Mijn dochter gaat voor het eerst sinds 2 weken naar de dagopvang. Voor 2 dagen in de week. Vandaag werd ze door mijn man thuisgebracht en ik zag bij haar een superrood gezicht met allemaal krabtekens erop. Best schrikken, van hem begreep ik dat het mis ging tijdens het spelen met een ander kind. Ik heb toch even de dagopvang gebeld. "ìk weet er niet wat er gebeurde, was er toen niet bij, ging kijken toen ik haar hoorde huilen.." Wat moet ik hier nou van vinden. Ik ben best pissig, heb er wel begrip voor en vind het heel gezond dat kinderen op hun eigen manier leren om met andere kinderen te spelen ed. Maar ik weet niet wt ik er van moet vinden, mag verwachten van een opvang. ik vind het zo erg, en overdrijf beslist, helemaal rood en allemaal krabtekens ook een paar diepe.. ben zo woest. Kunnen jullie je dat voorstellen? Was ook zo verdrietig, begin je net met werken en naar de opvang moeten sturen en binnen 2 weken al zoiets. Tja, en dan heb ik nog een baby van 9 maanden die daar ook rondkruipt.. het liefst ga ik er morgen nog eens naar toe, ben zo boos
Ik vind het niet redelijk dat je boos bent. Ze hebben nou eenmaal geen ogen in hun achterhoofd en dit soort dingen gebeuren! Ik heb een vriendin die een dochtertje heeft van mijn zoontjes leeftijd die een tijdje kinderen heeft gebeten. Tsja, wat konden ze doen? Ze was nog te jong om te begrijpen dat ze iets verkeerd deed, dus ze probeerden haar zoveel mogelijk in de gaten te houden. Maar vermijden lukte niet. Ik begrijp dat je het slikken vindt dat je dochter zo thuis kwam en dat dat zeker niet leuk is. Maar probeer ook te relativeren en te begrijpen dat dit weinig te maken heeft met de kwaliteit van de leidsters. Overigens, hoe oud is je dochtertje? Want ik ga er vanuit dat ze ouder is dan je baby van 9 maanden oud.
Ik kan toch niet ontkennen dat ik ook een gevoel van boosheid zou voelen hoor. Ook al is het logisch dat het niet altijd te voorkomen is. Ik vind wel als het vaker voorkomt door een bepaald kindje dat hij/zij goed in de gaten moet worden gehouden. Dit kun je toch wel verwachten van het kdv. Ik bespreek mijn gedachten wel met de leidsters met begrip voor hun situatie. Wellicht houden ze en extra oogje in het zeil . Mijn zoontje heeft toen hij zeven maanden was een keer aan een meisjes haar getrokken. Ze hing boven een hem en hij hing er in. Ook hij is weleens met een kras thuisgekomen. Dit waren eenmalige dingen dus probeer het ook te relativeren voor je eigen gemoedrust.
ik zou ook boos en verdrietig zijn. zou zeker even voor je eigen gevoel met een leidster er over praten. kijk dat het gebeurd.....dat kan niemand bijna voorkomen. maar tuurlijk wil je het verhaal even goed horen
bedankt voor jullie begrip. Ik ben echt heel verdrietig geweest. Ik kan best goed relativeren hoor, logisch dat er wel eens iets gebeurd, een duw, een krabwondje oid. Ik zeg ook niet dat de leidster niet goed genoeg is. Het was het eerste wat ze zelf aangaf.. Maar dit was echt schrikken hoor, ene kant van haar gezicht is helemaal rood en een hoop grote en diepe krabben. Ik kreeg de indruk dat dit niet kort geduurd heeft.. En erg verdriet; moelijke beslissing geweest wel/niet opvang etc en dan gebeurt er zo iets in de 1e weken.. Tja, ik heb er geen goed gevoel over.. en boos.. Wat zou ik voor creme kunnen gebruiken om kans littekens te verminderen?
hee snap dat je het niet fijn vind dat juist jouw kindje dit gebeurd.. maar ik ben leidster op n kdv en je kunt echt niet altijd overal bijzijn .. en ja soms zitten kinderen stilletjes lekker te spelen en als kinderen niet snel van hun afbijten dan kan dit wel eens gebeuren en vaak kom je er dan of snel achter doordat je t toevallig ziet , of een kindje komt tvertellen .. maar indd dit soort dingen kunnen gebeuren .. iets eropsmeren hoeft opzich niet .. komt wel goed..
Ik kan me voorstellen dat dit een enorme domper is als ze net naar de opvang gaat en opeens gebeurt dit. Ik zou in ieder geval je gevoel met de leidsters bespreken, maar laat je er niet van de wijs brengen. Ik was in het begin helemaal niet zeker van mezelf toen mijn zoontje net naar de opvang ging. Dan had ik zo'n 'aanval' ook overschat denk ik. Nu had ik het nog steeds niet leuk gevonden, maar had ik denk ik makkelijker kunnen relativeren en ook meer vertrouwen gehad dat het waarschijnlijk eenmalig zou zijn. Nu ken ik de leidsters en de kinderen beter en weet ik dat het wel goed zit. Dat gevoel had ik in het begin dus veel minder. Komt vast goed! En bespreek het dus met ze!
Joey heeft een periode lang elke dag een kindje gebeten. Zijn record staat nu op 5 keer per dag.Ik heb elke dag mijn kind met een schuldgevoel opgehaald en weggebracht, ik had het zo te doen met de ouders en hun kindjes! Ik kan mij heel goed voorstellen dat je ontzettend boos bent dat dit is gebeurd, maar er zijn meerdere kindjes op 1 groep en je kan ze niet allemaal tegelijk in de gaten houden. Misschien dat je van de week rustig navraagt wat er nou precies is gebeurd en waar de leidster was op dat moment. Hopelijk kan je het dan een beetje loslaten. Want geloof me, het zal wel vaker gebeuren en ieder kindje wil knokken voor zijn/haar plekje in de groep.
Ik kan me indenken dat je het heel vervelend vind. Ik zou er ook zeker met de leidster over hebben en aangeven dat je het vervelend vind. Maar als het "eenmalig" is, dan denk ik dat je er geen punt over moet maken. Ook al hebben ze het wel gezien, dan nog kun je niet altijd zo snel reageren of erbij zijn dat het op tijd stopt. Wat wij bij ons op het kdv ook wel eens doen als een kindje een duidelijke "beschadiging" heeft opgelopen door vallen of ruzie : dan bellen we ouders zodat ze voorbereidt zijn en niet zo schrikken. Kun je altijd eens om vragen in het vervolg. Ben ook wel benieuwd naar de leeftijd van je kindje, want bij een baby zou ik het persoonlijk meer een probleem vinden. Daar moeten kinderen minder makkelijk bij kunnen komen. Succes!
ik begrijp je volkomen. Ik had het ook toen mijn zoontje een paar bijtwonden op zijn ruggetje had....
Ik kan me jou gevoel voorstellen hoor en dat je verdrietig bent. Maar kan me ook voorstellen dat de leidsters niet alles kunnen zien en dat ze dit ook niet gezien hebben.
Hoe oud is je kindje dan? Omdat Milan nog niet zo oud is laten ze hem gewoon nooit alleen met andere kindjes. Dit omdat de anderen kinderen in zijn groep wat ouder zijn en Milan nog niet voor zichzelf op kan komen. Vind dit zelf ook wel zo prettig. Snap het best hoor, dat je hier boos om bent. Al zou ik er geen ophef over gaan maken. Tenzij het vaker gebeurd.