`Hallo, Ik heb hier nog geen verhalen gelezen van mensen die een kindje hebben gekregen die een lichamelijke of verstandelijke beperking hebben. Zijn hier mensen die dit wel hebben meegemaakt. Ik ben benieuwd hoe jullie hier mee omgaan. De reden van dit topic. Ben zelf net zwanger ( zie banner) en ik werk met jongeren die een verstandelijke beperking hebben en wordt elke dag weer met mijn neus op de feiten gedrukt dat de kans er is dat dit mij ook zal over komen. Ik ben een positief mens en zal het niet erg vinden als mijn kindje een beperking zou hebben. Toch loop ik soms met het idee rond wat als... lizzie
Hoi Lizzie, Ik kan me je vraag heel goed voorstellen. Ik heb zelf ook met meervoudig gehandicapten gewerkt en idd...soms spookt het wel door mijn hoofd "hoe zou het zijn als..."
jullie hebben er bovenop gezeten vanwege het werk maar ik denk dat alle zwangeren toch wel hiermee zitten wat als..... tenminste ik wel maar ik zou als er wat blijkt te tijdens de 20 weken echo dat ik het kind toch bewust hou waarom? ik zou het niet over me hart kunnen krijgen om een leventje wat ik al voel en heb gezien dmv echo's om in dat stadium weg te halen nee ik heb voor de beeb gekozen met of zonder handicap ik zal er alle twee gelukkig mee zijn ja zwaar is het wel maar ook dat zal ik voor lief nemen. het is en blijft jouw kind toch of denk ik nu zo krom? en daarbij je baby kan ook gehandicapt raken tijdens de bevalling zuurstof tekort of armpkje wat knel blijft zitten hoe dan ook dan gooi je het kind ook niet weg
ik werk ook met gehandicapte mensen/ kinderen. Zat met t zelfde, maar idd iedereen denkt er wel over na denk ik. Wij zitten er bovenop en hebben natuurlijk een hele verzameling bij elkaar dus ,,,, Kijk is t zo dan is t je kindje en heb je t ook lief. Zeke romdat je er zelf mee werkt weet je er meer praktische kanten van dan anderen mss dat maakt t makkelijker en in sommige gevallen moeilijker omdat je weet wat je te wachten staat. Ik heb ook mede om de reden dat ik weet hoe wat waar, geen nekplooimeting laten doen. Ik hoef t niet van te voren te weten, om die reden zou ik persoonlijk geen abortus laten doen en als t bij de bevalling of erna gebeurt dan hou ik toch al zielsveel van mn meisje.
mijn man stond op de nekplooimeting en de uitslag was uitermate goed maar nu met de 20 weken echo zit ie weer van ja maar wat als ze wat zien. hij zou geen gehandicapt kind willen maar hij weet ook mijn standpunt het KIND BLIJFT en dan mag hij vertrekken als hij die keus niet wilt maar je verleden haalt je altijd in dus vroeg of laat zal hij dan geconfronteerd worden. het is en blijft je kind en sterker nog het is mijn lijf het is geen dagelijks onderwerp van ons hoor maar ik weet hoe hij erover denkt en we gaan er ook van uit dat het allemaal goed is met de beeb maar al met al dat zou op dat moment mijn standpunt zijn de liefde voor mijn kinderen is groter dan de liefde voor een man heel hard maar bij mij een feit
Ik werk zelf ook in de verstandelijk gehandicaten zorg en zou het kindje gewoon houden. Ja zwaar zal het zeker zijn maar ook deze kindjes hebben recht op een mooi leven. Mijn man staat gelukkig 100% achter mij. Zou dit niet zo zijn dan zou ik toch heel goed moeten nadenken wat ik zou doen.
Ik had hier tijdens mijn zwangerschap ook veel last van. Ik werk ook met gehandicapten en werd dagelijks geconfronteerd met enge verhalen. Beperkingen door zuurstofgebrek, open schedel en noem maar op. Niet prettig als je zwanger bent. Mijn partner en ik stonden er positief in...als het zo zou zijn, dan is dat zo en ook daar zullen we ons wel mee redden. Wij zouden ook nooit voor een abortus kiezen
Bij ons zit het ds er in twee kanten van de familie in. Ik heb me in het begin van de zwangerschap soms ook afgevraagd: wat als...... Mijn man wilde in eerste instantie alle onderzoeken doen, maar volgens de vk was de kans dat wij een kindje met het ds krijgen klein. We hebben toen besloten om niet te testen, want stel dat het zo zou zijn dan zou het kindje toch welkom zijn, dus welke meerwaarde hebben zo'n testen dan?
haj meiden ik werk ook met mensen met een beperking,, en voor mij is abortus geen optie,, ik vind dat alles een kans moet krijgen. en die mensen heb echt wel lol in hun leven hoor toch lijkt het me wel eng om het te horen,, hoor maar ik snap ook wel dat als mensen het te horen krijgen dat ze het weg laten halen ,, het is niet niks een kind met een handicap,, laten we maar hopen dat niemand het mee mag maken ,.
