ik begrijp dat de maat vol is en de volgende stap is ook zeker aan hem om die te zetten en net wat ik boven gezegt heb dat het soms niet anders is en het niet lukt dan is het anders als je niet tot hem door kan dringen dan is de kous toch af..
Ik word een beetje verdrietig van dit topic. Ik snap dat jij boos en telleurgesteld bent. En het niet meer ziet zitten. Maar hier een ex-alcohol-verslaafde, en ik ben toch heel erg blij dat mijn omgeving niet op die manier gereageert heeft... Dan was het me namelijk nooit gelukt. De steun die ik heb gehad heeft me zoveel meer sterker gemaakt... Je kunt wel boos op hem zijn maar het is niet zo dat hij er voor kiest om verslaafd te zijn aan alcohol. Ik snap best dat mensen die nooit verslaafd geweest zijn dat zo kunnen zien, maar dat is niet zo. Als je door krijgt dat je verslaafd bent dan is het al te laat. Ik heb jaren gedacht dat ik gewoon graag een borrel lustte en nogal wat weg kon drinken, en mijn omgeving dacht hetzelfde. Maar na een paar jaar wist ik stiekem wel dat ik verslaafd was, maar toen was het al zo. Dan wil je er niet vanaf... Hulp hiervoor zoeken is heel erg moeilijk. Ik ben eigenlijk zowat verplicht afgekickt door een langdurige opname ivm een zware depressie. Was deze er nooit geweest, dan weet ik niet hoe het allemaal gelopen was... Neemt niet weg dat ik nu super blij ben er vanaf te zijn en me er echt voor schaam. Maar ik wil gewoon zeggen, boos zijn vind ik eigenlijk niet op zijn plaats ookal snap ik het wel. En ook als hij al eerder een verslaving gehad heeft, dat zorgt er niet ineens voor dat je een andere verslaving van te voren al door hebt...dat heeft niemand. Veel succes en sterkte, want dat heb je wel nodig.
Ik ben boos omdat hij wel had moeten weten hoe het zit met verslavende middelen. Hij is immers eerder verslaafd geweest. Waarom ga je dan nog uberhaupt de verleiding aan? Ik kan hem niet helpen dat kan hij alleen maar zelf ik zou hem wel willen steunen maar ik kan het niet meer opbrengen. Ik begrijp dat dit voor jou misschien hard overkomt, maar geloof me ik hou zielsveel van m'n broer en zou hem dolgraag willen helpen, maar er is te veel gebeurd. Misschien dat ik er over een paar weken anders over denk als de grootste schik voorbij is.
Ik snap je ook wel hoor. Het is ook moeilijk te begrijpen als je zelf niet verslaafd (geweest) bent bijvoorbeeld.. Ik heb dan een alcohol verslaving achter de rug en ben blij dat ik er vanaf ben. Raak het nooit meer aan. Maar ook ik zou er niet bij stil staan om nu nooit meer een ander verslavend middel aan te raken.. Nu ben ik zelf heel erg tegen drugs maar niet omdat ik er misschien wel verslaafd aan kan raken. Ik vind het dus niet zo heel gek dat hij niet meteen alle verslavende middelen heeft afgezworen... Maar ik kan me goed voorstellen dat jij dat wel vindt.
Vind het super dat jij je probleem overwonnen hebt! Ik denk dat ik het ook nooit begrijpen zal omdat ik niet weet hoe het voelt. Het is gewoon moeilijk en pijnlijk om je broer zo te zien. Zijn verslaving aan cocaïne heeft heel veel met mij gedaan denk ook mede omdat er thuis nooit over werd gepraat. En omdat ik hem een paar keer met een overdosis heb aangetroffen. En dan nu dit het maakt me boos. Aan de andere kant wil ik hem ook zo graag uit de goot helpen, hij had het allemaal zo goed voor elkaar! Een goede baan eigen huis, vriendin en sinds mei vader. Ik vind het gewoon ook zo sneu dat hij geen steun aan zijn vriendin zal hebben, zij zal alleen steeds maar voor een negatieve sfeer zorgen waardoor hij alleen maar na de alcohol zou grijpen. Het is een heel vreemd meisje! En dat baart me ook zorgen.
