Jason sliep altijd heel makkelijk. We legde hem in bed en als we hem een kusje gaven ging ie nog even lachen. En na een paar minuten sliep ie. Maar zondag hebben we planken opgehangen in huis. Daar werd ie heel angstig van. Hij wist niet waar ie het zoeken moest. Het geluid was natuurlijk hard en onbekent en hij kon niet plaatsen waar het vandaan kwam. Maar sinds het boren gilt ie het uit als ie in bed ligt. Eerst is er nog even niet aan de hand, maar na een minuut of 10 begint ie te huilen. We hebben hem getroost en weer in zijn bedje gelegd. Maar zodra ik de kamer uit liep begon ie weer met huilen. Ik heb geprobeerd om hem te laten huilen, maar dat werkte niet. Hij bleef huilen en raakte bijna overstuur. Zondag hadden we hem bij ons in de kamer genomen. Ik moest met mijn hoofd boven het wiegje blijven hangen. Zo viel ie rustig in slaap. Gister had ik hem in zijn eigen kamertje laten liggen. Maar ik moest wel bij zijn bedje blijven staan, zo niet dan begon ie meteen weer met huilen. Kan dit van het boren zijn of is het gewoon een fase?? Het is in ieder geval heel zielig.... hij huilt echt met verdriet het is geen aandachtshuil
Lijkt mij een sprong.Mijn dochter kon in die leeftijd niet meer tegen het geluid van een stofzuiger. (heeft een paar weken zo aangehouden)Was krijsen geblazen als dat ding aan stond.Ook in de avond/nacht werd ze vaak huilend wakker en wilde alleen maar troost van mij.Zo gaat dit vaak in een sprong, in de avond en nacht zoeken (WILLEN) ze mama
Lijkt mij ook een sprong. Mijn zoon kon het geluid van stofzuigen en boren op die leeftijd ook niet verdragen maar dat was op dat moment even huilen verder met slapen heeft hij er geen last van gehad.