Nee ik zou ook not amused zijn... Je had je er vast en zeker op verheugd om het je vriendin op een leuke manie te vertellen en dan meteen de felicitatie te ontvangen etc .. Zij heeft alle voorpret etc weg genomen ..
En in mijn omgeving wordt het heel vaak al verteld voor de 12 weken... zeker nu er vaak met 8 weken al een echo wordt gemaakt.
Op de hoogte zijn van 12 weken of niet, het is niet aan iemand anders (ook al is het je moeder) om anderen in te lichten over jouw zwangerschap. Dat doe je zelf op het moment dat je daaraan toe bent. Mijn moeder zou zoiets echt nooit doen. Kijk, dat ze een keer haar mond voorbijpraat kan misschien nog uitgelegd worden. Maar nu al twee keer en dan ook nog dat het nieuws zo bij je vriendin terecht komt? Nee, ik begrijp goed dat je boos bent. Hopelijk heeft ze notie genomen van je sms, maar ik snap ook dat je een reactie van haar verwacht. Of anders bel je haar even op (als je wat afgekoeld bent) om te vragen waarom ze het precies heeft doorverteld. Want ik vind niet dat je voor je eigen moeder een band met 'geheim' om je zwangere buik moet hangen. Mensen die minder dicht bij je staan gaan er vanuit dat iedereen het weet als je het hen vertelt. Maar de ouders zijn juist de personen die meestal het eerst worden ingelicht.
Ik zou woedend zijn. Vooral als het naar je vriendinnen zo toe gaat. Kijk, ik kan me voorstellen dat je moeder bijv haar zus belt (zijnde jouw tante) om het te vertellen omdat ze zo enthousiast is, maar vind dat ze een bepaalde discretie had moeten hebben ten opzichte van de moeders van jouw vriendinnen...
Ik zou er ook zeker niet blij mee zijn. Want je wilt dat soort nieuws toch het liefst zelf vertellen aan de mensen. Mijn schoonouders wisten het als eerst en die hebben netjes hun mond gehouden tot dat wij het de belangrijkste mensen ( mijn familie en beste vrienden en de rest van de schoonfamilie) verteld hadden. Wij hebben het vrij vroeg bekend gemaakt omdat wij allebei heel erg blij waren.
Ik zou niet blij zijn geweest als mijn vader of z'n vriendin of mn schoonouders het verteld hadden aan anderen, daarom hebben wij er ook heel duidelijk bij verteld dat we het zelf openbaar wilden maken op het moment dat we een goede echo hadden gehad. Mijn vader heeft nog wel gevraagd of hij het mijn oma moest vertellen of dat ik dat ook zelf wilde doen (ze kan nogal ehh.... apart reageren ). Ik kan me voorstellen, zeker bij mijn schoonmoeder, dat als we het er niet bij gezegd hadden, dat zij diezelfde dag het nog aan iedereen verteld had. Ze zou er gewoon niet bij nadenken dat het aan ons is om te vertellen, omdat zij zo blij is om oma te worden. Nu kregen we binnen 3 dagen nadat we de echo hadden gehad wel kaartjes van mensen met 'Gefeliciteerd met de zwangerschap'. Mensen die ik nog nooit gezien of gesproken (of uberhaupt van gehoord) had. Oude buren van mijn schoonouders enzo. Persoonlijk was ik daar ook niet heel blij mee, maar ze hebben in elk geval gewacht. Als we ze gezegd hadden dat ze het stil moesten houden en ze hadden het alsnog verteld, dan zou ik echt tegen ze uitgevallen zijn. En ook heel duidelijk laten weten dat ze het een evt volgende keer als laatste te horen krijgen.
Hier hebben mijn ouders het met zes weken al aan de hele familie verteld. Ook mijn broers en zussen heb ik het zelf niet kunnen vertellen. Met het hele verhaal van de bbz en ivf erbij, ondanks dat uitdrukkelijk had gevraagd het niet te doen. Ik heb aangegeven dat ik het vervelend vond dat zij ons moment voor ons bepaald hadden maar heb er verder geen drama van gemaakt. Ze deden het uit liefde en enthousiasme en niet om ons dwars te zitten. Een volgende keer zou ik hen pas op de hoogte brengen als ik wil dat iedereen het weet, dat wel.
