Hallo lieve mensen Dank jullie wel voor jullie fijne reacties en begrip. Doet me echt goed. Ik heb me wel voorgenomen om snel te gaan praten met de mensen in mijn omgeving die zo vervelend doen. Om in elk geval mijn gevoel aan te geven en te laten merken hoe ik me er bij voel. Wat ze er dan verder mee doen moeten ze zelf weten, maar dan heb ik het wel gezegd. Want zo lang ik er niks van zeg blijf ik er toch mee lopen.... Liefs mamatoB
Oh wat herkenbaar en ohzoooo vervelend. Ook heb ik een aantal vriendinnen verloren toen ik vertelde dat ik zwanger was. Drie vriendinnen kunnen moeilijk of niet meer zwanger worden. Van te voren had ik ook al gezegd dat we graag een derde kindje wilden, om hun niet te overompelen. Voordat ik zwanger raakte wist ik al dat er een paar vriendinnen er moeite mee zou hebben. Dat heb ik geweten ook. Een vriendin heeft de vriendschap opgezegd per email, andere vriendinnen kregen een cc. Dat terwijl we al vriendinnen zijn vanaf de basisschool! Gelukkig kreeg ik wel begrip van mijn andere vriendinnen. We zijn boos gweest op haar. Het is te veel om alles op te schrijven, ik wil er niet meer aan denken. Een andere vriendin laat ook niets meer van zich horen. Ik ben er klaar mee! Ik ben volop aan het genieten en laat hen barsten. Makkelijker gezegd dan gedaan! Het heeft zijn tijd nodig gehad. Soms denk ik aan hen en begin ik aan mijzelf te twijfelen of ik echt zo'n slecht mens ben. Nee, wij verdienen beter! Heel veel sterkte en ga genieten van je zwangerschap!
Ik heb vanochtend de stoute schoenen aangetrokken en contact gezocht met een van de vriendinnen die er moeite mee heeft. Ik heb een uur met haar gepraat over de situatie, er zijn wat tranen gehuild en we hebben beiden uitgelegd hoe we ons voelen. Zij vindt het heel erg dat ze het nu niet kan opbrengen om met me mee te leven in de zwangerschap, omdat de pijn van het geen kinderen kunnen krijgen bij haar nu nog te vers is en te groot. Ik heb haar uitgelegd dat ik er zeker begrip voor heb,maar dat ik de vriendschap niet kwijt wil met haar. Dat wilde zij gelukkig ook niet. We hebben nu afgesproken om voorlopig via email en telefoon contact te houden zodat we toch elkaar spreken, maar zij even niet geconfronteerd hoeft te worden met mijn zwangere buik. Ik ben er eerlijk gezegd heel blij mee dat we gepraat hebben en dat we allebei ons hart hebben kunnen luchten. Het is toch al jaren lang een vriendin van me en ik wil haar niet kwijt. Ze heeft me ook op t hart gedrukt dat ik me niet schuldig moet voelen en dat ze het ons heel erg gunt. Dat was heel fijn om te horen... Ik ben blij dat ik de stoute schoenen aangetrokken heb en dit niet tussen ons heb laten komen, want ze gaf zelf wel al aan dat ze niet goed durfde te bellen, niet wist wat ze dan moest zeggen.. en nu we elkaar spraken ging het helemaal vanzelf en zat het ook weer goed gelukkig, ondanks de tranen... Liefs mamatoB
He meid, Wat goed van je dat je met je vriendin hebt gepraat! Zal wel wat opluchting geven lijkt me! Wel heeeel vervelend dat je door dit soort reacties niet zo goed kunt genieten van je zwangerschap. Gelukkig heb ik zelf alleen maar positieve reacties gehad, maar ook ik voelde me wel schuldig tegenover een collega die met 22 weken haar kindje verloor. Ga maar genieten van je dikker wordende buik en van je kindje! Dat heb je vast verdient. De tijd daat veel te snel om niet te genieten. Ga thuis es een paar x per week echt rustig zitten om ervan te genieten. Voor je het weet heb je je kleine wondertje in je armen, veel succes en plezier!
