Wat is erger??

ik ben thuis begonnen met de hoop thuis te blijven. (niet alleen de hoop, maar ook de overtuiging)
Ben uiteindelijk naar het ziekenhuis gemoeten, tijdens de ontsluitingsweeën. Het ziekenhuis is 5 min rijden, maar ik vond het een ramp. Spullen pakken, aankleden, in de auto, uit de auto, ziekenhuis door.. nee geen pretje. Ik ging overigens met 2 cm naar het ziekenhuis, dus normaal moet je nog langer wachten.

Bij een hopelijk volgende ga ik proberen toch weer thuis te bevallen, maar het is nog maar de vraag of het mag.

succes met je beslissing! overleg het ook maar met je vk, zij kan je goed adviseren.

 

Als ze zo naar het ziekenhuis wilt bevallen zonder medische indicatie moet je zowiezo de eerste aantal cm thuis afwachten, meestal mag je dan rond de 6 a 7 cm naar het ziekenhuis. Dus je zult ze toch thuis af moeten wachten en ben je al een heel eind.

Hoe ver woon je van het ziekenhuis af? Als het maar een paar min is zou ik denk ik toch voor thuis kiezen en anders ziekenhuis. Dan zijn de persweeen denk ik wel op te vangen mocht je dan toch naar het ziekenhuis toe moeten.

Zelf was ik al voor de weeen in het ziekenhuis ivm te vroeg gebroken vliezen dus heb verder geen ervaring.

 

Veel bevallingen gaan gewoon wél goed, dus ik zou ook lekker thuisblijven. Niet te veel luisteren naar de horrorverhalen.

Ik moest helaas wel met ruim 9 cm naar het ziekenhuis. Kwartiertje rijden. Leuk is anders, maar je overleeft het wel hoor.

 

Ik ben met ontsluitingsweeen in de auto geweest.
Rotondes/drempels een HEL!
Maaaaar...kon me helemaal klem zetten in de auto en zo de weeen goed opvangen.
In het ziekenhuis was mijn ontsluiting 3cm verder dan thuis!

 

Ik had rond de 7 cm weeën om de minuut, ik moet er niet aan denken dat ik dan nog de deur uit had gemoeten. En persweeén wegpuffen is ook geen pretje. Overigens kan het je bevalling ook afremmen als je tussentijds naar het ziekenhuis gaat, simpelweg omdat je je dan niet volledig aan de weeën kunt overgeven.

 

Hier moesten we dan weer NA de bevalling naar het ziekenhuis omdat mijn kindje niet snel genoeg goed reageerde. Dus zij met de babylance en ikke erachteraan. Ook niet fijn. Na een nachtje observatie mochten we gelukkig weer naar huis.

Nu wil ik het weer thuis proberen, maar de verloskundigen overleggen nog of het mag. Er was namelijk totaal geen indicatie dat mijn kindje blauw ter wereld zou komen, dus tja, of het risico dat waard is? Dus ik twijfel zelf ook heel erg.

Aan de ene kant lijkt het me zo mooi om thuis te bevallen en dan in alle rust in je eigen omgeving je ding te kunnen doen. Maar als het niet mag, dan maar niet. En misschien dat mijn gevoel nog gaat zeggen: doe toch maar wel ziekenhuis.

 

Ik wilde heel graag thuis bevallen zonder pijnbestrijding.

Uiteindelijk ben ik met weeenstorm in de auto naar het ZH gemoeten voor een ruggenprik, omdat de ontsluiting niet vorderde en ik uitgeput raakte. Niet prettig kan ik je verzekeren (en ik ben normaal geen piepert...)! Met zulke heftige weeen in de auto en dan nog het hele ziekenhuis door is iets wat je zeker niet wil!

Als klap op de vuurpijl kwam ons mannetje er te slap uit (terwijl niets daarop wees, tijdens heel de bevalling), waardoor hij door de kinderarts op gang geholpen moest worden. Wat was ik blij dat we al in het ziekenhuis waren!! Anders hadden we na de helse bevalling nog met de baby in de ambulance gemoeten. Een geluk bij een ongeluk dat we er al waren dus.

Nee, voor mij geen ' romantische' thuisbevalling meer. Een eventuele volgende keer meteen naar het ziekenhuis wat mij betreft.

 

Ik ging met vette persweeen naar het ziekenhuis, hoofdje was zichtbaar en voor mij dus voelbaar.....nee geen pretje. Maar het resultaat maakte alles goed.

 

UHm misschien een rare reactie
maar ik denk dat je mee moet kijken naar wat je zelf wil...
wil je thuis bevallen dan ga je voor thuis! Mocht het dan niet gaan kun je altijd nog naar het ziekenhuis....
Wil je liever in het ziekenhuis ga je met weeën zowiezo de auto in!
Denk dat er idd wel verschil zit in persweeën of ontsluitings weeën. Maar als je ervoor kiest zowiezo naar het ziekenhuis te gaan dan ga je zowiezo met weeën de auto in.
Kies je voor een thuis bevalling dan hoef je in principe niet de auto in!
en tja horrorverhalen en uitzonderingsverhalen hou je toch....

 

Iemand gaf mij in ieder geval als tip mee, als je in de auto moet tijdens de weeen om dan achterin te gaan zitten. Ten eerste kun je dan gewoon verzuimen om de riem om te doen (zal niet het verstandigste zijn, maar who cares op dat moment). En ten tweede kun je draaien, zitten, hangen hoe je wilt want je hebt de hele achterbank tot je beschikking.

