Jaren geleden las ik een leuke blog over uitstelgedrag wat heel herkenbaar was. Dit is geschreven door een man die een leuke blog en YouTube kanaal heeft; Wait But Why. Hij heeft er een leuke TED talk onlangs over gegeven, die eigenijk iedereen zou moeten zien die ook maar een beetje last heeft van uitstelgedrag; De blog is wat uitgebreider (en heel grappig), en kun je hier lezen: https://waitbutwhy.com/2013/10/why-procrastinators-procrastinate.html Voor mij is dit heel herkenbaar. Mijn schoolcarriere liep ook zo. Lange tijd vond ik dat wel prima, want onder druk kan ik goede prestaties afleveren en dit gebruikte ik dan in mijn voordeel. Maar.., het laatste stukje van de TED talk herken ik ook. En ervaar ik de laatste tijd als steeds vervelender. Namelijk dat je bepaalde dingen wil bereiken in je privé leven zoals je in een bepaald onderwerp verdiepen, jezelf iets aanleren, een klusje in huis doen. Maar niemand verwacht dat van je, dus zit er geen deadline op, dus komt de 'ow help het moet nu echt af' fase niet, en gebeurd het niet. En vervolgens voel je je daar weer rot over. Ik denk dat iedereen daar in bepaalde mate wel last van heeft. Waar ik vooral benieuwd naar ben, is hoe je ermee omgaat. Ben je een uitsteller en ben je je daar bewust van? En als je dat niet bent, hoe werkt dat dan? Wat gebeurd er op het moment dat je iets moet doen waar je eigenlijk geen zin in hebt? Als je je er wel van bewust bent, hoe ga je daar mee om? Hoe motiveer je jezelf? Heb je trucs om te beginnen? Hoe ontwikkel je die zelfdiscipline? Heel veel vragen. Ik ben gewoon benieuwd naar hoe iedereen dit doet, wat jullie mening erover is, en hopelijk word het een fijne discussie.
Ik ben een vreselijke uitsteller. Maar ook mega snel afgeleid waardoor zaken blijven liggen. Sinds ik voor belangrijke zaken to do lijstjes maak gaat iig het huishouden een stuk makkelijker en vlotter. Ook qua administratie zit er nu een goede lijn in. Maar voor de rest heb ik maar gewoon geaccepteerd dat ik ben zoals ik ben. Als ik iets blijf uitstellen vind ik het dus diep van binnen helemaal niet zo belangrijk. Dus maak ik me er ook niet meer druk om.
Ik ben geen uitsteller, maar een planner. Dus ik weet niet of je echt wat hebt aan mijn tips, maar ik kan wel vertellen hoe ik mezelf motiveer: Ik word heel gelukkig van dingen doorstrepen op mn todo-lijst. En ik vind het heel naar als dingen lang blijven staan op mijn todolijst! Ik heb een langetermijndoelen lijst in mn telefoon en iedere zondag kijk ik welke dingen er voor de nieuwe week gedaan kunnen/moeten worden. Die zet ik dan in mn todolijst voor komende week, daar komen altijd nog dingen bij als ik de agenda voor komende week bekijk, of de nieuwsbrief van school. Ik heb een prikbord in de keuken en daar hang ik mijn todolist op samen met de etensplanning voor die week... en dan strepen maar Ik ben ook planner op mijn werk en mijn streven is wel mijn priveleven net zo goed te plannen als mijn werk.
Ik ben van het rennen stilstaan rennen. Op dit moment ben ik het zat en allemaal achterstallige dingen aan het doen boven.
