Ik ben 16 weken zwanger en de hormonen gieren door mn lichaam. Herkent iemand dit. Kortom komt het er op neer dat ik niet te genieten ben, chagerijnig en irriteer me overal mateloos aan (zelfs aan de kleinste dingen!!). Gatver ik vind mezelf niet echt een leuk persoon om mee te leven op dit moment maar ga er van uit dat het wel weer beter wordt. Het liefst ben ik gewoon alleen thuis en hoef ik niet te veel te praten of vragen te beantwoorden (want ook daar irriteer ik me aan!). bij mijn eerste zwangerschap had ik dit trouwens niet. misschien moet ik een paar maanden verhuizen naar een onbewoond eiland, haha. Ben benieuwd of nog meer zwangeren hier last van hebben
Héél herkenbaar!!! Ik herken mezelf gewoon helemaal niet weer! Heb zelfs een moment gehad dat ik geen kinderen of blije moeders meer kon zien, terwijl we zo graag een kindje wilden en ik altijd zo dol op kinderen was! En onderling nog steeds hoor, maar ik irriteer me ook aan de kleinste dingen! Vraagt me een kleintje wat dan denk ik: 'Wat is dat nu weer voor domme vraag' of... noem maar op! Ik neem aan dat het snel over is! Eerder waren we immers ook niet zo?
oh ja zeker herkenbaar... een heel kort lontje af en toe... en dan het om niks gaan huilen of lachen.... nog leuker vandaag ff toiletpapier pakken en op een of andere manier in de toilet er achter komen dat ik de afstandsbediening in handen heb en dat de toiletrollen op de bank liggen.... weet nog niet hoe ik dat heb gehad hahahaha maar ja hoort er allemaal lekker bij zeggen we dan maar hahahaha... heb je klein stukje van dat onbewoode eiland over laat het dan ff weten hahahahha...
Hier ook heel herkenbaar. Bij de vorige zwangerschap had ik dat echt heel erg en bij de eerste alleen op het laatst. Ik hoop dat het bij deze niet zo erg wordt want ik vind mezelf dan echt niet leuk en mijn man ook niet.
Heel herkenbaar. Ik ben soms echt niet te genieten, niet voor mezelf en niet voor m'n vriend. Hij kan dan niks goed doen, alles is verkeerd. Ik kan dan zo'n hekel aan mezelf en alles en iedereen om me heen hebben. Snap je helemaal.
Heel herkenbaar! Ik merk nu wel dat het nu in de laatste weken veel beter gaat. Hormonen, ' t is toch iets raars ze!
Ik heb er tijdens mijn hele zwangerschap niet heel veel last van gehad (nu 34 weken) maar wel constant een klein beetje Beetje prikkelbaar ofzo.. hihi Ik ben ook liever gewoon alleen thuis en ik zeg ook wel eens tegen mijn vriend dat ie me gewoon lekker mijn gang moet laten gaan, dan heeft niemand last van me.. Wat het ook lastiger maakt is dat mijn vriend nu natuurlijk meer in het huishouden moet doen, maar hij doet het natuurlijk helemaal niet zoals ik dat altijd doe En daar kan ik me dan mateloos aan storen.. maar ja, ik weet ook wel dat dat onzin is, iedereen doet het op zijn eigen manier, dus ik hou me netjes in!
Bij mij komt en gaat het al heel de zwangerschap, soms heb ik er dagen tussen dat ik niet te pruimen ben en dan weer 3 weekjes ofzo niet. Ik zeg dan altijd gewoon ik voel me zo chagerijnig! haha.. Dat helpt altijd wel want dan weet mijn vriend ook dat het niet aan hem ligt en dan voel ik me geruster dat hij dat weet waardoor ik dan automatisch minder geirriteerd raak. Soms uit ik het ook gewoon, ga ik boos zitten staren als hij op noten zit te kauwen en als hij het dan door heeft moet ik toch lachen om mezelf en maak ik er een grapje van.
als je de 16weken even verandert in 22weken is het mijn verhaal ik wil ook gewoon RUST! tja, en dat we dan nu aan het klussen zijn enzo doet er geen goed aan...
he meiden, ik heb er ook heeeel veel last van. tijdens mijn eerste zwangerschap had ik nergens last van. maar deze zwangerschap...poeh!!! heb ook een heel kort lontje naar mijn zoontje dan weer niet met hem heb ik veel geduld maar mijn partner heeft het heel erg moeilijk, best wel sneu maar ik kan er niks aan doen. hoop dat het snel overgaat!!! groet Myla
Hihihi zo herkenbaar Hier zwangerschap no4 en 4 x hetzelfde verhaal Manlief trekt zich er niks van aan en zegt ach over een paar maanden is alles weer nogmaal .... tsja