 

ik heb beide keren ook pas op het laatste moment besloten waar ik wilde bevallen en ben beide keren naar het zhuis gegaan. De rit erheen is niet het leukste ritje van mn leven maar ik vond het ook geen ramp

 

Het staat al eerder vermeld, maar ook bij een zkh-bevalling (zonder medische indicatie) moet je de eerste centimeters ontsluiting thuis afwachten. Je gaat dus hoe dan ook met ontsluitingsweeen op weg. Dat zal geen feestje zijn, zoals sommigen hier ook schrijven.
Of het erger is om met persweeen in de auto te zitten (de eigenlijke vraag van TS), geen idee... Ik vond zelf de persweeen heel moeilijk te handelen, totdat ik mocht gaan persen. Toen viel er echt een soort rust over me heen. Daarvoor vond ik ze heel zwaar - en had er niet aan moeten denken nog naar een auto te moeten strompelen, of erin te moeten gaan zitten en me naar het zkh te laten brengen. Maar ik had het geluk dat ik het gewoon thuis mocht afmaken en was heel blij met m'n thuisbevalling.

Ik zou het zo doen: begin thuis, en op het moment dat je voor de keuze staat beslis je wat JIJ het liefste wilt. Als het onverhoopt zo is dat het toch anders loopt, so be it. Je overleeft het inderdaad wel, ook al zullen het niet de leukste momenten zijn...

 

Ik had het ideale plaatje voor ogen...
Thuis weeën vk komt thuis en dan naar het ziekenhuis nou dat plaatje is helaas in duigen gevallen. Ivm beginnende zwangerschapsvergiftiging met 41w opgenomen geen mm ontsluiting dus ik moest worden ingeleid. Het is zo jammer als het allemaal niet gaat zoals je graag zou willen. Bij een eventuele 2e bevalling ga ik me van te voren niets meer in mijn hoofd halen hoe het zou "moeten" lopen want zo gaat het vaak toch niet.

Mijn advies dus.... laat het allemaal op je afkomen.

 

Je kan het inderdaad maar beter allemaal op je af laten komen.
Ik wilde bij mijn eerste dochter ook graag thuis bevallen maar omdat mijn vliezen al met 33,5 weken braken moest ik met vette onsluitingsweeen met de auto naar het ziekenhuis en je begrijpt we hadden nog geen koffertje klaar staan enz dus dat moesten we nog even regelen voordat we de auto ingingen.
Het is voor mij maar 10 minuten naar het ziekenhuis, maar ik heb er niets van mee gekregen.
Ik heb op de achterbank gezeten met mijn schoonmoeder naast me die ik helemaal fijn heb geknepen tijdens het opvangen van mijn weeen!
Binnen 30 minuten na aankomst in het ziekenhuis is onze dochter geboren.

Weet je wat ik het ergste vond van alles, het thuis wachten op de VK om te kijken of alles goed was en wat we verder gingen doen.
Mijn vliezen braken namelijk om 7.15 uur en de VK was er pas om 9.30 uur, al leek het echt uren!

 

Ik wilde graag thuis bevallen, maar bij het toucheren braken mijn vliezen en bleek er meconium in het vruchtwater te zitten, dus toch naar het ziekenhuis.
Na het breken van de vliezen kwamen de persweeen al (en ik zat nog maar op 4 cm). Dus met persweeen in de auto van de vk.
Ik vond het helemaal niet prettig, maar was zo bezig met het wegpuffen van de weeen dat de rit eigenlijk wat aan me voorbij is gegaan. Het ritje, van 10 min overigens, leverde me wel 2cm extra ontsluiting op

Maar zoals enkele dames hier ook al zeiden. Het gaat zoals het gaat. Je kan het niet plannen.

 

ik wilde ook thuis beginnen, en dan pas besluiten of het thuis of zkh zou worden.

en zo heb ik het ook gedaan. vond het begin heel relaxed, heb thuis uren in bad gezeten met een boek om de weeen op te vangen, was zalig!
daarna de vlos gebeld dat ik pijnbestrijding wilde. zkh is nog geen 5 minuten rijden en ik vond het allemaal prima te doen. door het zkh heen vond ik niet erg maar bijzonder, omdat ik me tussen de weeen door goed realiseerde dat ik weer buiten zou komen met een kindje

volgende keer wil ik het precies zo: thuis beginnen en dan pas besluiten waar ik het af ga maken. ik vond het lekker dan pas de keus te maken. je weet van tevoren ook niet hoe je het gaat vinden of wat je wilt.

 

Het blijft heel persoonlijk, maar voor mij is meteen naar het ziekenhuis gaan en een thuisbevalling dus opgeven het ergste. Bij m'n eerste had ik een thuisbevalling gepland, maar helaas moest ik met persweeen alsnog naar het ziekenhuis met de ambulance. (Uiteindelijk bleek het een onnodig ritje te zijn geweest, alles was perfect) Nee, niet heel leuk, maar de verandering in positie maakte juist dat Sem er daardoor uitkwam! Anyway, al met al kies ik nu weer voor een thuisbevalling, zonder twijfel! Ik voel me zoveel meer op m'n gemak in m'n eigen omgeving, dat ik de kans op een vervelend ritje erbij neem.

 

ik kwam met 7 cm aan in het ziekenhuis... en ik maar denken hopen dat ik iig 5 heb anders mag ik weer naar huis... anderhalf uur later was ze er al!

auto vond ik niet erg.. eigelijk heel de bevalling niet... heb steed smaar gedaan in door me neus uit door mn mond en daar bij nadenken ... normaal adem ik in en uit door mn neus. dus dat was voor mij een prima afleiding dat ik wist niet eens meer of ik nou wel of geen wee had.. en n de ato ging het presies zo alleen wel mezelf opgetrokken aan dat handvat en mn benen stijf