Ook ik werk(te) met verstandelijk gehandicapte kids..en ja hoe dichter bij de bevalling hoe vaker ik denk..dadelijk krijgen we een gehandicapt kindje! Wij hebben ook bewust geen testen laten doen, maar de onzekerheid begint nu toch toe te slaan! Als wij een gehandicapt kindje krijgen dan zal die alle liefde krijgen die ik kan bieden, maar eerlijk=eerlijk, het zal een grote klap zijn en onze dromen zullen aangepast moeten worden....Maar het zal alle liefde krijgen die ik kan geven! Ben blijd at ik niet de enige ben die soms deze gedachtes heeft! Dacht al, zal het een voorgevoel zijn? Maar dan zullen er wel erg veel gehandicapte kindje geborne worden! Toch? kus miek
Ik heb een zoontje van 12 weken en die is misschien niet helemaal oke. Hij loopt nu al erg achter oa. qua ontwikkeling en zijn nu bezig met een kinderarts om te zoeken hoe het komt dat hij "anders". We kunnen er nog niet helemaal de vinger op leggen wat hij heeft en wat er anders aan hem is. In het begin hebben we ook wat dingetjes met hem meegemaakt die erg bangstigend waren. Volgens mij heb je als je het zelf meemaakt niet zoveel keus... je gaat gewoon door en je doet er alles aan om je kind gelukkig te maken zoals je ook zou doen voor een normaal kind. Je hebt wel extra zorgen natuurlijk maar die zorgen verschillen zo per geval dat je je daar van te voren niet mee kan bezig houden.
ik heb stage gelopen met verstandelijk gehandicapten. ik vond dit zeer confronterend en ben daarom ook die richting niet ingegaan. nu ik zwanger ben hoop ik natuurlijk op een gezond kind maar heb expres niet gekozen voor nekplooimetingen etc. alleen omdat ik niet voor de keus wil staan van wel of niet afbreken van de zwangerschap. ik denk dat iedere zwangere vrouw wel in het achterhoofd heeft van stel dat ....! ik zal er toch wel zijn voor me kindje zijn en tegenwoordig is er zoveel hulp en instellingen voor een gehandicapt kindje dat het grootbrengen ervan zeker moet lukken.
Niemand wenst een gehandicapt kindje te hebben, als je mag kiezen, zal je altijd een gezond kindje kiezen. Wat normaal is. Een kind hebben is een enorme verantwoordelijkheid, je leven word overhoop gegooid, niets is nog hetzelfde. En dat bedoel ik niet slecht! Maar met een gehandicapt kindje is het nog veel zwaarder. Sommigen zullen nooit zelfstandig kunnen zijn, voor sommigen kan je misschien niet zelf zorgen en wat als jij er niet meer bent? Ik heb heel veel respect voor de ouders/mensen die voor zulke kinderen/volwassenen zorgen, echt waar! Maar, ik zou het zelf niet kunnen denk ik. Ik heb dat ook aan mijn gyneacologe gezegd en we hebben een trippletest laten doen, waarvan het resultaat slecht was, 1/30 kans op een kindje met ds. Ik ben 23, dus lag dat percentage enorm hoog! Ik heb dan een vruchtwaterpunctie laten doen en gelukkig was alles goed! Ik was toen 15 weken zwanger en had het resultaat slecht geweest had ik moeten bevallen, aangezien je dan al te ver bent. Dit klinkt misschien heel grof of egoïstisch, maar ik zou van mijn hart een steen moeten gemaakt hebben. Uiteindelijk is het toch een kindje dat in jou zit, waar je beiden zo naar verlangd, en dan zoiets. Maar nogmaals, ik vind dat iedereen vrij is in die keuze en respect voor degenen die het doen!
Onze zoon van 7 heeft een vorm van autisme, als men mij dit van te voren had verteld was ik waarschijnlijk helemaal in paniek geweest in de veronderstelling dat ik zo'n speciaal jongetje niet zou kunnen opvoeden. Nu is het zo, en je leert er mee omgaan.Inmiddels gaat het erg goed, het kost meer moeite om jezelf aan te leren en het vergt echt wel een speciale aanpak maar met een paar informatieve boeken en een oudercursus zijn we toch zo ver gekomen. Je kan vaak meer dan je denkt en helemaal als het je eigen kindje betreft!
Fijn dat er toch nog zoveel reacties op mijn post zijn gekomen. Wij zullen er niet voor kiezen op testen te ondergaan om te bekijken of onze beeb kans heeft op het hebben van een lichamelijk of verstandelijke beperking. Mocht het zo zijn dan zullen we er alles aan doen om het kindje zo goed mogelijk op te voeden en zullen we dankbaar zijn dat het kindje bij ons is gekomen!