Wat een ontzettende harde en oneerlijke berichtjes naar TS dat ze oa. geen band heeft met haar dochter e.d. Ik ken deze situatie van héél dichtbij en ook ik kan jullie vertellen dat het ontzettend heftig is hoe deze kinderen zich gedragen. Dat een huwelijk er inderdaad door kapot kan gaan. En dan NIET door het kind zelf maar door de problematiek die het kind heeft. Het legt ontzettend veel druk op een huwelijk omdat ze haar ouders tegen elkaar uitspeelt, je moet heel sterk in je schoenen staan om elke dag scheldpartijen e.d. te verdragen. Het kind waar ik het over heb is ook agressief, scheldt, vloekt, tiert en die is 9, kinderen pikken ontzettend veel op van wat er om hen heen gebeurt! Slaat de oorbellen uit de oren van haar zusje als haar iets niet zint of verbouwt het halve huis als je even niet oplet nadat je gezegd hebt dat ze iets niet mag. Thuis ontploft de bom, daar waar ze zich bij 'vreemden' eigenlijk gewoon gedraagt. Dat is ook frustrerend. Wij zeggen ook wel eens'zou het niet beter zijn als ze eens even een periode uit huis zou zijn. Het doet pijn om je kind uit huis te zetten maar wanneer iedereen daar meer rust van krijgt om alles op een rijtje te zetten, is dat ook weer een basis om verder te kunnen gaan. Op een gegeven moment kom je op een punt dat het nl. gewoon niet meer gaat, alles draait om het 'probleem'kind, terwijl er ook nog andere kinderen in het gezin zijn die aandacht en rust verdienen. Zelf heb ik het idee dat de hulpverlening ook moeilijk weet wat ze met deze problematiek aan moeten. Dit moet echt niet onderschat worden en ik vind dan ook dat TS vooral steun verdient en niet dat veroordelende gedoe! Meid, heel veel sterkte!
helemaal mee eens! Ik gedroeg me bij anderen ook voorbeeldig! Ze hebben ooit Video Home Training voorgesteld maar dat had geen zin! Zodra er een camera was gedroeg ik me anders!
Ik sluit me volledig aan bij sjaccie. Als je niet weet wat hechtingsproblematiek inhoud dan kun je beter niet reageren. TS ik wens je veel kracht en wijsheid toe.
Oh meid wat vreselijk om te horen. Ik weet helaas niet hoe je hiermee om zou moeten gaan. Krijgen jij, je man en je zoontje ook nog hulp in de vorm van gesprekken met een psycholoog of whatever? Dit heeft, zoals je ook vaker hebt vermeld, ook veel invloed op jullie welbevinden. heel veel sterkte. Ik hoop dat jullie de juiste begeleiding krijgen die jullie nodig hebben.
Veel sterkte! Ik hoop dat jullie er als familie uit komen. Ik ken je dochter niet en weet niet of dit werkt, maar kan je niet met haar op moeder-dochter weekend? Even samen uit de omgeving, leuke dingen doen, en dan weg van het gezin het gesprek brengen richting wat er gebeurd is? Neem je een hotelletje in het bos ofzo, een rustige omgeving. Je dochter doet groot en stoer en schopt en slaat maar ik denk dat ze eigenlijk een hoop te vertellen heeft. Kan je zoon ondertussen quality time met zijn vader hebben en ook ontladen...
Ik zou maandag toch echt wel alle alarmbellen gaan luiden dat er DRINGEND meer en andere hulp moet gaan komen. Want zo lijkt het mij voor niemand leefbaar en nog lang vol te houden. Bovendien is ze nu 11 en mag ze dus binnenkort kennelijk quasi alle hulp weigeren? Wat moet je dan doen? Je laten molesteren door je eigen kind? Of het inderdaad zover laten komen dat ze definitief het huis uit moet (desnoods via de rechtbank), voor jullie en jullie zoontje zijn veiligheid? Het is dus echt wel 2 voor 12 (letterlijk!).
