Je bedoelt het vast goed, maar ik denk dat als je het taboe op psychiatrische aandoeningen en medicatie even los laat en de medicatie gewoon ziet als medicatie die een persoon zou slikken voor lichamelijke klachten je er ineens heel anders tegen aan kijkt. Medicatie is niet altijd slecht voor een ongeboren kind. En daarbij zijn er artsen, paychiaters (die ook gewoon een artsen opleiding) hebben gedaan die de medicatie voorschrijven dus dat zit meestal wel snor. Op de uitzondering daar gelaten. Het word eens tijd dat het taboe op psychiatrische aandoeningen word doorbroken. Ts. Ik heb zelf geen borderline. Ik werk in de gespecialiseerde ggz en begeleid daar drie vrouwen die moeder zijn. Gewoon goed het advies op volgen van je behandelaars en blijven praten. Het zal niet makkelijk zijn maar je kan dit wel!
Wat een k*topmerking. En hier ervaring met iemand die borderline heeft en naar mijn mening is iemand die stabiel is op zorgvuldig afgestemde medicijnen veel fijner voor een baby. Mooi als het zonder kan, maar het is geen schande als dat niet zo is. Als je een lichamelijke ziekte hebt kijkt niemand op als je medicijnen slikt.
Ik ben ook geen fan van de grote schaal waarop diagnoses worden gesteld en medicatie wordt gegeven maar je moet niet zomaar zulk ongevraagd 'advies'' gaan geven.. TO vraagt hier niet om in haar topic en je reactie komt nogal denigrerend over. Ik werk zelf in de psychiatrie en er zijn mensen die ernstig kunnen lijden onder een psychiatrische aandoening.
Het lijkt mij superzwaar, als je eigen emoties je een kant opsturen die helemaal niet goed voor je is. Ik heb bewondering voor mensen die hun eigen situatie onder ogen zien en hulp /medicijnen durven vragen. Helemaal als je kinderen hebt, en ook opvoeder moet zijn.
Serieus?! Snap je na alle reacties die je hebt gekregen nog steeds niet dat het heel slecht advies is en ook nog eens kwetsend?! @ts: Wat fijn voor je dat je nu al zo lang niet meer bezig bent met de dood. Dat geeft toch een soort rust in je gevoelsleven. En superknap dat je gestopt bent met je verslaving. Dat laat zien dat je nu betere manieren hebt geleerd om met spanning en emoties om te gaan en hopelijk ook dat je nu minder last hebt van spanningsklachten en heftige stemmingswisselingen. Als ik het zo lees, doe je keihard je bestnvoor jezelf en je kindje. Laat je nooit uit het veld slaan door mensen die oordelen over hoe je iets doet. Zij kennen jouw lijden en jouw strijd niet. Zolang je zelf maar weet hoe het zit. Sterkte!
Is het altijd beter zonder medicatie dan? Soms zijn de (vermoedelijke) bijwerkingen minder schadelijk als het risico wat je loopt door de aandoening zonder medicatie.
Meid, ik wil je heel veel sterkte wensen tijdens de zwangerschap. Met de hormonen die iemand zonder borderline al heen en weer kunnen slingeren tijdens en vlak na de bevalling. Op de momenten dat het even te veel wordt, bedenk je dan dat als je hier doorheen bent het allemaal weer wat milder wordt. Je weet waar je het voor doet. En dat is heel veel waard.
Bedankt voor je eerlijke reactie, hier zit een heel groot stuk waarheid. Net als dat mensen veel problemen altijd op hun ziekte blijven gooien. Wel heb ik van kinds af aan onderzoeken gehad, en toen ik eenmaal 19 was het onderzoek wat "volwassene" krijgen. Hier kwam door mijn verleden toch heel duidelijk borderline met afhankelijke trekken naar voren. Gelukkig ben ik nog jong en hoef ik dit misschien niet mijn hele leven mee te dragen. Toch was de diagnose voor mij een soort afsluiting van de eindeloze strijd met mezelf van kinds af aan al.