Ik zou daar ook niet bepaald blij mee zijn.. Mijn moeder wilde het ook erg graag kwijt en ik vond het geen probleem dat ze het aan een paar vriendinnen van haar vertelde die verder niemand kennen die ik ook ken, maar in jouw geval.. Dat kan gewoon niet
Dan had je het niet moeten vertellen. Je moeder is een mens met emoties, ze wilde er blijkbaar graag over praten. Jij ook, maar dat had je dan beter met je partner kunnen doen. Boos worden om iets waar je zelf ook 'schuld' aan heb, heeft niet zo veel zin geloof ik Ik heb hier met 5 weken aan broer, zus + ouders verteld met de mededeling dat ik teleurgesteld zou zijn als ze het door zouden zeggen. Meer kun je niet doen toch?
Ik zou ook boos zijn hoor. Je vertelt iemand iets in vertrouwen, hoe leuk het ook is ze moet gewoon dr mond houden!
Ik ben behoorlijk pissig. Wat vinden jullie hiervan?[/QUOTE] Ik zou echt boos zijn.. Maar ja dat is wel weer de risico als je het zo vroeg verteld..... Maar nogmaals vind ik niet dat ze het aan jan en alleman moet vertelle :x:x:x
Nee, dat zou ik écht niet pikken. Mijn moeder heeft er heel veel moeite mee om haar mond te houden, voornamelijk tegen m'n oma, maar ze moet het niet in haar hoofd halen om het te vertellen hoor.. Gelukkig begrijpt ze dat ook. Ik vind het ook erg logisch..
uhm heb je je moeder specefiek gezegt het niet verder te vertellen, tevens denk ik, zo wil je het niet bekend hebben, dan moet je het nog niemand vertellen, uit ervaring weet ik ondertussen wel dat mensen zulke dingen slecht geheim kunnen houden, puur omdat ze zo blij zijn flapt het er snel uit, Jammer maar helaas, ik zou er geen drama van maken, er zijn ergere dingen. Denk dat je moeder niet meer durft te reageren en dus voeld dat je boos bent, tja wellicht gewoon zulke dingen niet meer via een appje oplossen maar gewoon face to face uitpraten.
Mee eens, het is natuurlijk niet netjes maar zou er niet zo een punt van maken maar iedereen is natuurlijk verschillend.
Zo wist ik van een vriendin, waarvan haar moeder een vriendin van mijn stiefmoeder was, dat ik een nichtje had gekregen toen ik onderweg naar het ziekenhuis was. M'n zus is tijdens de bevalling bijna gestorven, heeft het op het nippertje gehaald. Wilde ze zelf graag aan onze oma vertellen. Had haar moeder ook alvast voor haar gedaan. Ik hekel zulk soort figuren. Ik heb geen contact met haar en mijn vader omdat dat van haar niet mag. Nu is mijn vader erg ziek en zit het er in dat het contact hersteld wordt om afscheid te nemen. Mocht hij nog leven als ik zwanger raak, zij zijn de laatste 2 die het te weten komen. Ik kan net zo goed zelf een bericht in de telegraaf zetten, voordat zij haar smoel weer eens opentrekt. Zielig voor mijn vader maarja dat is zijn keuze.
Niet dat ik ooit in zo'n situatie zou komen, maar ik zou het ook niet prettig vinden wanneer iemand zijn/haar mond voorbij praat! Ik zou het echter wel zelf al direct v/d daken schreeuwen wanneer het mijn vriendinnen betreft
Terecht. Verschrikkelijk als je eigen moeder zo'n ummmm...flapuit is. Wèl zou ik haar gebeld hebben of persoonlijk gezegd, niet via die ellendige WhatsApp.
Mijn moeder heeft precies hetzelfde gedaan. Kreeg ook ineens berichtjes van mensen met felicitaties. Respect voor je geduld met wachten tot zij een reactie geeft want ik hing direct aan de telefoon. Mijn moeder vond haar enthousiasme belangrijker maar begreep ook wel dat ik het niet leuk vond. Heb ook gelijk gezegd dat een volgende keer wij mooi wachten met vertellen tot iedereen het mag weten.... Het is geen complete ramp natuurlijk maar het vertellen van zwanger zijn is iets voor jezelf en je partner...