Ik vraag mij af zijn er hier dames op het forum die dit ooit hebben gehad ? (of iemand in familie/vriendenkring). Hoe zijn jullie ermee omgegaan en is er hulp voor geweest? Hoe is dit afgelopen en hoe voelen jullie je nu? (of fam/vrienden) Sorry voor al deze vragen zou het echt fijn vinden als ik er iets meer over kan weten (zal morgen proberen uitgebreid uit te leggen hoezo)
Mijn moeder heeft borderline. Ze wil dit zelf niet accepteren helaas, denkt dat het aan de hele wereld ligt dat ze het moeilijk heeft en niet aan haar. Dat maakt het erg zwaar voor mij en m'n zus om mee om te gaan, en we nemen dan ook zoveel mogelijk afstand.
Allereerst een correctie in je verhaal de zin hebben gehad gaat helaas voor borderliner niet op, dit heb je en blijf je houden. Het gaat nooit meer over. Wel kun je dmv therapie handgrepen krijgen om er mee om te gaan. Ook zijn er verschillende gradaties, de een heeft alle punten, en een ander enkele. Ook uit zich het verschillend en is het de kunst hoe gaat er iemand mee om voordat het zich echt kan uiten. Ik heb zelf een lichte vorm, en niemand behalve mijn vriend merkt het aan me. Door bewust te zijn van mezelf en de term actie = reactie kan ik veel dingen opvangen en realistisch blijven. Daarin tegen kende ik ook iemand die dit niet kon en compleet de mist in ging qua sociale contacten. Moeilijk in omgang dit in combinatie met drugs was funest voor haar. Ze was continu op haar hoede, betrok alles op zichzelf, schoot continu in de verdediging etc etc...
Ik ken er 2, en beide totaal verschillend. De 1 is heel behulpzaam geweest toen ik een rottijd had,en is nog steeds heel vriendelijk en zachtaardig. De ander doet juist heel afstandelijk,en dat is dus diegene waar ik vanmiddag hier over schreef
Ja hier een Borderliner low level ( dat betekend dat je nog wel Borderline hebt, maar er goed mee kan omgaan ). Ik merk het wel aan mezelf, af en toe. Ik kan bijvoorbeeld niet zo heel erg goed tegen grote drukte, gaat trouwens wel steeds beter heb ik gemerkt. Het zwart wit denken, ik kan nogal snel mijn standpunt duidelijk maken op een niet al te subtiele manier. Bij mij is het op mijn 16/17e vastgesteld en ik heb er 2 jaar dagbehandeling voor gehad. Maar voor mij is de echte verandering gekomen door mijn man. Voor hem ben ik echt hard aan mezelf gaan werken. En ik denk toch ouder en wijzer worden. Ik merk dat ik rustiger ben geworden, dat ik ook socialer ben geworden. Reacties zowel negatieve als positieve beter ben gaan accepteren. Ook met kritiek kan ik beter omgaan. Tuurlijk, fijn zal het misschien nooit worden. Maar ik accepteer wel als ik fout ben of iets niet helemaal goed heb gedaan. Tuurlijk heb ik ook wel mijn mindere periodes, het voordeel is wel dat ik weet van mezelf, dit gaat over.
ik heb "ervaring" Ik ben door psychologen behandeld die door mijn verhalen zeiden dat mijn moeder borderline had. Alleen zal ze dit zelf nooit herkennen, erkennen laat staan laten bevestigen. Heb de KOPP groep gedaan, (KOPP= kinderen van ouders met psychische problemen) en dat was een feest van herkenning. Tot ik het huis uit ging heeft die therapie me geholpen er mee om te gaan, al is het wel heel moeilijk geweest.