Hoi meid, wat goed dat je je vriendin benaderd hebt! Ik heb zelf 2,5 jaar aan de kant van ´het wil maar niet lukken en iedereen word maar zwanger´ gestaan. Dat was ZO pijnlijk! Ik was met hormoonkuren etc bezig en iedereen raakte zwanger door elkaar aan te kijken leek het wel. En nu ben ik eindelijk zwanger en heb ik op mijn beurt weer een vriendin die ik niet meer hoor. Maarja, zij had de maand voor ik zwanger bleek een miskraam met 12 weken. Ik kan dus beide kanten erg goed begrijpen. Het maakt het helaas niet minder pijnlijk of moeilijk. Ik weet bijv ook niet of mijn vriendschap ooit nog herstelt. Maar weet je, wat er ook om je heen gebeurt, doe je best om begrip te tonen maar vooral: geniet van je wonder! Doe dit desnoods inderdaad een beetje in stilte. Mensen verklaren me soms voor gek maar ik ontloop ook de plaatsen waar mijn vriendin (noem je dat nog zo?) regelmatig komt. Ik weet hoe pijnlijk een dikke buik zien kan zijn. Maar ik voel me daar goed bij, wil niet onnodig mensen kwetsen met mijn geluk. Ik kan ook prima genieten in stilte en met met ouders en een andere vriendin. Wat wel heel fijn is met jouw vriendin is dat ze eerlijk toegeeft dat het te pijnlijk voor haar is om echt blij te zijn. Ik heb dat in het verleden ook altijd eerlijk tegen mensen gezegd. Is voor hun misschien niet leuk om te horen maar als we vrienden zijn mag ik toch ook eerlijk zijn over mijn gevoel? Nu vind ik het wel jammer dat mijn vriendin dat op haar beurt niet kan. Zij ontkent dat mijn zwangerschap haar pijn doet maar ondertussen heb ik niet 1x een teken van leven gekregen sinds ik verteld heb dat ik zwanger ben. Als ik haar benaderde dan moest ik blij zijn als ze al reageerde. We zijn 3 weken geleden uit eten geweest en toen voelde ik aan alles dat onze vriendschap nu veranderd is. Nouja, het is verdrietig maar ik heb het nu van me af gezet. Het is goed zo, we zien wel hoe het in de toekomst loopt. Ik geniet met volle teugen van mijn wondertje en dat moet jij ook doen! Je hebt je hele leven nog om vriendschappen weer op te bouwen etc. Lang verhaal geworden haha, moest het blijkbaar ook even kwijt. Dikke knuffel!
@ cjpt, Ja, dan heb je zeker herkenbaarheid.... wat erg dat dit jou ook overkomen is. Het ergste vind ik als een vriendschap er aan kapot gaat. Ik heb ook tegen mijn vriendin gezegd, ik kan overal mee leven, ik begrijp het als je me niet wilt zien nu ik zwanger ben, maar ik wil wél contact houden, dan desnoods via telefoon of mail, maar ik wil je niet kwijt. Dat wilde zij gelukkig ook niet. ik denk zolang je het bespreekbaar houdt of maakt, dat het dan beter gaat dan wanneer er over gezwegen wordt. Dan verwatert het contact alleen maar meer natuurlijk, dat was hier ook al bijna aan het gebeuren. Ik had wel een steen in mijn maag toen ik haar ging bellen, maar ik ben nu heeeel blij dat ik het gedaan heb en dat we zo eerlijk hebben kunnen praten met elkaar. Ik ken haar al heel lang en we hebben veel meegemaakt, en ik zou het heel verdrietig vinden als het hier op kapot zou lopen. xxx mamatoB
Goed dat jij en je vriendin elkaar hebben kunnen vertellen hoe jullie jullie voelen. Fijn dat zij jou ook niet kwijt wilt, het komt vast goed met deze vriendin!