Verschil meisje en jongen

Ieder kindje vraagt om een andere opvoeding, net als dat iedere ouders anders opvoed.

Je kan niet zeggen zo moet het bij een jongen en zo bij een meisje. Gewoon kijken wat bij jullie, maar vooral jullie kindje past.

 

Ik kan je er niet in raadden want ik heb alleen een jongen. Ken het verschil dus niet. maar ik denk ook dat ieder kindje sowieso anders is. Ik had mezelf altijd gezien als een meisjes moeder enndan lekker alles roze kooen. Maar nu zou ik niet anders willen. T vergt iets meer fanasie om een jongen leuk te kleden maar dat vind ik ook een leuke uitdaging. Ik zou nu niet eens meer anders willen en vind al die meisjes kleding maar zo zo, en dat had ik nooit verwacht! Wij hebben echt het allerliefste jongetje van de wereld gekregen en daar kan geen enkel meisje tegenop (maar uiteraard zegt iedere ouder dat dus jij straks ook )

 

neee ik heb het liefste jongetje ter wereld haha, nee jij hebt het liefste jongetje ter wereld voor jou en ik het liefste voor mij

ik denk dat elk kindje verschillend is, je kan 2 jongens of 2 meisjes krijgen die totaal verschillend zijn maar ook die op elkaar lijken, dat kan hetzelfde zijn als je van beiden eentje hebt

ik heb een jongetje en ik kan je zeggen dat dat heel leuk is, persoonlijk ben ik niet zo voor de meisjeskleren dus heb ik het op dat gebied ook wel gemakkelijk, lekker simpel en stoer

ze zeggen wel vaak dat jongetjes op oudere leeftijd mamakindjes worden en meisjes papakindjes maar of dat klopt weet ik niet

 

wij hebben een meisje en ik ben een echte meisjesmoeder. Krijg nu een zoon maar ik heb echt geen idee hoe ik dat moet gaan doen. ik heb niks met jongetjes, zo weet ik ook nooit wat ik moet doen met mn neefje, maar met mn nichtje gaat het prima.
Ik kan er nu al wakker van liggen wat voor kapsel ik het jochie later moet geven en wat ik met hem kan knutselen enzo.

qua opvoeding worden de basisregels natuurlijk hetzelfde en verder kijk ik gewoon wat bij hem past.

 

ik wil jou over 13 weken nog wel eens horen ik heb nooit iets met baby's gehad, geen idee wat ik daar mee moest aanvangen als ene naar mij keek of als ik ene kon vastnemen is denk ik hetzelfde, vanaf het moment dat je hem hebt dan ben je een echte jongensmama

 

Sydneys heeft gelijk, en je groeit er ook in mee. Ik heb er inmiddels geen enkele moeite meer mee om 'jongensspelletjes' te doen. (Ik kan natuurlijk alleen over die van mij spreken en dat betekent hier: wild )

TO, ik kan niets zeggen over het verschil tussen jongens en meisjes, maar vriendinnen die beide hebben, vinden de verschillen in karakter tussen hun kinderen groter dan de verschillen door het geslacht. En dat denk ik eigenlijk ook.

 

ik zag mezelf ook meer als meisjesmama maar heb ook een zoon en zou m voor geen goud meer willen missen!

Ieder kindje is anders en je moet kijken wat voor jjou/jullie het beste voelt en wat het beste bij je kindje past om op te voeden.

 

ik hoop het maar. ik laat het je tzt wel weten

ik hoop dat het klopt van dat mama's kindje want dochterlief trekt zo naar papa, dat wil ik ook!

 

Hier hebben we een dochter van 3 jaar en een zoon van 11 maanden. En ik vind tot nu toe dat mijn zoon een stuk makkelijker is dan mijn dochter. Mijn dochter moest als baby (en nu nog) altijd bezig gehouden worden. Mijn zoon kan zichzelf over het algemeen heel goed vermaken.
Mijn dochter was en is niet snel tevreden, mijn zoon is dat wel.

Tevens wilde mijn dochter ook niet even lekker geknuffeld worden en als ze huilde wilde ze ook niet getroost worden. Dan duwde ze me altijd van zich af. Gelukkig is dat later wel helemaal goed gekomen haha. Mijn zoon kan heerlijk knuffelen en geeft uit zichzelf heerlijke kusjes...

Kortom, ik vind mijn zoon een heerlijk en makkelijk kind. Ik vind mijn dochter ook een heerlijk kind, maar zeker niet makkelijk.

 

ik heb ze allebei, maar van de jongste komt qua opvoeden nog niet veel natuurlijk....hij is nog geen 5 maanden. Ik heb er nooit zo overnagedacht als jij nu doet eigenlijk. Ik ben ook niet een bepaald type moeder denk ik...niemand denk ik, dat denken de meeste mensen.