Volgende week krijg ik de uitslag van een test. Het is voor denk 90 pc zeker dat ik ook helaas bordeline heb. Dat is wel eens eerder vast gesteld maar nu ben ik actief er mee aan de slag gegaan van hoe heb ik het en welke therapie of wat dan ook zou mij nog verder kunnen helpen. Zal opnoemen wat mijn valkuilen nog zijn en zal ook wat postiefs neer zetten. Negatief. Heb moeite met kritiek al hoe wel te recht of on terecht. Er ken wel me fout als ik fout ben en probeer daar ook naar te handelen. Denk echt niet zwat/wit wel eens grijs Moeite om een echte goede beslissing te nemen. Neem gelukkig vaak wel de juiste maar maak zeker nog wel eens fouten. Ben wel iets inpulsief maar is minder geworden met de jaren. Denk vaak te lang juist na of ik iets wel of niet moet doen wat mijn beslissings vaardigheid niet altijd ten goede komt. Weinigzelf vertrouwen. Zoek wel eens de bevesteging of ik het wel goed doe. En vaak weet ik wel dat ik het goed doe maar, Vraag toch aan andere of het zo is. Weinig contact met echte vrienden. Durf me niet goed open te stellen naar andere en dat kan wel eens negatief uit pakken. bijvoorbeeld doe rot tegen een vreemde en heb spijt daarna (Dat is wel inpulsief) We zijn er wel achter dat dat komt waarschijnlijk omdat ik niemand echt vertrouw en eerst afstandschep voor dat ik me ware aard laat zien. Het is een soort zelf bescherming opgebouwd uit mijn kindertijd/jeugd. Positief. Lastig om iets postiefs te bedenken maar komt vast en zeker Kan wel met geld om gaan ben niet verslaaft. Heb geen uitbundig sex leven achter de rug en was daar niet inpulsief in juist. Het tegen overgestelde. Dacht dat ik er toch niet toe deed. Dat denk nog Dus netjes twee partnes gehad en ben nog bij me partner die de vader is van de kinderen. wel gescheiden en nee dat lag niet alleen aan mij. En ja wel ik heb en had ook fouten. Nu hebben we een lat en doen we de kinderen zo veel mogelijk samen( De laatste tijd) IK kan moelijk me grenzen bewaken ging te lang door raakte oververmoeid en dus raakte ik bijvoorbeeld voor de kerst in een dip. Probeer altijd eerlijk te zijn en een verhaal zeker van twee kanten te bekijken ( Soms wel eens moeite mee ook al heeft een ander me pijn gedaan en ook al zijn ze onredelijk probeer me er niks van aan te trekken) Wat niet altijd lukt. Kortom heb bordeline vind het moelijk om het te accepteren probeer wederom er een plekje voor te vinden om juist de mensen om mijn heen te beschermen. En ja ook me zelf. Ben vaak te goed geweest voor andere, En moet daarom me grenzen en me kunnen goed bewaken.
Mooi beschreven, en ook erg duidelijk. De uitslag is dus voor 90% bepaald? Ik ben benieuwd. Succes ermee.
Dat hoor ik volgende week. En ben eerlijk heel eerlijk hoop dat er uit komt dat ik bordeline heb met bordeline kenmerken maar dan in de lichtste maten. Wat mij opvalt dat wij bordeliners vaak in een slecht dag licht worden gezien. Het valt me voor al op hoe bewust sommige bordeliners proberen te voorkomen dat er meer problemen ontstaan. En dat de grootste deel er een plekje voor zoekt bij zich zelf en er mee leert leven. Dat vind ik nog het moelijkste er aan het is toch accepteren dat je niet helemaal ( Normaal bent)
Oh, maar daar trek ik me niks van aan. Dan kan iedereen wel kritiek verwachten. Want over alles heeft men een mening. Ik focus me liever op de positieve dingen die worden bericht over Borderliners. Dat we zo veel liefde kunnen geven bijvoorbeeld. Ik heb diabetes type 2 en ook daar heeft iedereen zijn mening over. Mijn moeder is qua politieke keuze links en mijn vader rechts ook daar bestaan de meest negatieve meningen over. Ik zou er niet vrolijker van worden als ik me alles maar ga aantrekken wat er wordt gezegd over Borderline etc. En ook bij Borderline kun je niet iedereen over een kam scheren. Weet je, vaak hebben mensen er ook geen verstand van. Ik neem ze dat niet eens kwalijk. Soms maak je dingen gewoon nooit van dichtbij mee en weet je dus ook de positieve kanten van een verhaal of geval niet. Maar Pnirmal, ik vind dat je heel goed verwoord hoe je erin zit en wat je gevoel zegt. En ik vind ook dat je kritisch naar jezelf kan kijken en ook niet wegloopt voor eventuele confrontaties, en dat vind ik echt een compliment waard. Er zijn zoveel psychische patienten die ontkennen dat er iets mis is met hen. Je hebt misschien nog een weg te gaan maar je zult er met deze instelling vast wel komen!
borderline dat heb ik een foutje van sommige dames het zwakt af als je een jaar of 30 bent je zal er nooit geheel van afkomen maar het zal wel in mindere maten zijn.. ik heb een van de zwaarste vormen maar met veel therapie ben ik er redelijk mee om gegaan het gaat super nu en sinds ik mijn kindjes heb is het ook een stukke minder slik geen medicatie dat deed ik al vanaf mijn 17e niet meer wilde geen leven met medicatie tuurlijk zijn er uitschieters maar niet zo hevig als voor heen vooroordelen daar heb ik lak aan ik ben wie ik ben en als ze daar niet mee om kunnen of willen gaan lekker uit mijn buurt blijven niet tegen mij kletsen ben daar heel makkelijk in geworden
Ik heb het vermoeden dat ik borderline heb... Ben eens bij de HA geweest, maar door angst nog geen verdere stappen ondernomen. Wil ik binnenkort wel weer doen...
