Je ziet de ernst echt niet in he? Dit valt echt onder kindermishandeling. Er is voor minder amk ingeschakeld denk ik. Geen dreigement oid, maar ik hoop oprecht dat je ooit nog eens in gaat zien dat dat niet normaal is.
Dit idd, het feit dat anderen hier zo van schrikken lijkt me reden genoeg er op te reflecteren. Maar kennelijk werkt dat bij Boommm niet zo.
Mijn oudste is een jongen en al 8 (hoeft denk ik minder aan te trekken dan een meisje, bedoel ik) maar daar had ik dit probleem ook steeds mee. Nu leg ik zijn kleren klaar terwijl hij wakker ligt te worden (waar hij graag een koud washandje bij wil ) en vertel hem dat hij aangekleed beneden moet zijn als de wijzer boven staat (7 uur). Zelf ga ik dan naar beneden, of mijn jongste uit bed halen als die wakker is, maar ik bemoei me niet met hem, kijk niet naar hem, laat hem helemaal alleen zijn ding doen. Dat werkt voor ons beiden veel beter, hij wordt niet zenuwachtig van mijn ochtendhumeurige gehaast, krijgt veel minder prikkels te verwerken en ik laat me niet door getreuzel op de kast jagen. Tot nu toe is hij steeds op tijd beneden geweest en kan dan zo aan tafel aanschuiven. Ik weet alleen nog geen consequentie als hij niet op tijd beneden zou zijn...
Het kindermishandeling noemen vind ik heel zwaar. Dat vind ik zo veroordelend voor een eenmalige actie. Alleen reflectie en zoeken naar een andere aanpak is wel wenselijk. Echter is wel goed om deze gesprekken te blijven voeren. Want ik vind soms ook dat we te streng zijn voor onszelf als moeder. Het voorbeeld van @Nescio over tegen je kind zeggen dat het maar in de pyjama naar school moet is helemaal niet vreemd. Ik vind dan dat je echt te streng bent voor jezelf. Boosheid is ook een emotie net zoals blijdschap en verdriet. En dat mag je ook inzetten in je opvoeding, vooral als er zo slecht gedaan wordt wat je van je kind vraagt. Je bent toch gewoon een mens? Schuldgevoel is dan echt een belemmering. En slurpt energie! Dus: Je doet het super goed!
Kindermishandeling? Jij durft! Wauw.... Echt wauw....... Klaarblijkelijk heb jij geen idee hoe het er in sommige situaties aan toe kan gaan.. je probeert dan ALLES! Maar nee een kind wat in de hyperventilatie schiet en met een hoofd tegen de muur en vloer bonkst tot bloedens toe is natuurlijk veeeeeeel beter. Dit is overigs niet bij mij gebeurd en ik weet niet welke situatie bij @Boommm zich voor heeft gedaan, maar bovenstaande situatie was bij een vriendin van mij. Die HOPELOOS was. Aan iedereen hulp heeft gevraagd en niets hielp... behalve dit. Lekker makkelijk van achter een schermpje dit roepen zeg! Zo! Dat ben ik kwijt. @Boommm je bent een super mama!
Ik heb twee dochters die stonden te braken van drift, blauw aanlopen, flauwvallen, volledig flippen, zichzelf pijn doen etc. Ik ken het gevoel van onmacht. Maar een peuter/kleuter dan onder een koude douche zetten vind ik echt enorm schokkend, dan zou ik oprecht hulp gaan inschakelen om met dat gevoel van onmacht om te kunnen gaan. (En ik heb zelf ook hulp gevraagd hiervoor, veel aan gehad ook! Maar zover als een koude douche is het hier gelukkig nooit gekomen.)
En wat nou als die hulp niet helpt.... Natuurlijk is een kind onder de koude douche zetten niet de norm.. maar ik vind het zo makkelijk roepen van achter een scherm dat het kindermishandeling is... sommige situaties liggen nou eenmaal genuanceerder. Vervolgens wordt ze ook nog een soort van op het matje geroepen. Juist wij als moeder zijnde moeten elkaar steunen. Jij weet zelf dus hoe machteloos je je kunt voelen, dan helpt het niet echt mee om te roepen dat je je kind aan het mishandelen bent, dat is alles wat ik ermee probeer te zeggen. Het gaat er niet om dat je het niet schokkend mag vinden, alleen zij wordt zo hard afgerekend nu, terwijl ze hier gewoon een eerlijk antwoord geeft op de vraag, dat is eigenlijk alles wat ik ermee probeer te zeggen
Ten eerste: je hebt geen flauw idee wat ik allemaal heb meegemaakt. Mijn jongste heeft menig ernstig, niet meer kalm te krijgen, driftbui gehad. En voor mij is een koude douche of ander fysiek ingrijpen (muv mogelijk een liefdevolle houdgreep uit zelfbescherming) nooit een oplossing. Maar weet je, het boeit mij ook niet wat de oorzaak is, ik vind het mishandeling en als je dat blijkbaar te dichtbij komt of jij bent het daarmee niet eens, tja jammer. Zal mij een worst zijn eigenlijk. De kinderbescherming ziet het als mishandeling, dus wie ben jij dan? Maar wat mij het meeste zorgen baart is dat jullie dit blijkbaar ok vinden en dan houd ik mijn hart vast voor wat jullie gaan doen als de kinderen groter en sterker worden.