Mijn ex en ik zijn 7 jaar getrouwd geweest, in het begin van ons huwelijk leek het goed te gaan, helaas is hij weer in zijn oude patroon terug gevallen. Het werd echt te gevaarlijk voor de kids en mij. Ik heb geprobeerd om hem te steunen ondanks dat ik en de kids altijd op tenen liepen. Toen het op een kerstavond weer mis ging heb ik de politie ingeschakeld en heb de eerste werkdag de advocaat ingeschakeld. Dat was bij mij de druppel, maar goed ook want ik ben nu met een lieve zorgzame man getrouwd en hebben samen nog een kindje gekregen. Maar meneer ex is nu weer voor de 3de keer in zijn oude patroon terug gevallen en heeft tegen de kids gezegd ze niet meer te willen zien. Ik heb dus genoeg gedaan, de koek is gewoon op. Toen ik las dat je broer (lovely) ook een kleintje heeft, pfffff daar maak ik me dan weer de meeste zorgen over. Weet je, het is heel knap als een verslaafde van zijn/haar verslaving afkomt maar JE MOET ECHT ZELF WILLEN ik schrijf dit in hoofdletters omdat het anders gewoonweg niet lukt, als verslaafde de steun/hulp niet wil aannemen houdt het gewoon op hoe pijnlijk dat ook is. Lovely, je moet ook aan jezelf denken, ik hoop dan ook dat je broer niet jou leven gaat bepalen in de toekomst. Dit is niet goed voor jou, maar ook niet voor je gezin. Ik wil wel nog even zeggen dat ik het knap vind wat er hier allemaal geschreven wordt, zo zie je maar dat je niet de enigste bent met een naaste die een alcoholprobleem heeft.
Het doet me goed om jullie ervaringen te lezen te weten dat ik niet de enige ben met deze gebeurtenissen om me heen. Vind het een erg heftig en triest verhaal fairy, met name voor je kinderen. Zij hebben hier niet om gevraagd. Ik maak mij ook zorgen om mijn neefje, omdat hij drinkt en zij blowt en ook van de rosé houd. Maar dat hij alcohol problemen heeft bij de huisarts is bekend bij de huisarts en dat zij blowt ook, omdat toen ze zwanger was ze ook blowde en dat heeft ze toen eerlijk aan de huisarts verteld. Lijkt me dat de huisarts toch wel een oogje in het zeil houd? Als hij hulp had willen hebben had ie wel meegewerkt met mijn moeder en was naar therapie gegaan maar hij heeft er werkelijk niks aan gedaan.
Gelukkig kan ik er goed over praten met mijn man, en de kids met hun papa (ex wordt vader genoemd en mijn man papa) Ik heb het een plek kunnen geven, soms ben ik nog wel eens boos. Maar dat is dan meer om de kinderen, waarom is hij zo tegen zijn eigen kinderen....
Heey meid, je verhaal is erg herkenbaar, ik heb ook veel drank- en drugsgebruik in mijn naaste omgeving. Het is soms echt frustrerend, maar ik probeer het nu zo te zien: De verslaving is gewoon een ziekte, niet meer en niet minder. Je moet het gewoon los proberen te zien van wie die persoon is (of beter gezegd was). Je broer kiest er niet voor om weer verslaafd te raken, hij kan niet anders door de ziekte. Ook al zijn mensen clean, de ziekte kan altijd terug komen... Ook het liegen en bedriegen komt allemaal daardoor. En een mens moet echt ontzettend sterk zijn om dat patroon van verslaving te kunnen doorbreken. Het heeft mij erg geholpen om het zo te bekijken, want op deze manier kon ik het tenminste min of meer snappen. Ik vind het overigens wel heel erg kwalijk dat niemand je had gewaarschuwd voordat je je kind erheen bracht! Vooral omdat je moeder het blijkbaar al wist. Het is echt onverantwoord...
Ik ben zelf wat rustiger om de situatie..dus niet echt boos meer, maar wel ontzettend teleurgesteld. Van de week was ik nog bij hem, hij ging de hele tijd na boven ( om zijn alcohol te nuttigen) en dacht dat ik het niet door had. Ook vroeg hij of hij geld kon lenen om boodschappen te doen..ik heb hem niks geleend maar boodschappen voor hem gedaan. Hij heeft tegen mijn moeder gezegd dat ie vorige week naar psychQ is geweest, maar ik heb mijn twijfels. Lief dat je er even om vraagt.
