Bij sommige mensen draait alles om hun ziekte. Passen zich nooit aan en wordt je daardoor keer op keer teleurgesteld. Ik vindt het echt geen vanzelfsprekendheid dat omdat ze mij op de wereld heeft gezet hiervoor altijd respect van mij heeft. Als je bepaalde dingen doet, bijv mishandeling, het bewust en opzettelijke je kinderen in gevaar brengen verdien je het niet op moeder genoemd te worden. Maar dit is mijn mening en geloof me ik had het graag andere gezien maar die keuze heb je niet altijd. En als het dan om mijn kinderen gaat heb ik alleen maár mijn eigen referentiekader dus als mijn ervaring is dat ze slecht is voor kinderen ja dan kan je dus niet voor mijn kinderen zorgen. Ook niet als ik echt geen oppas kan vinden dus een laatste keus. Respect voor de moeder van ts die wel haar zaakjes probeert te regelen. Maar ondanks dat weet ik niet of ik dat zou aandurven om op mijn kinderen te passen.
Ik vind jullie reacties fijn, bedankt! Gister zijn we even bij mijn moeder geweest. Ze deed 'raar'; een wazige blik in haar ogen, mij dochter vroeg haar om drinken en ze pakt alleen voor zichzelf, is mijn dochter iets aan het vertellen, pakt oma haar telefoon en gaat daar iets mee doen, etc. Gevolg, dochter helemaal overstuur, wil alleen nog maar bij mij zitten en niks meer zeggen.. Na de opname dus eerst maar afwachten hoe het gaat en nog niet meteen oppassen. Over de medicatie, die is de laatste maanden al een aantal keer verhoogd..
Helemaal zal ik hier niet uitleggen als je het niet erg vind. Maar in het kort; ze is bang voor zichzelf in bepaalde situaties en voelt zich erg slecht, emotioneel
Ik vraag het omdat mensen met een borderlinepersoonlijkheidstoornis het liefst niet opgenomen worden, maar thuis behandeld. Ook niet als het gaat over suicidaliteit. Vaak speelt er een depressie of psychose bij waardoor opname eventueel noodzakelijk word, maar ook dan zo kort mogelijk...