Mijn bevalling is al een paar weekjes geleden, maar ik wilde hem toch even delen hier. Ik had al vanaf week 30 flink last van voorweeën, waardoor ik die laatste weken nauwelijks een stap kon verzetten, dus de laatste weken van mijn zwangerschap vond ik erg zwaar! Door de vele voorweeën had ik ook niet verwacht dat ik erg veel over tijd zou lopen, maar de uitgerekende datum (13 oktober) verstreek zonder dat er echt wat gebeurde Ook het strippen met 41 weken haalde weinig uit helaas. Vrijdag 24 oktober werd in het ziekenhuis afgesproken dat ik maandag 27 oktober ingeleid zou worden in het ziekenhuis, dan zou ik precies 2 weken over tijd zijn. Dit vond ik best jammer, want ik had zo graag thuis willen bevallen en ik zag best wel op tegen een inleiding Ik durfde er niet meer op te hopen dat de bevalling nog spontaan zou beginnen. De nacht van zaterdag op zondag werd ikrond 4 uur wakker van een flinke steek ter hoogte van mn schaambotje en erge pijn in mn bovenbenen. Ik schrok best wel van de pijn, maar durfde niet meteen te denken aan weeën, ik dacht meer aan een acute blaasontsteking of iets dergelijks. Na 6 minuten kwam het terug, en de 3e keer lag ik zo te kronkelen in bed dat mn man wakker werd en vroeg of ik soms weeën had Na een half uur belden we mn moeder op, want zij zou ook bij de bevalling zijn, en haar bevallingen gingen erg snel, dus ik wilde er op tijd bij zijn, mocht het bij mij ook zo snel gaan. De weeën bleven ongeveer elke 6 8 minuten komen, maar daar bleef het een beetje bij. Het deed wel erg pijn, maar het was redelijk goed op te vangen doordat er nog zoveel tijd tussen zat. Om 16.00 besloot mijn moeder toch maar de VK te bellen, want het duurde nu toch al 12 uur. Toen de VK er eenmaal was, waren de weeën compleet verdwenen en zat ik breed lachend op de bank. Ze was dus ook niet erg onder de indruk van ons verhaal, zeker niet omdat ik de weeën niet in heel mn buik voelde maar vooral in mn benen. Volgens haar zaten echte weeën toch echt in je hele buik. Ze vond dat ik het wel uit kon zingen tot de inleiding de volgende dag. Op mijn verzoek heeft ze toch even inwendig onderzoek gedaan en bleek dat ik 3-4cm ontsluiting had. Dat viel haar wel mee geloof ik, want ze bood aan om rond 21.00 nog even te bellen of de weeën doorgingen en dan eventueel mn vliezen te breken. Nadat ze was vertrokken waren de weeën meteen in alle hevigheid terug, en nu elke 3 5 minuten. Binnen 2 uur begon ik te trillen terwijl ik het niet koud had, en dat was voor mijn moeder het seintje om weer te bellen. De VK was er om 19.00, en ik bleek ruim 5 cm ontsluiting te hebben, dus mijn vliezen warden gebroken en de VK bleef meteen. Vanaf dat moment kwamen de weeën nog wat vaker, en de pijn in mijn benen wilde niet meer wegtrekken (ik voelde trouwens nog altijd nauwelijks mijn buik, vooral mijn schaambot en die benen). Daardoor werd het steeds moeilijker op te vangen, dus ik ging van de bank naar het bed, onder de douche, weer naar de bank, op de stoel en het rondje weer rond. Intussen had ik bijna 8 cm ontsluiting. Rond 00.00 uur zei de vk dat ik wel wat mee mocht duwen als ik persdrang had. Ik voelde geen persdrang, alleen mn benen en een schaambot wat op ontploffen stond. Eenmaal op de wc was de persdrang er wel, dus werd ik meteen naar bed gestuurd en zei ze weer dat ik wel mee mocht persen. Ik durfde niet want ze had geeneens gekeken of ik wel 10 cm had, en ik was er niet zo van overtuigd dat het kind er wel door zou passen. Rond 00.30 kreeg ik de eerste perswee, en ik paniekte dan ook een beetje, want ik zat nog steeds te wachten tot ze ging kijken of ik al op 10 cm zat, maar ik moest meepersen van dr, en toen ik eenmaal voelde dat het werkte, ging het me goed af. Het gevoel van dat hoofdje wat zo omlaag glijdt, vergeet ik van mn leven niet meer! Mijn man zei na de eerste of 2e perswee al: oh ik zie het hoofdje! (en vervolgens ging hij bijna onderuit) En 2 of 3 persweeën en nog geen 10 minuten later was mijn kleine Joram al geboren en lag hij op mijn buik! 3750 gram en 50 cm (fotos van em in mn album) Op mijn vragen deelde de verloskundige mij mee dat ik een flinke scheur in mijn schaamlip had omdat Joram met zn handje naast zn hoofd kwam. Ik was hoogstverbaasd want ik had er echt niks van gevoeld. Uiteindelijk is ze meer dan 1,5 uur bezig geweest met hechten. Was niet zo gek want ik zag later dat de scheur minstens 15 centimeter lang was. Het hechten viel me nog niet mee, maargoed, toen had ik mn ventje bij me Achteraf vond ik het niet meevallen qua pijn maar ook niet echt tegenvallen, hoewel volgens de VK de beenweeën de pijnlijkste soort zijn, maar ik heb geen vergelijkingsmateriaal. Ik heb niet het gevoel gehad dat ik 20 uur weeën heb staan opvangen, en ik vond het zelfs erg snel gaan omdat het persen zo gepiept was. Ik kijk dus wel positief terug op mijn bevalling, zeker omdat het alsnog mijn gewenste thuisbevalling was! Ik heb ook geen moment gedacht dat het me niet zou lukken, ik dacht gewoon: ik overleef het wel Ben er nog wel veel mee bezig omdat het een hele intense ervaring was, dus het doet me wel goed het even van me af te schrijven, al is het een langer verhaal geworden dan mijn bedoeling was.
zo hey , das pas een verhaal zeg pfffff maar alsnog gefeliciteerd met Joram hopelijk ben je inmiddels goed hersteld van je labiumruptuurtje mijn eerste bevalling eindigde ook in een "superman" lancering (handje naast hoofd) geniet maar lekker van de kleine man grtz Ramona
hey meid dat is zeker een prachtige bevalling op de scheur na 1 uit het boekje geniet maar lekker van je mannetje en je bent lekker thuis bevallen zoals je wilde nu al een kindje wat goed luisterd hahaha groetjes nathalie
Gefeliciteerd met je zoon! Het is een super intense beleving. Ik heb mijn bevalling al meerdere malen in mijn hoofd opnieuw meegemaakt. Dat blijft volgens mij nog wel een tijdje. Ik kijk zelf erg uit naar mijn 2e bevalling. Maar dit manneke moet nog even geduld hebben! geniet van de mooie, komende tijd! gr. Mayke
Prachtig opgeschreven, ik leefde helemaal mee en zag het voor me Van harte gefeliciteerd enne... goed gedaan! Geniet van je gezinnetje.
mooi verhaal zeg van harte gefeliciteerd met je zoon en euh ik heb de weeen ook niet door mijn hele buik gevoeld hoor alleen mijn rug onderbuik(ongesteldheids pijnen) en been weeen
Bedankt voor jullie reacties Die geboortekoekjes hebben mn oom en tante gemaakt, die hebben een banketbakkerij, en dit was een (zeer geslaagd) probeersel van ze