Ik ben verder geen psycholoog of wat dan ook en ken jullie volledige situatie ook niet, maar is het misschien een idee om haar in ieder geval een plek te geven waar zij haar woede op kan botvieren? Zoals een bokszak of iets in die richting (in de schuur eventueel), zodat ze in ieder geval haar kamer niet weer eens probeert te verbouwen? Hiermee spreek ik uit persoonlijke ervaring en veel woede uit mijn verleden krijgt hierdoor rust, door op het moment van woede naar de schuur te lopen en tegen dat ding te gaan slaan. Moet een moeilijke situatie zijn voor alle partijen. Sterkte vanaf deze kant.
Oh Bibaboe wat zitten jullie in een rotsituatie! Ik vind het zo erg dat er in NL gewoonweg geen fatsoenlijke therapieën zijn met deskundig personeel. In Amerika is het op dit gebied zoveel beter en prikken ze simpelweg door het 'zich voorbeeldig voordoen' heen. Daar worden ze ook vaak tijdelijk uit huis geplaatst voor therapie. Niet zomaar in een instelling, maar bijvoorbeeld op een ranch waar ze moeten werken, dieren verzorgen (verantwoordelijkheid, helende werking van dieren) en therapie ondergaan. Ik hoop op betere hulp voor jullie... Vraag me wel af wat je met je zoontje moet doen. Natuurlijk moet het niet groter gemaakt worden dan het is, maar zoiets moet hem toch dwars zitten. Hij is niet één, maar meerdere malen aangerand door je dochter. Weet de hulpverlening dit? Want ik vraag mij af of hij niet ook verwerkingshulp moet krijgen.
Wat een nare situatie. Ben het trouwens met Kaboutermeis eens, je dochter heeft nu al een slachtoffer gemaakt, wie zou de volgende zijn?
Wat een vreselijke situatie. Ik snap dat je het allemaal even niet meer weet! Ik zou ook niet weten hoe ik mijn zoon moest beschermen zonder mijn dochter af te wijzen. Ik vind de hulpverlener ronduit treurig zoals jij het beschrijft. Ik denk dat je moet nadenken over andere hulpverlening ( voor ze 12 is) Zoals je het beschrijft helpt de hulpverlening haar niet vooruit maar is er sprake van escalatie van de situatie op korte termijn. Ik vind het knap hoe open jullie in deze staan. Hoeveel ouders houden zaken niet gewoon binnenskamers omdat ze zich schamen.. Jullie hebben gewoon hulpgevraagd! Stoer en verstandig!
Sommige reacties op hechtingsstoornis kan ik wel begrijpen... moet je maar eens googlen... Eerst snapte ik niet dat je er zo luchtig over doet en de andere kant na wat ik gelezen heb (van jou maar ook gegoogled) begrijp ik het WEL dat je zo reageert. Maar jah ik begrijp dat je meteen zo reageerde want het hoeft inderdaad niet meteen zo te zijn En hoe je hulpverlening is is helemaal om te huilen, echt heel erg hoe jullie aan je lot worden overgelaten, en respect dat je open eerlijk hier over bent, ik hoop voor jullie dat er toch heel snel de juiste hulp komt Maar waarom hebben ze geen spoed nummer als zoiets als dit gebeurd, ze begrijpen toch ook wel dat ouders toch even advies hierover willen en eventueel wat ze dan kunnen doen. In ieder geval na wat stukken te hebben gelezen snap ik dat je er moedeloos van wordt en vind ik het knap dat jullie zo sterk blijven. Respect meis voor jou en je gezin
Ik heb mijn post nog even teruggelezen en het komt idd vrij hard over. Mijn excuses daarvoor. Ik heb er respect voor dat je dit zo met ons durft te delen. Het was niet mijn bedoeling om met een beschuldigende vinger te wijzen. Nee, kinderen worden niet als blanco engeltjes geboren. Maar gelukkig worden ze ook niet met een hechtingsproblemen geboren. Ik las in een latere post van jou ook dat het de situatie is die zo zwaar op jullie drukt dat het jullie bijna jullie huwelijk gekost heeft en niet je dochter zelf. Ik snap heel goed dat het heel zwaar is en vind het super dat jullie je erdoor heen hebben geslagen. Het laatste waar jullie als gezin op zitten de wachten is dat alles uit elkaar valt. Zorg alsjeblieft dat jullie allevier(!) goede hulp krijgen. En dat is duidelijk niet de hulp die jullie nu krijgen. Mss hebben je man en jij er wat aan om samen met maatschappelijk werk of een psycholoog te gaan praten. Ik hoop dat je dit weekend een beetje bij kunt komen en dat je tijd vind om wat leuks met je zoontje te gaan doen. Als ik het zo lees heeft ook hij het zwaar op dit moment en hij is nog te jong om dingen te begrijpen. Sterkte!