Ook hier heb je gelijk in, ik heb op mijn 18e een psychiater gehad die na een praatje van een halfuur een heel verslag had. Mijn moeder is hier toen heel kwaad om geworden. Uiteindelijk een jaar later ben ik bij de ggz geweest voor een heel uitgebreid onderzoek van een paar dagen een aantal uren aan een stuk wat vrij heftig was. Maar zij heeft me dan ook voor mijn gevoel heel goed 'beoordeeld'
Dankjewel! Het komt voor mij niet over als kort door de bocht want er worden nu eenmaal aan de lopende band diagnoses gesteld, vroeger was je gewoon anders... wel weet ik voor mezelf dat ik het heb, waardoor ik er hard aan kan werken zodat het niet mijn leven gaat beinvloeden later zoals het nu doet. Uiteindelijk ben ik pas 20 jaar en heb ik nog een heel leven voor me gelukkig waarin ik met mezelf aan de slag kan.
Bedankt voor alle lieve reactie's! De berichten mbt geen medicijnen nemen omdat ik zwanger ben leg ik even naast mij neer. Ik slik op dit moment een lage dosis en zonder die medicijnen zou mijn kindje zoveel stress ervaren dat ik niet weet wat beter is.... tuurlijk voel je je schuldig maar het is even niet anders. Ik ben heel hard bezig met mezelf en voor de niet borderliners gaat dit heel raar klinken maar... ik heb gisteren 2 keer hardop gelachen waar ik zelf van schrok! We blijven doorvechten en ik zal de diagnose nooit mijzelf laten overnemen! Ik ben pas 20 er is nog teveel moois! Zoals dat kleine mannetje hierbinnen!
Het geeft aan hoe weinig je van borderline weet. Daarom is het een kutopmerking. Mijn moeder kan prima functioneren in haar eigen wereld hoor zonder medicijnen. Maar niet in de echte wereld. Ze kan er zelf prima mee leven zo want naar eigen zeggen is ze genezen. Het is alleen maar onmogelijk om met haar te leven. Dus geef jij gauw advies over stoppen met medicatie. Dat verscheurt het gezin alleen maar dus niks ernstigs hoor
Pfff zo bedoel ik het niet! Het wordt volledig verkeerd uitgelegd! Natuurlijk is t hartstikke goed en verstandig als iemand met borderline medicijnen slikt daar gaat het niet om. Maar ik zeg alleen dat ik voor iedereen zou willen of hopen dat ze zonder medicijnen zouden kunnen. Dat is toch het mooiste. Ik slik zelf ook medicijnen omdat ik een hartziekte heb. Daar kan ik ook niet mee stoppen. Mocht ik zwanger raken dan moet ik die ook blijven slikken anders kan ik doodgaan. Maar ik sta daar wel zo in dat als iemand zegt joh ik zou voor je willen dat je zonder die troep de zwangerschap in kan dan vind ik dat alleen maar lief. Want ik voel me best rot over die troep in mn lichaam en zou graag willen dat t niet hoeft. Ook al weet ik dat t niet anders is.
Je hoopt voor ts en haar baby dat ze zonder medicijnen kan.. Hoe is dat verkeerd uitgelegd? Ze moet gaan onderzoeken of ze wel echt borderline heeft zodat ze eventueel stoppen kan met medicijnen omdat jouw vriendin verkeerd gediagnosticeerd is. Oh ja door de ha. Die natuurlijk expert is van psychische aandoeningen. Ik heb het idee dat je expres hier en daar de zaak aan het opstoken bent door belachelijke reacties te plaatsen.
Helemaal niet. Dit raakt me echt. Ik respecteer volledig de situ van ts. Natuurlijk moet zij haar medicijnen nemen ook als ze zwanger is. Zie mijn vorige post voor uitleg.
Niet? Misschien je eigen berichten nog eens goed nalezen... @TS en alle andere dames met borderline, you go girls! Vind jullie dapper!