Hoi, niet veel veranderd dus.. Hier word het ook steeds gekker. Me broer wou praten met me ff hij zou na een kliniek enz gaan en heleboel beloftes..maar de volgende dag weer hetzelfde weer spullen bij me moeder weg tot de naaimachine aan toe Gisternacht bij mij aan de deur om 1 uur midden in de nacht (voor geld) hij bleef staan en heletijd aanbellen. Ben vandaag na de politieburo geweest heb voor woensdag een afspraak ik heb er schijtgenoeg van. Een beetje moedeloos word ik ervan.. Moest net ff aan jou situatie denken vandaar me berichtje ook.. Groetjes
Jeetje midden in de nacht aan de deur? Nee dat zou ik ook niet trekken! En wat een eikel dat hij die spullen gewoon bij je moeder heeft meegenomen! Hoe reageerde je moeder daarop? Denk goed aan jezelf hoor je kunt deze stress niet gebruiken momenteel.
ik heb het niet het hele topic gelezen, dus sorry als ik dingen zegt die al gezegt zijn ofzo. toch wil ik graag wat dingetjes kwijt. jouw broer is verslaafd geweest aan coke en nu dus aan alcohol. maar t is niet zo dat hij er nu voor heeft gekozen om maar aan de alcohol verslaafd te raken. je kiest er niet voor namelijk. verslaving is een ziekte. dus niet zomaar van o hij is verslaafd...nee hij is ziek! en dat hij van de coke af is, betekend niet dat hij geen verslaafde meer is. ik bedoel als mensen van de drank af zijn, zijn het nog steeds alcoholisten en moeten de rest van hun leven tegen die ziekte vechten. waarschijnlijk dacht hij nadat hij van de coke af was, dat een biertje wel kon, maar hij is ziek, hij is verslaafd, dus dat sluipt er zo weer in. hij kiest er niet voor...het overkomt hem. als alcoholisten of drugsverslaafden afkicken, is het ook niet voor niks dat ze moeten leren om nergens meer aan te komen wat maar enigszins verslavend werkt. helaas is dat bij jouw broer niet gelukt en dat is heel erg spijtig. dat je boos bent, kan ik me enigszins voorstellen, maar dat is pur en alleen omdat je van hem houdt. als je niet van iemand houdt, kan je het ook niks schelen wat hij of zij doet. dus ik zou als advies mee willen geven...blijf van je broer houden en wordt af en toe maar eens boos, maar keer m niet de rug toe. ik wil jou en je familie heel veel sterkte wensen in deze moeilijke strijd en ik hoop echt dat je broer toch hulp wilt gaan zoeken weer op den duur, want alleen kan hij dit niet.
Hoi, Jaa wat moet ik zeggen over me moeder..die weet het ook allemaal niet meer.. Die is alleen aan het babysitten(over hem dan) ze is 24 u thuis bang dat ie nog meer meeneemt..valt niks mee te nemen meer alles is al weg daar niet van.Het is al een paar maanden zo ik heb ook niet echt kunnen genieten vn me zwangerschap daarom ben ik zo boos op hem dat hij niet eens denkt vn wat doe ik deze mensen allemaal aan? maar goed ik kijk het wel weer ff aan groetjes
Hey meid, ik begrijp (spijtig genoeg) héél goed hoe je je nu voelt. Mijn vader heeft ook een alcoholprobleem. Hij heeft jàren gedronken en is nu sinds +/- 3 jaar nuchter. Ik heb ook lange tijd voor hem 'gezorgd' en hem blijven steunen etc... Maar ik ging er zelf aan onderdoor. Ik ben dan bij Al-a-Teen terechtgekomen (ook van AA maar dan voor kinderen van alcoholisten) en zij hebben me doen inzien dat het niet MIJN taak was om m'n vader van de alcohol af te doen blijven, dit kon hij enkel zelf én voor zichzelf! Ik heb toen ook het contact met hem verbroken, hoe pijn dit ook deed. Vanaf de eerste moment dat hij zich heeft laten opnemen (onder lichte dwang van m'n grootouders), heb ik hem dan ook terug m'n volle steun gegeven. Je mag niemand je laten zeggen wat je moet doen in deze situatie, je màg aan jezelf denken! Je kan hem zeggen dat je hem niet meer wil zien maar dat je er zeker terug voor hem zal zijn als hij ervoor kiest zich te laten behandelen... Doe waar JIJ je goed bij voelt! Wat ik wel spijtig vind om te lezen is: 'hij kiest ervoor om aan de alcohol te gaan'. Dit is écht geen keuze! Het is en blijft een ziekte, ook al word dit bij verslavingsproblematieken wel eens vergeten... Veel sterkte meid!