Een hele erge uitsteller. Als ik iets echt moet doen dan doe ik het gewoon, maar als er nog speling is dan maak ik daar graag gebruik van. Gekke is wel dat het alleen met vervelende klusjes zo is...met leuke dingen dan is alles ruim van te voren gedaan/geregeld
Hardop gelachen bij deze Ted talk. Vooral toen en paniekmonster op het toneel verscheen . Waarschijnlijk lach ik zo hard omdat het pijnlijk herkenbaar is voor mij. Ik ben mezelf bewust van mijn uitstelgedrag. De afgelopen jaren had ik ook dat beeld voor me: Wie staat er aan het roer? (Grappig dat hij hetzelfde beeld gebruikt.) Als ik mijn leven laat gebeuren, blijf uitstellen en daarmee geen keuzes maak dan overkomt het mij. Ik voel me dan periodes machteloos, angstig en paniekerig. Ik stel mezelf de vraag: Ben ik een klein kind of een volwassene? Natuurlijk stel ik juist uit als ik iets ingewikkeld of moeilijk vindt. Maar ik wil daar graag op een volwassen manier mee om gaan. Het heeft mij geholpen om te ontdekken wat ik nodig heb. Ik heb tijd nodig te dromen, lezen, schrijven en denken. Zodat ik het leven iets vertraag . Bij mij helpt een bulletjournal, ieder weekend vul ik daarin de komende week. Ik kies bewust welke (sport)activiteiten ik wil ondernemen. Welke vriendin/familielid ik wil spreken. Als ik een recensie lees over een boek of film die mij aanspreekt noteer ik het daarin. Zo, ervaar ik zelf aan het roer te staan. En natuurlijk komt het paniekmonster af en toe om de hoek kijken. Of voel ik me somber omdat, ik teveel dingen doe die mij eigenlijk niet gelukkiger maken. Maar ik heb, met vallen en op staan, toch een weg gevonden .
Ik ook. Stel van alles uit en op een dag krijg ik t op mn heupen en ga dan van alles doen. Als ik t op dat moment niet kan doen word ik er ook heel nerveus van..
Uitstelgedrag en geen ruggengraat: yep.... Ik probeer al sinds mijn zwangerschap alles goed opgeruimd en ingedeeld te hebben in huis. Dat is dus 5 jaar geleden en 2 verhuizingen verder. Oftewel: hopeloos geval dus....
Een soort van nesteldrang vaak rond de eisprong. En als er bijv een ongeorganiseerde kast is kan ik die zo overhoop trekken om hem perfect te ordenen.
Ik ga straks de ted-talk kijken en waarschijnlijk ook de blog lezen, maar vind het zo'n leuk onderwerp dat ik eerst wil reageren. Ben nu wel benieuwd: hoe ga je er zelf mee om?
Ik ben jullie tegenpool Mijn kracht is juist mijn ijzeren discipline en alles NU doen, gelijk, dan pas iets anders. Deadlines haal ik altijd ruimschoots, ben een kei in plannen. Dit geeft mij allemaal rust en houvast. Zit een dik nadeel aan: ik sla soms nogal door. Mijn man zegt vaak relax nou eens, laat eens zitten, kan ook straks! Of volgende week!
Ik wilde net gaan zeggen dat ik natuurlijk ook zelf nog even moet reageren. Ik ben dus van mezelf echt een enorme uitsteller. Op school en werk kan ik dat altijd wel managen. Daar zitten duidelijke deadlines aan dingen en je moet bijv dingen in werkgroepen aanleveren waar anderen dan weer verder mee moeten etc. Maar in mn privé is het soms echt drama. Vooral als ik niet lekker in mn vel zit. En daar begin ik steeds meer van te balen. Omdat ik toch het gevoel krijg dat ik tegen deze tijd wel meer had kunnen bereiken. Ik heb het dan niet over belangrijke dingen die moeten gebeuren, zoals bijv rekeningen betalen of je belastingaangifte invullen. Maar meer de doelen die je zelf wil behalen, echt alleen voor jezelf. Zoals bijvoorbeeld sporten, iets leren wat je nog niet kan, een bepaald boek lezen wat niet perse heel makkelijk is. Dat zijn dingen die ik dan eindeloos op de lange baan blijf schuiven. Ik heb bijvoorbeeld een cursus liggen die ik graag wil doen. Ik vind het interessant, leuk etc, maar toch ligt die er al 2 maanden. Hoe ik ermee om ga en wat wel werkt is een Bullet Journal. Van nature is het best een chaos en druk in mn hoofd. Voor mij is dat een