Hij blijft liever met mij op de bank liggen dan met papa naar de speeltuin. Naast het feit dat het voor papa niet leuk is, is het voor mij ook wel erg vermoeiend. Ik kan nooit uitslapen, want alleen mama kan goed de filmpjes op youtube opzoeken, of mee een boterham maken. Gek genoeg is het momenteel juist weer erger bij ons. Het viel een tijd erg mee, maar momenteel is het drama.
Zo gaat het hier soms nog steeds wel Maar wel veeeeeeeeeeeeeel minder vaak dan toen ze een peuter was gelukkig. het is niet enkel vermoeiend voor mams... Maar paps stond het huilen soms ook nader dan het lachen. Niet heel onbegrijpelijk.
Hier ook, als ik er niet ben is er geen probleem. Ben ik er wel mag papa helemaal niks. Helaas is ons meisje nu bijna 3,5 jaar en duurt deze "fase" al 1 1/2 jaar.
Wij hebben vooral rond 3 jaar die fase gehad. Dan was t echt gillen en zei ze allemaal lelijke dingen tegen hem. Vriend sprongen de tranen soms ook in zijn ogen. Maar we zijn blijven volhouden dat hij ook dingen met haar blijft doen en blijven herhalen dat het niet aardig is en dat papa het heel erg vind als ze dat zegt. Die hele erge fase heeft gelukkig maar een paar weken geduurd, maar ze heeft verder ook altijd een voorkeur voor mij gehad. Logisch denk ik, ik ben het grootste deel van de tijd met haar. Over t algemeen geef ik wel vaak toe, maar soms kan t ook gewoon even niet anders. En we leggen haar sowieso om de dag op bed. Soms zeurt ze nog een beetje, maar papa doet wel altijd nog leuke spelletjes en ik niet zo, dus dat benadrukken we dan maar, wat wel iets helpt
Oh wat hier op een gegeven moment ook wel opvallend was.... Dat als papa haar eens uit bed haalde 's ochtends... Dan was ze heel de dag veel positiever naar hem toe.
Is bij ons ook het geval, maar geven er niet aan toe. Als het papa zijn beurt is om haar bedklaar te maken dan doet hij het ook. Wel ga ik even mee naar boven zodat ze me even ziet en vertel haar dat papa haar even goed kan wassen en tanden poetsen zoals mama. Dan wordt ze rustig en ga ik terug naar beneden. Het "heetste" in de fase is een 3 weken geweest, nadien heeft ze gemerkt dat het geen zin heeft om te gaan brullen.
We hebben regelmatig dat ik de deur opendoe en dat manneke zijn ogen dichtknijpt want "ik wil papa niet zien". Erg leuk voor papa. Ik moet zeggen, ik vind het echt wel heel lastig. Dat het 's ochtends niet lekker gaat snap ik, ze hebben alle twee een ontzettend ochtendhumeur, maar ik heb er wel moeite mee dat het altijd de hele tijd bonje is. Behalve als ik er niet ben, dan gaat het, na een initiele teleurstelling, helemaal prima.