Ik ben altijd al emotioneel geweest en (helaas) makkelijk aan het huilen te krijgen, maar nu.. Ben al paar dagen ziek (dan heb ik het altijd erg) en ben op mijn werk bij mijn baas in tranen uitgebarsten.. was helaas niet de eerste keer.. schaam me er zo voor! Maar heb zo'n oorpijn op dit moment en heb alles vast zitten dus heb 's nachts astma aanvallen (ben astma patient) en slaap dan slecht.. Waarom doe ik dan nou in vredesnaam? lijk wel een zieke kleuter! anyway.. wat doe je nou hieraan? Volgens mij vind mijn baas me maar een labiel typje.. en terecht misschien.. God baal hier zo van, wil niet zo emotioneel zijn, maar nu is het niet meer te stoppen! x
tja, hormoontjes kunnen heel wat in je hoofd teweeg brengen. Hopen maar dat het over gaat. Bij mij nog steeds niet, na ruim een jaar na de bevalling
tja wat ik doe en deed: ff op mn tong bijten...slikken, zuchten en daarna ff op de wc ofzo je traantjes laten gaan en of opsparen voor thuis en daar ff lekker uithuilen. Ben ook een echte huilebalk als ik zwanger ben...maar ik hou me altijd in in het bijzijn van anderen...behalve mn vriend dan haha... ik schaam me dan veel te erg om te huilen waar iemand bij is. Maar daardoor denken ze juist wel weer dat ik gevoelloos ben en ze maar alles tegen me kunnen zeggen. Dus das ook wel weer een valkuil...dan mensen geen rekening met je hormonen en gevoelens houden omdat ze denken dat je er wel tegen kan.
Ik ben ook een emotioneel typje, maar probeer het niet te vaak te uiten. Gek genoeg kan ik me nu ik zwanger ben makkelijker beheersen dan anders Terwijl ik thuis wel om de stomste dingen in tranen ben, hoor! Misschien ben ik er nu iets meer op bedacht, dus grijp ik eerder in als ik emotioneel zou kunnen worden...? Anyways, ik heb mezelf buiten de deur goed onder controle, maar dat betekent dat ik thuis nu het nieuws niet eens meer kan kijken, want dan zit ik de hele avond te snotteren Van de week kwam ik onderweg naar huis een doodgereden pad tegen: tranen in mijn ogen!! Hahaha! Ik haat dat van mezelf...
joh niet je excuses voor aan gaan bieden hoor, iedereen is anders en jij hebt het recht om te zijn wie je bent, beter dat je jezelf kunt uiten dan zo'n tandenknarser die alle stress opkropt (zo eentje was ik ) ik denk dat je je baas alleen maar aan het denken zet als je je excuses gaat aanbieden, terwijl als je het nu gewoon zo laat en zelf beseft dat het prima is om te zijn wie je bent en je baas eventueel "bedankt" dat hij naar je luisterd als je het nodig hebt dan breng je het al een stuk positiever, wat is er nou negatief aan tranen? afgezien van het feit dat ze zeggen hoe je je voelt? ik zou zeggen vecht er niet tegen, ga desnoods even naar de wc idd en laat je tranen daar komen, het lucht altijd op! en dat is een hele goede functie van tranen
Misschien helpt het al om te proberen je niet al te druk te maken over wat anderen ervan zouden kunnen vinden. Dat geeft namelijk weer extra stress en dat weer extra "labiliteit", zeg maar. Het hoort er nu eenmaal een beetje bij en opkroppen is het laatste dat je wil doen.