Hallo dames, Ik heb ook borderline, en heb daar medicijnen voor. Heb de VERS training gehad en kom twee wekelijks bij een psychiater om te praten. VERS is vaardigheidstraining emotie regulatie stoornis. Ik zeg ook liever dat ik een emotie regulatie stoornis heb dan dat ik borderline heb. Ik heb het al jaren en heb het niemand verteld, alleen mijn man natuurlijk. Ik kan er goed mee omgaan, mede doordat ik medicijnen gebruik. Ik zal ook mijn hele leven deze medicijnen moeten slikken.
Herkenbaar. Kom ze helaas te weinig tegen op internet, ervaringsgenoten. Heb ooit lang gezocht maar je komt voornamelijk borderliners zelf tegen. Iemand zei dat het vanaf je 30e minder wordt, dat is niet standaard hoor. Bij mijn moeder is het de afgelopen jaren juist véél en veel erger geworden en ze is al in de 50.
ik heb een relatie gehad van 5 jaar met een bordeliner. helaas zijn mijn ervaringen ontzettend slecht. ik zal mijn verhaal hier niet neerzetten maar je kunt wel pb-en.
Ik heb ook borderline. Had 1 van de zwaarste vormen... ben 2 keer opgenomen geweest, heb 9 maanden lang elke dag van 9.00 tot 16.00 therapie gehad en heb uiteindelijk de VERS training gedaan. Dit alles heeft me erg geholpen en heb nu alleen nog maar borderline trekken, ook mijn omgeving herkent bijna niks meer terug van de heftige borderline die ik eerst had. Wel heb ik daar hard voor moeten werken en de eerste jaren mezelf constant moeten dwingen om het goede te doen en niet voor het makkelijke te gaan.
Ook ik heb de diagnose Borderline! Dat werd me door middel van ontelbaar veel tests duidelijk toen ik 18 was. Daarna heb ik veeeeeeeeel intensief therapie gehad,waar ik vorig jaar mee ben gestopt! Ik weer dondersgoed dat ik een borderliner ben, maar voel me absoluut niet meer zo. Ik accepteer het, maar weiger om zo te leven, ofzo. Het gaat sinds een poos heeeeeel erg goed met me, af en toe nog een ´off-day' maargoed, dat heeft een NIET borderliner ook, toch? Wat ik trouwens bedoel met 'weiger zo te leven' is het volgende: een vriendin van mij heeft ook borderliner en die geeft bij ALLES wat ze doet het excuus; ik heb borderline dus kan er niks aan doen. Tja dat gaat er bij mij niet in! Tuurlijk ben je wat impulsiever etc etc maar je kan niet je hele leven roepen bij wat je doet dat het door de borderline komt, dan geef je jezelf een beetje een vrijbrief ofzo en daar hou ik niet zo van. Ik heb zelf zo iets van; ik leef mijn leven, ik doe wat in mijn vermogen ligt en soms word ik tegengewerkt door mijn emoties wat door de borderline komt, maar juist dáárom probeer ik er wat mee te doen. Ik ben verantwoordelijk voor wat ik zeg en voor mijn daden, dat is niet de verantwoordelijkheid van de borderline... Snappen jullie nog wat ik bedoel? Ook wil ik nog zeggen, dat er met borderline wel te leven is, zolang je er zelf wat van probeert te maken en accepteert dat je nou eenmaal moeite hebt met/bij sommige situaties en dat je borderliner bent! Het is niet het eind van de wereld, als je mij vraagt, al weet ik ook dat het soms heeeeeeeeeeeel moeilijk kan zijn!
Hai ik ben opgegroeid met men moeder die borderline heeft en nog meer dingen ze slikt er ook wel al aardig tijdje medicijne tegen en werkt ook wel en ze is manisch depresief, ik zelf heb het er echt een hele tijd moelijk mee gehad kwa hoe je der op moet reageren enzo...al gaat het weer beter tussen mij en me moeder sinds ik op me zelf woon en ze geeft ook wel toe dat ze het heeft etc ze loopt er ook niet voor weg alleen weet ik zelf nog steeds niet of ze het al had of dat het gekomen is sinds me broertje op 2jarige leeftijd aan een hersenvlies ontsteking overleden is..
hier ook een borderliner low level, ondertussen kwets k me niet meer zelf, maar heb wel sinds k zwanger ben weer enorme ups en downs (maar denk dat dat ok aan de hormonen ligt) iik heb de punten hierboven eens bekeken en kan het volgende over mij zeggen: hier ook moeite met kritiek heb moeite om goede beslissingen te nemen, maar gelukkig zijn als ik ze eenmaal neem de beslissingen wel goed ben erg impulsief heb enorm veel zelfvertrouwen weinig contact met echte vrienden (ik bel en schrijf niet regelmatig ) kan moeilijk met geld omgaan heb geen verslaving een enorm uitbundig sexleven achter de rug