Nu ik 38 weken zwanger ben, raak ik voor het eerst zenuwachtig. ik zie op tegen de bevalling, maar ook tegen de grote verandering in mijn leven. Ik ben ook ineens onzeker, ben ik wel een goede moeder, kan ik het allemaal aan, etc. Wie had het ook en kan me geruststellen?
Ik kan je niet gerust stellen. Het enige waar ik enorm tegen op zie nu is de bevalling. Ik beval sowieso in het ziekenhuis omdat ik diabeet ben. Waarschijnlijk wordt ik ingeleid maar ik hoop op een spontane bevalling. Ik vraag me af of de bevalling veel pijn doet en of ik het wel kan. Dus ik voel me ongevere hetzelfde als jou.
Heb bij de walvisjes je al beetje proberen gerust te stellen dat je het vast allemaal goed gaat doen en dat je het kunt! Maar onzekerheden blijven toch....geeft ook niet..praat er eerlijk over en je zult zien dat heel veel mensen zelfde gevoelens van onzekerheid hebben. Ik heb dat zelf ook gemerkt door open te zijn over de gevoelens en onzekerheden die ik had.....je staat echt niet alleen en door er samen over te praten maakt dat je weer sterker. Dikke knuffel, Eva.
Kan je ook niet geruststellen maar heb het ook sinds een paar dagen. Echt honderden vragen spoken door mn hoofd. Over de bevalling en of het allemaal wel goed gaat tot kan ik wel een kindje opvoeden. Maar goed we zijn er voor gemaakt toch om kindjes te maken en op te voeden. Nog veel succes de laatste weekjes -xx-
Het zal er dan vast wel bij horen, maar het gevoel van onzekerheid is gewoon vreselijk. Ik kan daar nooit zo goed mee omgaan. Jullie ook allemaal succes!
Ik kan je wel een beetje gerust stellen denk ik,bijna alle nieuwe moeders hebben dit en het is echt heel normaal. Vertrouwen hebben in jezelf en het feit dat elke vrouw kan bevallen moet je meer zekerheid geven,er komt echt een oerkracht los. Hoe meer je met zelfvertrouwen de bevalling ingaat des te beter je er mee om kan gaan en juist daardoor zal je de pijn goed aankunnen. En of je een goeie moeder zal zijn? ja je zal heel veel moeten leren en dat blijft zolang de kids onder je hoede zijn,maar je houd nu al van je kindje en dat word alleen maar groter op het moment dat het op je buik ligt. Houden van is het beste begin en de rest komt echt vanzelf goed! Heel veel succes en probeer te relaxen en nog ff te genieten van je dikke buik
De goede tip die ik kan geven is: laat het over je heen komen en luister tijdens de bevalling goed naar de verloskundige, ook al is dat soms heel erg moeilijk, het is het beste voor jou en je kindje, hou dat in je achterhoofd. Klinkt misschien een beetje raar, maar bij het wegpuffen heb ik regelmatig gepuft met in gedachten: lief kindje/kindje lief (3 kleine pufjes dus). Had het ter plekke bedacht maar gaf me wel veel kracht, want daar doe je het uiteindelijk voor. En hou in je achterhoofd dat de weeen ook weer over gaan en je dan een supermooi kindje in je armen kan houden! Want pijn doet het zeker en dat kan heel zwaar zijn, maar achteraf, met wat je ervoor terugkrijgt, stelt het niets voor (dat is dus mijn beleving). Hou dat in je achterhoofd. Misschien nog een geruststelling: het persen deed bij mij helemaal geen pijn, kost alleen veel kracht, maar was heerlijk om te doen. En onze meid is nou niet bepaald een kleintje . Over de tijd na de bevalling, volg je gevoel en die onzekerheden zul je dan ook hebben, al vind ik het verbazingwekkend natuurlijk gaan. Ik ben ook wel eens bang geweest dat ik dat moederinstinct niet zou hebben, maar dat heb je echt wel. Veel succes met de bevalling en de kraamtijd! Ik hoop dat het je net als mij heel erg meevalt en dat je er volop van kan genieten! Liefs, Snoopy
Hoi Prinses, Ik denk dat het wel een normale emotie is voor dames in onze positie HEtzelfde gevoel bekruipt mij ook zo nu en dan hoor... En behalve na de vk luisteren is het ook heel belangrijk naar je lijf te luisteren is mij altijd gezegd. Ik hoop dat ook goed tekunnen doen tegen die tijd... Lieverd we kunnen het! Vast en zeker!
Ik had dat ook. Ook kon ik altijd goed naar bevalling op tv kijken, maar ik werd er in de laatste weken bloed nerveus van en zag als een berg tegen de bevalling op. Achteraf is het nergens nodig voor geweest want de bevalling is mij 100 % mee gevallen. Het is denk ik ook het gevoel dat je de bevalling niet kan controleren het enige wat je kan doen is over je heen laten komen.
Ja precies, je hebt er geen controle over en je weet niet hoe het zal voelen. Angst voor het onbekende.
Het komt allemaal uiteidenlijk goed.. maar ik denk dat de meeste vrouwen hier wel last van hebben.. bij mijn eerste zwangerschap had iik dat helemaal niet maar nu bij de 2e weet je precies wat er gaat komen natuurlijk en dat zet je aan het denken..... en je bent alles vergeten zodra je je klein wondertje in je arm hebt..
O ja en wat ik mezelf bleef zeggen is "er is nog nooit een beeb blijven zitten " hihi enne er zijn miljoenen vrouwen voor gegaan, dus ik kan het ook!
Ik herken het hoor... zie niet zo heel erg op tegen de bevalling maar ben soms wel onzeker over de tijd daarna.. zo van: hebben we wel de juiste beslissingen genomen, vind ik wel leuk om straks mama te zijn, kan ik het uberhaupt wel.. nu het zo dichtbij komt krijg ik echt een beetje 'koude voeten'.... Hoort erbij denk ik, het is toch dat je hele leven in 1 keer een hele andere wending aanneemt!
Dankjewel meiden! Ik vind het ontzettend fijn om te lezen, dat ik niet de enige ben met deze gevoelens. Vandaag voel ik me alweer heel anders dan gisteren en ben nu vooral nieuwsgierig naar ons kindje.
Ik ben oo kzenuwachtig hoor! Maar meer om wanneer het nou es gaat gebeuren... kan echt niet meer wachten!
Naar je lijf luisteren is heel goed, maar niet altijd. Want bij persdrang betekent het helaas niet dat je altijd mee mag persen helaas (had het vanaf 7 centimeter). Maar op het laatst, toen ik het bijna niet meer trok en wanhopig vroeg wanneer ik mocht gaan persen, gingen ze 10 minuten later voelen en mocht ik al meepersen! Dus in zoverre, goed naar je lijf luisteren en duidelijk proberen aan te geven wat je voelt naar je verloskundige. Zij kan dan goed beoordelen hoe het vordert en of ze moet toucheren of niet. Fijn dat je je al een stuk beter voelt en die nieuwsgierigheid maakt het wel wat makkelijker. Probeer vertrouwen in jezelf te hebben, je kan het echt wel! Echt waar! Liefs, Snoopy