We weten dat borstvoeding een prachtige uitvinding is van moeder natuur, maar dat het altijd van een leien dakje gaat..... ehhhhh nee. Dus mama's als jullie het even niet meer zien zitten, weer een tepelkloof zich aandient, je zelfs in je slaap droomt van spruw, en spontaan jeuk krijgt als je alleen al aan het woord borstontsteking denkt, en natuurlijk voor alle mama's die al zoveel overwonnen hebben op bv gebied: een hart onder de riem. Als je denkt: ik ben verslagen....is de nederlaag een feit. Als je denkt: ik zal niet versagen, win je op den duur de strijd. Als je denkt: ik kan het niet halen, is de tegenslag op til. Want het overslaan der schalen, hangt voornamelijk af van de wil. Moedelozen gaan ten onder, door hun twijfel,door hun vrees. Vechters winnen door een wonder, telkens weer de zwaarste race. Denk: ik kan het ,en dan gaat het,iedereen vindt bij wilskracht baat. En in zaken wint de daad het, van het nutteloos gepraat. Als je jammert ik ben zwakker dan mijn grote concurrent. Blijf je levenslang de stakker, die je ongetwijfelt bent. Niet de Goliats en de rijken, tellen in het kamp voor zes. Maar de fermen die niet wijken, hebben vroeg of laat succes.
Jingels, wat lief van je! Ik zit dus momenteel in een dip, met een dochter die van de ene op de andere dag de borst weigert. Bedankt voor de opbeurende woorden!
Ik las je berichtje en werd er heel verdrietig van. Snap dat dat niet je bedoeling is hoor, maar bij mij is het om heel veel verschillende redenen niet gelukt om borstvoeding te blijven geven. Ik vond het geestelijk en lichamelijk te zwaar om vol te houden. Ik had het me van te voren heel anders voorgesteld, ik zou het wel eens even doen. Had zelfs op mijn werk al aangekondigd dat ik een kolfruimte moest hebben en zo. Maar door een ellendige zwangerschap en bevalling zat ik niet goed in mijn vel en kon ik het niet opbrengen. Heb nog wel een tijdje gekolft en dat via de fles gegeven. Dat heb ik net afgebouwd, heb vandaag het kolfapparaat opgeruimd. Misschien dat je berichtje me daarom ook zo raakt... Over het algemeen heb ik wel vrede met mijn keuzes, alleen soms bekruipt me het gevoel dat ik mijn kindje te kort heb gedaan, ook al doet ie het echt briljant op kunstvoeding en is ie een heel vrolijk levendig ventje. Liefs Rosa
@Rosao Ook degene die bv geven hebben wel eens een hart onder de riem nodig, want het kan i.d.d. best wel eens pittig zijn. Ik vind dat dit gewoon moet kunnen, jij weet dat je er alles aan gedaan hebt om het te proberen. Iedereen heeft een andere grens. Niets om je voor te schamen en geniet lekker van je kleintje. @Jingels Mocht ik binnenkort weer een dip hebben, dan zal ik het zeker opnieuw lezen. Bedankt alvast!
Vind ook niet dat dit berichtje niet gepost had moeten worden hoor. Snap heel goed dat het ook voor mensen die wel bv geven pittig kan zijn. Dit was gewoon mijn reactie, het kwam even hard binnen om eoa reden. Groetjes Rosa
Ik vind het inderdaad een mooi stukje, Jingels thanx zal het zeker nog eens terug lezen. Maar kan me ook voorstellen dat het pijn doet om te lezen als je alles hebt gedaan en de bv dan toch niet lukt.
Het blijft een bijzonder gebeuren he! Volgens mij is het bij niemand echt zonder zorgen/problemen gegaan met bv geven, als ik zo de bv forums eens doorlees. Maar het is wel de moeite waard! Ik wil nog lang niet stoppen.