En een beetje kunnen slapen niks natuurlijk?? Wat begrijpelijk zou zijn... En hoe is het met je zoontje en dochter?? Leef enorm met jullie mee. En nogmaals een dikke knuffel voor jou!!
Wat een nare situatie, helaas komt de situatie mij bekend voor. Mijn zus heeft borderline. Ik was vroeger ook vaak bang voor haar, mijn ouders wisten van de nare situatie tussen mij en mijn zus af (agressie en ook aanrandingen) maar ze hebben hun ogen ervoor gesloten. Ik ben vrij jong uit huis gegaan (gevlucht) en heb nu een slechte band met mijn ouders en zus, diep van binnen neem in het ze nog steeds kwalijk dat ze nooit hebben ingegrepen. (Er werd gewoon niet over gepraat, en ook geen poging gedaan om situaties te vermijden) Fatsoenlijke hulp vinden is ontzettend moeilijk, vooral als jullie meisje straks geen hulp meer wil. Ik kan geen echt advies geven. Hopelijk vinden jullie snel de hulp die jullie alle 4 nodig hebben!
Ik twijfelde heel erg of ik wilde reageren, maar ik doe het toch. Mijn ervaring in de jeugdzorg is die van hulpverlener. TS ik hoop echt dat je hulpverleners niet zo hebben gereageerd als je beschrijft! Indien het wel zo is, wil i je dringend adviseren andere hulp in te schakelen. In Nederland is veel hulp via bjz Geregeld. Ik denk dat met jullie hulpverleningsgeschiedenis jullie daar al bekend zijn. Het moet niet kunnen dat een meisje van bijna 12 kan beslissen of zij wel of geen hulp krijgt. Als ouder/opvoeder/volwassene dragen we de zorg voor kinderen met als doel ze als zo zelfstandig mogelijke volwassene in de maatschappij los te laten (mits dat kan natuurlijk). In Nederland hebben we ook verplichte opgelegde zorg. Ik hoop van harte dat je de hulpverlener vindt die voor jullie door het vuur gaat! Heel veel succes!
Jeeemig zeg, wat worden op P2 een aantal zeeeeer respectloze reacties gegeven. Ik mag hopen dat dit komt doordat ze a) zélf in zalige onwetendheid zijn van deze problematiek en b) de posts van TS niet goed hebben gelezen. Ik vind ze dus ook behoorlijk kwetsend. Gaan jullie lekker, oordelend vanaf je hoge troon? Ik hoop dat je inmiddels een beetje rust hebt gekregen dit weekend? Ik vind het zéér zorgelijk wat je dochter je zoontje heeft aangedaan en ik kan me je gevoel "ik zet haar het huis uit" dan ook héél goed voorstellen. Ik heb vanuit mijn werkveld ervaring met (crisis)hulpverlening en uithuisplaatsingen en ik kan je vertellen dat het misschien heftig klinkt (en vaak ook is!), maar zowel voor het kind in kwestie als het gezin soms de beste oplossing is. Van wat ik kan lezen uit je posts, denk ik dat dit misschien geen gek idee is in jullie situatie. Je moet asap hulp krijgen voor je dochter, maar ook je zoontje beschermen! Iemand (Moontje?) opperde het idee of ze misschien ODD-CD heeft en dat is precies waar ik ook aan dacht tijdens het lezen. Meid, ga eens kijken of je een second opinion kunt krijgen. En zorg dat je dochter onder behandeling blijft. De problematiek die ze nu heeft, moet écht verder behandeld worden.