Nou het gaat weer lekker zeg! Afgelopen vrijdag een familie etentje gehad, beiden hebben zichzelf volgegoten. We hebben ze samen met hun kleine met pijn in het hart naar huis gebracht. Want dat voelde totaal niet goed om de kleine bij hun te laten. Gisteren werden we gebeld er was weer eens ruzie. Mijn ouders zijn heengegaan, want het kan gewoon zo niet meer. Mijn broer wou niet praten dus hebben ze met zijn vriendin gepraat. Mijn broer heeft alles stiekem meegeluisterd. Later heeft hun gebeld en ze voor alles en nog wat uitgemaakt. Hij heeft gezegd dat ie zichzelf gaat ophangen en dat het dan onze schuld is. Ik vind het vreselijk dat ie dit zegt. En vind dit te ver gaan. Ze hebben een kleine van nog geen 6 maanden de leefomgeving is niet veilig!Het huis is te vies om te omschrijven, ze zijn elke dag dronken hebben elke dag ruzie. En dan moet ik maar elke keer begrip voor zijn verslaving opbrengen, ik kan het niet meer!Mijn moeder gaat nu hulp inschakelen van maatschappelijk werk oid weet het niet precies. Wil ie daar niks van weten hoef ik ook niks meer van hem te weten. We hadden therapie geregeld is ie 1 keer heengegaan en dat beviel hem niet en is dus ook nooit meer geweest. Het gaat al meer dan 10 jaar zo mijn hele jeugd heeft altijd om de verslaving van gedraaid en nu nog. Ik trek het niet meer ik wil geen onrust meer in mijn leven. Als hij nu geen hulp aanneemt is het met ons contact over. Ik sta dan niet meer voor hem klaar. pff heb er hoofdpijn van gewoon!
Pfff! echt vervelend en een moeilijke situatie.. Als niks helpt voor hem zou ik gewoon afstand nemen hoor heb ik ook gedaan. En misschien proberen om toch iets in te schakelen voor de kleine? Echt een ...gedoe!! Mij verhaal ken je (vnme broer) die gaat ook niet na een kliniek enz Nu 2 dagen geleden heeft me moeder een herseninfarct gehad gewoon door stress en gedoe vn hem. Ik ben er klaar mee ! als ze niet willen luisteren dan maar voelen heel hard maar ja.. sterkte ermee
Jeetje wat erg voor je moeder..ze beseffen niet wat het met hun familie doet. Je maakt je elke dag zorgen en er is elke dag stress. Ik weet niet of ik wat voor de kleine moet inschakelen heb op het punt gestaan om het te doen, maar vind dit ook heel eng en ingrijpend, maar aan de andere kant zo kan het ook niet deze situatie is niet goed voor de kleine. Dit is zijn laatste kans, grijpt ie deze niet aan dan is het contact ook echt verbroken.
Hey meid, Mijn god dit is echt verschrikkelijk....2 dronken mensen met een baby van 6 maanden. Als ik jou was zou ik een gesprek aangaan met je huisarts, of met de huisarts van je broer. Want dit kan echt langer zo doorgaan, voor je het weet gebeuren er ongelukken. Vind het echt vreselijk dat hij jullie de schuld geeft dat hij zichzelf wil ophangen. Meid ik hoop dat je beter weet, want dit is echt niet jullie schuld. Hij zit zo in de knoop met zichzelf dat HIJ het allemaal niet meer aan kan...dit is ZIJN schuld en niet die van jullie. Jullie hebben hem zovaak al geprobeerd te helpen...op den duur is het ook een keer afgelopen.