Ik vind het dus helemaal het einde dat we een zoon en een dochter hebben, had en heb ook nooit een voorkeur gehad. Weet wel dat ik na de 20 wekenecho in de winkel stond en dacht: "wat trek je een jongen nu eigenlijk aan" haha.

Nu ik daar wat meer in thuis ben is het wel heel erg leuk allemaal. En ik heb zn verlanglijstje voor 5-12 en zn verjaardag al klaar Zo leuk nu al dat jongensspeelgoed in huis.

 

Ik vond het ook weleens lastig om mijn neefjes te begrijpen die nogal wild kunnen zijn; maar mijn zoontje lijkt een rustiger karakter te hebben en daar kan ik prima mee spelen. Hij lijkt gewoon meer op mij terwijl mijn neefjes op mijn zus lijken Geslacht is zeker niet allesbepalend.

 

Nee hoor dat hoeft niet. Ik vind het nog steeds lastiger om met mijn zoon te spelen dan met mijn dochter. Ik vind jongensspeelgoed gewoon echt niet leuk. Dan moet ik blokken bouwen en ben ik compleet inspiratieloos. Ik vin het grote verschil tussen jongens en meisjes dat meisjes voorzichtiger zijn en preciezer. Jongens raggen overal doorheen en zijn net bulldozers en zien veel minder gevaar lijkt het. Ook in hun spel zijn ze wilder en harder

 

ooo maar dit wil nog niks zeggen hoor, ik was denk ik een jongen toen ik klein was lego, blokken, auto's, knikkers, dinosaurussen en turtles. poppen en barbies,...daar trok ik de kop van af

 

Ik denk dat het geslacht weinig zegt . Je kan ook een meisje krijgen die naar voetbal wil , in bomen klimt en totaal geen jurkjes aan wil haha dus dan zegt "meisjes mama" zijn ook weinig .

Vaak zijn het juist de jongens die willen knuffelen bij mama op schoot tutten enzo . En meisjes die de stoere dingen doen

 

Toen ik zwanger was hoopte ik zooo dat ik n jongen kreeg. Toen ik hoorde dat ik n meisje kreeg heb ik lopen huilen

Maar ik ben zooooooo blij met mijn meisje! Lekker knuffelen, echte meisjes kleren inkopen, haar haren doen straks, met n jaar of 3 nageltjes doen heerlijk, zie alles al voor me!

 

Er is echt maar 1 ding wat ik lastiger vind voor een jongen .
Dat is dat je voor meisjes gewoon zomer kleertjes kan kopen , korte broek , rokjes . En er gewoon een legging onder doet als ze het pas in de winter blijkt te passen . En bij een jongen kan je dus niet op de gok alvast zomer kleding kopen .

Voorderest heb ik sinds dat mijn zoontje geboren is toch al veel meer met jongens dingen !!
Voel me ook vaak wel trots . Straks een grote stoere man die nu nog lekker bij mama ligt .

 

Verschil tussen jongens en meiden is er niet standaard. Meiden zouden een kop erop hebben en jongens meegaander zijn. Als je mijn dochters bekijkt, lijkt dat te kloppen, maar als je dan m'n stiefzoon en stiefdochter erbij neemt, is het precies weer omgekeerd: stiefdochter erg meegaand, stiefzoon had echt een kop erop. Die heeft echt goed lopen peuterpuberen en harder dan onze oudste dochter, die toch ook echt een flinke partij eigenwijs kan zijn, maar dus gewoon gemakkelijker bij te sturen is dan stiefzoon destijds was.

Verschil in karakter vind ik echt groter. Hier twee meiden, maar de oudste hangt heel erg aan mij, een echt mama's-kind, terwijl de jongste -nu al!- veel zelfstandiger en onafhankelijker is. Die vindt het best bij ons beiden, (alhoewel echt troosten wel door mij moet gebeuren, als wij beiden in de buurt zijn).

 

Dat dacht ik dus ook: lekker haar haren doen, bij onze oudste. Hmm, niet dus. Madam wil meestal niets met haar haren. Stomme is dat de gastouder wel creatief mag zijn, (maarja, die maakt bij haar eigen dochter van die mooie vlechten met kralen (kroeshaar)).... dus misschien komt het daardoor ).

 

Ik denk ook dat je daarin groeit. Ik heb een dochter en vanaf het moment dat we dat wisten, voelde het echt: ja het klopt. Maar als het een jongen was geweest, was dat ook zo. Over kleding en kapsels zou ik me al helemaal niet druk maken.

Ik denk weleens na over een tweede. En dan denk ik ook: ik kan toch nooit zoveel houden van hem/haar als van de eerste? Dat kan gewoon niet? Maar het schijnt dat dat ook verdwijnt op het moment dat die tweede er is.