Ik vind het raar dat je onder het mom van elkaar steunen niks meer mag bekritiseren. Het is niet goed wat er is gebeurd, dan ga ik hier niet zitten huichelen en doen alsof ik daar begrip voor heb. Heb ik niet. Ik kan voor veel dingen begrip opbrengen, fysiek geweld (daar valt dit voor mij onder) , is daar niet een van. En als je nu hier je meldt met een verhaal zoals dat en geeft aan dat je wanhopig bent en er spijt van hebt, tja, dan mogelijk steun, Maar zo? Nee. Want als je hierin moeder steunt, wie steunt het kind dan? En denk maar niet dat kinderen dit later niet meer weten. Mijn man kan het zich nog levendig herinneren (met bijbehorende minderwaardigheidsgevoel en schaamte) net als alle tikken en pakken slaag die later volgden. En nee, Nu zeg ik niet direct dat Booom dat doet, maar ik vind het wel een alarmsignaal.
Begrijpend lezen is ook lastig he.... vind ik het Oke? Doe ik het zelf? Zie je mij dat ergens zeggen? Te dichtbij komt? Hoe kom je daar in hemelsnaam bij? Ik heb van dichtbij mee gemaakt bij mijn vriendin hoe het daar aan toe ging ja, vandaar dat ik je zoooo makkelijk oordelen vind. Maar ga jij je maar lekker zorgen maken over wat ik mijn kind schijnbaar aan ga doen als hij ouder is, succes ermee
Zielig hoor, je snapt wel dat het zo kan beginnen he? Een jeugd zoals mijn man die heeft gehad gun je geen ander kind. En buiten dat is begrijpend lezen ook niet jouw sterke kant. Want ik zeg heel duidelijk dat het niet meteen betekent dat het daarna overgaat in ander gedrag, maar dat ik het wel een alarmsignaal vind.
Jij leest alleen wat je zelf wil lezen geloof ik? Zeg ik dat je het goed moet keuren? Zeg ik dat je het niet mag bekritiseren? Neem een voorbeeld aan @Fuddey zij is het er ook niet mee eens, maar omschrijft het tenminste op een normale manier! Je hoeft @Boommm niet te steunen met betrekking tot het zetten onder de koude douche, mijn keuze is het ook niet. Maar ik vind wel dat je elkaar kunt steunen in de dingen die er gebeuren waardoor je daardoor komt. Dus in plaats van direct te roepen dat je het kindermishandeling vindt, kun je ook eerst even verder informeren dan daaaaarna eventueel je conclusie trekken.
Een jeugd zoals jouw man, is heel erg rot.. maar refereer alsjeblieft niet alles daar aan.. vermoeiend lijkt me dat ook voor jezelf. Je hoeft mij echt niet te vertellen hoe de dingen kunnen beginnen hoor, maar dat doet er nu even niet toe
Want dat verandert de situatie? Ik heb al eerder duidelijk aangegeven dat het mij niet uitmaakt wat de situatie heeft veroorzaakt, dit is gewoon een actie die te ver gaat in mijn ogen.
Inderdaad, omdat ik geen zin heb om mij te moeten ‘verdedigen’ of überhaupt verdere uitleg te geven aan mensen die mij uitmaken voor kindermishandelaar
Misschien is ze aan het werk.. of heeft ze niet de behoefte meer om te reageren? Ik zie dat ze nog wel reageerde op de boodschap dat het kindermishandeling was... het is niet niks zo'n beschuldiging, dus misschien is ze er klaar mee.. geen idee.... On topic! Mijn bijdrage nog even. Ik word niet vaak boos. Hij is hier wel "gedrild" daar bedoel ik mee dat hij van de spullen af blijft waar hij af moet blijven.. ik vertik het om mijn halve huiskamer te verbouwen namelijk Als hij nu luistert gaat hij na 3 keer waarschuwen even in de stoel omgekeerd. Dat waarschuwen gebeurd op een normale toon, door mijn knieeen en ik kijk hem in zijn oogjes. Hij zit max een minuutje en daarna geef ik hem altijd een kus en knuffel. De keren dat ik echt boos ben geweest was tijdens de gevaarlijke situaties. Dus bijvoorbeeld bij een oven of kachel.. dat is dan meer een schrik reactie en vervolgens voel ik mezelf dan weer heel schuldig omdat hij zich ook rot geschrokken is.. Maar hij is pas 1,5.. dus met zaken als opschieten ed heb ik nog niets te maken.. ik kom hier waarschijnlijk over een paar jaar nog wel op terug haha
Tsjaa suit yourself Wad gewoon een oprechte vraag, ondanks dat ik het heeeel bijzonder vind. Overigens heb ik je nergens een kindermishandelaar genoemd