manier om te ordenen, prioriteiten te stellen en te plannen. Ik maak doelen voor het jaar, de maand en de week. Als ik een doel niet haal schuif ik die door. Ik vind het maken van planningen en to do lijstjes, en vervolgens dingen afstrepen echt heeeeeerlijk. Het werkt op zich aardig, maar dus niet altijd. Soms hou ik het bullet journal een week niet goed bij, dan gaat het ook mis. De laatste tijd gaat het weer minder. Dus vandaar ook dit topic. Verder tips die ik heb zijn gebaseerd op wat ik erover gelezen heb: - Identificeer gebieden en activiteiten waar je aan het uitstellen bent en vraag jezelf af; wat kost dit mij? -Vraag jezelf waarom je aan het uitstellen bent -Maak de volgende stap in ieder gebied duidelijk en weet wat je doelen zijn -Maak een prioriteit van die stappen en plan ze in -Doe het zonder erover na te denken, begin gewoon ergens en borduur verder op die beweging. De eerste 4 zijn vrij vertaald uit Achieve Your Goals van Hal Elrod
Herkenbaar. Ik heb er nu in mn Bullet Journal een project van gemaakt. Ik heb echt ALLES opgeschreven wat ik nog moet doen in huis. Van dat ene muurtje verven tot aan mn oude computers shredden en weg doen. Ik ben door iedere kamer in huis gelopen met de vraag; wat moet er in deze kamer gebeuren dat die PERFECT is. En dat opgeschreven in acties. Alleen al het overzicht geeft me een heleboel rust. En ik heb ook al een hoop gedaan sindsdien.
Ja daar heb ik zeker wat aan! Want dan weet ik hoe 'normale' mensen dat doen. En hoe het dus zou moeten kunnen. Vandaar dat ik dat ook expliciet gevraagd heb in mn OP; als je geen uitsteller bent; hoe dan?? Wel een goed idee om je to do lijst in de keuken te hangen. Ik heb een gezinskalender hangen in de keuken voor het overzicht. Vooral ook voor de kinderen. En doordat die in het zicht hang, kijk ik dus wel vaak op.
Ik ben zo'n uitstellen dat ik geen 1 moment nesteldrang heb gehad tijdens mijn zwangerschap. Op school wist ik vaak geen eens dat we toetsen hadden, ik denk dat ik dat gewoon expres "vergat." Geen zin in, geen tijd voor (vond ik.) en dan als hardste roepen " Ik heb sowieso een onvoldoende. " Vaak haalde ik dan ipv onvoldoendes hele goede cijfers.
Heel goed om te lezen. Ik gebruik dus inderdaad ook een Bullet Journal. En je geeft me wel weer nieuwe ideeën. Wat betreft het volwassen manier mee omgaan. Dat is wel een dingetje. Ik word soms een beetje puberig tegen mezelf of zo, zo van, ga het lekker niet doen. Heb ik natuurlijk alleen mezelf maar mee en dat weet ik dan ook wel. Maar toch voelt alsof ik mezelf iets 'gun'. Ik moet daar echt anders naar gaan kijken.
Hier juist geen uitsteller. Ik ben een giga perfectionist ja mijn valkuil dus. Want daardoor overschrijdt ik vaak mijn eigen grens omdat altijd alles moet Gelukkig een man die zegt, schat je hoeft niet elke dag te stofzuigen en dit/dat kan ook een dagje wachten Mijn rempedaal dus
Hahaha, dat had ik op de mavo, omdat die veel te makkelijk voor me was. Binnenkomen in het lokaal, he?? hebben we toets? Vervolgens een 9 halen en 1 vriendin die daar altijd heel boos van werd.
Beide Ik moet graag de touwtjes in handen houden op het werk bijv dan bijt ik me volledig vast in een opdracht en vindt ik het dan ook lastig om het aan een ander over te laten terwijl ik wel moet delegeren met mijn functie Thuis heb ik wel bijv. met schoonmaken een systeem. Manlief moet me ook niet aan de was zitten, doet hij dit wel, laat de rode en witte was door elkaar nou dan heb ik paniek ain me hoofd of als hij de was verkeerd ophangt bijv Kan ik ook boos van binnen worden haha. Vakanties enz dagjes weg ben ik wel echt een planner in en gaat ook alles vooral met lijstjes enz. Zo heb ik voor onze rondreis door Thailand een heel boek per plaats enz in elkaar gefrummeld tot in de kleinste details over vervoer, havens enz bus apps Dus perfectionisme is hier ook een giga valkuil